Kerstvakantie: vergezichten

Het is nog een paar dagen werken voor mijn kerstvakantie begint. Twee heerlijke weken de tijd aan mezelf. De afgelopen maanden zijn druk geweest. Soms zo druk dat ik ochtend na ochtend vlak voor het werkelijk wakker worden half dromend hoopte dat het zaterdag zou zijn.


De winkel, waar ik vrijwilliger en bestuurslid van ben, is intussen verhuisd. Dat is allemaal goed verlopen en het heeft het team van vrijwilligers hechter gemaakt. Ook melden zich weer nieuwe vrijwilligers aan. We kunnen gaan groeien. Althans dat hoop ik.

Ik had een deadline voor een boek dat op 10 december is gepresenteerd. Het hoort in een reeks die ik maak voor mijn werk. Die projecten zijn heel leuk, maar tegelijk heel intensief.

Ik kijk zo uit naar die heerlijke dagen. De kerstdagen ben ik bij familie, ook de familie uit het buitenland zal aanschuiven aan de tafel waarvoor ik nog een diner moet bedenken. Samen met mijn zus zal ik het koken voor mijn rekening nemen. Wat het allemaal gaat worden, weet ik nog niet precies. Ik denk aan een gevulde pompoen en een lauwwarme salade van peulen, haricots verts en snijbonen als hoofdgerecht. Binnenkort gaan mijn zus en ik daar eens uitgebreid over bellen.

Ik ga ook de archieven in voor mijn onderzoek naar een vrouwelijke predikant, een van de eersten van Nederland. Lekker snuffelen tussen de oude stukken: Het gymnasium in Haarlem, de universiteit van Leiden, de synode van de Lutherse kerk in Amsterdam en het Diakonessenhuis in Groningen. Ik moet maar zien hoe ver ik kom, maar ik kijk er naar uit.

Voor volgend jaar heb ik al weer een paar wensen opgeschreven:

* Een kas

* Laten stuken van de gang

* Uiteindelijk dan nu de zonnepanelen

* Een toer rondom de Dollard

* Een bezoek aan Dokkum en Kollum (als onderdeel van mijn voornemen om heel Nederland te bekijken)

Ik wil ook eens de tijd nemen om na te denken over wat er toch allemaal in de wereld gebeurd is in 2016. Is er een ruk naar rechts gaande? Waarom maken mensen zich zo druk over kleine dingen? Waarom slingert er zoveel grove taal door de samenleving? Wat moet ik daar toch allemaal van denken. Ik zal er wel een paar kopjes cappuccino voor nodig hebben om daar een beeld van te krijgen. Maar ja, ik heb de tijd.