Crockpot

Mijn nieuwe keukenhulpje is een kleine crockpot. Het zat al een tijd in mijn achterhoofd dat ik er ooit een wilde hebben. Ik wil zo min mogelijk gas gebruiken in mijn huis en koken in de crockpot is een van de manieren om je eten klaar te maken zonder gas. Wie mijn blog wat langer volgt, weet dat ik ook heb ge-experimenteerd met koken op hout of op olie. Het hout is gebleven. Op olie kook ik weinig meer. Het petroleumstel gebruik ik vooral voor het maken van kaarsen.

Crockpot is eigenlijk een merknaam voor de slowcooker. De crockpot is uitgevonden door Irving Naxon. Deze Joodse man zag de moeite die zijn moeder moest doen voor het bereiden een maaltijd tijdens Sabbath. Zij mocht dan niet werken en toch moest ze koken. Doordat de slowcooker het eten langzaam gaart, kon zij vrijdag het eten opzetten en het rustig tot zaterdag laten pruttelen.

Mijn zus heeft me voor mijn verjaardag een slow-kookboek cadeau gedaan. Ieder recept heeft een variant voor de crockpot. Ik koos een Marokkaanse stoofschotel met aubergine, courgette, tomaat en kikkererwten. Vier uur stond de pot te pruttelen en daarna had ik een heerlijke maaltijd. Of in mijn geval een paar maaltijden.

Ik maakte met het vocht een een deel van de groente een heerlijke risotto. Een ander deel ging door de pasta met kaas er overheen en salade erbij. Met de rest maakte ik een bonenschotel met rijst. Als ik nog iets over had gehad, was het tomatensoep geworden. Zolang je niet teveel kruiden door de basissaus doet, kun je er nog alle kanten mee op. Dille door de risotto, italiaanse kruiden door de pastasaus en chilipoeder, komijn en koriander door de bonenschotel. Het is dezelfde basis, maar ik eet drie totaal verschillende maaltijden.

Als ik een drukke week aan zie komen, maak ik nu een eenvoudiger saus. Tomaten uit blik, gedroogde ui, gedroogde knoflook en stukjes geroosterde paprika uit een pot. Dat laat ik een tijd pruttelen. Het hoeft geen uren, want alles is al klaar. Het betekent dat ik minimaal drie dagen saus heb. Een keer voor pasta, een keer voor couscous (met Ras el Hanout en kikkererwten) en een keer voor een bonenschotel. Het zijn niet de gezondste maaltijden. Vers is altijd beter, maar het is een goed alternatief.

Ik heb de kleinste crockpot gekocht die er was, groot genoeg voor 1 persoon. Met een schaal vol kan ik drie keer ruim eten. Ik heb ontdekt op Youtube dat je brood kunt bakken in de slowcooker. Dat wordt mijn volgende experiment in de crockpot. Wie weet kan ik binnenkort mijn broodbakmachine weggeven.

Heeft iemand belangstelling? Stuur even een reactie.

Opruiming in de zadenvoorraad

Mijn voorraad tuinzaden bewaar ik in een oude houten koffer, die waarschijnlijk van een timmerman is geweest. Ik vond hem in een antiekwinkel ergens in de Achterhoek, waar we een familieweekend doorbrachten ter ere van de verjaardag van mijn zus. Ik viel voor de laatjes en de initialen op de buitenkant.

Voor het nieuwe seizoen ben ik er deze keer eens doorheen gegaan. Dat is even geleden, eerlijk gezegd. Ik zoek meestal wat tussen de zakjes en kies wat ik in de tuin wil zaaien. Weinig planning de laatste jaren. Er waren teveel andere dingen die mijn aandacht vroegen.

In de afgelopen twee jaar heb ik halverwege het jaar mijn tuin 'gesloten', mijn eufemisme voor aan zijn lot overlaten. Ik had onvoldoende tijd voor het onderhoud. Dat gaat het komende jaar niet meer gebeuren. Ik heb me stevig voorgenomen dat ik tijd zal maken voor de tuin. Sterker nog, ik ga de tuin uitbreiden. De bonen ga ik in de bloemenborder kweken.  Het ziet er mooi uit en betekent dat ik de grond in mijn groententuin ergens anders voor kan gebruiken. Ik heb plannen voor het bouwen van een rek van materialen die ik in de schuur heb staan. Daar kom ik nog wel eens op terug.

Een gevolg van de manier waarop ik de afgelopen jaren getuinierd heb, is dat ik veel zakjes zaad heb die eigenlijk te oud zijn. Daar zaten drie zakjes dille bij!! Dat heb je als je niet oplet. De oude zaadjes zaai ik binnen de komende tijd en ik kijk wel wat er op komt.  In een kringloopwinkel vond ik een boek over kiemen en microgroenten. Ik hoop er zo nog iets mee te doen. In mijn vensterbank staan drie schaaltjes: een met dille (dat zal wel duidelijk zijn met zoveel zaden), pluksla en peterselie.

Geïnspireerd door het boek ga ik proberen of ik van bepaalde zaden nog kiemen kan krijgen. Koolrabi is er geschikt voor, las ik. Radijs schijnt ook goed te kiemen en dat lijkt me heerlijk met bietjes. Lekker scherp. In het tuincentrum vond ik een officiele 'Sprout jar', precies groot genoeg voor de hoeveelheden die ik nodig denk te hebben. Ik kom er nog wel op terug hoe het gaat met deze laatste reddingsactie van te oude tuinzaden.

De rest is verloren investering. Gelukkig zijn zaden niet dramatisch duur en het wordt tijd vooruit te kijken. Het komend jaar wil ik:

• Pastinaken
• Wortelen
• Peterseliewortel
• Tomaten
• Diverse soorten bladsla
• Bladkool
• Spinazie
• Rode kool
• Koolrabi
• Kervel
• Stambonen
• Snijbonen
• Doperwten 
• Peulen &
• Courgette

Behalve de courgette is alles al een keer gelukt. Courgette en ik gaan niet goed samen. Het moet een van de makkelijkste planten zijn en ieder jaar gaat het bij mij verkeerd. De kleine vruchtjes rotten weg voor ik ze op kan eten. He is een raadsel. Het komend jaar zal ik me erop concentreren.

Voor een groot aantal groenten zal ik nieuwe zaden kopen. De kiemkracht van nieuwere zaden levert toch echt meer oogst op. En ik zal alles zaaien. Het wordt toch maar oud in mijn koffertje en een volle tuin geeft geen ruimte voor onkruid. Dat scheelt weer een hoop werk.

Ik heb er zin in. Wat zijn jouw plannen?

Terugblik 2 - De schoonheid van 2018

Van de schoonheid en de troost was een programma van de VPRO lang geleden. Toen bekende mensen uit de internationale kunst en wetenschap deelden hun gedachten over troost en schoonheid in een prachtige serie. Het houdt me al jaren bezig. Ik weet hoe troostend schoonheid kan zijn. De natuur kan me ineens verrassen met een prachtige zonsondergang terwijl ik onnadenkend achter het stuur zit. Ineens halen de kleuren me naar het nu en geven me het gevoel dat ik leef.

Het omgekeerde: De troost van schoonheid is de titel van een boek van Piet en Wim Chielens. Zij verzamelden gedichten die geschreven zijn door soldaten aan het front in de Eerste Wereldoorlog. Schoonheid gaf de soldaten juist de gelegenheid weg te vluchten uit de gruwelijke, zwartgeblakerde modderige werkelijkheid waar deze maand 100 jaar geleden een einde aan kwam.

Het mooie en het goede als tegenwicht tegen de weerbarstigheid van het leven, zo voel ik het. In plaats van af te wachten tot je het toegeworpen krijgt of het een noodzaak is geworden, denk ik dat het goed is steeds aandacht te geven aan wat mooi is. Nadrukkelijk. Daarom is nummer 2 in mijn serie terugblikken de vijf mooiste dingen van 2018.

Beeld
De twee pratende beelden in mijn tuin heb ik in juli al beschreven. Ze zijn intussen een beetje groener en hebben hun plekje gevonden. Elke keer dat ik naar buiten stap, kom ik ze tegen. Wat een heerlijk bezit is het, echt een verrijking van de sfeer in mijn tuin.

Deze zomer was een framboos op het gezicht van een van beide beelden gevallen. Daardoor had het tot mijn schrik ineens een soort wijnvlek. Gelukkig blijken de beelden goed afwasbaar te zijn. Groene aanslag vind ik altijd wel mooi, maar daar moet het bij blijven....

Boek
Eigenlijk wil ik geen boeken meer kopen. Ik leen van de bieb, koop heel soms iets in de kringloop en zorg dat die boeken zo snel mogelijk weer in die kringloop komen. Er is één uitzondering die me heeft verrast: De kunst van goed leven, 52 simpele levenstechnieken voor geluk van Rolf Dobelli. De schrijver baseert zijn lessen op drie bronnen: wetenschappelijk onderzoek, de Stoa en beleggingsliteratuur. De combinatie vond ik zo onverwacht dat ik het boek heb gekocht.

Ik kom er in het volgend jaar nog wel op. Het is mijn bedoeling dat ik in 2019 iedere techniek een week lang overweeg of uitprobeer.


Muziek
Het concert begon met een stuk dat me iets te jazzy was. Ik houd van concerten die de grenzen van muzieksoorten onderzoeken. Daarom had ik dit concert gekozen. Met vele anderen, want de kerk was afgeladen vol. Soms is het geweldig, soms is het een miskleun die een hoop leuke verhalen oplevert tijdens dinertjes. Deze keer leek het een beetje verkeerd te gaan, maar niets was minder waar. Na het jazzy stuk werd het een geweldige ervaring op de grens tussen jazz en barokmuziek: Erik Vloeimans en het Holland barok. Een prachtige verrassing, was het, de muziektopper van het jaar. Ik heb genoten.


Museum
Het Drents museum is een van de beste musea in Nederland. Sinds er jaren geleden de tentoonstelling over de legers van Xi an was, heeft het museum de ene na de andere prachtige tentoonstelling georganiseerd, Goud uit Georgie en de Great Liao als hoogtepunten. Ook dit was weer prachtig, inhoudelijk en in vormgeving. Het leek alsof je over een Oosterse markt liep. Mijn vriendin Clair en ik waren erg onder de indruk. Hieronheid, van de presentatie tot het laatste, kleinste object echt een genot.


Presentatie 
Een van de mooiste momenten dit jaar was een symposium dat ik heb georganiseerd en voorgezeten. Het was in een eeuwenoud pand, omgeven door een mooi park. Het publiek was geïnteresseerd en van hoog niveau. De sprekers brachten boeiende informatie. En dat mocht ik voorzitten en presenteren. Wat vind ik dat leuk! Ik ga daar zeker mee verder in de komende jaren.

Franse vrijdagen (een update)

Het goede leven Franse stijl, ik schreef er al eerder over: een stijlvolle maaltijd met kleine porties verdeeld over een paar gangen. Hoe heerlijk ik het ook vind, het is een beetje weggezakt. Door de dagelijkse drukte ik ben in het koken teruggevallen op mijn standaardrecepten. Dan eet ik nog steeds heel lekker, maar het is toch anders.

Met mijn drukke programma van de afgelopen tijd bleek het ondoenlijk regelmatig op de Franse manier  te blijven eten.Vreemd is dat: zelfs dingen die we heel fijn vinden en die ons goed doen laten we versloffen als er andere verplichtingen zijn. Gelukkig is het nooit te laat om opnieuw te beginnen, aangepast en wel. 

Vrijdag is nu mijn avond van de Franse maaltijd. Daar luid ik mijn weekend mee in en dat wil ik blijven doen. Een paar voorbeelden van mijn menu's van de afgelopen tijd:

Het wintermenu

• Pastinaaksoep met cantarellen: een restje van een high tea die ik georganiseerd heb voor een groep vrouwen op mijn werk.
• Notentortelini met spinazie-pestosaus met room .
• Kerstomaten minimozarella salade met bosui en dille en een dressing van olijfolie en balsamico
• Stoofpeertje met stukje Blue d'Auvergne.
• Een glas Montepulciano
• Koffie met een stukje pure chocola

Mijn oudhollandse menu

• Soep van peterseliewortel
• Aardappel-knolselderijpuree met sperciebonen en kampersteur (gekookte eieren in mosterdsaus, een oud Hanzerecept.)
• Yoghurt met appel, rozijn en kaneel
• Thee

Het menu met een mediterrane tint

• Drie ravioli's met spinazie en ricotta met een sausje van pesto en geroosterde pijnboompitten
• Gebakken camembert met rode vruchtensaus en een groene sla met notendressing
• Fruitmousse van mango en banaan met een lepel Griekse yoghurt
• Koffie en een paar kaneelamandelen.

Ik wil nog een paar opmerkingen maken bij deze menu's:

Ik houd natuurlijk ingredienten over met de kleine hoeveelheden. Kleinere verpakkingen, van bijvoorbeel ravioli's, zijn er vaak niet. De rest verwerk ik in mijn menu van het weekend of de volgende week. 

De kaneelamandelen kan ik los kopen bij de snoepwinkel naast mijn kantoor. Reuze handig: ik haal niet te veel zoet in huis en kan toch mijn feestelijke maaltijden eten. Misschien een tip om eens te onderzoeken in de snoepwinkel bij jou in de buurt? 

Soep van peterseliewortel vond ik geen goed idee. Het beste kun je het combineren met pastinaak of aardappel. Pure peterseliewortel smaakt niet alleen heel pregnant, maar heeft ook een soort verdovend effect in je mond. Niet echt prettig.

De fruitmousse is echt mijn nieuwste ontdekking. Ik laat een diepvriespakje fruit ontdooien en uitlekken. Ik pureer het fruit en een banaan met de staafmixer. Zo ontstaat de mousse. Daar een beetje yoghurt bij en je hebt een heerlijk dessert. De rest van de mousse meng ik met yoghurt en melk tot een smoothie, die twee potjes vult. Twee heerlijke snacks voor mijn werk of een mooi ontbijt, gemengd met gewelde havermout. Hier ga ik zeker nog mee experimenteren: peer, honing, walnoot? Appel, rozijn, kaneel?

Ik heb er zin in.

Kringloopkwaliteit

Steeds als ik een kringloop bezoek, verbaast het me dat mensen de prachtigste dingen weg doen. Kingloopwinkels zijn dé plaats waar je de consumptiemaatschappij in aktie ziet. In de winkel waar ik zelf werk, komen we soms echt om in de spullen. Soms zijn ze niet eens gebruikt, kleding met het kaartje er nog aan, boeken met het cellofaan er nog om en apparaten in dozen, duidelijk nog nooit uitgepakt.

Naar de kringloop brengen is natuurlijk nog beter dan weggooien. Ik ben blij dat mensen de moeite nemen. Zeker in mijn eigen winkel, waar we sparen voor projecten die kinderen over de hele wereld helpen. En er is nog een voordeel: het geeft anderen en mijzelf de kans op mooie 'nieuwe' aankopen. In mijn serie Gekregen, gevonden & gekocht zit altijd wel iets dat ik in een kringloopwinkel heb gevonden.

En het gebeurt ook regelmatig dat ik iets vind voor een ander: een kussen in de vorm van een uil voor een broer, een kruidenset voor een zus, een boek voor een vriendin. Een tijdje geleden vond ik een prachtig vest van pure wol met ingebreide rozen. Het kostte me €7,50. Zelf draag ik deze vesten niet, maar een van mijn zussen is er dol op! Ik heb het voor haar gekocht en haar daarna een foto gestuurd.

Ze reageerde enthousiast, wilde het graag hebben. Ook als ze het niet gewild had, was dat geen probleem geweest. Ik had het zonder problemen op M*arktplaats kunnen zetten. Ik deed een klein onderzoekje op Internet: dit soort vesten zijn tweedehands te koop voor tussen €40,00 en €50,00. Echt een koopje dus en een fijn cadeau voor mijn zus, waar ze jaren plezier van zal hebben.

Dit zijn toch wel de pareltjes van het kringloopwinkelen. Wat zijn jouw beste vondsten in de kringloop?

Terugblik 1 - De beste etentjes van 2018

Het is weer tijd om terug te kijken op het jaar. Omdat ik zo lang heb gekwakkeld, leek het een minder mooi jaar. Ik heb zo deprimerend veel tijd 'verslapen'! Maar als ik er voor ga zitten, blijkt het nog wel mee te vallen. In de andere maanden was er genoeg moois. En.... ook als je niet op volle kracht leeft, is er tijd voor mooie dingen. Je moet alleen de tijd nemen om er aandacht aan te geven. 

Ik begin het overzicht met de beste etentjes. Er waren er veel! Ik ben een liefhebber van buiten de deur eten. Het is duidelijk de stadse kant van mijn persoon. Ik heb vier etentjes geselecteerd om het verhaal niet al te lang te maken. 

High wine
Met mijn lieve vriendin Clair zou ik wijn gaan proeven bij Louis VX in Groningen. Ze hebben daar een bijzondere wijnbar. Je kunt kiezen uit ongeveer 15 soorten wijn. Je heb een pasje nodig, dat je in de 'wijnmachine' steekt. Dan kun je je glas onder de gewenst fles zetten en kiezen uit een proefglas, een half en een heel glas. We wilden er zelf wat hapjes bij kiezen en zo onze eigen high wine samenstellen.

Dat liep een beetje anders; de machine was kapot, vertelde de serveerster ons. Ze bood aan voor ons een high wine samen te stellen, buiten de kaart om. Dat hebben we geweten! Het was echt heerlijk. Allemaal kleine hapjes en heerlijke wijnen. Een onvergetelijke middag, wijn, lekkers en bijpraten met mijn lieve Clair.

Duur hoeft het niet te zijn. We waren allebei voldaan voor 25,00 per persoon. Een high wine is een goed alternatief voor een etentje als je wel uit wilt gaan, maar niet teveel wilt uitgeven.

Buurtrestaurant
Op de hoek van de straat waar ik woon, is een restaurant of eetcafë. Ik eet er regelmatig, toch wel twee keer per maand. De eigenaar, Marcus, ziet me intussen als kind aan huis. Hij merkt op dat er mensen zijn met twee huiskamers: hun eigen en zijn restaurant. En ik hoor in die groep. NIet iedereen gaat graag alleen uit eten, maar ik vind het reuze handig. Als ik moe uit mijn werk kom en geen zin heb om te koken, is het ideaal dat ik met een paar honderd meter lopen een heerlijke maaltijd kan krijgen.

Het is een vast ritueel geworden. Als binnenkom, krijg ik drie kussen van Marcus, ik loop naar mijn tafeltje en pak mijn boek. Al snel schenkt Marcus (of Lisa of Maarten) mijn wijn in: een Grüner Veltliner. Ik krijg een glas water en zeg dat ik wil wat ik altijd eet. Op dit moment is dat gebakken brie met bramencompote. Ik neem geen friet, geen salade, want wat ik op mijn bord krijg, is meer dan genoeg. We babbelen wat als het niet te druk is en anders zit ik lekker te lezen in de gons van de gesprekken van andere gasten. Na een kopje koffie ga ik weer naar huis.

Dit jaar heb ik vaker met anderen bij Marcus gegeten. Hij heeft kennis gemaakt met mijn halve familie intussen. Dus, het wordt inderdaad steeds meer mijn tweede huiskamer.

Als ik alleen eet, betaal ik ongeveer 30,00. Dat valt dus wel mee. Als ik gasten meeneem is het natuurlijk duurder, maar dat calculeer ik in. Ik wil dat mijn gasten een mooie, gezellige en smakelijke avond hebben 'bij mij thuis'....


Collegalunch
Vorig jaar kreeg ik een nieuwe collega: een hard werkende, doortastende, vrolijke, energieke jonge vrouw. Het is geweldig fijn dat ze bij ons is komen werken. Ik ben dol op haar. Ze heeft een frisse wind door het kantoor gejaagd en kwam met het idee om eens samen te gaan eten. We kozen een restaurant iets buiten het centrum, en zij kwam met het voorstel dat we de electrische fietsen zouden gebruiken. Dat was geweldig. We vlogen werkelijk over de fietspaden.

Het werd een hapje in de tuin van het restaurant. Ik nam een broodje brie met honing en walnoten uit de oven (4,95) en wat zij had, weet ik niet meer. Maar, het was reuze gezellig. In dit geval ging het minder om het eten dan om de gezelligheid. In de loop van het jaar zijn we nog een paar keer terug geweest met ander collega's. En het is vast niet de laatste keer dat we er geweest zijn. We delen het graag met anderen.

Deze collega is in ieder geval een van de mooiste nieuwe mensen van de afgelopen tijd!


Eggs florentine
Tja......, dit is een kleine bekentenis. Wie mijn blog al wat langer volgt, weet dat ik vegetariër ben. Ik eet vlees- en visloos omdat ik vind dat we in het Westen te veel gebruiken van wat de aarde beschikbaar heeft. We kunnen intussen prima gezond leven zonder vlees. En juist vlees eten leidt tot ontbossing en CO2 uitstoot = klimaatproblemen. Ik denk ook dat het niet nodig is dat we dieren mishandelen om er zo goedkoop mogelijk zo veel mogelijk van te kunnen opeten. Vegetariër dus.

Een enkele keer maak ik een uitzondering. Ik houd niet van te strenge regels in mijn leven. Eens per jaar eet ik draadjesvlees in bier omdat ik het heerlijk vind. Het vlees koop ik bij de Groene Weg Slager. Je kunt daar zien hoe de dieren geleefd hebben en je hebt de garantie dat je geen antibiotica in je eten krijgt. En eens per jaar maak ik bouillabaise, een heerlijke vissoep.

In dit rijtje van soms-even-geen-vegetariër hoort dit etentje. Ik ben dol op eggs florentine: gepocheerd ei op brioche met zalm, spinazie en een zachte, romige saus. Soms op zondagmorgen, als ik naar de bios ben geweest voor de kunstdocumentaire, ga ik naar een restaurant in het centrum en eet ik de eggs. Het is het ultieme comfortfood. Glaasje wijn erbij, koffie met macarons na: mijn heerlijke zondaguitje.

Ik betaal ongeveer 20,00 voor een heerlijke, lange lunch in een mooie omgeving. Absoluut het geld waard.

Wat waren jouw beste etentjes dit jaar?

De laatste maaltijd uit de tuin

De groententuin is bijna leeg. Er staat nog wat rucola en wat barbarakruid, verder ligt de grond klaar onder een bladerdek voor volgend jaar. Ik ga nog proberen een beetje winterspinazie en veldsla te kweken onder glas. Ik las hierover in het boek Tevreden Leven van Helen Nearing. Zolang het niet al te koud wordt, is het misschien mogelijk. Het lijkt me een leuk experiment.

De laatste oogst bestaat uit een paar bosuitjes, wat wortelen (ze hebben het zwaar gehad deze zomer daarom zijn ze zo ribbelig), een paar snijbonen, bieslook en rucola. Er stond nog een brandnetel in een hoekje en in vond wat look zonder look. Dat was het afscheid van mijn tuin.

Ik maakte een tapenade van de groene bladeren met een paar zongedroogde tomaten en de groente ging in een soep. Heel eenvoudig: de ui, wortel en bonen in stukjes in water met een bouillonblokje en een lepel tapenade. Daarbij smeerde ik wat tapenade op reepjes bladerdeeg en bakte dat in de oven.

De soep deed me denken aan de soep die mijn oma vroeger maakte, behalve de maggismaak die zij er altijd in had. Mijn moeder had een grote maggiplant in de tuin. Als we oma bezochten, haar moeder, nam zij altijd maggiplant voor haar mee in een boterhamzakje. Dat zorgt meteen voor mijn tweede plan voor 2019: er komt een maggiplant in mijn tuin. De smaak heeft zo iets nostagisch en Helen Nearing zegt dat je de stengels kunt eten als bleeksederij....

Gekregen, gevonden, gekocht en gegeven 9

Dit is mijn laatste gekregen, gevonden, gekocht en gegeven. Ik heb besloten dat ik mijn lijstjes ga splitsen naar wat binnenkomt en wat weggaat. Er blijven dus wel lijstjes, omdat ze me een gevoel van rijkdom geven. Ik ben er eigenlijk al mee begonnen met de posts over cadeautjes aan Clair en Sabina. 

Er komt een Gekregen, gevonden en gekocht en een Gegeven en weggedaan. Nu mijn opruimactie wat is tegengevallen, wil ik opruimen (en vooral wegdoen) een vast onderdeel maken van mijn huishouding. Ik hoop dat dat beter werkt. Het is in ieder geval het proberen waard. En ongemerkt heb ik mijn eerste plan voor 2019.

Gekregen

Boeken
Een schrijfster gaf een lezing in het centrum waar ik werk. Ze vertelde me dat er binnenkort een nieuw boek van haar zou uitkomen. Tot mijn verrassing vond ik het een paar weken later in de bus. Een man met wie ik samenwerk, heeft een heel bijzondere levensloop gehad. Bijzonder genoeg om er een boek over te schrijven. Bij een van onze overleggen nam hij het boek voor me mee. Ik vond het een hele eer dat hij me zo uitnodigde om zijn levensloop te leren kennen en dus hem.
Een derde persoon stuurde me een boek van hemzelf, zodat ik iets te lezen had nu ik een tijdje thuis ben om aan te sterken.

'Antiek'
Een vrouw met wie ik vaak samenwerk, ruimde het huis van haar overleden schoonmoeder op en vond een oud asbakje. Het werd gebruikt door de studenten die lid waren van de Groninger Vrouwen Studentenvereniging Magna Pete. Ze weet dat ik zo nu en dan een sigaar rook, vooral als het mooi weer is. En ze weet dat ik erg thuis ben in de vrouwengeschiedenis. Ze heeft me er een groot plezier mee gedaan. Het was in gebruik in de jaren '6o. Echt antiek is het dus niet, maar wel oud ... en bijzonder.

Kaarten
Nu ik ziek thuis ben, komen er kaartjes. Niet dagelijks maar ze komen toch. Het blijft bijzonder, een kaartje in de bus in het tijdperk van whatsapp en email. Ik stuur zelf zo nu en dan ook wat omdat ik weet hoe zeer je mensen er een plezier mee doet.

Fruit en noten
In de tuin van mijn voormalige schoonouders was het een rijkdom aan fruit en walnoten dit jaar. Ze belden me om te vragen of ik wat wilde hebben: natuurlijk. Ik kwam een kopje koffie drinken en bijpraten en ging met een mand vol fruit en een tas vol noten naar huis. Over het inmaken van dit fruit schrijf ik nog. De noten liggen op een rijtje te drogen op mijn radiator. Het ziet er heel grappig uit. Overigens... ik heb nooit geweten dat 'verse' walnoten zo lekker zijn!


Gekocht

Kringloop
Mijn belangrijkst aankoop was mijn tafel. Hier schreef ik al eerder over. Als je goed kijkt op de foto, zie je het asbakje liggen. Het is dat kleine koperen dingetje met een houten steel.

Verder kocht ik in de kringloop een prachtig rood jasje. 5,00 Kostte het. Op dit moment is rood op rood erg in de mode. Vorig jaar kocht ik een rode jurk voor 7,50. Voor 12,50 in de kringloop ben ik ineens heel hip en modern. Dat is ook wel eens leuk.

Ik vond ook nog een emaille maatkannetje. Ik wil eigenlijk mijn plastic literkan vervangen door een van glas. Die heb ik nog niet gevonden, maar dit kannetje is eerst ook prima. Het geeft een gezellige landelijke sfeer aan mijn keuken. Dat is ook wat waard. En voor 2,00 kon ik er niet veel fout aan doen.

Nieuw
Ik kocht een nepbond jas of eigenlijk meer van teddybeerstof. Groen is-ie. Ik heb een mooie sjaal met bloemen en takken erop geborduurd. Dat staat prachtig. De jas was in de uitverkoop voor 30,00. Ik kan weer even heerlijk warm verder deze winter.

Tijdens een snuffelsessie in de boekwinkel vond ik een boek over het goede leven waar ik later nog over zal schrijven. Het zijn 52 tips over het goede leven op basis van wetenschappelijk onderzoek, de visie van de Stoicijnen en beleggingstheorieën. De schrijver is een mij onbekende Zwitser, zakenman en piloot. Ik vond het alles bij elkaar een intrigerende combinatie, dus heb ik het boek gekocht. En dat bleek een goed idee. Jullie horen er nog van.

Gegeven
Ik heb vooral tijd gegeven. Mijn lieve vriendin Hanneke is net 85 geworden. Ze is weduwe sinds ruim een jaar en het valt haar zwaar. Na zoveel jaren samen met haar dierbare man, moet ze echt zoeken naar zin voor haar leven. Ik heb haar zien verouderen in de afgelopen tijd. Ze heeft heel weinig energie en gaat snel achteruit.
Mijn tijd is voor haar. Ze vindt het nog steeds heel leuk om een eindje te gaan rijden en dan ergens iets te drinken of te eten. Dat doen we dus. We zijn warme choco gaan drinken, hebben koffie met een warme wafel en kersen gehad en ons laatste bezoek was aan een restaurant in het midden van de provincie. Ons volgende plan is koffie drinken met uitzicht op de Wadden.

De afgelopen tijd vond ik eerlijk gezegd niks. Ik was er met mijn hoofd niet bij, waarschijnlijk.

Terug van weggeweest

De herfst is begonnen na een lange, lange, warme zomer. Ik ben de hele zomer in de lappenmand geweest. Na een paar maanden kwakkelen, heb ik een bezoek aan de huisarts gebracht voor en bloedonderzoek. Ik wilde toch weten waarom ik zo moe was en me steeds zo gammel voelde.

Na een paar dagen moest ik even langs komen: ik had een zware bloedarmoede en de huisarts wilde overleggen over bloedtransfusie. Dat hebben we niet gedaan. We hebben gekozen voor ijzer. Nu is het weer een paar weken verder. Ik heb halve dagen gewerkt en begin te herstellen.

Een teken dat het beter met me gaat, is dat er weer ideeetjes opborrelen en ik weer zin krijg in het schrijven van verhalen voor dit blog. Er staan wat dingen op stapel met mij gebruikelijke onderwerpen als inmaak, tuin, kringloop en geven en ontvangen.

Fijn terug te zijn.