Heerlijk werk en het goede leven

Gisteren had ik een prachtige dag. Ik begon thuis op de bank met mijn laptop. Mailtjes beantwoorden en ondertussen plannetjes maken. De componist die ik had gevraagd om een stuk voor een van mijn projecten te schrijven, reageerde. Hij wil eerst zomervakantie, aan het einde van de zomer gaan we overleggen. Prima.

Om 10:00 uur had ik een afspraak met een verteller. Ik wil graag dat hij een historie vertelt in een familievoorstelling op basis van een soort dagboek uit de 17e eeuw. Hij woont in een oud gebouw waarin vroeger een laboratorium heeft gezeten. Ruim, groot, licht en met nog hier en daar oude elementen. Koeldeuren met van die grote handels, een douchekop boven een deur en nog de oude radiatoren. Het laboratorium lag in een oud park, lijkt het wel. Er wonen allemaal kunstenaars bij elkaar, en dat voel je in de sfeer.

En dan was het natuurlijk prachtig weer. We zaten buiten met onze kop koffie. En de ideeen buitelden over elkaar. We zijn nog lang niet klaar, maar ik denk dat het heel mooi wordt. Aan de vragen, die de verteller stelde, kon ik al snel opmaken dat hij op dezelfde manier tegen het werk aan kijkt als ik. Toch leuk.

Het was al ver na half een toen ik weer in mijn auto stapte. Het had niet veel zin om naar huis te gaan, omdat ik om half 3 al weer naar mijn volgende afspraak moest. Ik besloot een broodje te gaan eten en ondertussen het gesprek van de ochtend uit te werken. Er is een prachtige plek aan het water waar ik graag kom. Ik bestelde een kop wortelsoep met twee broodjes erbij. Heel smakelijk.

Het werken ging even wat lastig. Aan de tafel naast mij zat een wat zelfingenomen man te mopperen over zijn ex, die toch zo vervelend was en alles tegen hem gebruikte. Hij kan natuurlijk gelijk hebben, maar zijn toon nam me niet voor hem in. Goed, het was leuker om weer aan de slag te gaan met het gesprek met de verteller. Toen ik alles had opgeschreven, las ik nog een klein boekje met commentaar op Nooit meer slapen. Ik had gedacht dat ik de roman had besteld bij het interbibliothecair leenverkeer, maar dat was een vergissing. Toch wel heel verhelderend.

Toen was het tijd om weg te gaan naar een afscheidsfeest van een collega. Het is jammer dat ze weg gaat en ik gun het haar van harte. Het afscheid was erg gezellig. Ze heeft zeker iets om op terug te kijken. En ik ook, want dit was een dag die niet stuk kon.

's Avonds praatte ik nog wat bij met mijn vriendinnen op een warm terras. Een heerlijk biertje erbij. Wat een leven!