Geluk: tevreden tightwad.

Dit is niet de eerste keer dat ik over de Tightwadgazette schrijf. Het is een bijzonder waardevol boek. Mijn jubeljaar gaat over het goede leven van de hoogste gedachten over het leven tot een mok warme chocolademelk.

Voor wie het verhaal niet kent, een kort verhaal over de schrijfster Amy Dacyczyn. Zij wilde met haar man en grote gezin leven van één inkomen en een groot huis bewonen. Haar omgeving vertelde haar dat dat niet kon in het Amerika van haar dagen. Om een huis te kunnen kopen en zeker een groot huis, moesten beide partners toch echt een baan hebben. Door zuinig en heel creatief te zijn, lukt het haar en haar man toch.

De ijssalon
Er is een verhaal dat altijd is blijven hangen. Het sluit aan bij het verlangen naar meer en het aanpassen van je leefstijl aan je middelen. En zij weet als geen ander dat dat het probleem is. Mensen wennen aan een bepaalde luxe en gaan dat gewoon vinden. Langzaam gaan de wensen omhoog en daarmee de kosten. Voor je het weet is het geld op en blijven dromen en wensen onbereikbaar.

Het verhaal gaat over Amy's kinderen. Zodra zij merkt dat zij een bepaalde luxe gewoon gaan vinden, schroeft ze het niveau naar beneden. Zo blijven de kinderen tevreden en blijven bijzondere dingen bijzonder. Op een dag is het hele gezin in de stad. De boodschappen zijn gedaan en er moet nog een cadeautje gekocht worden voor één van de kinderen. Om de kinderen af te leiden, gaat Amy met hen naar de ijssalon en geeft ieder kind een klein ijsje, het kleinste dat er is. En ze zitten in bijna heilige stilte van hun ijsje te genieten. Verderop in de salon zitten twee kinderen met hun ouders achter een coupe. Zonder plezier, merkt ze op.

Wat bepaalt geluk in dit verhaal? In staat blijven om van het kleine te genieten en dat te blijven doen. Ik heb dat niet met alles. In mijn studententijd vond ik het een hele luxe om te eten in een druk, lawaaierig, goedkoop eetcafé met een standaardkaart en slechte wijn. In mijn jeugd was het een hele luxe als er chinees werd gehaald. Dan kwam het mooie servies op tafel en het kaarslicht ging aan. Daar geniet ik niet meer van. Dan maar wat minder uit eten. Ik wil wel lekker eten en goede wijn drinken. Gelukkig kan het.

En ik...
Met mijn inkomen kon ik een hypotheek krijgen die twee keer zo hoog was als de hypotheek die ik genomen heb. Ik had chiquer en meer centraal in de stad kunnen wonen. Ik zou een grotere, luxere auto kunnen rijden. Vriendinnen hebben huishoudelijke hulp, huren tuinonderhoud, gaan maandelijks naar de schoonheidsspecialiste. Ik zou dure kleding kunnen kopen, schoenen, tassen. En ikzelf heb, zoals ik eerder schreef, behoorlijke bedragen weggebracht naar restaurants. Als een ingeslopen gewoonte. Ik geloof niet dat ik met al die hogere uitgaven gelukkiger zou zijn dan ik nu ben, met uitzicht op mijn deeltijdpensioen in februari. Ik heb het vaker gezegd, ik heb misschien oppassend geleefd en nu heb ik mijn vrijheid gekocht.

Amy schreef dat zij haar kinderen tevredenheid wilde leren. Het kan hard overkomen, maar uit het hele boek blijkt dat de kinderen niets tekort kwamen. En voor wie het weten wil: er is ook een lang artikel over chocolademelk in de gazette....