De tuin weer in...

Doordat ik twee jaar lang niet echt goed aandacht heb kunnen geven aan mijn tuin, is het nogal een woeste bedoening geworden. De tuin is echt verwilderd. Het overweldigt me, eerlijke gezegd, dat er zoveel moet gebeuren. Ik weet, net als iedere tuinier, dat het werk in een tuin nooit ophoudt. Maar iedere tuinier voelt ook aan of het werk beheersbaar is of niet. Op dit moment is dat bij mij nog niet zo. De tuin heeft nu nog de overhand, ik niet.

Ik heb mijn heil gezocht bij de levenslessen van Benedictus. Ik schreef eerder als eens een stukje over de dagindeling die hij voorstelde eeuwen en eeuwen geleden. Ik heb er een eigen variant van gemaakt. Ik laat nu niet het werk, maar de wekker bepalen wat er in de tuin gebeurt. Dat betekent dat ik de keukenwekker zet op een half uur, drie kwartier of een uur en die tijd aan het werk ga. Ik kan dat een paar keer per dag doen. Als de wekker gaat, ruim ik de spullen op en dan zit het er op voor de dag. Daarmee is het op een nieuwe manier overzichtelijk geworden. Voor mij werkt het op deze manier.

Er is niet alleen veel verwilderd maar in de droge zomers is ook een aantal planten doodgegaan. Het is heel jammer, maar het biedt ook kansen. Ik wil van mijn tuin heel graag een nutstuin maken, met veel groente, terugkerende wilde, eetbare planten en fruitbomen. Het wordt een verhaal van de lange adem en juist daarom is het goed dat ik het verdeeld over vast periodes aanpak.

Het voelt op dit moment nog meer als een plicht dat het plezier dat ik er ooit van had, voor ik ziek werd. Natuurlijk heb ik in de afgelopen twee jaar ook genoten. Bij mijn vuurtje, als ik iets kon oogsten of van wat wel bloeide, zoals de prachtige Camelia op de foto. Dat blijft altijd fijn. En ik ben ervan overtuigd dat het plezier en de voldoening met deze gestage stappen weer terug kunnen komen.

Aandacht voor schoonheid

Ik had me mijn 'deeltijdpensioen' iets anders voorgesteld. Ik droomde over bioscoopbezoek midden op de dag, uren rondhangen in de bibliotheek, slenteren door musea, stadswandelingen, krantje lezen in het café en de eerste zonnestralen van de lente opvangen op een terrasje in het centrum van de stad. Eerlijk is eerlijk, ik was ook van plan een tijdje te 'kluizenaren': veel thuis zijn, m'n leeftempo laten dalen en bijkomen van de drukte en ergernis van de laatste twee jaar.

Mijn broer vroeg mij afgelopen week in een appje of het kluizenaarschap me beviel. En mijn antwoord was: 'Nee', en dat is vooral omdat het geen vrije keuze is. Omdat de combinatie van thuis zijn en de gedroomde bezoekjes aan cultuur en horeca er niet meer bij zijn. Het is een kleine teleurstelling, meer niet. Zeker in het licht van wat anderen doormaken op dit moment. De demente moeder van mijn vriendin die steeds maar denkt dat ze straf krijgt, het breekt mijn hart. Mijn vriendin die haar café en winkel heeft moeten sluiten en niet weet hoe lang zij dat financieel hebben kan. En dan nog mensen met zieke familieleden en de zieken zelf. Dan is een middagje minder naar de bios flauwekul.

Gisteren viel het me op dat het kluizenaarsleven iets moois met me doet. De rust die het breng verscherpt mijn opmerkingsgave. Ik hoor en zie meer dingen. Voorheen was ik in gedachten zoveel bezig met de toestanden op mijn werk dat ik vaak doof en blind was voor mijn omgeving (met uitzondering van de luchten boven de A7, die zijn zo mooi dat je ze niet kunt missen).

Zondag zat ik thee te drinken aan mijn eettafel. Ineens was er een geweldig gekwetter in mijn tuin. Een hele school mussen vloog achter elkaar aan van mijn kamperfoelie naar de pergola en terug. Sindsdien hebben zij een vaste halte in mijn tuin. Als ik naar buiten stap, vliegen ze alle kanten op. 't Is jammer dat ik ze verstoren moet. Maar goed, tot nu toe komen ze terug. Het vogelbadje dat ik heb staan, helpt ook goed. Er zit regelmatig een merel in, die voor de verzorging bedankt met een mooi fluitconcertje.

De prachtige bloemen die ik kreeg bij mijn afscheid zijn allemaal uitgebloeid. Ik kocht een bosje hyacinten. En geniet nu dagelijks van de geur van de lente in huis. Ik kocht tot nu toe niet vaak bloemen, moet ik zeggen. Ik was niet genoeg thuis. Nu ik de hele week thuis zit, is het erg feestelijk. Het is makkelijker binnen zitten in een mooi huis, vind ik.

's Middags, zittend op de bank, kijk ik naar de overkant van de straat. Het avondlicht op de huizen van overburen maakt ze prachtig, bijna stralend. Mijn ex-man, die hobbyfotograaf was, noemde de tijd vlak voor zonsondergang het gouden uurtje, als het licht een gouden glas geeft aan de wereld. Het is een gebruikelijke term onder landschapsfotografen. Nu heb ik de tijd ervan te genieten.

Probeer het eens! Je kunt nakijken op Internet wanneer het gouden uurtje komt. Het is zeker ook een goed moment om even naar buiten te gaan voor een wandelingetje: https://www.zon-op-onder.nl/golden-hour. Geniet ervan!

Gekregen en gekocht - winter 19/20

Ongeveer de helft van alle bloemen die ik kreeg bij mijn afscheid

Gekregen

Steeds als ik deze post maak, of aanvul, besef ik hoe belangrijk het is dat ik stil sta bij wat ik krijg. En hoe mooi het is om te ontvangen. Hoe klein het ook is (deze keer een doosje thee bijvoorbeeld), het geeft me een heel rijk gevoel. En zeker een overzicht van een paar maanden...

Uit Engeland kreeg ik van mijn nichtje en haar man een oude prent van een Franse vrouwenuniversiteit. De prent is getekend rond 1900. In die tijd waren er inderdaad discussies over de vraag of er geen aparte universiteit moest komen voor vrouwen. Het was voor mannen toch te veel afleiding om vrouwen in de buurt te hebben. En voor vrouwen was het wellicht een aanslag op hun eer om zo tussen de mannen te zijn. Tja... een oude discussie. Ik kreeg de prent in relatie met mijn onderzoek naar een van de eerste vrouwelijke dominees in Nederland. Ik heb de prent inmiddels ingelijst en hij komt in de buurt van mijn werkplek te hangen. Als inspiratie.

Van mijn zus en zwager kreeg ik het de waterdispenser waar ik al over schreef. Liters en liters water heb ik er al mee bespaard. En mijn zus had een tafelkleed voor me gemaakt voor bij mijn zitje in de tuin. Hopelijk kan ik er binnenkort gebruik van maken.

Ik vertelde mijn collega dat ik moeite had met slapen. En hij nam speciale thee voor me mee, die zijn vriendin elke avond drinkt. Ik vond het erg lief.

Er was een halve emmer verf over van het schilderen van de panelen voor een tentoonstelling die ik heb gemaakt. We hadden er geen doel meer voor. Ik kon hem meenemen. Ik ben van plan de verf in de keuken te gebruiken om de muur wat op te frissen. Ik heb nog rollers en een bak, dus nu is het wachten op een mooie lentedag waarop de deuren open kunnen. Een paar uurtjes verven en mijn keukenmuur is weer als nieuw.

En dan mijn afscheid. Ik kreeg bloemen, boeken, cadeaubonnen, boekenbonnen, wijn en wat kleinigheidjes. Een vriendin maakte een dromenvanger voor me en van mijn familie kreeg ik een polssteun voor bij mijn toetsenbord en chocola voor een half jaar. Iedere laatste week van de maand kan ik een pakketje verwachten. Alles bij elkaar was het zo veel dat we twee winkelkratten vol spullen konden vullen met de cadeaus. Ik had het niet verwacht en het was heerlijk.


Gekocht

detail van m'n nieuwe jurkje.

Veel bijzonders kocht ik niet dit seizoen. Een nieuwe toiletborstel van 11,00 voor 1,00. Een jurkje voor 6,75. Ik wilde bij een optreden iets nieuws aan. Voor een projectje rondom mijn jubeljaar kocht ik wat potloden en een paar kleuren inkt, alles bij elkaar voor 11,60.

Maar de belangrijkste uitgave, die me ook heel veel plezier doet, is een nieuwe stofzuiger. Het is een kruimeldief in een stofzuigersteel. Ik had een logge, oude, hier en daar kapotte stofzuiger waar ik me enorm aan stoorde. Ik zoog altijd met heel veel tegenzin. Ik ben zo blij dat ik daar van af ben. Ik schreef er eerder al over, en het doet me zo veel plezier dat ik nog maar een keer de lof van mijn stofzuiger zing. Het nieuwe stofzuigertje staat vrijwel onzichtbaar in de hoek van de kamer. Zo gepakt om even iets op te zuigen, en een kruimeldief bij de hand. Ik betaalde 79,24 voor het ding. In de aanbieding met 15% korting ook nog. Echt een heel goede aankoop. Wat een verandering!

Gegeven en weggedaan - winter 19/20

Door alle aandacht die we geven aan het virus dat rondgaat, zou het bijna aan ons voorbij gaan dat de lente is begonnen. De kalender-lente dan. Het winterkwartaal is achter de rug. Dus kijk ik naar wat ik heb gegeven en weggedaan, en wat ik heb gekregen en gekocht. Die post komt snel. Vooral in het wegdoen was ik actief. 

Nu ik meer thuis ben, met mijn deeltijdpensioen, heb ik meer tijd om op te ruimen. Dat heb ik dus gedaan. Ik ben begonnen met de servieskast en een aantal boekenplanken. Dat heeft behoorlijk wat opgeleverd. Er is heel wat naar de kringloop gegaan. Ik hoorde overigens dat het op dit moment enorm druk is bij de stort van de gemeente: nu de meeste mensen gedwongen thuis zitten, zijn ze gaan opruimen. 

Gegeven

Kerstcadeaus
Ik koos bij deze post voor een kerstplaatje. De wijzen uit het Oosten waren de eerste personen ooit die een kerstcadeau gaven, bedacht ik zo. Mijn belangrijkste kerstcadeau was een tegoedbon. Tussen Veendam en Stadskanaal rijdt een oude stoomtrein en eens per jaar is er een diner rit. Die ga ik rijden met mijn zus en zwager. We hebben alledrie al bijna alles. Daarom is een activiteit leuker dan nog een cadeau geven dat op de stapel komt te liggen, dacht ik.

Minipakje
Mijn schoonmoeder had het moeilijk deze winter. Steeds op en neer naar het ziekenhuis en de onzekerheid over de ziekte van haar man. In deze periode kocht ik zo'n miniflesje douchegel dat je meestal op vakantie meeneemt. In een kleine envelop met van dat bubbelplastic stuurde ik het flesje naar haar toe. Ze vond het fijn. Het gaat natuurlijk niet om het flesje, maar om de aandacht. Toch werkt het goed, denk ik. Ik zal het zeker vaker doen.
Nu mijn schoonvader overleden is, denk ik over andere dingen die ik haar kan toesturen. Even afhankelijk van de postservice in de komende tijd. Ik heb kleine kaarsjes van bijenwas, chocolade, thee bedacht. Iemand nog een ander klein cadeautje in gedachten dat ik haar zou kunnen sturen?


Weggedaan

De oude situatie

Servies
3 kopjes
5 dinerborden
4 ontbijtborden
5 soepborden
1 soepkom
1 dekschaal
4 kleine schaaltjes
4 glazen
1 slaschaal
Nu heb ik van alle borden nog 8 stuks. Ik heb nog genoeg schalen en schotels voor een uitgebreide maaltijd. Tot nu toe heb ik nog niks gemist. Ik hoop dat anderen er plezier van zullen hebben.


Lezen en luistern
24 boeken
10 tijdsschriften
15 CDs
5 DVD's

De rest
Dekbedhoes
4 schroevendraaiers
meetlint
10 kerstballen
10 plastic ijsblokjes
1 waterdispenser
1 paar oorbellen.
De oude stofzuiger

Deze lente ga ik kleding uitzoeken en het tuinhuisje. Ik wil het huisje afbreken en op de plek van het huisje een kas laten plaatsen. Dan moet het huisje natuurlijk wel leeg. Genoeg te doen dus. Het is maar goed dat ik meer tijd heb.

Voedselbanken

Het Groninger Boter- en broodhuisje in de 19e eeuw

Toen het hamsteren begon, kwamen er meteen noodsignalen van de voedselbanken over tekorten. De supermarkten hadden geen overschotten meer. En ondanks alle berichten dat we niet hoeven te hamsteren, gaan er voedselbanken dicht. De voedselbank Zuid-Oost Drenthe sluit voor twee weken. Dat wordt zwaar voor de mensen daar. Kwetsbare gezinnen die afhankelijk zijn van de voedselbank komen nu in de problemen, vrees ik.

In Groningen loopt het iets anders. Het boter- en broodhuisje bij de Martinikerk is open geweest op woensdag voor mensen die spullen wilden brengen voor de voedselbank. Het is een historische plek in Groningen, de plek waar armen eten konden halen. De voedselbank van vroeger. 

Schuin tegenover de Martinikerk staat het Feithhuis. Vroeger was dat het woonhuis van de Groninger archivaris J.A. Feith. Nu zit er in het prachtige pand al jaren een restaurant. Net als alle horeca moesten zij ook sluiten. En nu hebben zij besloten maaltijden te gaan koken voor de voedselbank. Aan de ene kant vind ik het pijnlijk dat de 'gaarkeuken' weer terug moest komen. Aan de andere kant vind ik het een prachtig initiatief.

En ik ben niet de enige. Het maken van de maaltijden kost tussen 7000,00 en 8000,00 per maand. En in vier dagen was er 80.000,00 gedoneerd, ik heb ook meegedaan. De komende maanden is er warm eten via de voedselbank in Groningen. Er zullen vast meer van dit soort voorbeelden zijn in Nederland. Ik vond het zo mooi, dat ik het even moest delen. En ik hoor graag andere voorbeelden.


Foto: Wikimedia commons

Bouwput in de straat

De riolering in onze buurt is aan vervanging toe. Het project gaat van straat tot straat in kleine stukjes (de  hulpdiensten moeten bij de huizen kunnen komen) en duurt daarom al maanden. Dan kun je deze straat weer niet in, het éénrichtingsverkeer wordt opgeheven, er ligt een stuk puinbaan en soms staan de huizen op hun grondvesten te schudden met al die zware auto's die dikke buizen verslepen. Het is een rommeltje. Komende week is mijn deel van de straat aan de buurt. Het zal wel een paar weken duren.

Voor mijn huis staat een container voor alle puin. Op dit moment ligt daar een stuk van het riool is dat met mijn fantasie op de loop gaat. Een keurig gemetselde tunnel met daarin een soort traptreden. Zo moet het ooit zijn gebouwd in de jaren dertig. En het heeft de jaren doorstaan. Ruim 90 jaar heeft het dienst gedaan. Ik kan eerlijk gezegd niet zien waarom de buis niet goed genoeg meer is.

Een andere verbouwing brengt me ook terug in de tijd. Vorige week zat ik op de bank en hoorde het typische muizengeluid. Het was alleen zo luid en duurde zo lang, dat ik begon te twijfelen. Na nog een keer luisteren, werd duidelijk dat de buurjongen het behang van de muur aan het krabben was. Ik heb twee avonden het gekras aangehoord. En toen werd het serieus. Drilboren en mokers.

Zaterdagmiddag ben ik een kijkje gaan nemen. Mijn buurjongen en zijn vader waren druk met het verwijderen van de schoorsteenmantel. Het bleek een steviger constructie dan ze gedacht hadden. Ik mocht een foto maken van het laatste restje. Je ziet het rookkanaal met roetaanslag nog heel goed zitten en onderaan de resten van de betonnen plaat die de hitte van de kachel moet kunnen hebben. Vooral dat beton kostte nogal wat moeite.

Het zien van hoe ooit mijn huis gebouwd is, maakt wel wat los. Het is nog zoveel handwerk in vergelijking met wat je vandaag ziet. De mannen die de schoorsteen bouwden en de riolering aanlegden in de jaren dertig, hoorden bij de weinige gelukkigen die nog werk hadden in de crisis. Hoe moet het voor hen geweest zijn? Waar leefden zij zelf? Hoe hadden zij het vak geleerd? En hoe is het met hen verder gegaan? Dat soort vragen, met bijbehorende beelden, spelen dan een middagje door mijn hoofd. Dat is de charme van het leven in een oude buurt.

Nu ik de hele dag thuis zit, is het wel een aanpassing aan de herrie. Maar ja, het is een kleinigheid tegenover de toestand met het virus.

Voorzorg in het vriesvak

Mijn voorbereidingen voor het geval ik ziek word, zijn klaar. Ik werk inmiddels, net als velen, verplicht thuis. De eetkamertafel wordt mijn bureau op maandagen en dinsdagen. Ik drink mijn eigen thee en koffie, in plaats van die uit de automaat en mijn auto zal de komende weken een rustige tijd hebben. Ik vind het heerlijk. Lekker mijn eigen tijd indelen en in alle rust werken aan mijn projecten. En lekker een wandelingetje maken in mijn eigen buurt na de lunch. Het is bijna negen uur, dus ik post deze blog en ga dan aan de slag. 

Maar goed, voor het vriesvak maakte ik drie bakken roerbakmix (hierboven op de foto). De roerbak is een mix van drie soorten paddenstoelen, taugé, courgette en vegetarische kipstuckjes. Daar een boemboe voor babi ketjap doorheen. Drie bakken met in iedere bak 300 gram. Ik hoef het alleen maar op te warmen en wat mie te laten wellen of rijst bij te koken. Dat is gezond en genoeg. 

De bakjes met tomatensaus zijn kleiner: 150 gram per bakje. Een mengsel van ui, knoflook, rode paprika, courgette, tomaat, tomatenpuree, harissa, paprikapoeder, zout, ras el hanout en koriander.
Opwarmen, een blik bonen erbij en een wrap. Ook dat is dan genoeg en snel voor de mindere dagen.

Nu is mijn vriesvakje wel vol. Maar mijn eten is klaar voor het geval dat. En als ik niet ziek word, eet ik het vriesvak rustig leeg en scheelt het me een paar dagen koken. Lekker makkelijk.

Hamsteren of sprokkelen?

De premier vraagt ons niet te hamsteren. Er staan tegelijkertijd allerlei foto's op Internet van lege winkelschappen. Mijn zus vertelde dat zij in Almere geen paracetamol meer kon krijgen. Gaat dat een probleem worden? Ik ging zaterdag naar de supermarkt om het zelf maar te ontdekken. Meestal ga ik met de fiets. Ik heb zo'n postbodefiets met een krat en daar kan ik voor een week boodschappen in meenemen. Deze keer ging ik met de auto om wat meer mee te kunnen nemen.

Het was een drukte van belang in de winkel en heel veel schappen waren gewoon vol. Vooral de groente-afdeling was helemaal aangevuld. En van heel goede kwaliteit. Een van de medewerkers vertelde me dat hij met zijn collega's al vanaf 7 uur bezig was met het vullen van de vakken. Er waren al 5 volle vrachtwagens leeggehaald en ze verwachtten nog een aantal. Normaal zijn vijf vrachtwagens voor een hele zaterdag de gewone lading. En ik was er tegen een uur of 12. Brood moest nog worden bijgevuld, maar ik eet nauwelijks brood en ik wilde roggebrood omdat je dat langer kunt bewaren.

Ik hamster niet, maar wil genoeg in huis hebben voor het geval ik weer ziek word. Het NRC noemde dat sprokkelen. In januari bleek dat ik genoeg in huis had om tijdens twee weken ziekte goed te kunnen eten, maar er waren wel wat gaten in geslagen. Mijn weerstand is nog steeds niet geweldig, dus ik houd extra rekening met mijn kwetsbaarheid. Ik wil makkelijke maaltijden kunnen maken voor de keren dat ik echt zwak ben. Ik hamster dus niet voor de komende maanden, ik neem voorzorgmaatregelen voor de korte termijn.  Dus wat kocht ik.

Wat lang meegaat:
Twee pakken houdbare melk
Een pak havermout
Een pak muesli
Twee pakken walnoten
Een pak cashewnoten
Zes blikken bonen
Twee blikken tomaten
Twee pakken gezeefde tomaten
Houdbare kookroom
Twee pakken roggebrood

Bewaargroente:
Een spitskool
Een selderijknol
Een kilo aardappels
Een kilo zoete aardappels
Twee pakken gekookte bieten
1,5 Kilo appels
Drie pastinaken

Voor in het vriesvak:
Een groot stuk kaas (deels geraspt in de vriezer)
Veg-vlees

Overig:
Extra WC-papier
Hoestsnoepjes
Pijnstillers (bijna niet meer te krijgen overigens)
10 in plaats van 6 eieren

Dit kocht ik dus voor een mogelijke quarantaine. Ik heb net vorige week een kilo zilvervliesrijst gekocht. Ik heb nog spliterwten, gedroogde bonen, zonnebloempitten, pompoenpitten, pasta, rozijnen, gedoogd fruit. Daar kan ik nog even mee vooruit. Ik deed verder gewoon boodschappen voor de komende week in de verwachting dat ik niet ziek word. Voor al die spullen had ik wel even de auto nodig.

In combinatie met de gewone boodschappen (die me meestal rond de 35,00 kosten) was ik  ruim 111,00 kwijt deze keer. Ik moet toegeven dat zo groot inkopen wel invloed had op andere dingen die ik kocht. Een 6pak bockbier bijvoorbeeld en twee hazelnoottaartjes die 35% korting hadden. Ik kocht twee bakken kant en klare salade die in de aanbieding waren en dan nog 35% afgeprijsd. Dergelijke dingen zou ik normaal niet kopen. In de stemming van groot inkopen, pakte ik makkelijker wat extra's. Verder kocht ik nog perssinaasappels en veel groene groenten waarvan een deel in het vriesvak zal verdwijnen als een snelle maaltijd-voor-het-geval-dat.

Als ik ziek word, is er nu in ieder geval geen probleem en als ik gezond blijf ook niet. Ik ben voorbereid en dat is een veilig gevoel. En ik wens iedereen toe dat het virus aan jou en je dierbaren voorbij gaat.

Sociaal Siberië

Ik was bij de begrafenis van mijn schoonvader, die veel betekenis voor me had. Bij de deur hing een poster die duidelijk maakte dat we geen handen moesten schudden in verband met het virus. De familie, die ik graag een knuffel had willen geven, stond achter een tafel. Het was heel raar, noodzakelijk maar raar, dat we elkaar niet konden aanraken.

Bij het graf werd ik overvallen door het verdriet van het verlies van de lieve man. Ik ben huilend weggelopen. Gelukkig was mijn zus er, die haar arm om me heen sloeg en me een zakdoekje gaf. Die arm mocht misschien ook niet, maar het was fijn dat we de regels lieten voor wat ze waren. Na de begrafenis kwamen we nog bij elkaar. Het afstand houden bleek niet te werken.

Ik heb een aantal mensen toch een knuffel gegeven. Hopelijk zal er niemand van hen ziek worden, maar het leek onmenselijk bijna om de afstand te houden.

En nu? Concerten worden afgelast, bijeenkomsten verplaatst, een inaugurele rede waarvoor ik uitgenodigd was kan pas in maart 2021 plaatsvinden. Het virus grijpt om zich heen in het sociale leven. Vandaag zal ik met het bestuur van de winkel een besluit nemen over de openstelling. Een aantal vrijwilligers is ongemakkelijk met zoveel contact met onbekenden. Maar ja, hoe lang gaat dat dan duren?

Met de afname van contacten, hoe belangrijk ook als veiligheidsmaatregel, komen we in een soort sociaal Siberië. Dat is geen prettig vooruitzicht.

Laten we maar hopen dat het zal helpen.



Foto: Wikimedia commons

Nieuwe recepten - haver en paddenstoelen

De afgelopen tijd heb ik weer wat recepten aan mijn persoonlijk kookboek toe kunnen voegen. Het blijft toch leuk om iets nieuws te proberen, te bedenken of iets na te maken. 


Mama-Khalid havermout

Khalid was een schoolvriend van mijn broer. Zijn moeder, die we als familie nooit ontmoet hebben en die we voor het gemak mama-Khalid noemden, kon geweldig koken. Bij feestelijke gelegenheden nam hij wel eens eten mee. Een van de gerechten was een toetje met couscous, kaneel, gember en gedroogde vruchten. Op een zondagmorgen bedacht ik dat ik wel eens op mama-Khalids manier havermout kon maken, de couscous vervangen door havermout en het water door melk. Het werd een lekker ontbijt.
Hoewel het nogal mediterraan is, maak je alles met ingrediënten die je lang kunt bewaren. Zo was het vroeger in de winter ook natuurlijk. Er waren maanden dat het enige fruit dat nog 'vers' was, de bewaarappels waren. Verder werd alles uit de inmaak gegeten. Dat hoeft tegenwoordig niet meer, maar ik denk dat je toch het een en ander bespaart als je alleen groenten en fruit uit het seizoen eet.


Paddenstoelen bourguignon

Ik weet niet precies meer waar ik dit recept gevonden heb. Ik kwam het een tijd geleden tegen in een tijdschrift en heb er een foto van gemaakt.

5 uien in ringen * 2 teentjes knoflook * 2 stengels bleekselderij * 4 grote wortels in plakken * 1 courgette in blokjes *3 portobello's in blokjes * 300 gram champignons in plakjes * 350 ml rode wijn * 750 ml groentebouillon * 4 takjes tijm * 2 laurierbladen *  zout en peper * olie.

Verhit olie in een pan met dikke bodem. Fruit de ui en de knoflook  tot de uit glazig is. Voeg de bleekselderij en wortel toe  * na een paar minuten de paddenstoelen  erbij, met de wijn, de bouillon en de kruiden. Laat dit 45 minuten stoven. Voeg dan de courgette toe en laat nog 30 minuten stoven. Zo nu en dan even doorroeren.

Ik heb het vocht wat laten inkoken, want het was wel wat nat allemaal. Waarschijnlijk voeg ik de volgende keer minder bouillon toe. De smaak is heel bourguignonnig, zeg maar. 't Is een goed recept.


Haverappeltaart

Een vriendin liet met deze taart proeven. Ik vond 'm heel erg lekker. Dit is het recept:

Meng voor de bodem 250 gram havermout, 500 gram zelfrijzend bakmeel, 500 gram donkerbruine basterdsuiker, 400 gram gesmolten roomboter, 1 ei, 1 theelepel zout en een beetje keukenstroop. Maak een bodem van dit mengsel op een bakplaat. Snij 1,75 kilo appels in heel kleine stukjes en meng met 100 gram rozijnen, 3 eetlepels suiker en 1 eetlepel kaneel. Doe de vulling op de bodem en bak de taart in een voorverwarmde oven op 150 graden, ongeveer een uur.


Paddenstoelensaus met dragon

In Engeland, toen we daar waren voor de bruiloft van mijn nichtje, at ik twee keer pasta met deze saus in een café vlak bij ons hotel. Vrijdag voor mijn afscheid kwamen mijn zus en zwager eten en we hebben samen dit recept nagemaakt.

Fruit een grote witte ui lekker zoet, voeg een doosje gesneden oesterzwammen en kastanjechampignons toe en bak ze gaar met een flinke scheut witte wijn (wij hadden V
oignier) Kook intussen anderhalf bakje verse pasta gaar in een paar minuten. Roer een bekertje creme fraîche door de paddenstoelen, voeg zout en peper toe en laat even inkoken. Hak de verse dragon fijn en roer door de saus als deze al van het vuur af is. De geur en de smaak van dragon zijn sterk genoeg.

Ik had een salade van veldsla bij de pasta. En al met al was het heel lekker.


Foto: wikimedia commons

Jubeljaar - februari

Februari stond in het teken van mijn afscheid en van herstel van ziekte. Ik had niet veel aandacht voor mijn jubeljaar. Zo loopt het soms.

Cottageleven

In de drukte besloot ik in grote hoeveelheden te koken: rode kool, chili en bloemkoolcurry. Het hielp me om minder kant-en-klaar voedsel te kopen. Ik denk dat ik dit wel zal blijven doen: koken voor de avond zelf en een deel voor het vriesvak voor een volgende keer. 

Ik maakte ook een roerbak van allerlei restjes groenten die anders zouden verrotten. Een mengsel van prei, broccoli, wortel,ui en champignons. Drie bakjes gingen het vriesvak in. Gemengd met bonen of met aardappels en kaas is er een prima roerbakmaaltijd of stoofpotje van te maken en het voorkomt dat ik eten moet weggooien als ik iets teveel heb gekocht.

Stadsleven

Behalve het concert deed ik weinig. Mijn laatste maand vroeg al mijn aandacht. In het nagesprek met mijn vriendinnen kwam ik wel tot een nieuw inzicht dat van betekenis is in mijn jubeljaaronderzoek. Het was een prachtig concert en ik heb genoten, maar ik houd meer van concerten die de grenzen opzoeken tussen kunststromen. Ik noemde het voorbeeld van Erik Vloeimans en Bach van een jaar geleden. Er ontstaan nieuwe vormen tijdens het concert die in interessant vind. Themaconcerten vind ik ook leuk, of het een lenteconcert is of een historisch thema. Het maakt het spannend. Een muziekstuk van Pärt kan ik ook op CD luisteren terwijl die nieuwe vormen vooral in de concertzaal interessant zijn.

Leven met anderen
Het wordt een beetje saai, maar mijn afscheid stond centraal. Het gunnen van mijn baan aan mijn opvolgster, het afsluiten van 12 jaar met mijn vrijwilligers en het herstellen van de band met mijn bestuur. Het was een veeleisend proces, zeker omdat ik daarnaast gewoon de lopende zaken afhandelde. Het is goed gelukt en daardoor was mijn afscheid feestelijk en makkelijk.

Het mooiste was dat ik het afscheid kon vieren met vrienden en familie die bijna allemaal van ver waren gekomen om dit met mij te vieren. Het voelde geweldig rijk deze mensen om me heen te hebben.

Schoonheid

Heel iets anders: de lente in aantocht. Het is soms te voelen en ik heb bossen tulpen, frisse lentetakken en bloembollen in mijn huis staan. De zingende vogels en de steeds sterker wordende en hoger komende zon zijn een heerlijke aankondiging dat de winter (die meer herfst was eigenlijk) voorbij is ... bijna dan.

En nu alles na mijn afscheid tot rust gekomen is, kan ik weer aandacht geven aan mijn jubeljaar. Ik heb er zin in.

Opnieuw een afscheid

Deze week overleed Martin, de man die ooit mijn schoonvader was. Mijn ex-man en ik hebben jaren geleden bij onze scheiding afgesproken dat we elkaar op de hoogte houden van grote gebeurtenissen in onze levens. Toen ik woensdag uit de bioscoop liep, zag ik dat hij mij gebeld had. Ik wist dat zijn vader ziek was, want ik heb nog steeds goed contact met mijn ex-schoonouders. Ik belde terug en terwijl hij boterhammen smeerde voor zijn dochter-in-de-groei, vertelde hij me dat de laatste dagen waren aangebroken. Een dag later kwam de app dat mijn schoonvader was overleden.

Martin had me nog gevraagd langs te komen. We hadden het voor deze week gepland, maar de ziekte ging te snel voor ons. In mijn gedachten ben ik nu veel bij de familie. Het verdriet en de drukte die altijd samen op gaan in de periode net na een overlijden, zijn zwaar.

Martins lievelingsplaats op aarde was, naast zijn boerderij, het Griekse eiland Amorgos. We zijn er ooit met het gezin een week geweest. En vorig jaar heeft hij er nog vakantie kunnen vieren en afscheid kunnen nemen van de mensen die daar zijn vrienden waren geworden. Vandaar de foto van de baai van Amorgos boven dit blog, de schoonheid waarmee wij achterblijven.



Foto: Wikimedia commons

Mijn eerste 'pensioen-uitje'

Mijn afscheid is achter de rug. Het was een leuke middag. Na twee dagen van mijn andere baan, is het tijd voor mijn 'pensioen'. Op mijn eerste vrije dag bracht ik een bezoek aan Groninger Forum. Ik wilde de film Little women zien en eens kijken in het nieuwe gebouw. 

Ik was, met vele Groningers, vooral onder de indruk van het uitzicht. Groningen in de hoofdrol, zou ik zeggen. Het gebouw zelf is me te wit en te leeg en met te veel roltrappen. Ik kón niet eens een gewone trap nemen. Maar het was te zien dat het nieuwe gebouw in een behoefte voorziet. Het was druk. Er zaten mensen te werken, te overleggen en gezellig te kletsen. Het café zat vol en overal liepen mensen. De gons van zo'n gebouw spreekt me wel aan. 

De film was niet heel druk bezet, maar voor een woensdagmiddag niet onaardig. Allemaal vrouwen van mijn leeftijd en ik dacht: Ja, ik ben nu een vrouw van middelbare leeftijd met een deeltijdbaan. Een heel andere ervaring weer. En ach, wie weet wat er nog komt. 

De vloerbedekking in de bioscoop was roze en zat nu al onder de vlekken. Dat is een voor de hand liggende onhandige keuze geweest. De stoelen zijn heel comfortabel en het geluid is iets te hard. Ik had een heerlijk wijntje bij me. Ik wilde wat chips kopen, maar de prijzen waren echt extreem. 3,75 Voor een zak groentenchips. Dat vind ik echt te veel. 

In de bieb, die een paar etages bezet, was het even zoeken maar ik vond uiteindelijk de biografie die ik zocht: Thorbecke wil het. En tot mijn verrassing vond ik een heerlijk rustig stukje waar ik zeker zal zitten de komende tijd. De sfeer van een klassieke bieb, maar toch modern. Het lijkt me daar heerlijk lezen. Ik denk dat ik regelmatig een middagje in Forum zal doorbrengen.