donderdag 29 augustus 2019

Op ontdekkingstocht



Deze zomer las ik een biografie van Alexander von Humboldt een ontdekkingsreigers rond 1800. Hij was de wetenschapper die de klimaatzones definieerde die we nu nog steeds gebruiken. Hij is een zeer interessante man. Door hem is mijn interesse gewekt in cartografie. En alsof het voor me geregeld is, zijn er drie tentoonstellingen bij mij in de buurt. Dat is een mooie uitnodiging, juist dit jaar. 

Gozewinus Acker Stratingh was een arts en historicus die zich in 1830 boog over het samenstellen van een kaart met grondsoorten van de provincie Groningen. De tentoonstelling was klein, mooi vormgegeven en sfeervol in het prachtige oude Noordelijk Scheepvaartmuseum. Wat me vooral aansprak was de beschrijving van de methode waarop Acker Stratingh aan zijn gegevens kwam. Hij  knipte de kaart van Groningen in stukken langs de grenzen van de toenmalige gemeenten en stuurde de stukken naar de burgemeesters met de vraag of zij de grondsoort wilde inkleuren. Toen alles binnen was, puzzelde hij de kaart in elkaar en had hij een mooi overzicht. 


De puzzelstukjes

De tweede tentoonstelling gaat over een veel bekendere Groninger die zich met kaarten maken bezig hield, aardrijkskundeleraar Bos, de naamgever van de Bosatlas. De eerste kwam uit rond 1870 en hij maakte 15 updates van de atlas voor hij overleed. Dat is nog wel een bijzonder verhaal (als het waar is). De uitgever, Wolters, gaf Bos een reis naar Indië cadeau in 1902 om hem te bedanken voor al zijn werk. Uit voorzorg voor een reis naar de tropen, liet Bos zijn blinde darm verwijderen. Dat was wel gebruikelijk in die tijd. Helaas overleed hij aan de gevolgen van de operatie en heeft hij Indië nooit gezien.

De Bosatlas is een begrip en is er over allerlei onderwerpen en vormen, er is ook een Boskabouter, een miniatlasje. Ook waren er kunstwerken gemaakt van kaarten, zoals de kimono hieronder. Het was een leuke tentoonstelling. We kwamen nog een uitspraak tegen van Von Humboldt. De strekking van daarvan was dat je alleen moet laten zien wat mensen moeten weten, geen overvolle kaarten maar precies die informatie opnemen die nodig is. Toch leuk dat ik de aanleiding voor mijn tentoonstellingsbezoek, Von Humboldt, daar ook weer terug zag. Verrassingen.






dinsdag 27 augustus 2019

Eggs 'Hollandaise'


Ik schreef al eerder dat ik dol ben op Eggs Florentine. De zachte smaak van gepocheerd ei, zalm, spinazie en roomsaus is echt een feest, comfort food. Intussen hebben drie vriendinnen de smaak ook te pakken. En ze vragen me regelmatig wanneer we weer eens Eggs gaan eten, lekker op zondag na de film. Het gerecht Eggs Florentine is een van de variaties op Eggs Benedict, met uitgebakken spek. Ik houd niet van spek, zeker niet in de ochtend. Dol op English breakfast, maar ik eet het altijd zonder worstjes en zonder spek. Het lijkt nog een tamelijk nieuw recept, maar over de werkelijke oorsprong gaat meer dan één verhaal rond. Ik vond dit op het blog History and women  van de schrijfster Mariella Patzer, die ik verder overigens niet ken. Ik heb nooit iets van haar gelezen, maar deze informatie is zeker leuk.

Naamgever nummer 1: Wall Street handelaar Lemuel Benedict. Volgens hem had hij in het Waldorf Hotel in New York gevraagd om toast, bacon, gepocheerde eieren en hollandaisesaus om van een kater af te komen.  Oscar Tschirky, beroemde 'maître' van het hotel hoorde ervan en zette het gerecht op de kaart.

Naamgever nummer 2: Bankier E.C. Benedict. Het verhaal gaat dat hij het recept aan zijn broer heeft gegeven die het doorgaf aan ene Montgomery, die het weer doorgaf aan zijn zoon. De zoon gaf het aan een verslaggever van een New Yorkse krant en zo is het in de wereld gekomen.

Daarop schreef, Mabel C. Butler in November 1967 een brief aan The New York Times Magazine met het 'werkelijke' verhaal dat alle vrienden en bekenden van Mrs. Le Grand Benedict zouden bevestigen:

'Mr. and Mrs. Benedict', aten dineerden elke zaterdat bij Delmonico's als ze in New York waren. We praten over rijken rond 1900, die waren in de zomer niet in de stad. Op een van die dagen vroeg Mrs. Benedict de chef of hij niet iets nieuws had voor haar. Toen hij haar vroeg waar ze dan zin in had, zei ze gepocheerd ei, geroosterde muffin, een dun plakje ham en hollandaise saus. Ze wilde en nog wel wat truffel bij overigens.

En dan nummer 4: Elizabeth David schrijft in haar French Provincial Cooking over een traditioneel Frans gerecht dat œufs bénédictine genoemd werd. Het was een puree van gezouten vis en aardappels op geroosterd brood met gepocheerd ei en hollandaise saus. Waarschijnlijk was het gerecht dat tijdens de vasten gegeten werd. Dat zou de oorsprong kunnen zijn. Hoe het dan in de VS terecht gekomen is, vertelt het verhaal niet. Maar goed, een deel van de VS (Louisian) was ooit een Franse kolonie. De kolonisten namen ongetwijfeld hun gewoontes mee.

Het zou interessant zijn eens te kijken of het gerecht voorkomt in oude Nederlandse kookboeken. Vooral omdat het laatste verhaal mij het meest logisch lijkt.

Mijn eigen recept

Het leek me leuk eens te proberen zelf een ei te pocheren en dan een vegetarische variant te maken. Dat is gelukt. Ei pocheren is reuze makkelijk. In kokend water doe je twee eetlepels azijn. Daarna roer je in het water tot er een soort kolk ontstaat. In die kolk laat je voorzichtig het ei glijden. Blijf nog wat kalm roeren in het water zodat het wat blijft draaien. En: klaar is het ei. Niet te lang in het water laten, overigens, dan wordt het eigeel te hard.

Ik moet nog wel wat oefenen met het pocheren. Een van mijn zussen schreef me toen ik haar een foto stuurde dat zij geen eieren pocheert omdat het zo'n kliederboel wordt. Dat gebeurt bij mij niet, maar ik heb nog niet zo'n mooi resultaat als je in het restaurant krijg.

Ik koos voor een Rijnlands roggebroodje, spinazie en een kaassaus met bieslook. Het was heerlijk en ik heb mijn variant Egg Hollandaise genoemd. Een andere variant die ik nog heb geprobeerd is een gepocheerd ei op knolselderijpuree met een saus van kaas, mosterd en bieslook. Dat is ook erg lekker en het lijkt wat op de oorspronkelijke Franse variant. Ik zal het zeker nog eens een keer klaarmaken als voorgerecht als ik vrienden te eten heb.

zondag 25 augustus 2019

Gedachten over genieten - Hygge



Kaarslicht, wijntje, boekje, warme sokken en een dekentje, lekker weggedoken in een knusse stoel, muziekje aan, bloemen op tafel, houtvuurtje op het terras. Als ik zo terugkijk op wat ik de afgelopen jaren heb geschreven, is dat een van de manieren waarop ik geniet van het leven. De kleine, warme, intieme momenten. Ze ontstaan vaak als ik tijd heb, op vrijdagavond bijvoorbeeld of in het weekend. Terwijl ik hier zo over zat te denken, kwamen mijn gedachten op het Deense hygge.

Hygge is net zo'n woord als bij ons gezelligheid; bijna niet te vertalen in andere talen en alleen maar met heel veel woorden en voorbeelden uit te leggen. Denen branden meer kaarsen dan alle andere Europeanen en ze eten meer taartjes. Dat hoort ook bij hygge, jezelf verwennen en daarvan genieten.

Hygge is een levenshouding, waar de Denen mee opgroeien. Denen maken tijd om gezamenlijk thuis door te brengen, om tot rust te komen. Het hoort bij een manier van leven, als je de boeken moet geloven. Het gaat om samen zijn in een warme omgeving zonder alle drukte van buiten. En daar zijn kaarslicht en de andere dingen die ik aan het begin noemde goede middelen voor. Zeker in de lange Deense winter zijn kaarsen een uitkomst.

De hype-reactie die er op gekomen is, maakt wel duidelijk hoeveel behoefte er altijd weer is aan contact en warmte, los van de eisen van de maatschappij en sinds een jaar of wat de steeds binnendringende buitenwereld via de telefoons. Je kunt er de trend van Coocooning in herkennen van een aantal jaren geleden. En over een paar jaar vinden we wel weer een andere trend. Dat is vooral interessant voor de commercie. Ik moet lachen als ik bij de resultaten op Google de reclames zie. Je huis in winter-hygge-stijl! Koop vooral nieuwe spullen! Winter-hygge is natuurlijk compleet iets anders dan zomer-hygge. En met een beetje geluk vind je een hygge-cursus om het te leren: kaarsen aansteken en een dekentje over doen....

Ik had hygge voordat het een hype werd al in mijn leven, dus was het vooral herkenbaar. Trends interesseren me niet, ik wil op een mooie, eenvoudige manier mijn leven vormgeven. In mijn jubeljaar zou het een goed idee zijn een gewoonte te maken van dit soort dingen. Niet alleen als ik tijd heb, maar als een vast ritueel van warmte en schoonheid. Als dat een van de uitkomsten van dit jaar aandachtig genieten zou zijn, is het een geslaagd jaar geweest.

Ik ga thee zetten.....


donderdag 22 augustus 2019

Verrassingskaartje wordt liefdestheater


Mijn jubeljaar als 'Parisienne'. Ik wil niet alleen dingen doen die voor de hand liggen. Naar de opera in de bioscoop ... doe ik al. Kunsttentoonstellingen .... doe ik al. Filmhuis ... doe ik al. Wat ik wil dat dit een jaar van verrassingen en ontdekkingen is. Julia Cameron schrijft in haar 'The Artists way' over verdwalen en ontdekkingstochten. Dat heb ik in de afgelopen jaren een paar keer gedaan en het beviel me goed. Toch heb ik snel de neiging weer in het oude, herkenbare te vervallen. Als je dan toch tijd maakt om iets te gaan doen, is het maar beter dat je zeker weet dat het leuk is.

Dit jaar wil ik dat dus anders doen en dit was de eerste keer. In mijn stad, Groningen, is er in augustus altijd het festival Noorderzon, in het Noorderplantsoen een kronkelig park dat ooit is aangelegd toen de vestingwerken waren afgebroken. Ik ben dol op het park, vooral op het restaurant dat er in de jaren dertig is neergezet echt een monument voor het luchtige leven. Het Noordezonfestival dus. Ik heb het programma bekeken en, zoals ieder jaar, kon ik niks vinden. En toch wilde ik er heen. Ik wilde de bruis ervan. Toevallig viel mijn oog op het mysterykaartje. Je koopt een kaartje een je krijgt een willekeurige voorstelling.

Ik vroeg een vriendin mee te gaan. Het leek haar ook wel leuk. Dus ik kocht kaartjes en stond met haar om 18:30 bij de kassa. We kregen een envelop met twee kaartjes en consumptiemuntjes en we gingen op pad naar het theater. Met een bekertje rose in mijn hand, het is per slot van rekening een festival, liet ik het op me af komen.

Het was een voorstelling in het Mandarijn met Engelse boventiteling. Dat was natuurlijk al verrassend, maar het werkte prima. Ik ben boventiteling gewend van opera's. Geen probleem. Het was een heel bijzondere voorstelling. Twee mensen speelden een aantal scenes op verschillende manieren om te laten zien hoe een toon, een aanpak of je humeur tijdens een gesprek heel bepalend kan zijn voor hoe het verhaal verder gaat. Steeds was de vraag: blijven ze nu bij elkaar?

Mijn vriendin en ik waren het eens over een paar dingen. De actrice was geweldig; krachtig en met bijzonder overtuigende expressie. De opzet van het toneelstuk: een rond toneel met camera's er omheen die het spel projecteerden op het scherm boven het toneel waar ook de boventiteling was, was prachtig. De acteur vonden we niet krachtig genoeg naast de actrice en de boventiteling ging soms te snel. Daardoor was het niet altijd duidelijk wie wat zei. Maar over het geheel was ons oordeel: We hadden het nooit uitgezocht maar het was een heel bijzondere ervaring.

Dat is wat ik wil dit jaar. Verrassing, nieuwe ontdekkingen naast wat ik al mooi vind. Als een verrijking en misschien, als het een keer tegenvalt, om te weten wat ik niet wil. Ook dat is belangrijk.

Iedere avond houd ik bij hoe de dag was. Daarin volg ik de Stoïcijnen. Ik kom daar nog wel een keer op terug. Na dit toneelstuk en een fijne avond met mijn vriendin kon ik opschrijven: 'Dit was een geweldige dag!'



dinsdag 20 augustus 2019

Gegeven en weggedaan 1

 
Dit is mijn eerste G&W. Zo maak ik onderscheid in wat mijn huis in komt en wat er uit gaat. Het was een lange periode, bijna een jaar. Dus dit zijn de hoogtepunten. Vanaf nu per seizoen zal ik een overzicht bijhouden. Ik doe dat omdat geven belangrijk is voor me en omdat ik uiteindelijk wil dat mijn huis langzaam leger wordt. Minimalisme op mijn manier....
 

Gegeven
CD van Janne Schra
Mijn nichtje is ziek. We wisten, toen ik deze CD kocht, nog niet wat het was. Dat is vaak de zorgelijkste periode. Als het van alles kan zijn, kan het ook vreselijk zijn. Tijdens een poëzieavond hoorde ik Janne Schra de gedichten van Vasalis zingen. We zijn allemaal dol op Janne, dus het leek me mooi de CD en het boekje te kopen en dat naar haar op te sturen als een hart onder de riem. En dat werkte gelukkig.

Kaartje meegegeven voor de oude buurvrouw
Mijn zus kwam logeren tijdens haar vakantie. Ze vertelde dat ze onze oude buurvrouw zou bezoeken. Ik gaf een kaartje voor haar mee en kreeg een paar dagen later een kaartje terug. Leuk, zo'n bericht van vroeger.

Tijd voor de peertjes
Soms geef je geen spullen, maar tijd. Mijn (voormalig) schoonmoeder had een enorme oogst stoofperen. Ze heeft een paar bomen in de tuin staan en de oogst vorig jaar was ongekend groot. Ze had absoluut geen zin iets met de peertjes te doen. Maar dat is geweldig jammer. Eetbaar spul weggooien vind ik geen goed idee, zeker niet in een wereld waarin al zoveel eten wordt weggegooid. Dus bood ik aan het inmaken samen te doen. Zij houdt heel erg van samen prutsen in de keuken. Lekker schillen, snijden, koken en ondertussen kletsen en koffie drinken. Dat hebben we gedaan. Resultaat: heerlijke peertjes voor de hele winter... en voor ons samen een gezellige middag.

Puzzel
Ella is de dochter van mijn vriend Oscar. Ze is nu 1,5. Ik heb haar nog nooit gezien, behalve natuurlijk op filmpjes en foto's via de app. Haar eerste stappen en eerste tanden zijn natuurlijk trots opgestuurd. Maar nee, gezien heb ik haar nog nooit. Oscar woont in Berlijn. Hij heeft een drukke baan, net als ik. En daarom hebben we elkaar lange tijd niet gezien. Deze zomer wel. Ik was in Berlijn met mijn zus en haar gezin. En we spraken af. De puzzel is voor oudere kinderen, je maakt een slak van kleurige houten stukjes in de volgorde van het abc, maar waarschijnlijk zie ik haar weer lange tijd niet. Zo gaat het leven nu eenmaal. En dan ligt het maar klaar.

Boek voor Oscar
Oscar en ik troffen elkaar bij Charlottenburg. Wat heerlijk om 4 uur te hebben om bij te praten! Veel te kort maar toch. Ik kocht in een tweedehandswinkel een boek met prenten van  Berlijn uit 1961, dus het jaar dat de muur werd gebouwd. Hij was er echt heel blij mee.

Weggedaan

Veel wegdoen, dat was een van mijn plannen. Het lukt aardig, moet ik zeggen. Dit ging al naar de kringloop:

  • Tupperware bak
  • Naaimachine
  • Broodbakmachine
  • Winterkleding 6 stuks
  • DVD's en boeken

En dan wat ik maar noem de mei-rommel. De gemeente waar ik woon, heeft een aantal jaren geleden het ophalen van grof vuil afgeschaft. Of... wie het wil, moet ervoor betalen. En het kost nogal. Je kunt ook je spullen naar de stort brengen, maar dan moet je een auto hebben bijvoorbeeld. Als tussenoplossing hebben wij hier in de wijk twee opruimdagen per jaar. Een in mei en in oktober. Ik heb behoorlijk wat rotzooi weg kunnen doen. Vooral dingen die kapot zijn en te groot voor onze container. Het mooie van de opruimdag is dat er niet alleen een container komt, maar ook een auto van de kringloopwinkel. Ze beoordelen dus bij alles wat ingeleverd wordt of het echt weg kan, of dat het nog gebruikt kan worden.

Ik ben er erg tevreden over. En mijn huis is weer wat leger. En voor oktober, als er weer een opruimdag is, ligt al weer het een en ander klaar.


zondag 18 augustus 2019

Treinreizen


Net terug uit Berlijn, wil ik het hebben over treinreizen. Ik heb iets met het toerisme in de negentiende eeuw. Films zoals Out of Africa en Murder on the Oriënt Express hebben daar veel invloed op gehad. Ik hoop volgend jaar, als ik vijftig word, een trip te maken met wat er over is van de Oriënt Express. Het lijkt me geweldig. Zo'n oude trein is zoveel mooier dan wat we nu hebben. Moderne treinen zijn vol lawaai en viezer en ongemakkelijker, in ieder geval  in vergelijking met de luxe cabines van de eerste klasse. Op de houten banken uit de derde klasse van vroeger ging ik niet graag naar Berlijn.

Want dat heb ik gedaan, met de trein naar Berlijn. En heb ik geprobeerd om het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken. Mijn reis begon in Nederland om half 3 en om 10 over 8 stonden mijn zus, zwager en mijn nichtjes me op te wachten op Berlijn Hauptbahnhof.

Hoewel er sandwiches en salades te koop zijn in de Duitse treinen, had ik mijn eigen eten meegenomen. Ik reisde op mijn verjaardag, dus ik wilde het naar mijn smaak hebben. Ik heb een soort grote thermoskan waarin drie plastic bakjes passen die, als je ze van tevoren in de koelkast hebt gehad, heel lang fris blijven. In het grootste bakje zat een salade van sperzieboontjes, lenteui, truffelolie en walnoten. Dan had ik een hummus met truffel in het tweede bakje en stukjes Libanees brood in mijn bijenwasdoek. Van citroen, gember en honing had ik zelf een ijsthee gemaakt. De fles was gerold in de servet die ik toch nodig had. Aan de thermosfles is een houder bevestigd waar een vork en lepel zitten. Dus een compleet reispicknickset. Het eten en drinken was in orde.

Maar dan een ander punt van lange treinreizen: de WC. Het is meestal niet te voorkomen tijdens zo'n lange reis dat je toch één keer de WC moet gebruiken en in de trein is dat bedenkelijk. Ik heb mij daar zo door de jaren heen ook op voorbereid. In een klein toilettasje heb ik een voorraadje wc-papier en zo'n klein flaconnetje handreinigende gel. Voor het geval de WC niet schoon genoeg is, heb ik een reis-spuitbusje schoonmaakmiddel en water, Dat kan ik dan gebruiken om in ieder geval de bril schoon te maken. En dan heb ik nog een blikje met schoonmaakdoekjes. Zo wordt een toiletstop een stuk acceptabeler.

Soms neem ik ook een flesje wijn mee. Daarvoor heb ik een flesje waar een 'glas' op past als een soort deksel. Ooit kocht ik dat tijdens een van mijn reizen en het leek me zó handig, dat ik het heb bewaard. Dan heb ik echt alles wat ik wil bij de hand. Dit jaar ging ik zonder wijn. De wijn van Deutsche Bahn bleek prima te drinken. Ik kon zelfs kiezen uit Riesling en Sauvignon Blanc! Feestelijk.

Natuurlijk heb ik een boek, een notitieblokje en een pen bij me en muziek. Ik reserveer bij het kopen van mijn kaartje meteen een stoel. In de Duitse treinen kan dat en het geeft de zekerheid dat je niet hoeft te staan als het druk is. Een paar weken geleden stond ik een uur van Groningen naar Zwolle op hoge hakken. Ik ging naar een feest in Utrecht (vandaar de schoenen) en dat ongemak wil ik beslist niet als ik op vakantie ga.

Dus.. gereserveerde stoel, een thermoskan vol hapjes en andere hulpmiddelen en ik kan comfortabel op reis. Gelukkig heeft mijn koffer wieltjes en vind ik altijd wel iemand die me wil helpen met tillen. En volgend jaar wordt het alleen maar mooier in de trein.



vrijdag 2 augustus 2019

Gekregen, gevonden & gekocht 10



Mijn laatste GGG is al weer even geleden. Ik ben een poos ziek geweest en ik heb me vooral gericht op mijn herstel. Gelukkig is alles nu weer terug bij het oude en zal ik zo nu en dan weer schrijven. Ik heb een selectie gemaakt van de leukste dingen.

Gekregen
Bloemen, brieven, kaarten en heel veel aandacht.
De afgelopen maanden ben ik ziek geweest. Ik ben in het ziekenhuis geweest voor een operatie die is mislukt en moet nu medicijnen slikken de komende jaren. Ik voel me nu weer prima, anders zou ik niet schrijven hier. Tijdens mijn ziekte zal de postbode zich wel hebben afgevraagd wat er aan de hand was. Ik kreeg bijna dagelijks kaartjes (dat heb je met een grote familie die van schrijven houdt). Mijn collega's waren ook heel attent. Ik wist niet, omdat ik nog nooit langdurig ziek ben geweest, hoe fijn het is als je zoveel aandacht krijgt als je je niet goed voelt.

Bloemetjestheepot
Het begint grappig te worden. Op mijn werk kreeg ik van een college de oude bloemetjestheepot van haar grootmoeder. Ik ben historicus, vandaar. Een paar weken later vond ik bijpassende kopjes. Het staat er gezellig bij in mijn kantoor. En nu vond mijn zus nog een taartschaal. Het wordt een mooie set op deze manier.

Lady Susan boek.
Mijn zus maakte voor mij een boek: Lady Susan. Een vroege roman van Jane Austen. Ze had er van alle hoofdpersonen een plaatje bij gedaan dat je rechtop kunt zetten. Als een soort poppenspel. We zijn samen op Austenreis geweest deze zomer. Tijdens de reis hebben we elkaar de brieven voorgelezen. Zo ging dat in de tijd van Austen ook. De lange avonden werden gevuld met handwerken en voorlezen. Dat handwerken hebben we maar gelaten. Het voorlezen was erg gezellig. Over de reis schrijf ik later nog wel 

Gevonden
Behalve het jaarlijkse brandhout heb ik niets gevonden de afgelopen tijd. 

Gekocht
Sprout jar
Het tuincentrum had uitverkoop. Ik kocht veel biologische tuinzaden voor maar 1,00 per zakje. Ze zijn tot juli 2019 op hun best, prima dus voor dit jaar. Maar het leukst vond ik een 'sproutjar' voor een euro: een glazen pot met een schroefdeksel die grotendeels uit gaas bestaat. Heel makkelijk voor mijn tauge. Scheelt een hoop gedoe, niet teveel taugeh en makkelijker water wisselen. Niet in de weer met lapjes en elastiek enzo. Het werkt uitstekend.

Souvenirs
Nog even terug naar de vakantie dus. De foto bij deze blog laat mijn souvenirs zien. Vooraan ligt het mooiste aandenken. Ik vond in een tweedehands boekwinkeltje een kleine uitgave van Pride and Prejudice. Het was in het winkeltje bij een van de landgoederen die we bezochten tijdens de reis. Ik vroeg de dame achter de kassa of zij misschien een stempel van het huis had, en of ze dat in het boekje wilde zetten. Natuurlijk wilde ze dat? Wilde ik misschien ook het datumstempel? Natuurlijk wilde ik dat. En zo kreeg ik een heel bijzonder aandenken van mijn Austenreis. En dan nog de andere dingen. De hoed kocht ik voor drie pond in een charityshop in Bath. Het was heel zonnig en ik had geen hoed bij me. Mooie oplossing zo. De ketting en oorbellen komen uit het Fashionmuseum van Bath. Een schitterend museum. Ketting lijkt een beetje op kantwerk vind ik. Ik ben er erg blij mee. En dan de tuinhandschoenen. Ze werken geweldig en elke dag een kleine herinnering aan een mooie reis is natuurlijk niet verkeerd.

Wat een rijkdom weer.  Binnenkort vertel ik wat ik weggegeven heb. Dat is ook belangrijk. 

Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...