Jubeljaar - maart

Het blauwe huis - Marc Chagall

Onverwacht is het leven totaal veranderd. Veel plannen die ik had voor mijn 'deeltijdpensioen', gaan niet door omdat alle cultuur en horeca is stilgevallen. Het was even een aanpassing, maar nu gaat het prima.  Ik zat een documentaire te kijken en betrapte mezelf erop dat ik schrok toen mensen elkaar de hand schudden of op gedachten als: 'Nou zeg, die lopen wel heel dicht naast elkaar.'  Het went snel.

Cottageleven
Mijn leven is een stuk rustiger geworden, ook los van het coronavirus. Ik ren niet meer van hot naar her. Zelfs voor de baan die ik nog heb, werk ik thuis. Het is helderder in mijn hoofd, maar ik heb nog een instinctieve weerstand tegen drukte. Het was duidelijk genoeg geweest, met een drukke onbevredigende baan. Ik leef in mijn huis en in mijn tuin. Eenvoudig en kalm. Het is goed zo. En heel erg nodig.

Van een vriendin kreeg ik hout dat ik kan verzagen en gebruiken in de vuurkorf. Lekker een keer als het mooi weer is. Het ligt nu op een stapel in de voortuin te wachten. En dan alle andere uren in de tuin, die langzaam wat netter begint te worden. Het is een goed leven.

Stadsleven
De eerste week van maart kon ik nog van het stadsleven genieten met een tentoonstelling en de film Little women met middagje in het café. Nu zie ik eens per week een collega voor de lunch. We houden afstand en bespreken het werk. Onze andere collega uit het is dan aan de telefoon. Ons nieuwe werkoverleg. De lunches maken we met aandacht, er is een wijntje bij en we hebben luxe chocolade bij de koffie. Dan lijkt het nog ergens op.

Zo deed ik het ook met mijn vriendin met wie ik de muziek-tea had. We maken er zelf maar wat van.

Anderen
Vlak voor de nieuwe regels ging ik naar de begrafenis van de man die mijn schoonvader was. Ik ging samen met mijn zus en zwager. Mijn ex-man en ik zijn 13 jaar gescheiden ik verbaasde me over de warmte waarmee de familie me ontving. Bijzonder zijn dit soort dingen. Oude liefde roest niet, kennelijk.

Onverwacht kreeg ik een brief van mijn nichtje. Ze had zomaar ineens haar VWO-diploma gehaald door de corona en ze gebruikte haar tijd om mij een brief te schrijven. Intussen hebben we een gezellige briefwisseling.

Schoonheid
Op de TV is er nu de serie over het leven van de kunstenaar Chagall. Ik vind het bijzonder boeiend.
Hoe iemand zo'n intense behoeft kan hebben om te schilderen, dat hij er echt alles voor over heeft. Dagenlang honger, kou en opsluiting. Het geeft zijn werk een heel andere uitstraling voor me. Ik kijk nu al uit naar de volgende uitzending. En het is een mooi alternatief voor een museumbezoek...

En nu straalt de zon al weer door de ramen (die duidelijk aan een wasbeurt toe zijn) en lokt me naar buiten voor weer wat ordening in de tuin. Het vordert heel gestaag en mijn tijd-methode (gewoon de keukenwekker zetten) werkt goed.


Foto: Wikimedia