Uit eten als Francaise

Soms is het feestelijk, soms is het gewoon even praktisch, eten in een restaurant. Nu is eet als een Francaise en dat erg prettig vind, wil ik dat ook graag doen als ik in een restaurant ben. Dat is niet eenvoudig. De porties zijn vaak heel groot en het 'eet je bord leeg' van vroeger zit toch behoorlijk diep. 

Ik heb besloten dat ik ga trainen op matigheid als ik eet in restaurants. Ik ben, sinds ik met deze manier van eten ben begonnen, zo'n vier kilo lichter. Het heeft dus zeker effect en dat wil ik graag zo houden.

Een paar dagen geleden was ik uit praktische overweging bij Perron 3 in Tynaarlo. Ik oefen met twee musici in die plaats een aria voor de bruiloft van mijn broer. Het had geen zin om van mijn werk naar huis te rijden en dan weer terug naar 'muziekles'. Dus koos ik voor een restaurant. 

Het is een leuke plek. Volgens mij een oude herberg aan de weg die het dorp uit gaat. Het spoor loopt voor het restaurant langs. Daar komt de naam vandaan. Er was ooit sprake van een station in Tynaarlo. Dat zou twee perrons hebben opgeleverd: een richting Groningen en een richting Zwolle, dus lag het voor de hand dat het restaurant dan perron 3 zou worden. Er hangen allerlei borden aan de muur die ooit op stations gehangen hebben. Blauwe borden met Harlingen - Groningen, maar ook de bekende gele borden met alle vertrektijden. Nu herkennen we ze nog, maar binnenkort zie je alleen nog maar computerschermen op stations en kijken de meeste mensen op hun telefoon naar de vertrektijden van de trein. Over niet al te lange tijd zijn die borden museumstukken.

Dit was mijn eerste keer in een restaurant als 'francaise'. Ik koos voor een soepje met prei en een warm voorgerecht als hoofdgerecht. Daar vroeg ik een salade bij. Verder dronk ik een glas bubbelwater met citroen en een glas Franse sauvignon blanc. Op de kaart stond nog een klein toetje. Ik wist niet wat het was, maar het had met nieuwsgierig gemaakt. Het bleek een glas met bolletjes meloen en één bolletje meloenijs te zijn dat uitstekend smaakte. Het toetje was niet echt nodig, vind ik achteraf. Ik heb ervan genoten maar volgende keer doe ik dat niet. Ik zal nog wel vaker bij dit restaurant eten als ik naar het muziekgroepje ga. Een soepje en een voorgerecht is meer dan genoeg.

In Veenhuizen heb ik bij Bitter en Zoet ook geprobeerd om minder te eten, door een deel van de risotto te laten staan. Dat lukte niet helemaal: ik denk dat er zo'n 20 korreltjes rijst op mijn bord achter gebleven zijn. Het was ook zo reuze lekker! Ik zit nu te denken aan de optie om een kleinere portie te vragen. Ik vraag me af of er mensen zijn die dat doen. Je ziet wel eens menukaarten met kleine en grote porties. Dat is dan bedoeld om een gerecht zowel als voorgerecht als als hoofdgerecht te eten. Meer restaurants zouden die mogelijkheid moeten aanbieden. Maar eens zien wat er gebeurt als ik er om vraag...