Druivenoogst

Het mooie van de herfst is de oogst: appels, peren, walnoten, kastanjes. De rijkdom van de natuur maakt voor mij het leven goed. Ik kook moes van de appels, stoof de peertjes, maak pesto met de walnoten, kook de kastanjes met spruitjes. Ieder jaar mag ik weer genieten van de druivenoogst uit de tuin van A. Hij heeft al jaren een enorme druif die bijna ieder jaar indrukwekkend veel vrucht draagt. Ook dit jaar krijg ik weer een grote plastic tas vol.

Thuisgekomen doe ik de druiven in een emmer water. Eerst moeten de beestjes uit de trossen. Vorig jaar heb ik heel veel potten druivensaus gemaakt op basis van een recept voor pruimenchutney. Het komt uit het boekje Confitures, chutney's en sauzen uit 1987, samengesteld door Pauline Zitter. Dit is wat ik toen deed met de druiven:

Doe 2 kilo druiven in de pan en kook dit tot sap. Zeef de velletjes en de pitten er uit. Snijd 2,5 cm verse gember heel fijn, en voeg dit met 1,5 kilo bruine suiker en wat zout toe aan het sap. Voeg daarna een theelepel gemalen koriander, een theelepel gemalen komijn, een theelepel uienpoeder en 4 kleine gedroogde pepertjes toe. Daarna nog 100 gram gemalen noten (amandelen, cashews of hazelnoten) en 200 gram rozijnen toevoegen. In het recept hoort ook 2 eetlepels azijn. Die voeg ik niet toe, want ik houd niet van zuur. 

Dit recept met pruimen wordt dik en smeerbaar. Met druiven blijft het vloeibaar, een saus die heel mooi past bij geitenkaas uit de oven of een gebakken camembertschijf, boontjes en aardappels. 

Ik heb nog genoeg saus voor een jaar. Dit jaar maak ik sap. Het is eenvoudig: koken, zeven en in flessen doen. 

Het loshalen van de druiven is een precies karweitje. Ik sta in de keuken en probeer aandachtig bezig te zijn, te genieten van dit moment. Zoals altijd gaan mijn gedachten alle kanten op en moet ik me eraan herinneren dat ik me ontspan. Het hoeft niet snel. Efficiënt werken is hier niet nodig. De kleur van de druiven is prachtig als ze samen in de pan liggen en als ze een tijdje koken liggen ze in roze sap. 

Dan gaan de druiven door de zeef. Ik duw ze wat aan om al het sap uit de druiven te krijgen. Het wordt er wat troebel van, maar voor de smaak maakt het niet zoveel uit. Daarna gaat het kokend heet in flessen, die ik heb schoongemaakt met kokend water en soda. Na het vullen van de flessen is er nog een klein restje om van te genieten. Het is licht zuur, maar de smaak is heerlijk zuiver.

Alle druivenpulp gaat in het compostvat. De takjes doe ik er niet bij omdat ik het idee heb dat die niet snel genoeg verteren. En dan is het tijd voor het schoonmaken van het gasstel en vooral de vloer van de keuken. Aan het einde van de middag zit ik bij de kachel en hoor ik het geluid dat het werk afmaakt: de klik van de deksel die vacuüm trekt. Dat is altijd weer een genoegen.

Van al het druiven wassen heb ik droge handen gekregen. Een rustmoment bij de kachel met geurige handcrème sluit een dag van oogsten en inmaken af. Binnenkort mogen mijn gasten komen genieten van het sap. Delen maakt het  leven goed.