Zondagen

Het goede leven op zondag. Eerst ontbijt op bed met een kop koffie en een broodje roomboter en kastanjepuree, met om me heen mijn planning voor de komende week. Wat moet er gebeuren? Welke afspraken heb ik? Is er iemand jarig? Wat ga ik eten? Met mijn volle werkweek en mijn hoofd dat regelmatig overal heen dwaalt, is dit voor mij de beste manier om overzicht te houden. 

Als om 9:15 de kerkklokken beginnen, stap ik uit bed. Het beddengoed hang ik uit het raam om lekker te luchten en ik stap onder de douche voor een verwenmoment. In de afgelopen twee maanden heb ik een paar heerlijke douchegels gekocht. Eén daarvan is een zeezoutscrub op oliebasis van de  

B*od*yshop. Niet alleen de geur en de olie zijn heerlijk, de pot waar de scrub in zit, straalt een heerlijke luxe uit. Ik stap verkwikt onder de douche vandaan.

Ik ben van plan naar de film te gaan: een documentaire van het Britisch Museum over hun Hokusai tentoonstelling. Voor wie mijn blog al wat langer leest, zal het niet nieuw zijn dat ik aangetrokken werd tot een tentoonstelling over een Japans kunstenaar. 

Ik maak me op, doe een nieuwe jurk aan en vertrek op mijn fiets naar de bioscoop. Tot mijn verrassing is de zaal uitverkocht. De man die naast me zit, vertelt me dat het een trend is om op zondagmorgen naar een boeiende film of documentaire te gaan. Een beetje zoals Amsterdammers naar het zondagochtendconcert gaan in het Concertgebouw.....

De documentaire is prachtig. Hokusai leidde een bewogen leven van meer dan 90 jaar. Aan het einde ervan zei hij te hopen dat de hemel hem nog 5 jaar zou geven om een echt goede schilder te worden. Het raakte me diep, hoe belangrijk het was voor deze man om te blijven werken en zichzelf te blijven verbeteren. Ookal woonde hij soms jaren in erbarmelijke omstandigheden, brandde zijn huis af, maakte zijn kleinzoon al zijn geld op, verloor hij zijn vrouw, hij bleef werken. 

Na de film is het tijd voor een lunch. Ik ga naar een restaurant waar ik nog nooit geweest ben. Heerlijk chique en comfortabel. Ik kies een bord Franse uiensoep en Eggs Benedict met een glas Voignier. De soep is lekker, maar iets te goulash-achtig voor mijn smaak. Omdat de soep behoorlijk vult, heb ik eigenlijk te veel aan de eieren. Ik heb nog nooit Eggs Benedict gegeten en ik denk niet dat ik het snel weer zal doen. Van het pocheren blijft er altijd een beetje azijn op de eieren achter, denk ik. En ik houd niet van zure smaken. Maar goed, het was het proberen waard.

Het restaurant heeft een mooier imago dan het kan waarmaken, vind ik. Ik krijg een licht gevoel van vergane glorie. Ik kan niet precies duiden waar dat aan ligt, moet ik bekennen. Om mij heen zitten 10 vriendinnengroepjes die allemaal een high tea gebruiken. Waarschijnlijk is dat ook een trend voor de zondag: tea-en met je vriendin(nen). 

Ik heb heerlijk zitten eten en lezen in een boek van Faulkner. Geen eenvoudige kost (Faulkner bedoel ik dan) maar boeiend en uitdagend. Zondagen zoals deze zijn heerlijk om tot rust te komen en weer fris en fruitig aan een nieuwe week te beginnen. 

Hoe zorg jij voor rust in het weekend?

Voor wie het leuk vindt, wat informatie over Hokusai