Ik ben ervan overtuigd dat al die wandelingen met boeiende thema's geweldig zijn en ongetwijfeld langs leuke terrasjes of winkeltjes leiden. Als ik in de buurt ben, zal ik er zeker een doen want er is vast veel schoonheid te zien onderweg. Maar die is er ook heel dichtbij en daar vergeten we vaak naar te kijken. Dit was een tip van een zogenaamde wandelcoach: kijk eens rond in je eigen buurt.
Ik maakte daarom een wandeling door mijn wijk. Het is een prachtige wijk uit het begin van de vorige eeuw. Mooie hoekjes, metselwerk, glas in lood. Er is zo veel te zien. Ik ging verder door het park, lunchte daar met een heerlijk broodje gegrilde groente (tot mijn verrassing was het maar een half uur lopen!) en vond zigzaggend mijn weg naar huis.
Ik sprak een man die net zijn huis uit kwam lopen met twee honden. Hij woont in een oude fietsenfabriek uit 1894. Naast zijn huis is een restaurant in de oude smederij, waarin de fietsenfabrikant was begonnen als wagenmaker. De fabriek groeide zo hard, vertelde de bewoner, dat er al snel een nieuwe pand moest worden gebouwd buiten de stad. Dat pand staat er niet meer overigens, daar staan nu appartementen. De oude fabriek stond een tijdje leeg en werd daarna als woonruimte in gebruik genomen. Hij woont er al jaren met plezier. We verwonderen ons samen over het prachtige metselwerk. En dat voor een fabriekspand! Tegenwoordig is dat toch wel anders. Dat zag ik onlangs nog ontstaan, toen een nieuw winkelpand werd gebouwd: een constructie van metaal met golfplaten er tegenaan. Veel meer is het niet. Snel gebouwd en net zo snel weer afgebroken. In zo'n pand zal nooit iemand willen wonen als de fabriek moet verhuizen. Te lelijk om naar te kijken.
Ik ontdek nog een hofje dat ik nooit eerder heb gezien en een gasthuis uit de 17e eeuw. Het is gesticht door een rijke juffer. Zes kamers zijn het voor oudere vrouwen van onbesproken gedrag. Ik bedenk dat deze oudere vrouwen dan echt arm zullen zijn geweest, als ze geen weduwe waren. Veel mogelijkheden om geld te verdienen waren er niet. En vrouwen kregen (net als nu) vaak minder betaald dan mannen. Voor vrouwen was dan prostitutie een laatste middel van overleven. Maar dan ben je dus niet onbesproken meer. De wandeling roept wel wat mijmeringen op. Op de plaquette op de muur lees ik dat nazaten uit de familie nog steeds in het bestuur zitten van het gasthuis. Dat is toch bijzonder! Ik geniet van zulke oude dingen om me heen. Niet alleen de huizen, de bomen, de hofjes of het straatbeeld maakt te wandeling zo aantrekkelijk. Het zijn ook de verhalen die ik onderweg tegenkom, de ouderdom en de gedachte dat generatie na generatie hier gewoond en geleefd hebben in alle mogelijke omstandigheden. En dat het in mijn eigen stad is, maakt het alleen nog maar mooier. Ik ga dit zeker vaker doen en ik kan het iedereen aanraden.
Heeft iemand nog een tip?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten