Dineren in Trompenburg

Uit de collectie van Arboretum Trompenburg op Wikimedia Commons

Mijn broer gaf me voor mijn verjaardag een diner van de Maaltuin cadeau. De Maaltuin is een pop-uprestaurant op bijzondere groene plekken in Nederland. Deze maaltijd was in het Arboretum Trompenburg in Rotterdam. Ik was er nog niet eerder geweest, dus niet alleen de maaltijd, ook de tuin was een verrassing. De tuin is oud. De eerste aanleg begon in het begin van de negentiende eeuw. Er moeten bomen staan die er al 200 jaar groeien. De oudste die wij vonden, was in 1871 gepland. Voordat we de maaltijd begonnen, konden we een wandeling maken waarbij aandacht werd gevraagd voor de bijzondere bomen.  

De maaltijd was heel leuk. Er stonden lange tafels in een half open tent tussen de hoge, oude bomen. Op het tafelkleed stond onze achternaam zodat we onze plek konden vinden. De wijnen waren goed, al was het verrassend dat we begonnen met een sterkere wijn en daarna de lichtere wijnen kregen. Ze waren wel mooi van smaak en pasten bij de gerechten. Ieder gerecht was gegarneerd met een eetbaar bloemetje. 

De Maaltuin komt nog op allerlei andere plekken in Nederland, waaronder Soestdijk in december, volgens mij. Het is een heel leuk cadeau: De Maaltuin | Het Reizende Restaurant Op Unieke Locaties

 

Gegeven en weggedaan (zomer 2022)

Je ziet ze steeds meer: weggeefkasten. Volgens mij is het begonnen met bibliotheekkastjes waar mensen boeken ruilden en uitgegroeid tot allerlei andere spullen. Die boekenkastjes zijn vaak heel speels, ze lijken op vogelhuisjes of kabouterhuisjes. In mijn wijk staan twee weggeefkasten, en als het mooi weer is, zet iemand bij mij om de hoek een boekentafel buiten. Ik ken de oorsprong niet van die nieuwe weggeven, moet ik zeggen. Het is vooral een stuk handiger dan een rit naar de kringloopwinkel. Voor het wegbrengen dan, als je iets zoekt, heb je natuurlijk meer keus in een winkel dan in een kast. 

Dit bracht ik weg deze zomer:

Volle flessen schoonmaakmiddel voor het verwijderen van groene aanslag. Ik gebruik ze niet. Misschien vindt iemand anders het wel prettig. Daarnaast had ik nog een fles leerreiniger. Die kwam nog uit het keukenkastje van mijn moeder. Zij is in 2006 overleden. Zo lang heb ik het niet gebruikt. Het is duidelijk dat iemand anders er meer aan heeft dan ik.

Boeken. Ik heb zoveel boeken weggedaan in de afgelopen tijd, dat ik niet meer weet wat ik in de kast heb gezet. Ik weet er nog één: een fietsrouteboekje in Friesland. Ik denk dat dat heel aantrekkelijk kan zijn voor mensen die in Nederland vakantie zullen vieren. Friesland is een prachtige provincie. Ik had ook nog een mooi houten boekstraandertje. Daar heb ik dit boek op gezet in de weggeefkast. Het oog wil ook wat... toch?

Kooktoestelletje. Ik kocht dit ooit in een kringloopwinkel. Twee pannetjes op twee spiritusbrandertjes. Jaren geleden waren deze kooktoestelletjes heel populair en zeten ze ook vaak in kerstpakketten. Ik heb één keer een dinertje georganiseerd met dit kooktoestel. Sindsdien nam het ruimte in in mijn kelder. 

Toiletspullen. Ik had een tijdje geleden een aantal flessen douchegel en tubes tandpasta gekocht om naar de voedselbank te brengen. Daar kwam het steeds niet van. Ik had ook nog een pakket D*ove lotions gekregen van een vriendin, die dat weer van een loterij had gekregen waar zij lid van is. Ik gebruik dat niet, maar het leek me ook mooi voor de voedselbank .De weggeefkast was dus een mooie oplossing voor mij. Er zijn genoeg studenten in de wijk die het krap hebben. Dus ze komen vast wel goed terecht. 

Strooizout. Ik had ooit een grote rechthoekige emmer met strooizout gekocht. Hij stond altijd in het tuinhuisje dat ik heb afgebroken. De emmer heeft een paar maanden in de schuur van de buurman gestaan. Dat kon niet meer. Dus heb ik een plastic bak gepakt, die volgeschept met strooizout en de rest van de emmer in de kast gezet. Ik heb voor jaren genoeg. Het sneeuwt toch bijna nooit meer.  

Kleinigheidjes. Een paar pennen, een flesje geurolie, drie gelukspoppetjes, dat soort dingen heb ik tot slot nog in de kast gelegd. 

Twee weken nadat ik alles in de kast had gezet, ben ik nog even weer gaan kijken. Alles was weg! Dat geeft me een goed gevoel. 

Binnenkort begin ik met de 'herfstlichting' voor de kast. 

De foto's komen van Pinterest.

Gekregen, gevonden en gekocht (zomer 2022) - eco-keuzes

Per seizoen voer ik mijn gevoel van rijkdom door te kijken wat ik heb gekregen, gevonden en gekocht. Wat is er nieuw in mijn huis:

Een ballonvaart - Het is iets anders om te krijgen, een ervaring. Een leverancier organiseerde een klantendag. De eerste sinds twee jaar. En dat moest met een klapper, vonden ze. Als je deelnam aan de dag, kon je meeloten voor een ballonvaart. Deze leverancier levert cruciale software aan het bedrijf waar ik werk, dus ik moet op de hoogte blijven. En dan die kans op een ballonvaart! Twee goede redenen om te gaan. En ik had geluk. Ik werd ingeloot en kon de lucht in. Het was een onbeschrijfelijk mooie ervaring. Dat laat ik nu maar zo...

Tijdens de klantendag kreeg ik een 'Correctbook': een schrift met geplastificeerde pagina's waar ik steeds de inkt af kan wissen. Er was een zwarte pen bij en een doekje om de pagina's schoon te maken. Het is een nieuwe stap in de richting van papierloos werken. Ik vond het een heel mooi cadeau. Een andere deelnemer wist eigenlijk niet wat hij er mee moest en gaf zijn exemplaar aan mij. Ik heb nu een schrift voor werkzaken en een voor privézaken. Ik ben er erg tevreden mee.

Mijn verjaardag valt in de zomer. De lijst van gekregen dingen is dus langer dan in andere seizoenen. Ik vierder mijn verjaardag met mijn zus en zwager in Frankrijk. Van hen kreeg ik een aanvulling op mijn correctboeken: een rode pen en een navulflesje zwarte inkt. Verder een set van 4 blauwe servetten voor in mijn picknickmand, een julienne-snijder en een boek 'Thee uit de tuin'; recepten voor kruidenthee en kruiden die je dus in de tuin nodig hebt. 

Mijn andere zus maakte een pyjama voor mij van beige katoen met witte biesjes. Ik was al langer op zoek naar zo'n pyjama, maar meestal zijn ze van synthetisch materiaal en dat vind ik niet lekker. Ze had voor Kerst als een flanellen exemplaar voor me gemaakt. Ik heb nu dus een winter- en een zomerpyjama. En de kleuren passen in mijn slaapkamer. Dit zelf maken van kleding is volgens mij de meest duurzame aanpak. En mijn zus kan dit geweldig mooi, beter dan wat je in de winkel koopt.

Shirtje - Tijdens een fietstochtje door de wijk ontdekte ik een weggeefkast. Ik heb er veel heengebracht en één wit shirt met lange mouwen uit meegenomen. Stoken wordt lastig komende winter met de gasprijzen, dus ik wil me warm kleden. Een shirt met lange mouwen onder mijn kleren is een goed begin. En dat in ruil voor alle dingen die ik achtergelaten heb in de kast: ik ben tevreden.

Solar cooker - Het is al langer een wens van me om een solar cooker te hebben. Zelf een bouwen of een state-of-the-art-cooker kopen, zag ik niet zitten. Onlangs vond ik een solar cooker voor €10,00 via Internet. Ik heb hem besteld en m'n eerste test met water koken is geslaagd. Ik ben benieuwd naar de mogelijkheden. We zullen zien.

Tassen - Een van de tassen die ik een paar jaar geleden voor mijn verjaardag kocht, moest gerepareerd worden. Er was een magneetje los gegaan. Ik ging terug naar de winkel waar ik de tas gekocht had: een kwaliteitstassenwinkel die sinds ik hier woon al in de mooie winkelstraat zit. Er stond een bord buiten met de mededeling: Wij gaan sluiten. De zoveelste winkel die weg gaat. In mijn buurt zijn de bakker en de sigarenboer onlangs met pensioen gegaan en de schoenmaker is tijdens de Corona vertrokken. Dan verandert er toch wat! 

Maar, de tassenwinkel gaat dus dicht. Al jaren sta ik me te vergapen aan een bruin leren reistas. Ik heb de aankoop steeds uitgesteld, en het voelde nu of nooit. En dan meteen maar een handtas erbij. Helemaal in de sfeer van de Oriënt Express. Binnenkort ga ik een reis maken. Ik zie het al helemaal voor me met die twee tassen.

Ik kocht meteen twee tubes was om de tassen goed te kunnen onderhouden voor de jaren en jaren dat ik ze zal gebruiken.

Behalve de tassen, dragen alle nieuwe dingen bij aan mijn ecologisch huishouden. 

Dat geeft me een tevreden gevoel. 

 

Gallery wall (doe het zelf!)

 

Als je design-kanalen volgt op Y*ou*tube zal de gallery wall je niet onbekend zijn: een mooie verzameling afbeeldingen dicht bij elkaar opgehangen op de muur. Op Pinterest, en waarschijnlijk op allerlei andere media, is de wereld aan voorbeelden te vinden. En dat dan ook nog in alle esthetische thema's die sinds de Corona meer en meer in de mode zijn gekomen. Hieronder een voorbeeld van een gallery wall in cottagecore-stijl. Ik hang ergens tussen dark en light academia (voor wie de stijlen kent).

Bron: Pinterest: -art-fully wall

Het is een modernisering van een oude traditie van rijken die wilden laten zien hoeveel kunst ze zich konden veroorloven. Of hoeveel bijzondere objecten die van handelsreizen meekwamen: de konstkamer en het rariteitenkabinet. Musea zijn later in deze stijl doorgegaan. Toen het Rijksmuseum in de eerste helft van de 19e eeuw begon in het Trippenhuis, hingen de wanden ook van boven tot onder vol met kunst. Intussen doen we dat anders en willen we een object meer centraal zetten of een verhaal te vertellen met objecten. Je kunt de oude traditie volgens mij nu in Nederland nog steeds zien in de Galerij Prins Willem V in Den Haag. Er werden zelfs schilderijen gemaakt van de kunstkamers:

Bron: Wikimedia Commons Ad Meskers

Een wand als deze geeft me een gevoel van weelde. Dat is niet vreemd natuurlijk als je terugkijkt naar de geschiedenis. Ik heb al heel lang in mijn hoofd dat ik zoiets ook in mijn huis wil. Deze zomer heb ik eindelijk mijn begin gemaakt. De lijsten stonden al een lange tijd tegen de muur in een hoekje stof te vangen. Ik liet ze er maar staan omdat ik niet precies wist hoe ik het aan moest pakken. 

Ik vond een aantal voorbeeldfilmpjes die het een stuk duidelijke maakten. Het komt hier op neer: 

• Knip de vorm van de lijsten na in papier. 
• Leg de 'mal' die je zo krijgt op de achterkant van de lijst en prik een gaatje in het papier ter hoogte van het ophangt.
• Plak dan met zacht plakband (denk aan afplaktape of dat ondoorzichtige scotchtape) de mallen op de muur totdat ze in een goede verhouding hangen. 
• Neem dan een potlood en teken door het gaatje in de mal waar de spijker moet komen. 
• Timmer de spijker in de muur en hang de lijsten op.

Ik weet dat mensen soms een lijst kopen waar een soort vislijn aan opgehangen kan worden zodat je niet in de muur hoeft te timmeren. Ik vind dat niet mooi, maar het kan handig zijn als je vaak de afbeeldingen wilt wisselen. Er is ook een soort plakhaak van T*esa voor schilderijen, maar mijn muur is te bobbelig daarvoor. 

Ik heb nu drie lijsten en een beeldje hangen. Rechts hangt een tekening van de vrouwenbibliotheek in Parijs, een afbeelding die ik cadeau heb gekregen van mijn nichtje en haar man toen ik besloot een boek te schrijven over één van de eerste vrouwelijke dominees in Nederland. In het midden hangt een beeld van de remise in Bad Nieuweschans. Ik heb het ooit cadeau gekregen van de kunstenaar. De remise speelde een belangrijke rol in een van mijn vorige banen. Links hangt een tekening van het universiteitsgebouw in Leiden, waar ik gestudeerd heb. Het beeldje/masker heb ik gekregen van vrienden. Ze waren ouder en zijn intussen beiden overleden. Het beeldje hangt er als herinnering aan hen.

Het is mijn bedoeling dat het nog veel voller wordt op de muur. Maar dat moet groeien. Er kunnen namelijk alleen maar dingen komen te hangen, vind ik, die betekenis hebben en ik wil de lijsten alleen bij de kringloop kopen. Dat kost tijd. Er ligt nog een foto en een oude tekening met vlinders te wachten om opgehangen te worden, maar dan moet ik eerst een goede lijst hebben. Dan is er ook nog een beeldje, dat ik zelf het gemaakt, dat ik op een klein plankje wil ophangen tussen de lijsten. Dat plankje moet ik nog ontwerpen en dan maken. Ook dat kan nog wel even duren. 

Dat vind ik het leukst: dingen langzaam te laten groeien. 

 

 

Het begin van een nieuw cultuurseizoen

Foto's nemen in het donker blijft lastig.....

In augustus begint het culturele seizoen in veel steden met een festival en een Uitmarkt. Alle kunstinstellingen laten zien wat ze het komend jaar gaan doen en dans- en theatergezelschappen over de hele wereld presenteren zich. Zo'n festival had altijd veel charme. In mijn stad is het langzaam steeds meer een foodfestival geworden, zoals dat helaas op veel plaatsen gebeurt. Daar ga ik niet meer naar toe, maar buiten het festivalterrein is er nog van alles te beleven. 

Ik ging naar een concert in de prachtige synagoge, een cellist speelde klassieke muziek met technobegeleiding. Het was heel indrukwekkend. De vriendin, met wie ik bij het concert was, en ik waren er stil van. Het is boeiend in uitvoeringen, vind ik, als er verschillende soorten kunst gecombineerd worden. In dit geval waren we vooral verbaasd over de klanken die hij uit de cello wist te halen.

Er was verder een openbare repetitie van het plaatselijk theatergenootschap. Heel boeiend om mee te maken. Scenes worden stilgelegd en overgedaan en we maakten de discussie mee over hoe de verbeelding moest zijn. Tussendoor kregen we uitleg over de uitvoering (de kleding, de muziek, het toneel) en maakten we kennis met alle betrokkenen bij de productie. Het was reuze leuk. 

Een paar dagen later ging ik naar een voorstelling over een onbekende verzetsvrouw. Die had ik zeker niet willen missen. Soms verdwijnen mensen uit de geschiedenis zonder dat we begrijpen waarom. Deze vrouw hoort daar zeker bij. Ik bleef achter met een paar onbeantwoorde vragen. Maar dat maakte niet uit voor het gevoel waarmee ik de voorstelling verliet.

Ik sloot het festival af met een lezing over het Rampjaar dat dit jaar 350 jaar geleden is. In de geschiedenislessen krijgen we maar heel weinig informatie over dit jaar. We weten dat de Republiek, radeloos, redeloos en reddeloos was en dat Willem de derde als redder uit de strijd kwam. Dat was het ongeveer. Maar nu was er ook aandacht voor de collaboratie met de vijandige legers van diverse vestingen (Zwolle, Kampen en Deventer) en de vasthoudendheid van andere (Groningen en Bourtange). Ik heb een boek over het rampjaar op mijn leeslijst gezet, want ik wil er echt wel meer van weten. 

Hier en daar heb ik foldertjes verzameld van tentoonstellingen, lezingen en concerten. Veel te veel om allemaal te doen. 

Maar toch, wat een rijkdom,.... ondanks alles nog steeds.

Tuinklussen: aan de slag met dekkende beits

Verfklus harverwege

Toen ik mijn kas liet plaatsen, moest het tuinhuisje dat daar stond te vervallen afgebroken worden. Mijn buurman heeft me geholpen, want het is zwaar werk. Ik zal later nog eens over het plaatsen van de kas schrijven. 

Het was een beetje als bij verhuizen; wat kun je een hoop spullen verzamelen op een plek waar je niet zo vaak komt: zolder, kelder, garage, schuur en vlonders. Overal komt spul te liggen dat je had kunnen weggooien of weggeven. Maar ja, je weet maar nooit of je het nog nodig hebt.... Dat was hier ook zo.

Ik moest snel beslissen wat er met alle spullen moest gebeuren en dat kostte me wat moeite. De buurman bood aan dat een aantal dingen wel in zijn schuur mochten staan voorlopig. Dat was een geweldige oplossing voor een paar maanden. Nu heeft hij zijn schuur opgeruimd en vroeg hij me de spullen terug te halen. Tussen die spullen zaten twee blikken zwarte dekkende buitenbeits. Ik heb ooit het plan gehad om het huisje opnieuw te schilderen. Dat was voordat ik besloot nu eindelijk toch een keer de kas te kopen. 

Wat moest ik dus nu met de beits? Er zijn wat weggeefkasten in de buurt. Daar had ik de blikken in kunnen zetten. Maar ik heb ook nog het een en ander dat ik wilde verven. Ik had niet echt gekozen voor zwarte, maar het maakt ook niet al te veel uit. Dus ben ik aan de slag gegaan.

Ik verfde:

Een oude krat. Ik wil deze als tafeltje gebruiken op mijn terras achter. De kwaliteit van de krat is niet geweldig meer. Ik kreeg hem ooit van een vriendin. Je kunt zien dat er wat houtworpjes in gewoond hebben, maar ze zijn niet meer actief. Goed, grondig verven en ik kan de krat nog een paar jaar gebruiken. 

Een dienblad. Dat hoort bij de krat om hapjes en drankjes op te serveren. Het is een vrij diep dienblad dat ik, toen ik nog in de winkel van Terre des Hommes werkte, gebruikte voor het verslepen van objecten van het magazijn naar de winkel. Ik had er met stift op "werkbak Marianne niet te koop" op geschreven. Dat is nu achter de zwarte verf verdwenen.

Een opstapje dat ik gebruik in de kas als ik dingen moet opbinden. Dit is zo'n I*K*E*A* opstapje. Het was ooit van mijn moeder. Ik heb het dus al jaren. Mijn moeder is in 2006 overleden. Het hout werd wat minder en nu, met een goede laag verf is het weer voor jaren veilig gesteld.

Een pluk-bak die ik ook in de kas gebruik. Ik weet niet hoe ik hier aan gekomen ben. Het is ook al jaren in mijn bezit. Het was eigenlijk niet nodig om het te verven, maar nu het opstapje zwart is, is het wel zo leuk als de andere dingen in de kas ook zwart zijn. In de winter zet ik de krat in de kas, met alle kweekpotjes erin en het dienblad vindt er vast ook wel een plekje. 

De rieten stoelen op het terras bij het huis. Ik heb deze stoelen sinds ongeveer 2016. Ik werkte toen in een kantoor waar een andere huurder uit vertrok en van alles en nog wat achter liet. De twee stoelen stonden er ook bij. Als ik ze niet had meegenomen, waren ze in een grote container verdwenen. Bij een kringloop heb ik nog een derde stoel gekocht en dat is mijn set op het terras. Als rieten stoelen buiten staan, worden ze duidelijk minder. De lak laat los en ze worden dof van kleur. Vandaar dat ik er maar een likje verf overheen smeer.

Tot slot: de planken uit mijn kelder. Die had ik nog nooit geverfd. En nu er genoeg verf is, neem ik deze planken maar even mee. Ik denk dat het netter staat dan nu.

Het is rustgevend werk, steeds even een poosje kwasten. En m'n spullen (meestal krijgertjes, ik heb alleen één van de stoelen en de planken in de kelder gekocht) gaan weer langer mee en zien er weer mooier uit. En dat voor rond de € 30,00. Ik koop nooit verf als die niet in de aanbieding is, dus € 15,00 voor een blik verf klopt wel ongeveer. 

Ik ben tevreden.