Ik ging bij hem langs om iets af te geven voor een project dat we samen doen. Hij liet me binnen en bood me een glas wijn aan. Zoals altijd bij gebouwen die zijn omgebouwd tot woonhuizen, was de inrichting ruimtelijk. Een open keuken en een ruime zithoek rond de haard. We hadden een mooi uitzicht op zijn tuin.
Ons gesprek ging over het project, over de obstakels en lastige mensen met wie je nu eenmaal te maken krijgt als je wilt samenwerken. En over een dorpsvergadering die hij later op de avond zou hebben. Hij aarzelde wat hij zou stemmen. Het had, zoals zo vaak in Groningen, iets met de NAM te maken. En ja, een oude kerk kan flink barsten.
Toen we naar buiten liepen, zag ik een prachtige kimono in de gang hangen. Voor wie mijn blog vaker leest, is mijn voorkeur voor Japan wel bekend. Ik vroeg hem er dus naar. Tijdens de winterspelen een heel aantal jaren geleden was hij in Nagano geweest. Daar had hij de kimono gekocht als souvenir. Hij was betrokken bij de Nederlandse schaatsbond. Dat had ik toch echt niet achter hem gezocht.
Leuk is dat, als je nieuwe verhalen hoort over mensen die je al een tijd kent. Verrassend als ze ineens een heel onverwachte kant hebben. Deze bescheiden man in de schaatsbond!
Stille wateren......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten