De week tussen mijn Jane Austenreis en Berlijn was ik een warme week thuis. Na de vroege uren in de tuin, was het eigenlijk te warm om echt iets te doen. En dan is snuffelen op Youtube een uitkomst. Ik deel graag mijn nieuwe vondst met jullie: het Youtubekanaal Townsends. Het is schatkamer vol verhalen over Amerika in de 18e eeuw. De familie Townsend begon jaren geleden met het produceren van reproducties van 18e eeuwse producten. Dat is uit gegroeid tot een serieuze webshop met prachtige dingen. En dit kanaal hoort daar bij.
Iedere maandag probeert Jon Townsend een nieuw recept uit een van de 18e eeuwse kookboeken die hij heeft. (En die je ook in de webwinkel kunt kopen) Voor de vegetariërs onder ons heb ik een groentetaart uitgekozen.
Volgens mij op woensdagen behandelt hij andere onderwerpen, zoals schrijven, wassen, reizen en overleven in het bos. Over dat laatste zijn geweldige verhalen te vertellen met zoveel wildernis in Amerika. Als ik het vergelijk met mijn boek over de geschiedenis van het reizen van .. vooral in het ook toen al redelijk aangeharkte 'Nederland', is dat indrukwekkend. Hij leest voor uit reisverslagen en oude kranten om een beeld te geven van het dagelijks leven in de 18e eeuw, hij laat veel specialisten en re-enacters aan het woord, bezoekt historische musea (vergelijkbaar met ons Archeon) en onderzoekt zelf hoe dingen werken. Zo maakte hij, samen met collega's een kano na. Het is ontzettend onderhoudend en het enthousiasme is overduidelijk.
Het leukste onderdeel van het kanaal is de livestream uit de Nutmeg tavern. Iedere vrijdagavond. De uitzending begint voor ons tegen tienen, een beetje laat misschien na een lange week werken. Meestal heb ik dan zin om lekker onder de wol te kruipen, me in mijn kussen te nestelen en lekker te gaan slapen. Ik kijk op zaterdag- of zondagmorgen bij mijn kopje koffie (met een snufje nootmuskaat ;-) ). De taverne is genoemd naar nootmuskaat omdat dat in de 18e eeuw een van de favoriete specerijen was. In Nederland was dat overigens ook zo. In kookboeken wordt het in veel gerechten gebruikt. Dat moeten we overigens wel met een 'korreltje zout' nemen. Er moet soms zoveel nootmuskaat in een gerecht dat de gasten zonder twijfel hallucinerend aan tafel zouden hebben gezeten. Daar denken we dat het een etaleren van rijkdom moet zijn geweest van de schrijver: "Kijk eens hoeveel nootmuskaat ik kan betalen!". Maar goed een kijkje nemen in de tavern is voor liefhebbers van geschiedenis van het dagelijks leven echt de moeite waard.
Ik geniet er in ieder geval ieder weekend van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten