Bij de meeste huizen is de heg er nog. Een enkeling heeft een andere heg geplaatst (een rode beukenhaag is er ook) of plantenbakken. Maar dat tast het beeld van de straat niet echt aan. Onlangs hebben nieuwe bewoners verderop in de straat juist zo'n heg geplant om hun huis weer te passen in de sfeer van de straat.
Met de bomen erbij, is onze straat prachtig groen. Iedere keer als ik de straat in loop of rijd, geniet ik daar weer van. Ook als ik vanuit mijn slaapkamerraam naar beneden kijk. Al dat groen, al die heggen, het geeft de straat een knus uiterlijk.
Vorige week zondag keek ik uit mijn raam en zag tot mijn schrik dat er een heel aantal takken van mijn heg was verbogen. Het was duidelijk te zien dat iemand in de heg gevallen was. Een struikelende dronken voorbijganger? Vechtende studenten? Ik weet het niet. Ik ben naar beneden gegaan en heb zo goed en zo kwaad als het ging de takken terug gebogen. Helaas waren er drie afgebroken.
Gisteren heb ik dat deel van de heg geknipt. Ik doe dat meestal in drie etappes, anders wordt het me te zwaar. Ik knip de heg met een gewone heggenschaar, niet met een elektrische. Voor mij is tuinieren iets van stilte en rust. Daar hoort geen lawaai van machines bij. Het geeft me rust om zo met een afgebakend stuk werk bezig te zijn. Op een avond heb ik niet veel tijd en dan is het goed om een kleine(re) klus aan te pakken. Na het knippen volgt het straatje vegen en daarna de voldoening van de geklaarde klus. Prettig is dat.
Nu ik klaar ben met knippen van het tweede deel, is het gat nog beter zichtbaar. Jammer vind ik het, maar ik hoop dat er snel nieuwe uitlopers komen op de oude takken. Dat zal ongetwijfeld gebeuren. De heggen zijn al oud en blijkbaar onverwoestbaar. Die gaan niet opzij voor dronken struikelaars of studenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten