Ik werk in de geschiedenis. Vandaag had ik een studie-uitje samen met een van mijn vrijwilligers. We bezochten een oude toren, die we willen beschrijven in een informatiebrochure over de torens en de klokken in de gemeente. Twee weken geleden hadden we een middag onderzoek gedaan in de kerkarchieven om te kijken of er iets te vinden was over de bouw in de negentiende eeuw. Dat viel tegen. De hoge heren uit die tijd hebben niet de moeite genomen om op te schrijven hoe ze de toren hebben gebouwd! Toch jammer, want nu moet de toren het verhaal vertellen.In de kleinere dorpen is er vaak een beheerder, bij wie je de sleutel van de toren kunt halen als je hem wilt beklimmen. Mijn vrijwilliger en ik waren verrast over het vertrouwen en vonden het tegelijk heel leuk. We konden gewoon de sleutel meenemen en samen de toren op. Zij heeft wat hoogtevrees, dus het was een kleine uitdaging. Het was geweldig om het oude gebouw te bekijken. Die doorleefde, oude balken, de grote klok, die in 1949 werd opgehangen omdat de Bezetter de oude klok had meegenomen. Het naambord van de oude toren hing er nog en we konden naar buiten om over het landschap te kijken. En dat is nu prachtig met de koolzaadvelden.
We hadden meer vragen dan antwoorden toen we weer beneden waren, maar vonden het tegelijk een geweldige ervaring. Het is een heel mooie toren waarvoor Italiaanse architectuur als uitgangspunt is genomen. De oude bomen bij de toren maken het beeld compleet, met een oude begraafplaats en de kerk, die nog 13e eeuwse muren heeft.
Ik reed naar huis met het gevoel dat ik toch wel heel veel geluk gehad heb met zulk werk. Genieten van mooie oude gebouwen samen met een van mijn vrijwilligers. Zij is geweldig in haar werk. Ik kan echt op haar bouwen, dus ik nodig haar graag uit om met me mee te gaan. Er zijn nog wel een paar torens.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten