De fruitoogst was enorm dit jaar met deze oneindig lijkende warme zomer. De (wilde) braam heeft zelfs een deel van mijn schutting ontwricht door het gewicht van de vruchten. In september kreeg ik een appje van Jose. Ze wilde weten of ik zin had om appels, stoofperen en walnoten te komen halen. Dat heb ik me geen twee keer laten zeggen. Ik nam een pot zoetzure pompoen, die ik begin dit jaar gemaakt heb, voor haar mee. Na een gezellige ochtend bijpraten, ging ik naar huis met een mandje vol appels en peren en een tas walnoten.
Appels
Ik besloot de appels in te maken met rozijnen of gember of kaneel of kruidnagel of een combinatie van de ingrediënten. Ik hield het eenvoudig. De appels kort koken met een van de combinaties. Als alles goed heet is, gaat alles in een schone pot. Ik had drie soorten appels, de een wat 'moesiger' dan de ander. Iedere combinatie had dus een ander resultaat. Het mengsel gaat door mijn havermout, mijn yoghurt of mijn smoothie: een makkelijke manier om aan mijn vitamines te komen in de ochtend.
Stoofperen
Ik koos de stoofperen te maken met een fles Glühwein en wat extra kruiden. Net zo eenvoudig als de appels. Ik heb ook altijd een paar potten peren die ik in z'n geheel kook. Dat is vooral voor als ik gasten heb. Het is leuk voor een toetje met wat room of mascarpone of als extra bij een wintermaaltijd.
Druiven- en bramensap
Negen kilo druiven had ik. De druif is van de buren, maar hangt over de schutting. Een deel ging door een aantal smoothies, een deel heb ik laten hangen voor de vogels en de rest heb ik gekookt tot druivensap. Het was heel puur: de druiven gekookt en het sap opgevangen. Waarschijnlijk door de warmte van dit jaar was het sap onvoorstelbaar zoet. Ik heb water moeten toevoegen om het drinkbaar te maken.... voor mijn smaak dan. Ik maakte ook wat druivengelei, maar die viel echt mierzoet uit.
De bramen heb ik tot sap gemaakt volgens het recept van Helen Nearing uit Een Tevreden Leven: de bramen in een pot, wat siroop van honing en water erbij en dan de pot vullen met kokendheet water. Meteen daarna moet de deksel er op. Het was een test. Ik had nog nooit op deze manier sap gemaakt. Het sprak me aan omdat het zo makkelijk is. Na een paar weken heb ik het sap geproefd. Het is wel lekker, niet zo intens als het druivensap en ik zal het niet serveren aan vrienden, maar voor tussendoor voor mijzelf is het prima. Volgend jaar zal ik proberen het sap te maken van meer bramen per pot. Dat levert vast een betere smaak.
Rode kool
Voor iemand die alleen woont, zijn kolen vaak te groot. Gelukkig zijn ze lang te bewaren, ook als je er een stuk vanaf hebt gesneden. Spitskool en Chinese kool gebruik ik ook voor salades. Op die manier gaat een kool toch nog redelijk snel op. Rode kool in een salade vind ik niet echt lekker. Wat ik nu gedaan heb, is de hele kool in één keer koken met gember, kaneel en kruidnagel. Ik zoette de kool met een paar scheppen van de veel te zoete bramengelei. Daar was dit wel geschikt voor.
Ik serveerde de kool tijdens een winteretentje met een puree van aardappels en knolselderij en een aantal hele peertjes uit mijn voorraad. De rest van de kool deed ik in 8 potjes voor de komende 8 weken een snelle maaltijd, met wat appel uit mijn voorraad.
Het maken van voorraad vind ik heerlijk. Een plank in mijn voorraadkast vol met potjes fruit en groente geeft een een geweldig rijk gevoel. Het is natuurlijk in de moderne tijd niet nodig; ik woon drie straten van een goede supermarkt. En toch geeft het me het gevoel dat ik denk dat huisvrouwen vroeger hadden na de weck: laat de winter maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten