De moeder van Tom is overtuigd dat zij heel gezond eet. Ze heeft grondig bestudeerd wat goed is om te eten en vindt dat doktoren het bij het verkeerde eind hebben. Het lijkt misschien een beetje op orthorexia. Mensen die daaraan lijden, eten alleen die dingen waarvan ze zeker weten dat ze gezond zijn. Maar ze staat niet alleen in haar overtuiging. Ze deelt deze met veel mensen over de wereld. Op Youtube staan bijvoorbeeld filmpjes van Ka Sundance, een Duitser die met zijn gezin (www.therawfoodfamily.com) al een jaar of acht alleen rauw voedsel eet. Ze zien er gezond uit.
Het valt me ook op dat Tom erg lekker eten krijgt. Welk kind drinkt een kokosnoot leeg of eet als snack gedroogde mango, die heerlijk zoet is? En wie weet zeker dat Tom langer zou worden als hij anders zou eten?
Tijdens een rit in de auto van mijn werk naar huis volgde ik een discussie op de radio over Toms moeder. Daar kwamen twee belangrijke punten uit. Allereerst is het de vraag of Tom uit huis geplaatst moet worden vanwege het eetgedrag van zijn moeder. Als alle kinderen die ongezond eten uit huis geplaatst werden, had jeugdzorg behoorlijk wat te doen. Ik begreep van een rechter die ik ken, dat onlangs wel een te dik kind onder toezicht is geplaatst.
Het tweede punt in de discussie was, dat de moeder van Tom geen maat weet te houden. Ja, er zit bijvoorbeeld kwik in vis, maar ook goede voedingsstoffen. En die krijgt Tom nu onvoldoende binnen. Vooral deze opmerking over maat houden, heeft me aan het denken gezet over mijn eigen keuzes.
Ik eet zelden vlees. Het begon jaren geleden vanwege de bio-industrie Ik wilde geen dieren eten die hun leven lang geleden hebben om hun vlees zo goedkoop mogelijk te maken. Langzaam werd het een gewoonte. Nu eet ik alleen vlees als ik bij anderen ben of als ik het vegetarische gerecht in een restaurant niet lekker vind. En soms maak ik vlees voor mezelf klaar omdat ik er zin in heb. Eens in de zoveel maanden heb ik bijvoorbeeld zin in suddervlees. En ik wil nog eens een keer echte ossenstaartsoep maken. Ik houd niet van een levenshouding van niet of nooit of altijd. Dat is me te radicaal en te dogmatisch.
Het is mogelijk om goed vlees te kopen bij de ecoslager en misschien is paardenvlees ook een goed idee. Geitenvlees zou misschien ook kunnen. Nu worden geitenbokjes afgemaakt omdat ze geen melk zullen produceren. Er zijn initiatieven om een aantal geiten in leven te houden voor het vlees. Als de dieren een goed leven hebben, zou je ze ook kunnen eten. Wild heeft ook een goed leven gehad, dus dat zou je moeten kunnen eten vanuit mijn beginsel. Ik weet er onvoldoende van af om zeker te weten dat het geen bezwaren heeft. Daarom laat ik het (bijna) altijd liggen.
Ik schreef al eerder over oceaanroof. Dat is een reden om geen zeevis te eten. Daarnaast is de zee zo vervuild dat je niet weet wat je binnen krijgt uit de voedselketen. Dan zou ik dus kunnen eten uit kwekerijen, als daar tenminste geen gekke dingen gebeuren. Die zijn dan vaak weer in Zuidoost Azië. Om de vissen hier te krijgen wordt weer veel kerosine verbrand. Geen goed idee voor het milieu. Van kwekerijen in Nederland weet ik te weinig om er een oordeel over te hebben. Dus eet ik uit (voor)zorg bijna geen vis.
Mijn groenten koop ik bij de ecosuper of van ecomerken in de gewone supermarkt. En ik koop meestal de groenten van het seizoen. Ik ben blij dat supermarkten op de producten zetten waar ze vandaan komen. Ik eet liever geen groenten die verder gereisd hebben dan ik. Onlangs vertelde iemand mij overigens dat de biologische landbouw op langere termijn zijn eigen problemen zal veroorzaken. De balans van voedingsstoffen schijnt verstoord te raken. Toen hij het me vertelde, snapte ik het. Het is inmiddels een tijdje geleden en ik kan het niet meer goed navertellen. Hij stelde dat het best groenten kunt eten uit de buurt. Het wordt er al met al niet eenvoudiger op.
Maar het hoeft niet perfect te zijn, vind ik. Als iedereen een beetje voorzichtig is, hebben we samen een prachtig effect. In tegenstelling tot de moeder van Tom, eet ik een aantal dingen niet omdat ik niet weet hoe het zit. Het is een voorzorg. Gelukkig zijn er voldoende alternatieven voor een vegetariër om goed en lekker te eten. En... wie weet zit ik binnenkort aan een geitenbiefstuk (als dat bestaat....want ook dat weet ik niet :-)
Foto: NRC share
Geen opmerkingen:
Een reactie posten