Een nieuwe lente

Mooie dagen in een rij waren het afgelopen week. Ik zat helaas, zoals zo velen, met een bronchitis thuis. Het mooie weer ging gedeeltelijk langs me heen. Zij het dat het ineens in al dat zonlicht heel duidelijk zichtbaar werd dat mijn ramen nodig gelapt moesten worden.... Daar moet ik nog iets fitter voor zijn dan ik nu ben.

Het lenteweer lokte me, toen ik wat begon op te knappen, de tuin in. En daar zag ik wat met iedere lente weer zo blij maakt: de natuur gaat gewoon door. De bieslook begint weer te groeien. De rozemarijn heeft de winter overleefd. Ik twijfel of dat ook geldt voor de salie. Salie en sneeuw gaan niet zo goed samen en in het begin van dit jaar was er veel sneeuw en veel ijs hier. Tot mijn verrassing was er nog Siberische bladkool, had eeuwige moes prachtige bladeren en was er nog 1 prei.

Wat geweldig! Mijn eerste oogst uit de tuin.

Ik kookte pasta en bakte wat knoflook in de koekenpan. Daar ging de prei gewassen en klein gesneden, een aantal bladeren van de siberische bladkool en eeuwige moes bij. Zout, peper, tabasco, zonnebloempitten en pijnboompitten en een flinke scheut rijstroom erbij. Toen alles gaar was, mengde ik het. En dat was mijn heerlijke eerste maaltijd uit de tuin.

Ik zie de eerste brandnetels al weer staan, dat wordt soep binnenkort en ik kijk uit naar de look zonder look, die binnenkort ook wel weer boven de grond zal komen. Wat een gevoel van rijkdom om daar de voorpret van te kunnen hebben.