Johnny

Mag ik je voorstellen aan Johnny Sanphilloppo! Hij is de man in het bovenstaande filmpje dat een heel aantal jaren geleden door Kirsten Dirksen werd gemaakt. Hij leeft voor iemand uit het dure Californië van een klein inkomen en doet dat omdat hij niet van het snelle leven houdt. Hij bouwde heel gestaag aan een klein huis op Hawaï, zonder hypotheek, want die kreeg hij niet met zijn inkomen. Kirsten filmt al jaren mensen die klein wonen, ideeën hebben over een betere verhouding tussen het leven van de mens en alle andere levende wezens op aarde.

Deze week, kijkend naar een van de laatste films van Kirsten, zag ik Johnny terug. Hij woont nog steeds in San Francisco in een huis van 65 vierkante meter. Voor Amerikanen is dat ongeveer een garage. Hij is eigenaar van een huis buiten de stad, dat hij onder de marktprijs verhuurt aan mensen die dat nodig hebben. Hij kocht het ook onder de marktprijs in de vorige economische crisis en betaalde contant. Rondom het huis heeft hij fruitbomen geplant en kweken de huurders hun groenten.

Je zou Johnny kunnen rekenen tot de 'preppers'. Voor wie ze niet kent, is het een grote groep mensen die zich voorbereid (to prepare) op onverwachte gebeurtenissen. En dat gaat van een overstroming tot de 'Apocalypse'. WSHTF noemen de hardcore preppers het: When Shit Hits The Fan. Deze groep bouwt bunkers en heeft vaak een indrukwekkend wapenarsenaal. Johnny hoort bij de milde preppers, bij de Amerikanen die een voorraad houdbaar voedsel in huis hebben voor ongeveer een jaar, voldoende spaargeld voor 6 maanden leven en vooral geen schulden.

Ik vind het vermakelijk maar ook inspirerend. In zijn kleine huis heeft hij dat voor elkaar gekregen. 24 Emmers met rijst, bonen en macaroni staan onder zijn bed, op het dak houdt hij bijen en hij droogt de groenten van het seizoen voor later. In een van zijn blogs op zijn site 'Granola Shotgun' geeft hij eerlijk toe dat nu, tijdens de Corona, de winkels goed gevuld zijn in de stad. Buiten de stad, bij zijn huurhuis, is er geen rijst of WCpapier meer te krijgen. En hij vindt dat mensen daarvan moeten leren.

Dat vind ik ook. Niet zo dat er straks bakken vol rijst onder mijn bed staan, overigens. Daar liggen al andere dingen. Maar wel dit: ik heb genoeg ruimte om groter in te kopen en als ik dat biologisch doe ben ik zelfs nog goedkoper uit dat bij de supermarkt. Ik heb gekeken naar 5 kilo zilvervliesrijst, 5 kilo volkoren couscous, een kilo gerookte paprikapoeder (gaat er hier met scheppen door), volkoren pasta, pitten, dat soort dingen. Alleen gedroogde bonen zijn in kleinere verpakkingen niet echt goedkoper. Ik droog nu al de bieslook, frambozen- en brandnetelbladeren uit mijn tuin. Wellicht koop in nog een voedseldroger of kijk ik of dat in de oven lukt.

Nu ik minder werk en dus minder inkomen heb, lijkt me dat best een goed idee. Ik ben al aan het meten in mijn voorraadkast om te kijken hoe ik die beter in kan richten voor bulkaankoop. En los van de besparing...... dit is wat ik leuk vind. Het 'nabootsen' van een cottageleven. Uit voorraad koken, niet voor elk wissewasje naar de winkel. Dingen zelf maken. Ik weet ook wel dat het niet echt te vergelijken is, maar toch.

En dit bedacht ik ook nog: Er waren bijna geen pijnstillers meer te krijgen. Dat vond ik een les. Ik zal zorgen dat ik mijn medicijnkastje beter op orde heb dat ik dat tot nu toe had. En ik aarzel bij WCpapier. Ik heb meestal een rol of 4 op voorraad (op mijn staander in de WC) Als ik daar onder kom, koop ik nieuw. Wat doen jullie? Hadden jullie al een grote voorraad of hebben jullie er nu een  ingeslagen? Moeten we nog iets anders leren?