Nu de braam en de vlier uitbundig hun vruchten leveren, begint mijn kast aardig rood te kleuren. Ik maak alles in etappes, afhankelijk van de oogst.
Vorige week maakte ik eerst een pot bramenjam. Ik had iets over en dat ging in een plastic bakje. Prima voor op de boterham en door de griesmeel. Griesmeel heeft voor mij een bijzondere betekenis. Vroeger thuis was ik de enige die het lekker vond. De anderen vonden het niet alleen niet lekker, ze vonden het echt vreselijk. En dan, eens in de zoveel tijd maakte mijn moeder alleen voor mij een portie, zomaar, onverwacht. Ik herinner me nog goed dat ik de keuken binnenkwam en haar zag roeren in een klein steelpannetje. Als ik nu griesmeel maak, denk ik daar vaak aan terug, aan het gevoel bijzonder te zijn dat ik daarvan kreeg. Aan de verrassing dat er ineens iets was voor mij alleen.
Ik geniet elke keer van mijn griesmeel met jam.
De twee volgende potten jam waren bramen-appeljam of -moes, dat weet ik niet precies. Ik heb wat gerimpelde appeltjes bij de bramen gedaan en daar geleisuiker bij. Het is lekker geworden, maar vloeibaarder dan de gewone bramenjam. Ik probeer zo min mogelijk suiker bij de vruchten te doen en dan blijft de jam soms iets te dun.
Tussen de bedrijven door maakte ik ook nog twee potten rode kool. Ik had een grote kool gekocht voor €1,00 op de boerenmarkt. Hij was zo groot dat ik er twee keer van kon eten. Daarna maakte ik een pan soep, waarvan ik nu nog een deel in de vriezer heb, een grote bak salade met appel en rozijn en toen had ik nog een restjes. Dat heb ik gekookt en ingemaakt voor een drukke dag als ik even snel wat wil eten.
En dan nog de bramenazijn. Ik schreef al eens eerder dat ik van plan ben om bietjes in te maken in azijn. Ik heb het idee dat bramenazijn net zo lekker kan zijn als balsamico. Ik gebruikte een wijnazijn die ik uit Frankrijk had meegenomen. De bramen hebben ruim twee weken in de azijn gestaan. Nu ruikt die heerlijk zoet en heb ik alles terug gegoten in de fles. De bramen bewaar ik nog in gewone azijn. Later dit jaar verwacht ik weer een grote hoeveelheid druiven. Van een deel daarvan wil ik chutney maken, maar ik houd niet van teveel zuur in de chutney. De 'geazijnde' bramen zijn een mooie oplossing.
Nu ben ik druk met het maken van sap. Mijn methode is onvoorstelbaar simpel, maar wel wat tijdrovend. Ik kookte bramen en vlierbessen tot sap. Voor de zekerheid ging ik er nog even met de staafmixer door. Daarna zeefde ik alles door een lapje kaasdoek, zodat er geen velletjes en pitjes in het sap kwamen. Ik warmde 600 ml sap op en deed dat in een brandschone fles met klikdeksel, waar ik al een paar theelepels suiker in had gedaan. Daarna goot ik er 400 ml kokend water bij en draaide de deksel er op. Voila! Twee liter sap. In de winkel al gauw € 6,00 en nu de prijs van wat gas, wat stroom voor de waterkoker en een beetje suiker. Eigen sap voor , laten we zeggen € 1,00, bijna puur en zeer betaalbaar. En ik had weer een heerlijke cottage-avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten