
In onze gereedschapsschuur hingen aan de rechterkant van het schoffelrek twee lappen jute. Zodra een schoffel werd teruggebracht na een klus, werd hij schoongemaakt en droog geveegd met de jute. 's Winters werd iedere schoffel met de olie ingesmeerd. Dat was een werkje van een paar seconden met een afgedankte schilderskwast. De schoffels waren nooit roestig, waardoor er nooit klei of leem aan bleef kleven en waardoor we ze ook nooit hoefde af te kloppen of af te schrapen tijdens een karwij.
Sinds ik dit gelezen heb, zorg ik voor mijn gereedschap. Klein beetje kruipolie op snoeischaar en zaag, de schep en de hark schoon en droog in de schuur, de coox afgedekt terug in de kast en de as op de composthoop. Dat soort dingen. Het is niet alleen prettig om alles klaar voor gebruik te hebben, maar ook rustgevend om alles zorgvuldig op te ruimen.
Een geweldig boek ik heb hem al 2x gelezen en deze is een blijvertje!
BeantwoordenVerwijderenZo willen wij ook wel leven maar dat is in Nederland niet mogelijk.
Ja, ik heb me dat ook afgevraagd. Huizen bouwen is lastig, maar het eten kweken... zou toch moeten kunnen. Ik vind hun basishouding wel mooi, zoveel eerlijkheid.
Verwijderen