Opnieuw: de kringloop

Mijn zus en ik hebben een restje van de prehistorische mens in ons: we zijn geweldige verzamelaars. In de afgelopen week zijn we weer eens flink in de weer geweest. Op een regenachtige dag maakten we een tour langs de kringloopwinkels in mijn stad. Om heel eerlijk te zijn, ging ik met het idee dat ik niet zoveel meer zou vinden omdat ik niet zoveel nodig heb. Mijn wit-met-zilver-servies is compleet op mokken na. Ik heb genoeg kleding voor de komende jaren, eigenlijk geen ruimte meer voor boeken en verder van alles genoeg.

Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik vond toch nog een paar leuke boeken. Eén over Amerika, geschreven in de jaren dertig (mooi bij mijn founding fathersstudie). Verder een boek over reizen dat ik voor mijn werk kan gebruiken, een boek over inmaken (daar heb ik waarschijnlijk nooit genoeg van) en een oud pocketboekje over bier brouwen. Dat laatste kan ik gebruiken als ik in het najaar met mijn neef aan het brouwen sla. Daarvoor kocht ik ook een aarden kruik. Leuk om cadeau te doen als het bier gelukt blijkt te zijn.

De mooiste vondst dit keer was een petroleumstel. Ik zoek daar al een tijdje naar. Het is een driepitsstel en de lonten zijn nog erg lang. Daar kan ik nog wel een poos mee vooruit. Toen ik thuis kwam, maakte ik het stel schoon en vulde het met lampenolie. We besloten dat we het nieuwe stel zouden inwijden met een tahine. Ui, knoflook, pompoen, zoete aardappel, paprika, courgette, aardappel en tomaat gingen in stukjes in de schaal, eerst op het gas. Toen het behoorlijk heet was, en ik er de kruiden (Ras el Hanout en knoflookpeper) door geroerd had, ging de schaal met deksel op het petroleumstel. Het gerecht lukte prima en we hadden een heerlijke maaltijd

Mijn zus kocht een paar kopjes met bloemen voor haar verzameling, een bloesje en twee vestjes en een enorm grote, oude koffer. Ze naait veel en heeft dus veel lapjes. Die kunnen daar mooi in. We hebben ons weer bewezen als echte verzamelaars.