In de natte periode zat er behoorlijk veel luis op de jonge bladeren en de knoppen. Gelukkig is de struik sterk genoeg om geweest om dat te doorstaan. Het is nu een mooi gezicht, die bloesem die langzaam uit komt. Het zoemt er om heen van bijen en wat al niet meer. Wat het vooral zo leuk maakt, is de belofte die het in zich bergt: in augustus kan ik oogsten.
Op de koolplanten heb ik ook een cadeautje: rupsen. Geel met zwart zijn ze en ze laten het zich goed smaken. Iedere ochtend en avond vind ik er wel een paar. Je moet ze voorzichtig vast pakken. Als het iets te hardhandig gaat, geven ze een zwarte vloeistof af. Ik weet niet of ik ze dan beschadigd heb, of dat het een verdediging is, maar het lijkt me geen goed teken. Ik heb handschoenen aan als ik ze pak. Dan heb ik geen last van prikkende haartjes enzo, maar ik kan iets minder precies werken.
Ik breng de rupsen naar de kruiwagen, waar ik bladeren in heb liggen van de koolrabi's die ik al heb opgegeten. Ik hoop dat ze dan genoeg te eten hebben om vlinders te kunnen worden, zonder dat mijn koolplanten er al te erg onder lijden. Dan hebben we allemaal genoeg.
Ik verbaas me er overigens wel over dat er dit jaar zo weinig slakken zijn. Vorig jaar heb ik toch dagelijks dikke naaktslakken uit mijn achtertuin naar de voortuin gebracht, zodat ze daar verder konden eten. Tot nu toe heb ik vier heel kleine slakjes gevonden. Zouden ze last hebben gehad van de kou? Ik vind het overigens geen punt. Een tuin zonder slakken is een stuk prettiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten