Het planten van groenten en fruit of zelfs bloemen in vakken is een eeuwenoude traditie. In de moestuin was het handig voor de wisselteelt. Er zijn allerlei voorbeelden van en in de chiquere tuinen werden de plantvakken omgeven door een buxushaagje. Zo zag de tuin er in de winter ook mooi uit.
Sinds de komst van buxusmot heeft mijn tuin geen buxus meer. En ik vind het prima. Je kunt op heel veel manieren plantvakken maken. Ik kies er nu voor waaltjes om het plantvak te leggen. Als er maar iets is dat het vak afgrenst, ziet het er netjes uit.
Ik maak de vakken omdat mijn tuin zware zeeklei is. Wortelgroente, bijvoorbeeld, doet het daar niet goed op. Klei is compact en moeilijk doordringbaar. Dan is een beetje aarde uit een zak wel nodig.
Voor het vullen van de plantvakken heb ik me laten inspireren door allerlei plaatjes op P*inte*rest of Y*outube. Een heel plantvak vullen met gekochte tuinaarde is nogal een investering. En het is helemaal niet nodig omdat ik zoveel bij de hand heb om de vakken te vullen en te zorgen voor voldoende voeding voor de groenten volgend jaar.
Ik heb het over de laagjes-methode. Het plaatje laat het voldoende zien. Onderin het gat doe je takken en takjes, dan gras, dan bladeren en dan afwisselen tuinaarde en compost en een toplaag van tuinaarde. De laagjes composteren gedurende het jaar en geven in de tussentijd voedingsstoffen af. In plaats van bladeren op te vegen en weg te gooien, snoeiwerk af te voeren, gebruik ik het om de vakken te vullen.
Ik heb de methode dit jaar gebruikt in de kas, maar dan aangepast aan mijn tuin. Ik heb geen gras, dus die laat is vervallen. In plaats daarvan heb ik een laag onverteerd keukenafval in het vak gegooid. Dat werkt prima. Ik heb de indruk dat de takken onderin nodig zijn voor het doorlaten van water en dat de lagen daarboven langzaam steeds meer op aarde lijken. De bovenste laag, waar het zaad in moet ontkiemen of de jonge plantjes een plek moeten vinden, moet van goede aarde zijn. Jonge groente moet kunnen groeien. Volgens mij werkt het als je je aan deze basisprincipes houdt.
Terwijl ik bezig was met dit verhaal, drong het tot me door dat ik intussen de aankoop van mijn compostvaten er ongeveer wel uit heb. Compost kost een hoop geld en wordt steeds duurder. Tuinaarde is ook duurder geworden, zeker als je de ecovariant wilt hebben. De compost uit mijn vaten is prachtig en vermoedelijk voedzaam genoeg want de planten in de kas hebben het goed gedaan. Het duurt een paar jaar, maar dan bewijzen goede aankopen zich. En er is zoveel voedzaam materiaal niet in de vuilnis terecht gekomen.
Een klein stukje cottageleven waar ik geweldig van geniet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten