Ik laat me voorlezen

Ik schreef al eerder hoeveel ik geniet van luisterboeken; voorgelezen worden alsof je weer kind bent. De laatste tijd is het vaste prik als ik in mijn auto zit: een luisterboek. Het voorlezen is een tijdje onderbroken door muziek. Ik had een CDbox met fluitconcerten gekocht voor € 4,50 bij de kringloopwinkel. Heel wat uren luistergenot voor dat geld. Er stonden ook onbekende componisten (althans voor mij onbekende componisten) op de CD's. Dat vind ik altijd extra uitdagend. Ik heb met veel plezier kennis gemaakt met deze muziek, maar toen wilde ik weer voorgelezen worden.

De luisterboeken:
Sleuteloog van Hella Haasse (mij jaarlijkse shot Haasse, het leek me een hervertelling van Oeroeg maar dan met vrouwelijke personages)
Het huis waar jij van hield van de schrijfster van Haar naam was Sarah
Een aantal korte verhalen van Toon Tellegen
Of mice and man van John Steinbeck (moest ik beslist 'lezen'  na het Grapes of wrath.)
Het Achterhuis van Anne Frank (bijzonder om dit als volwassene opnieuw te lezen, dat geeft toch een heel ander perspectief)

En op dit moment Nooit meer slapen van Willem Frederik Hermans. Ik kan me herinneren dat ik het geweldig vond, jaren geleden, toen ik het voor het eerst las. Nu het me voorgelezen wordt, heb ik er toch een ander gevoel bij. Ik kan met niet herinneren dat ik gelachen heb, toen ik het de vorige keer las. Misschien wordt de humor duidelijker als je luistert. Verder stoorde ik me aan alle verhalen over muggen en horzels die over de pagina's zoemden. Maar misschien was dat wel juist de bedoeling van Hermans. Dezelfde ergernis door het verhaal, als muggen in werkelijkheid oproepen.

Voor de hoofdpersoon heb ik tegenstrijdige gevoelens. Soms heb ik de neiging om iets tegen hem te roepen. Hij is soms zo onhandig. Ik ben benieuwd wat de andere weggebruikers (als ze me zien) zo nu en dan denken van mijn gezichtsuitdrukking. En aan de andere kant heb ik het met hem van doen. Ik heb als lezer nog wel de neiging om over passages heen te lezen om sneller te weten hoe het afloopt. Dat kan niet als je luistert, zeker niet in de auto. En dat is heerlijk.

Ik moet het boek nog op papier hebben omdat vanaf hoofdstuk 31 allerlei interessante dialogen zijn geschreven. Die wil ik nog eens rustig nalezen.

Het volgende boek dat ik ga luisteren is The Quiet American van Graham Greene. Dit boek heeft ongeveer dezelfde heldenstatus in mijn herinnering. Wie weet wat het wordt als ik het hoor, niet lees.