Vanmiddag was het droog en niet al te koud. Eindelijk weer eens tijd om een wandeling te maken. Ik heb een vast rondje langs een buurtmoestuin, door een park en een rosarium, langs Amsterdamse Schoolhuizen en dan een grote vijver. Als ik rustig doorloop, kost het ongeveer 45 minuten, maar het duurt altijd langer. Er is altijd wel iemand om een babbeltje mee te maken.
Direct bij de voordeur trof ik mijn lieve buurman. Even bijpraten. Hij is docent op een school met moeilijk lerende kinderen en praat altijd heel liefdevol en zorgzaam over hen.
Daarna kwam ik in gesprek met de bewoners van een oud stadsboerderijtje dat op dit moment energiezuinig wordt gemaakt. De bewoonster was geboren in zo'n huis en kon me precies vertellen hoe dat was. Hoe haar grootmoeder in dat kleine huisje woonde met zeven kinderen en hoe schokkend klein de keuken was; direct naast de voordeur in een ruimte die bijna kleiner was dat de ruimte voor de WC. Ik loop al jaren langs deze huisjes en vroeg me altijd af hoe ze er binnen uit zouden zien. Het was reuze leuk dat nu eens te zien.
Halverwege, toen ik langs het water liep, zag ik een stapel takken liggen. De gemeente had een naaldboom gesnoeid. Ik heb een van de takken meegenomen. Binnenkort krijgen stukjes van dit takken een plek in mijn kerstversiering.
Ik eindigde mijn wandeling in de supermarkt waar drie jonge mannen stonden namens de voedselbank. Of ik inkopen voor hen wilde doen. Tegen de muur achter hen stond een indrukwekkende stapel kratten vol boodschappen die anderen al hadden gedaan. Ze vertelden me dat ze pas twee uur in de winkel waren. Op het lijstje dat ze me gaven stond de categorie wereld- en wokgerechten. Dus heb ik me uitgeleefd met boemboes, naan, wraps, tacosaus, kruiden, rijst en als dat soort heerlijke dingen. De wijk waar deze supermarkt staat is zeker niet rijk, maar hoe vrijgevig waren de mensen en hoe mooi is dat!
Weer thuis heb ik mezelf een glaasje wijn ingeschonken om te vieren dat er toch nog zoveel lieve mensen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten