Een korte speurtocht op intenet leverde een paar gerechten op, en toen ik mijn boekje Welke wijn waarbij van Huibrecht Duiker erbij pakte, bleek dat Internet de informatie van hem had overgenomen. De gerechten zie hij noemt passen heel goed bij de herfst. Paddestoelensalade, pompoensoep, dat zijn toch echt gerechten die je aan de herfst doen denken. Dit is wat ik er van gemaakt heb:
Crostini met paddestoelen
De crostini maakte ik met plakjes stokbrood, die ik met wat knoflook insmeerde en in de broodrooster deed. Je hoort de crostini eigenlijk in de oven te maken, maar die is kapot op dit moment. De ontdekking dat het ook heel makkelijk in de broodrooster kan, is een voordeel bij een nadeel: het vraagt veel minder stroom en het resultaat is prima. Het milieu mag ook meegenieten. Ik bakte in snippertjes gehakte champignons met rode ui, een klein beetje thijm, geweekte bospaddestoelen een scheut wijn en wat sojaroom, zout en peper.
Pompoensoep met gruyere
In een grote pan roerbakte ik eerst een gesnipperd uitje in olijfolie. Daarna gingen er stukjes pompoen bij ik had een pompoen ter grootte van een voetbal), die ik even mee bakte. Ik voegde een liter groentebouillon toe, wat chilipoeder en thijm. Toen de pompoen gaar was, zette ik de staafmixer in de soep. Roerde is er een flinke scheut sojaroom doorheen Ik serveerde het met extra kaas..
Pasta met pesto van walnoten, peterselie en beaufort en een lichte veldsalade
Beaufort is een kaas die (volgens Huibrecht) speciaal goed past bij Grüner Veltliner. Het is een nootachtige kaas.Ik vind 'm heerlijk. Ik wilde een herfstpesto. Daarom nam ik een basis van peterselie in plaats van basilicum en zonnebloem- en pompoenpitten in plaats van de pijnboompitten. De beaufort was dus de vervanger van de parmezaan Knoflook is knoflook, die kun je nergens door vervangen. De pesto ging door de hete net afgegoten tagliatelle en met wat extra kaas erop op tafel. Erbij had ik een veldsla met een dressing van hazelnootolie en -azijn.
Dit zijn de drie gerechten die goed bij Grüner Veltliner passen. Desserts vragen toch om iets anders. Ik heb tijdens mijn vakantie een reis gemaakt naar de Loirestreek in Frankrijk en daar bij een proeverij een mooie dessertwijn gekocht. Ik vind een dessertwijn al snel te zoet en de gewone wijnen in de Loire te veel naar citrus smaken. Een dessertwijn die citrus in zich heeft is niet zo snel te zoet. Dus: ik ging naar huis met twee flessen van deze wijn.
Het dessert dat ik koos was een perenmousse van de stoofperen die ik onlangs gemaakt heb. Ik was de smaak van de wijn wat vergeten, dus het was een gok. Maar ik wilde mijn vriendinnen laten meegenieten van mijn huisvlijt. Ik maakte de mousse op basis van een recept voor mangomousse. Het is onvoorstelbaar simpel. Ik klopte een kwart liter slagroom, deed daar een theelepel suiker en gepureerde stoofpeertjes door. Dat ging in de koeling. Ik nam drie van de peertjes die ik heel had gelaten en in wijn gekookt en sneed ze doormidden. Samen met de mousse en geroosterde amandelsnippers was het een lekker dessert, dat het goed deed naast de wijn.
Tot slot was er koffie en thee met koekjes van de bakker op de hoek en chocola die M. had meegenomen.
Goed eten is een begin van een mooie avond. De rest lag volledig in handen van de vriendinnen. En dan komt het goed. Ik heb een prachtig warme, vrolijke, oprechte, plagerige en liefdevolle avond gehad. Ik heb besloten om er een traditie van te maken. In november maak ik voortaan een diner voor deze vriendinnen. Een mooie voor op mijn 52 wensenlijst voor volgend jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten