Jubeljaar - oktober

De herfst is duidelijk begonnen. Het heeft veel geregend, ik hoop genoeg voor het oplossen van de droogte van afgelopen zomer.  Iedereen in mijn omgeving weet nu dat ik minder ga werken, met 'deeltijdpensioen' ga. Het heerlijke gevoel daarover overheerst, ondanks een zware verkoudheid die lang aanhoudt en die me  wat irriteert. Ik speel soms voor mezelf op een vrije dag dat ik al met pensioen ben. Heerlijke trage dagen. Of het ook zo wordt weet ik natuurlijk niet, maar de keuze om traag te leven is heel verleidelijk. Maar nu is het nog niet zo ver, nu is het herfst. Het houtvuur in de tuin maakt plaats voor kaarslicht in huis. De dekentjes komen naar binnen en de tuin wordt langzaam leeg. Dit is oktober van mijn jubeljaar:

In de cottage

Druivensap
6 Liter is het geworden dit jaar. De druif is intussen gesnoeid, aan mijn kant van de schutting dan. De buren moeten nog aan de slag. Ik heb het sap grotendeels gebruikt als basis voor mijn smoothies in de ochtend. Ik had ook bakjes in de koelkast van 100 gram druiven. Een bakje per ochtend in de smoothie met wat yoghurt, een banaan en geweekte havermout. Het was elke ochtend genieten.

Risotto
Hier schreef ik al over. Het is, zeker in de herfst met al die volle smaken, echt cottage om het seizoen in de keuken te laten. En het is ook goed voor het milieu. Eten van het seizoen is eten uit de buurt. Geen peultjes uit Kenia of andere groenten van ver weg, waar veel vervoerkosten in zitten die wij niet betalen maar die verdwijnen in de natuur voor de volgende generatie. Dat betekent dat ik nog wel wat moet doen aan het recept, want courgette moet nu ook van ver komen. Ik ga het nog eens uitzoeken.

Laatste restjes uit de groentetuin
Alleen de palmkool staat nog in de tuin, bijna kaal, bijna op het punt om weg te halen. Ik doe nog een paar blaadjes door mijn smoothies of door soep. Binnenkort zal het voorbij zijn voor het jaar. Volgend jaar, als ik minder werk en dus veel meer tijd heb voor de tuin, zal ik wellicht langer kunnen oogsten. We zullen zien. Iedere keer als ik door de tuin loop, heb ik dat gevoel: volgend jaar..... volgend jaar.....

  

De Parisienne

Het stadsleven dient zich aan. Snuffelen in boekwinkels, samen lunchen, de bios, dat soort dingen.
Maar ook, doordat ik meer binnen ben, is er meer tijd voor lezen en onderzoeken.

Groninger dichter
Voor mijn werk is een van de laatste dingen die ik doe het schrijven van een analyse van het werk van een Groninger dichter. Ik ben niet erg onder de indruk van zijn werk. Ik analyseer ook niet elk gedicht, zoals een Neerlandicus dat misschien zou doen. Een enkel gedicht springt er uit. Het ontdekken van thema's en ontwikkelingen in zijn beeldtaal, en het daarna zelf beeldend opschrijven, vind ik wel heel erg leuk. Het is een nieuwe wereld, het 'uitlezen' van een dichter.

Laurence
Dit is natuurlijk het grootste plezier. Haar leven onderzoeken met deze maand het bezoek aan haar familie. Haar verhalen zoeken en lezen en dan vertellen. Hoe ik dat allemaal ga doen, dat rijpt nu langzaam in mijn gedachten. Zodra ik met 'pensioen' ben, maak ik het plan verder af en ga ik aan de slag. Nu heb ik vooral de voorpret.

De heerlijke lunches in de stad.
Een van de lunches deze maand was weer heerlijk met Egg Florentine. Ik had een vergadering achter de rug waarin ik een deel van mijn werk overdroeg aan een nieuwe projectleider. Hoe goed ook, het is lastig. Dus, tijd voor een troostlunch. Ik ging langs de boekwinkel en kocht daar het heerlijke tijdschrift 360. Gewapend met een stapel boeiende artikelen ging ik naar het restaurant. Bij het raam in het oude stadhouderlijke paleis, met uitzicht op de oude rozen- en kruidentuin, genoot ik van de heerlijke eieren.  Dat is het stadsleven in optima forma!

Leven met anderen

Moreloveletters bood me geen verhalen die mijn hart raakten. Volgende maand maar eens kijken of het misschien toch een minder goed idee is. Samen met mijn collega stuurde ik wel twee kaartjes. Een oud kamergenoot van ons heeft zoveel stress gehad dat hij lijdt aan geheugenverlies. Tot onze grote zorg natuurlijk. Een andere collega, die werd behandeld voor kanker, wilde ik ook graag een kaartje sturen. Toen ik om haar adres ging vragen, vertelden mijn collega's me dat die ochtend de palliatieve sedatie was begonnen. Ik was te laat. Dat was even bitter en het hoort ook bij het leven dat ik mensen verlies.

Ik heb veel tijd besteed aan de winkel. Ik verzamelde spullen voor de 'Hygge-etalage'.  

Schoonheid

De lage ochtendzon, de poederkleuren in de lucht als het mistig is, de scherpe profielen van de bomen als de lucht helder is, bijna kitch, maar dan echt. Dat is het mooiste van de herfst vind ik. Ik geniet er bijna dagelijks van.

Dit jaar, bij uitzondering, ben ik ook heel blij als het regent. Zoals ik al zei, k hoop dat de natuur voldoende water krijgt om te herstellen van de geweldige droogte van twee jaar. Dan maar wat vaker nat....