Een paar weken geleden schreef een minimaliste dat zij vindt dat je op allerlei manieren minimalist kunt zijn. Het gaat er om dat je die dingen hebt die je echt gebruikt en waarvan je kunt genieten. Je kunt dus, schreef ze, een verzameling smurfen hebben en tegelijk minimalist zijn. Ik ben het helemaal met haar eens. Natuurlijk zijn er genoeg mensen die het een sport vinden om zo min mogelijk spullen te hebben. Ik zie regelmatig het getal 100 voorbij komen. Ook goed, en waarschijnlijk een heel spannende uitdaging, maar niet voor mij.
Ik houd van mooie dingen en ik hecht aan de spullen in mijn huis die een verhaal hebben. Mijn servies bijvoorbeeld, wit aardewerk met een zilveren randje. Het maakt niet uit of het van eenzelfde merk of serie is, wit met zilver is genoeg. Ik liet mijn hele verzameling een tijdje geleden aan een andere vriendin zien. 'En.... met hoeveel mensen woon je hier?', vroeg ze me licht spottend. Tja, ik kan een heel buffet inrichten als ik wil. 'Een weeshuis voeden', zou mijn moeder gezegd hebben. Ik ben nu ook wel gestopt met verzamelen van het servies. Maar zal ik het weg doen omdat ik meer heb dan ik nodig heb? Nee, ik vind het mooi en het is jammer van een paar jaar snuffelwerk. En daar staat het ook symbool voor. Die sprongetjes die mijn hart maakte als er ergens uit een grote stapel dat ene witte bord met een zilveren randje kwam. Of de verrassing van het vinden van een paar schaaltjes. Er is nu, daar moet ik eerlijk in zijn, weinig meer dat ik nodig heb voor in huis. En toch vind ik soms nog iets dat een echte aanvulling is. Een paar dagen geleden kocht ik nog twee dingen voor mijn schrijfhoekje. Ik denk dat ze uit de jaren vijftig stammen en vooral het houten bakje vind ik prachtig. Er horen sigaretten in, maar lucifers mogen vast ook wel. En de brievenstaander past er prima bij. Ook daar heb ik nu niks meer nodig. Dat voelt ook echt goed.
Een ander voorbeeld waarin ik geen '100-dingen-minimalist' ben is mijn kleding. Ik heb genoeg, maar ik koop als ik in de kringloop ben vaak blouses, shirts of truitjes in kleuren die me goed staan. Ik sla ze op in een doos en als ik dan besluit dat een blouse of een truitje echt niet meer kan, dan winkel ik in mijn eigen kast voor een vervanging. En... er is een ander voordeel. Omdat ik redelijk veel shirts en blouses heb in dezelfde tinten, krijg ik mijn wasmachine vol. Dat zou anders echt lastig zijn en halfvolle machines draai ik niet. Soms zijn er dus goede redenen om meer te hebben dan je echt nodig hebt.
Op andere punten ben ik heel goed op weg om me te ontdoen van dingen die ik niet nodig heb. Een tijdje geleden kwam een vriendin eten. Ik had haar vriend ook uitgenodigd. Hij is wetenschappelijk onderzoeker. Ik zag hem langs mijn boekenplanken gaan om een beeld te krijgen van mijn 'bibliotheek'. In de afgelopen jaren zijn er vele dozen boeken naar de kringloop gegaan, zonder dat ik ze ooit heb gemist. Ik neem aan dat hij teleurgesteld was met wat er nog stond. Maar ik niet, ik moest glimlachen omdat mijn boekenplanken precies bij mij passen.
Blij dat mijn boekencollectie geen indruk maakte.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten