Historisch zaaigoed

Het is weer tijd om aan de tuinplanning te beginnen. Wat ga ik zaaien? Wat komt waar? Wat ga in veranderen? Nu ik voor de helft gestopt ben met werken, heb ik het heerlijke vooruitzicht van genoeg tijd voor de tuin. Er moet ook wel veel gebeuren. Door de drukte van de afgelopen jaren en een ziekte die me op de bank hield, heeft mijn tuin behoorlijk veel vrijheid gehad. En waar de mens niet is, neemt de natuur het over. Als er iets is dat we hebben gezien als gevolg van de Corona, is dat het wel. Voor de kanalen van Venetië vind ik dat makkelijker te accepteren dan voor mijn achtertuin. Brandnetels en bramen hebben het de afgelopen tijd goed gehad. Er ligt dus nog wel wat werk op me te wachten. Daar kom ik later nog wel eens op. 

Nu eerst de groenten voor het komende jaar. Mijn zus en zwager hebben we zaden cadeau gedaan voor kerst. Ik heb ze uitgezocht bij Vreeken zaden. Als je dit bedrijf nog niet kent, moet je zeker eens op de site kijken. Het aanbod is enorm. 

Dit is mijn keuze van dit jaar.

Stoksnijbonen 'Albenghino'

Een oud Italiaans ras dat vroeg vrucht draagt. De bonen worden ongeveer 20 centimeter. Volgens de informatie is er een relatie met het Roma-type, te zien aan de bruine zaden. Ik heb nog niet kunnen vinden wat dat betekent. De bonen zijn niet helemaal recht, ongeschikt dus voor de toekomst. Maar de smaak moet prima zijn. 

Stamdoperwten 'Half Pint'

Deze variant is al sinds 1850 op de markt. De planten worden 30 tot 40 cm hoog en moeten flink vrucht dragen Zoete erwtjes. Ze zijn drie keer te zaaien: maart, juni en september (voor de vroege teelt van het volgende jaar) De tweede zaai kan mis gaan, lees ik. Dat zal ik dan wel merken.

Zomerwortelen 'Chantenay'

Prachtige oranje wortelen die zich door hun gedrongen vorm makkelijk in zware grond boren (ik heb kleigrond) Het ras is van ongeveer 1850. De smaak is na bewaring (in zand) nog beter.

Winterwortelen 'Gele stompe van Doubt'

Rond 1850 werden deze wortelen als veevoer gebuikt. De wortel kan in kleigrond worden gekweekt omdat de vorm dik en stomp is. Ze blijven een winter lang goed als ze in zand bewaard blijven. 

Bladkool Texsel greens

Een snel groeiende, pittig smakende bladkool die oorspronkelijk uit Ethiopië komt maar al meer dan een halve eeuw bij ons gekweekt wordt. Het mooie aan bladkool vind ik dat je het als salade en als een soort spinazie kunt eten. 

Peulen 'Lage grijze roodbloeiende'

Vogels vinden dit ras niet zo lekker. Daarom koos ik deze variant. De planten worden ongeveer 75 cm hoog en bloeien prachtig violet en donkerpaars. Dat in zichzelf is al een heerlijk vooruitzicht. Peulenbloemen zijn prachtig.

En dan kreeg ik nog een zakje cadeau. Het was mooi uitgekozen bij mijn bestelling: Stokspekbonen 'Berner Landfrauen'. Een oud ras dat ongeveer 2 meter hoog wordt. De peulen zijn gestreept. De foto ziet er mooi uit. 

Afwachten maar hoe het wordt. Er komen natuurlijk ook pastinaken, tomaten, radijsjes en pepers bij. En verder moet ik nog even zien wat ik zal doen. Het is in ieder geval iets heerlijks om naar uit te kijken.

Keukenmuur in de verf

Het lijkt een saai klusje, misschien, maar voor mij is het een cadeau. Na ruim een half jaar niks doen, kan ik eindelijk aan de slag met alle klussen die ik op mijn wensenlijst heb staan. Februari vorig jaar ben ik met één van mijn banen gestopt en ik genoot van het vooruitzicht van de zeeën van tijd die ik zou hebben. Ik had plannen voor tuinieren, klussen, musea, middagen in het café, archiefonderzoek en etentjes met vrienden. 

Dat viel tegen. Ik moest eerst bijkomen van de drukte van de afgelopen jaren. De eerste maanden had ik echt nodig om eens flink uit te rusten. En al snel kwamen de maatregelen om de pandemie in te dammen. Er kwam dus maar weinig van mijn plannen. En op de dag dat ik weer voorzichtig naar buiten ging, kreeg ik mijn epileptische aanval. 

Het herstel heeft wel wat berusting en geduld gevraagd, maar nu kan ik voorzichtig weer aan de slag. En de keukenmuur is mijn eerste klus; overzichtelijk en niet al te zwaar. De muur is op plekken vies geworden van de spatten die er tegenaan gekomen zijn tijdens het bereiden van eten.  

Je kunt het op de foto zien, er zit een soort streep op de muur iets lager dan het stopcontact. Het stoorde me al langer. Ik ben blij dat ik het heb aangepakt. Alles bij elkaar ben ik een uur of vier bezig geweest van het leeghalen van de keuken tot het terugzetten van alle spullen. Omdat ik pauzes nam om mezelf niet te erg te belasten, kost zo'n klusje toch wel een dag. Gelukkig maakt dat niet meer uit: ik heb nu de tijd. Een tip die ik zag op Y*outub*e: haal het afplaktape weg als de verf nog niet helemaal droog is, dan trek je geen stukken verf mee. 

Het is een prima klusje voor de zondag. Verven is best rustgevend en je hebt snel resultaat. Als je de klus niet te groot maakt. De muur is oud en lelijk. Je kunt duidelijk zien dat er leidingen weggehaald zijn waarvan de goot slordig is dichtgesmeerd. Ik zal de muur ooit nog wel een keer laten stuken, maar die klus komt onderaan een lange lijst met de kas, de schutting, de muren in het trappenhuis, de trap en de vloer in de kamer. Genoeg te doen. ... en ik heb de tijd.

Nieuw project: high tea

Sinds mijn deeltijdpensioen nodig ik regelmatig vrienden of vriendinnen uit voor een lunch. Vaak duren die lunches de hele middag: gasten die tegen een uur of zes vertrekken zijn geen uitzonding. Heel gezellig. Onlangs ben ik begonnen met high tea of cream tea in plaats van lunch. Ik werk tot 13:00 uur. Het is rustiger als ik dan tot half drie of drie uur de tijd heb om de tea voor te bereiden. 

Dat voorbereiden bestaat nu eerst uit het zelf bakken van scones en kleine hartige taartjes. Vooral de scones vind ik erg leuk. Ze zijn makkelijk te maken en hoeven niet heel lang in de over. Je hebt dus snel lekker resultaat. En dat gecombineerd met de jam die ik onlangs kookte van pompoen, abrikoos en gember is heerlijk om aan te bieden aan mijn vrienden. Of om zelf van te genieten op een druilerige middag. 

Ik gebruik nu nog gewoon het basisrecept met zelfrijzend bakmeel, maar daar wil ik het niet bij laten. Ik wil scones gaan bakken met volkorenmeel en ik kijk ook al met een scheef oog naar hartige scones. 

Zo heb ik een nieuwe uitdaging voor de vele uren thuis. 

Ontdekkingstocht in de buurt

Vrijdag had ik een van mijn tapas-met-film met mijn vriendin Veronica. We doen dit al jaren. Altijd bij haar thuis, want ik heb geen TV. We zorgen allebei voor een deel van het eten en de wijn. Eerst praten we bij en daarna gaat de TV aan en laten we het weekend beginnen met een filmpje. We kiezen meestal voor een niet al te zwaar verhaal. Het is tenslotte het einde van de week. 

Deze keer, achter een bord heerlijke spaghetti, vertelde ik haar dat ik zaterdag en zondag een wandeling zou maken. Ik heb veel te weinig beweging nu ik zo veel rustiger leef, thuis werk en niet meer naar de sportschool kan. Wandelen en fietsen is de oplossing. Ik had gedacht aan een wandeling door het oude stadscentrum, langs de hofjes die daar zijn. Veronica had een prachtige tip: een kunstwandeling door mijn eigen wijk. Kunstenaars hebben hun werken in de vensterbank gezet en op internet staan een paar routes. 

Om 14:30 stond Clair voor mijn deur. Ze is erg bezorgd over de nieuwe Covidvariant, daarom gingen we meteen wandelen en kwam ze niet binnen. Het was een heerlijke ontdekkingstocht, niet alleen de kunst maar ook de architectuur. Ik woon, wandel en fiets nu 8 jaar in mijn wijk en toch waren er nog verrassingen. Zo was er bijvoorbeeld ineens een hofje dat ik nog nooit had gezien. 

 

Clair is schilderes. Het was verrassend haar over de kunstwerken te horen praten, te horen waarom ze bepaalde dingen mooi vond. Zij zag weer heel andere dingen dan ik. Ik hou zelf meer van beeldhouw- dan schilderkunst, dus juist haar opmerkingen over de schilderijen openden mijn ogen. Ik merk achteraf dat ik alleen foto's heb gemaakt van beelden. 

De wandeling was te lang voor één middag; na twee uur waren we 'volgekeken' en hadden we het koud. We zullen de rest later nog eens lopen, hebben we afgesproken. Wat Clair niet weet, is dat ik een verhaal voor haar maak over het huis waar ze in woont in een bijzonder complex. In een van de panden is een gevelkunstwerk van een keramist uit de jaren vijftig. We zagen kunst van hem tijdens onze wandeling. Ik heb nu ons gesprek daarover opgenomen in het verhaal. Ik moet er soms om denken dat ik mijn  mond niet voorbij praat. Hopelijk lukt me dat. 

Wordt vervolgd...

Voedseldroger en boerenkool

In mijn verhaal van een paar dagen geleden kon je mijn nieuwe aanwinst al zien. Een beetje op de achtergrond, in een stilleven met jam en chutney stond mijn voedseldroger op de foto. Mijn kerstcadeau voor mezelf. Drogen is mijn nieuwe cottage-feestje.

Ik heb er intussen pompoen, veldsla, tomaat, paprika en spitskool in gedroogd. Behalve de pompoen is alles in een pot soepgroente gegaan. Ik had nog wat knoflookpeper, een kruidenmengsel dat ik veel te zout vind. Nu, met de gedroogde groenten erbij, is het een prima bouillonpoeder.

De droger is opgebouwd uit een verwarmingselement dat de basis is van het apparaat en dat de warme lucht naar boven blaast, 5 droogtrays en een deksel. De trays hebben een gaas-patroon zodat de lucht er makkelijk door kan. Voor de kleinere stukken groente of kleine stukjes fruit is dat niet handig. Daarom zijn er vellen in de handel die je op de trays kunt leggen. Ik heb er 5 besteld, zodat ik elke tray ermee kan bekleden als dat nodig is. 

Ze zijn deze week binnengekomen. Ik wilde meteen aan de slag, maar dat ging helaas niet. Ze waren te groot voor mijn droger. Even knippen dus. 

Toen ze op maat waren geknipt, heb ik de vellen in de droger gelegd en er gesneden boerenkool op gelegd. Op Y*outube had ik de tip met het kopje gezien. Zo kun je de tray volleggen met kleine stukjes groente zonder dat er van alles door het middelste gat valt en op het warmte-element terecht komt. 

Ik ben nog bezig met een ontdekkingstocht met mijn voedseldroger. Ik zal er vast nog wel wat vaker over schrijven. In ieder geval is boerenkool goed te drogen. Het vraagt nog wel wat aandacht. Om de zoveel tijd moet ik de onderste tray bovenop de stapel zetten en zo de trays roteren. Dat zorgt ervoor dat alle groente ongeveer tegelijk gedroogd is. Daar heb ik nog wat gevoel voor te ontwikkelen. En ondertussen groeit mijn voorraad gedroogde groenten. Hopelijk kan ik deze zomer zoveel uit mijn tuin halen dat ik eigen kweek kan drogen. We zullen zien. 

 

Pompoen in overvloed

Vier pompoenen kreeg ik. Twee kleine en twee behoorlijk grote. Het is toch heerlijk, die rijkdom die zomaar naar me toe komt. Maar goed, het moet bewaard blijven en de ene pompoen gaat langer mee dan de andere. De keuken in dus.

Dit is wat ik maakte:

Pompoensoep 

Hier zijn tientallen recepten voor te vinden. Ik kies meestal voor een soep met een Thaise twist. Dan doe ik stukken ui, pompoen en wortel in water met een bouillonblokje, verse gember, knoflook, rode currypasta en citroengras uit een potje bij. Als alles kookt voeg ik nog een blokje santen toe. En als het gaar is, gaat de staafmixer erdoor. De soep gaat afgekoeld in een fles in de koelkast en ik heb voor een paar dagen lunch. Het laatste restje kan, ingekookt, heel goed dienen als currysaus met cashewnoten en kikkererwten bijvoorbeeld. 

Pompoen uit de oven 

Dit heb ik een paar keer als lunch geserveerd aan vrienden die bij me kwamen eten. De pompoen snij ik in halve manen en besmeer ik met een mengsel van olie, tijm, balsamicoazijn, zout en peper. Dan leg ik ze in de oven (150 graden) en prik zo nu en dan tot het vruchtvlees gaar is. Ik kan niet zeggen hoe lang dat precies is. Het hangt heel erg af van het soort pompoen. Ik serveerde het met couscous met geroosterde groenten. Een rode Italiaanse wijn met een beetje kersensmaak past er heel goed bij. Het is zo lekker, dat ik er geen bezwaar tegen had dit een paar keer achter elkaar te eten. 

Pompoenjam

Deze jam heb ik zelf bedacht. Ik moet zeggen dat-ie me smaakt. Iets te zoet misschien en de abrikozen overheersen behoorlijk. Maar goed, dat weet je met pompoen. Dit is mijn recept.

250 gram gewelde abrikozen

250 gram stukken pompoen

scheutje gembersiroop

100 ml water

500 gram geleisuiker

3 gewelde abrikozen in kleine stukjes

De abrikozen en de pompoen met water opgezet en laten koken. Daarna de staafmixer erdoor en de suiker en gembersiroop erbij. Laten koken en een paar uur laten staan. Daarna de stukjes abrikoos erdoor. Ik heb het welwater van de abrikozen ook door de jam gedaan. Desondanks was-ie nog heel stevig. Opnieuw opzetten en kokendheet in schone potten. Het leverde me drie potten jam op: twee voor mij en één om weg te geven.

Gedroogde pompoen

Ik heb in november een voedseldroger voor mezelf gekocht. Een vervroegd kerstcadeau, zeg maar. En daar ben ik mee aan de slag gegaan. Het levert me pompoenpoeder. Ik maal de gedroogde stukken pompoen in de oude koffiemolen van mijn moeder. Wie wat bewaart.... En als de voorraadfles vol is, zal ik nog wat pompoenstukjes drogen. Van het poeder kun je goed soep maken, zag ik op Y*outube. 

En ik denk dat het prima kan werken als een aanvulling in currysauzen of tahines. Dat zal ik het komend seizoen wel merken. 

Ik maakte ook nog pompoenchutney, maar die was niet voor herhaling vatbaar. Ik heb een foutje gemaakt door de pompoen niet te schillen. Er zitten harde stukjes in de chutney en dat geeft geen lekker mondgevoel. Daarnaast was het recept wat te eenvoudig en te weinig kruidig. Ik heb er nog extra kruiden doorgedaan, maar het werd er niet echt goed van. Volgende keer maar een ander recept opzoeken.

De schoonheid van 2020

 

Het is lange tijd stil geweest hier. In juni heb ik een epileptische aanval gehad waardoor ik een tijd uit de running was. Het betekende het vroegtijdig einde van mijn jubeljaar. En... eerlijk gezegd was ik te moedeloos om nog iets nieuws te ontdekken, laat staan er over te schrijven. Ik heb nog steeds last van de blessures van de val, maar verder gaat het wel weer. 

Een van mijn vrienden stuurde me een mooie wens voor 2021: Dat dit jaar mag brengen wat je van 2020 had gehoopt. Dat hoop ik voor iedereen en het stimuleerde mij om weer wat te gaan schrijven. Want ondanks de moeite die 2020 heeft gebracht, was er ook veel moois. Daarom begin ik dit nieuwe jaar met de schoonheid van 2020.

Deeltijdpensioen.

Deze keuze alleen heeft 2020 een heel bijzonder jaar gemaakt. Ik heb al geschreven over mijn vertrek en over de gevoelens die dat met zich mee bracht. Het was wennen. Ik werkte ontzettend hard en lange dagen. 1 Maart was mijn eerste pensioendag en niet lang daarna begon de lock down. Dat was een heel grote overgang. Maar nu, bijna een jaar later, weet ik dat stoppen met werken de beste keuze is die ik had kunnen maken. 

Rust

Het leek eerst echt teveel van het goede, al die rust na mijn pensioen. Maar nu, na 10 maanden, ben ik er eindelijk aan gewend en vind ik het heerlijk. Het boek dat me daar veel bij geholpen heeft is 'Rust in uitvoering' van Alex Soojung-Kim Pang. Hij overtuigde me ervan dat het niet alleen nodig is om te rusten, maar dat het je creativiteit stimuleert. En hij heeft gelijk. 

Relaties

Na mijn aanval in juni had ik veel hulp nodig en mijn vrienden en familie waren daar ruimhartig mee. Ik heb in één klap geleerd hoe goed het is om hulp te accepteren en hoe relaties daardoor verdiepen. Door mijn aanval kwam mijn leven in één klap tot stilstand, maar mijn relaties gingen in sneltreinvaart door. 

Studie

Nu ik meer ruimte heb in mijn hoofd, vind ik mijn belangstelling voor de studie weer terug. Ik werk aan een biografie van een van de eerst vrouwelijke dominees in Nederland. Ik wil niet alleen haar verhaal vertellen, ik wil het ook mooi kunnen vertellen. Ik geniet van het lezen en beoordelen van allerlei biografieën. En ik heb er nu heerlijk de tijd voor. 

Natuur

Hebben jullie de lucht gezien afgelopen jaar? Ik heb er intens van genoten, zo blauw had ik hem nog nooit gezien. Ik heb heel wat heerlijke uren doorgebracht in mijn tuin, starend naar de lucht, soezend in de warmte en luisterend naar de vogels.

Werk

Het is een verademing dat ik nu nog maar één baan heb. Ik werk nu 20 uur. Met vele anderen doe ik dat thuis en ik vind het bijzonder prettig. Hopelijk kan het zo blijven na de Corona. Normaal rijd ik 90 kilometer per dag om op mijn werk te komen. Verloren tijd en vervuiling. Thuiswerken is voor mij echt een verbetering. Nu ik me beter kan concentreren omdat ik minder aan mijn hoofd heb, lever ik beter werk en mijn collega's vertellen me dat ze het zien. Dat is heel motiverend. Maandag begin ik weer na twee weken vakantie en ik heb er zin in!

Zorgen

Er is één punt waarover ik me erg zorgen maak: de jeugd. De Corona valt hen zwaarder, denk ik. Hun behoefte aan contact is groter, ze kunnen niet sporten, niet uitgaan, niet naar school, geen stage lopen. Het leven is kaal voor hen. Daarom heb ik de banden aangehaald met de kinderen van een van mijn zussen. Ik hoop hen te kunnen steunen. Gelukkig staan ze er open voor en hebben we mooi contact gekregen sinds de Corona. We maken van een nood een deugd.

Dit is in een paar penseelstreken wat ik mooi vond in 2020. De oefening, jezelf vragen het positieve te zoeken, is verrijkend en troostend. Ik kan het iedereen aanraden.