Vermeer - once in a lifetime

Eén van de beroemdste schilder uit de geschiedenis van Nederland is hij, Johannes Vermeer. Zijn oeuvre is klein en exclusief en wereldberoemd. Toen mijn vriend Jan mijn vertelde dat een groot deel daarvan naar Amsterdam zou komen, wist ik niet hoe snel ik een kaartje moest kopen. Hij ook. En afgelopen week stapten we samen, gewapend met een broodje en een beker koffie, in de trein. 

Het was een droom van jaren van Gregor Weber, deze tentoonstelling. Dit jaar neemt hij afscheid bij het Rijksmuseum in Amsterdam. Pensioen. En voor zijn vertrek wilde hij nog een tentoonstelling organiseren met zoveel mogelijk werken van Vermeer. Dat is gelukt. In totaal 24 schilderijen kwamen naar Amsterdam. Het Rijksmuseum heeft zelf 3, dus in totaal hadden we de rijkdom van 27 schitterende Vermeers.

We wisten dat het heel druk zou worden. De foto's van mensen geklonterd voor een schilderij, die in de pers verschenen zijn, waren niet erg aantrekkelijk. We vroegen ons af of we nog wel wat te zien zouden krijgen. Maar het maakte ook weer niet zoveel uit. Het is zo'n belangrijke tentoonstelling, dat is meer dan de moeite waard. 

Wat een heerlijke tentoonstelling was het! Het was druk, absoluut, maar het maakte niet uit. De sfeer was ronduit gezellig. We raakten met iedereen in gesprek als we toch stonden te wachten bij een schilderij. Iedereen was blij en onder de indruk en iedereen gunde anderen te tijd om te kijken. Ik heb zelden zo'n mooie sfeer meegemaakt in een museum. Meestal is iedereen op zichzelf of gericht op degenen met wie ze gekomen zijn. Nu genoten we als groep.

En wat was er veel te genieten! Het museum had de wanden bekleed met donkere tinten fluweel of wat daarop lijkt. Daardoor werd de sfeer warm en zacht en rijk. Een perfecte achtergrond voor het werk van Vermeer. 

Hoe bijzonder was dat! De beroemde lichtval, het ook voor detail, de intimiteit van de schilderijen en het leek zo uit het leven gegrepen. Vooral het melkmeisje: zo echt en zoveel prachtige details. In plaats van alle schittering van de andere schilderijen, was zij de eenvoud zelf. Het stiksel van haar jasje grof, gaten in de muur achter haar en de afbladderende verf van de muur onder het raam. Een realistisch beeld van een keuken. Ik heb minutenlang staan kijken, diep onder de indruk.

Na 3 uur rondkijken en praten met andere bezoekers was het echt genoeg. We zaten vol. Hoe leuk Amsterdam ook is, we hadden geen fut meer om nog iets anders te genieten. We kochten sushi en gingen terug in de trein. Volkomen tevreden en diep onder de indruk. Deze tentoonstelling staat echt in mijn top drie, met een de Bloomsbury-expositie in Tate-galery (1999) en de Legers van Xian in Assen (2008). 

De kaarten zijn uitverkocht, maar je kunt op de dag zelf kaarten krijgen die niet zijn gebruikt. Ik kan het heel erg aanraden. Het is een tijdje wachten echt waard!

 

Kill it with kindness - afvallen

 

Het wordt, na drie jaar overgewicht, tijd om af te vallen. Ik ben 12 kilo aangekomen door medicijnen die ik moest gebruiken en tijdens de pandemie heb ik het er maar even bij gelaten. Nu de zon heel voorzichtig doorbreekt en het langzaam warmer wordt, is het tijd voor dingen die meer energie vragen. In dit geval dus afvallen. Ik kwam het boek Kill it with kindness tegen in een podcast waarin de schrijfster haar verhaal vertelde. Ik was meteen geïntrigeerd. 

De schrijfster Shahroo Izadi leed aan een eetstoornis en ze werkte jarenlang in de verslavingszorg. Door haar eigen methode viel ze 23 kilo af en is ze nooit meer aangekomen. Dat maakt haar een ervaringsdeskundige en een specialist in gedragsverandering. De titel van het boek sprak me bijzonder aan. Ik wil een verandering inzetten naar een ontspannen houding tegenover eten. Afvallen is vaak vervelend en voelt armoedig. Door de positieve methode van dit boek, kan dat nu anders. Het gaat om een verandering, een andere benadering van eten. 

In de eerste hoofdstukken analyseer je je gedrag en je gedachten over jezelf. Daarna kijk je naar het hoe en het waarom van je gedrag. In mijn geval dus: wanneer en waarom eet ik teveel. Shahroo gebruikt zichzelf en een aantal van haar cliënten als voorbeeld waardoor je jezelf kunt herkennen. En in het hele proces groeit je zelfkennis. Ze kiest ook een heel vriendelijke toon. Ze weet uit ervaring dat vriendelijkheid veel beter werkt dan de harde discipline. 

Als je deze basis hebt gelegd en weet waarom je wilt veranderen, biedt het boek allerlei tips om de verandering in de zetten en vol te houden. Ieder hoofdstuk is weer een andere oefening om vol te houden. Het is dus geen boek dat je even uitleest, het is een werkboek. En soms is de uitwerking van een hoofdstuk confronterend. Dan moet je even de tijd nemen om te reflecteren en te accepteren. 

Ik ben nu nog bezig met de oefeningen en het heeft al tot mooie inzichten geleid. Aan het einde van dit jaar wil ik graag de kilo's weer kwijt zijn. Maar het hoeft niet. Het mag minder zijn, als er maar een goede lijn in zit en ik vooral ontspannener ben tegenover eten. Het wordt een bijzondere, vriendelijke reis. 

Kijk hier de podcast: Behaviour Change Scientist: How I Lost 120lbs With Kindness: Shahroo Izadi | E222 - YouTube

Paasbrunch - asperges en aardbei

Ik houd niet van het commerciële paasfeest, sowieso niet van commercie. Ik ben meer van de Mattheus Passion dan van de paashaas. Het stoort me dat alle feestdagen 'vreetpartijen' zijn geworden. Kijk maar eens op de sites van restaurants die paasbrunches of paasdiners serveren of in de tijdschriften van de supermarkten. Het is een belachelijke overdaad. Ik doe er liever niet aan mee.

Voor het eerst in jaren ga ik naar een paasbrunch bij een van mijn vriendinnen. Ik moet ook iets meenemen. Ik ben zo lang niet met dit soort dingen bezig geweest, dat ik echt even moest uitzoeken wat een paasbrunch is. Daardoor kwam ik op de extravagante sites van de restaurants. Ik koos voor iets met asperges en iets met aardbeien. 

Mijn vriendin eet wel vis en ik soms ook. Dus ik koos voor een aspergequiche met forel. Bij een andere vriendin kreeg ik een tijdje geleden Eton mess als toetje. Dat leek me lekker om te maken voor deze brunch. Ik maakte met opzet kleine porties. Bij dit soort recepten gaat het om de smaak, niet om de hoeveelheid. Ik wil er een fijnproeverij van maken: genieten van heerlijke smaken in kleine hoeveelheden met liefde gemaakt. Mijn vriendin denkt er net zo over. 

Dit heb ik gemaakt:

Aspergetaart

*    bladerdeeg (twee bladen)

*    groene asperges (4 stuks)

*    forel (50 gram)

*    eieren (2 stuks)

*    gedroogde dille (theelepel)

*    zout en peper

*    lente-ui (van 1 het witte onderstuk)

De ui en stukjes forel met zout peper en dille bakken in een koekenpan. De asperges kort koken en laten afkoelen. Een kleine taartvorm met bladerdeeg bekleden en daarin het ui-vismengsel scheppen. De eieren kloppen en er overheen gieten. Daarna de aspergepunten in een stervorm op de taart leggen. Ik heb de taart 40 minuten gebakken op 150 graden in mijn kleine toasteroventje. 

Eton mess met aardbei

*    meringue

*    aardbeien uit de vriezer

*    slagroom

De aardbeien koken tot er een dikke saus ontstaat en dan laten afkoelen. De meringue verkruimelen en in een glas scheppen, daarna een laagje aardbeien en een laagje geklopte slagroom. Twee laagjes maken en nog een klein schepje aardbei als afsluiting. Ik had mooie, kristallen coupes gekozen voor de Eton mess. Het zag er prachtig uit.

Mijn vriendin maakte Oeufs cocotte. Een ei in een ovenschaaltje met kaas en wat je verder nog lekker vindt. Zij koos een cherrytomaatje en wat bladgroen, waaronder daslook. Het zag er bijzonder feestelijk uit. Ze had het nog nooit eerder gemaakt en vond het een ontzettend leuk en makkelijk recept. Ik denk dat in de toekomst diverse gasten bij haar zo'n leuk ovenschaaltje voorgezet zullen krijgen. 

Ze had nog een fles bubbels zonder alcohol cadeau gekregen. Die hebben we ontkurkt en ervan genoten. Zo kan het ook met Pasen.

Citroen drogen en invriezen

 

De citroenen waren in de aanbieding deze week: 5 in een netje voor 0,99. Een prachtige, betaalbare bron van vitamine C, die ik echt heel goed kan gebruiken zo aan het einde van de winter. Ik pers een halve citroen uit door mijn liter water die ik elke dag drink. De andere liter is kruidenthee.

Mijn collega van HRM vertelde me laatst dat ik ieder jaar rond deze tijd ziek ben. Ze was verbaasd dat het nog niet gebeurd was.... Misschien hebben de citroenen hun werk gedaan.

Maar goed, zo betaalbaar zijn ze niet altijd. Dus ik dacht dat er manieren moesten zijn om citroenen te bewaren. Ik perste de citroenen uit en goot het in een ijsklontjeshoudertje. Het sap vriest goed in en een klontje is prima voor goed smakend water. Een paar bevroren frambozen erbij en je hebt een feestje. 

De ander optie is drogen. Dat is een geduldkwestie, maar we de moeite om uit te proberen. Het is heel eenvoudig. Je moet wel een droger hebben, maar daarna gaat het eenvoudig. 

1. Schrob de schillen van de citroenen goed schoon

2. Snijd ze in zo dun mogelijke plakken en alle plakken zoveel mogelijk even dik.

3. Leg ze op het rek van je droger (ik heb het folie ertussen gelegd vanwege het lekken van het sap)

4. Laat 16 uur drogen op 57 graden.

5. Sla op in luchtdichte container of pot. 

De smaak van de gedroogde schijfjes moet sterker zijn dan die van verse. En volgens de bronnen die ik gelezen heb, blijft de vitamine C op peil. Dat zou geweldig zijn. Het moment dat ik dit schrijf, liggen de schijfjes te drogen. Wat het wordt, laat ik later nog wel weten.