Eten uit de natuur

Oktober is de tijd voor het snoeien van de klimrozen. In mijn tuin staan twee prachtige exemplaren: een heel helder witte roos (ik denk dat het een Iceberg is) naast een plant met prachtige stevige grote rode rozen. Het blijft spannend, dat snoeien. Ik doe mijn best om dapper veel weg te knippen, maar waarschijnlijk ben ik nog steeds te voorzichtig. We zullen het zien volgend jaar. Eén van de gevolgen van te voorzichtig snoeien is de eenzijdige bloei: alleen bovenin de roos. Bij Clematissen zie je het ook: alle bloemen boven in de plant. Daar heb ik dit jaar iets aan gedaan. Ik heb een tak laag afgeknipt. Ik las dat daar dan weer bloemen komen. Ik zal met mijn neus op de Clematis zitten volgend jaar.


De takken van de gesnoeide rozen moesten naar de container. Toen ik terug liep met de kruiwagen, zag ik jonge brandnetels. Ik plukte ze om ze op te eten. Ik had in de zomer al gezien dat het Judasoor een plek gevonden had op de Vlier achter mijn huis. Die haalde ik van de tak af. In mijn tuin waren er nog een paar bonen en takjes kervel. Het werd de basis voor mijn avondeten. Vermoedelijk de laatste keer eten uit de tuin.

Ik bakte een klein gesnipperd uitje in wat zonnebloemolie. Daar deed ik de stukjes Judasoor bij. De bonen gingen kort in kokend water. Dat is het verrukkelijke aan bonen uit de tuin, zo vers dat je ze nauwelijks hoeft te koken en zo zoet! Nadat ik de bonen uit het water gehaald had, kookte ik er wat pasta in. Door het ui-judasoormengsel deed ik een scheut sojaroom. Daarna gingen de bonen, de gewassen, gehakte brandnetel en kervel erbij en wat geraspte kaas. Toen de  pasta lekker beetgaar was, gingen de slierten bij de saus. Even mengen, nog wat zout en peper erover en wat extra geraspte kaas. Een heerlijke maaltijd uit tuin en natuur. Het was een feest om dat op te eten.