Franse moestuinen - inspiratie voor volgend seizoen

De tuin komt langzaam tot rust. Er zijn nog een paar boontjes, de bladsla groeit nog en ik de kas wachten nog een paar tomaten en pepertjes op het herfstzondlicht. Heel misschien geeft de komkommer nog één laatste vrucht, maar ik reken er niet meer op. Het blad van de aardappels, die ik heel laat heb gepoot is nu geel. Ik zal moeten oogsten. Er staat nog wat prei en maar die kan de kou wel hebben. In de kas moet ik de aubergineplant gaan rooien om op zijn plek wat veldsla te zaaien. Er is nog wel wat te eten, maar het hoogtepunt ligt al even achter me.  

In september heb ik een korte reis gemaakt langs een paar oude moestuinen in Frankrijk. Nu zit ik op de bank, het regent buiten, de kaarsen branden en ik geniet na van de prachtige dingen die ik heb gezien. De komende maanden kan ik weer gaan dromen over het volgende seizoen en stap voor stap de tuin daarop voorbereiden. 

Er was één tuin waar veel bloemen tussen de groenten stonden en ik heb in jaren niet zoveel vlinders en bijen bij elkaar gezien. Wat een heerlijk gevoel was het om weer eens door een zoemende, zingende tuin te lopen. En wat zou het mooi zijn als ik dat ook in mijn tuin kon hebben. Komend jaar ga ik dat proberen te bereiken. Ik heb een strook grond bestemd voor bloemen. Langs het pad. Er moest toch iets nieuws komen want de buxus die daar stond is opgegeten door de buxusmot. Alle zaailingen die ik tijdens het winterklaar maken van de tuin tegen kom, poot ik in die strook. En ik ben van plan er nog veel bloemen tussen te zaaien. Hoofdzakelijk wit. 

Tussen de bloemen wil ik rode boerenkool planten. Veel mooier dan de groene. Volgens mij moet dat heel goed staan. Er waren nog veel meer voorbeelden in de moestuinen: bijzondere soorten tomaten, witte aubergines, fruitbomen in allerlei vormen gesnoeid. Dat komt allemaal nog wel. Ik heb nog veel zaden die eerst maar eens op moeten. Wat een rijkdom toch!