Ik zit met een verkoudheid thuis. Dan is Y*out*ube een uitkomst. De afgelopen dagen heb ik een aantal afleveringen gezien van Til debt do us part. Het is een Canadese serie waarin een dame met een krachtig karakter mensen uit de schulden helpt. De schulden zijn soms hoger dan een ton, zonder de hypotheek. De deelnemers onderschatten allemaal hun werkelijke uitgaven en de hoogte van hun schuld. En ondanks de schulden doen ze in mijn ogen onvoorstelbare aankopen. Planning komt niet in hun woordenboek voor.
Ik begrijp dat een aantal dingen natuurlijk in het format van het programma horen, maar het fascineert me toch. De deelnemers krijgen drie opdrachten. De eerste twee hebben vaak te maken met budget en de derde met de relatie. En dan blijkt er veel te kunnen. De meeste stellen geven minimaal 1,5 keer hun maandinkomen uit, en dat zonder het te weten, en blijken de uitgaven (soms) met 80% te kunnen terugbrengen. Het budget is meestal een opluchting. Alsof de deelnemers opgelucht zijn dat iemand anders de grenzen stelt.
Fastfood is één van de meest voorkomende uitgaven, techniek voor de pappa's en kleding voor de mamma's. En winkelen uit verveling, uit boosheid of om de uitgaven onderling gelijk te trekken komt heel vaak voor. Als de pappa een nieuwe tv koopt, gaat de mamma schoenen kopen. Traditioneel, maar kennelijk is dat een veel voorkomend mechanisme. Zelfs als er dan na een tijdje blijkt dat er geen geld is voor de schoenen van de kinderen of de hypotheekbetaling. Bijzonder.
Gelukkig gaat dat bij de meeste deelnemers snel over. Tijdens het uitvoeren van de opdrachten zie je hen 'financieel volwassen' worden. Dat hoopvolle maakt de show zo boeiend. Kennelijk kunnen veel mensen, onder intensieve (!) begeleiding een heel eind komen.
Ik ken zelf mijn uitgaven van A tot Z. Misschien fascineert het me daarom wel zo dat anderen echt totaal geen besef hebben van hun geld. De schulden drukken geweldig op de mensen, dat is te zien. En de uitgaven die ze doen lijken wel een vlucht uit de zorgen. Ik zou me ook onvoorstelbaar bezorgd voelen als mijn financiën onzeker waren. Ik vermoed dat ik geen oogkleppen op zou zetten, maar ik kan het me wel goed voorstellen. Het is makkelijk oordelen als je aan de goede kant van de streep leeft. Juist daarom keek ik het met zoveel belangstelling.
foto: Wikimedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten