Jubeljaar - november

Ik ben wat ziek geweest, dus  heb ik iets minder te vertellen. Net terug van een heerlijke eggs lunch met een vriendin (valt dus onder december) en een dappere conditietraining, zit ik lekker op de bank met een dekentje over om te vertellen over november van mijn jubeljaar:

In de cottage

De winter komt
De voorbereidingen voor de winter zijn in volle gang. Ik heb hout gezaagd, bladeren geveegd, druiven gesnoeid. Ik werd verrast door nog wat extra oogst. De framboos leverde nog een paar vruchten en ik vond nog een paar snijbonen tussen de bladeren. De plannen voor de tuin in het volgend jaar krijgen langzaam vorm. Ik kijk ernaar uit dat ik alle tijd heb voor wat de tuin vraagt.

Pompoen
In een van de supermarkten waren de bio-pompoenen een euro per stuk. Ik kocht er 5. Ze liggen nu op mijn vensterbank te wachten om opgegeten te worden. Het is werkelijk een prachtige groente. Ik ben altijd blij als het seizoen weer is aangebroken.

De Parisienne

Ik schreef al over de tentoonstelling voortvarende vrouwen en een heerlijk middagje Veendam.

Verder had ik het ook al even over het diner 'De smaak van Groningen'. De asielzoekers koken samen met de organisatrice. De maaltijd wordt geserveerd in een opvang voor kinderen die niet thuis kunnen wonen en een paar jongens deed de bediening. We aten 2 stoofschotels bij rijst, allerlei salades (een verrukkelijk eenvoudig, stukjes olijf met stukjes haloumi en olijfolie, een aanrader) en er waren pannenkoekjes. Het is een aanschuiftafel, dus je dineert met bekende en onbekende mensen. Ik zag een historicus, die ik al in geen jaren had gezien. Lekker om even bij te praten. Heel verrassend en erg gezellig. Ik waardeer vooral het initiatief, dat iedereen een zetje in de rug geeft. Zo liefdevol!

Leven met anderen

Helaas is er ziekte om me heen. Mijn collega heeft al tijden last van tintelingen in zijn hoofd. Hij zit sinds oktober thuis. Eind deze maand kreeg hij een MRI en daar is alles goed. Wat er dan met hem aan de hand is, weten we niet. Het blijft zorgelijk.
Op de begrafenis van de vrouw van een van mijn vrijwilligers, hoorde ik dat een bestuurslid van een collega-stichting te horen had gekregen dat hij kanker heeft, met weinig vooruitzicht op genezing. Misschien nog een paar goede jaren, is het laatste nieuws. En dan mijn schoonvader nog. Binnenkort komen mijn schoonouders eten. Het zal de laatste keer zijn dat ik hem zie. Er is veel zorg en verdriet om me heen. Ik doe mijn best mee te leven, dat is wat ik kan doen. De mensen vooral niet vergeten.

Naast deze moeilijker dingen had ik ook zeker mooie ontmoetingen. Mijn vriendin Clair en ik hadden weer een heerlijke bijpraatmiddag. Altijd als ik met haar heb gepraat, kom ik tot nieuwe inzichten. Zij heeft hetzelfde. Heel fijn, zo'n vriendin.

Mijn nichtje vierde haar verjaardag. Het was kennelijk belangrijk dat ik er bij was: de datum werd aan mijn agenda aangepast. Ik leerde haar vriendje kennen en kan gerustgesteld zijn; ze kiest goed. Ik sprak ook een groot aantal andere familieleden, mijn neef die voor zijn studie een wijk van het gas af moet halen, mijn nichtje dat wil promoveren, mijn schoonzus over de schoolkeuze van hun twee zoons en de keuze om off-the-grid een huis te bouwen.

Aansluitend ging ik naar mijn vriend in Amsterdam. Het is altijd gezellig. We zitten aan zijn eettafel en drinken bier en praten tot diep in de nacht. Hij houdt net zo van het cottage leven als ik. Het kan zelfs op een bovenhuis in Amsterdam zuid! Ik kreeg door hem ingemaakte Amsterdamse uitjes en paprikapuree van hem mee. Ik gaf hem de kruiden die in het museum had gekocht.

Er is ook ergernis, die bij mijn werk-afscheid hoort. Werken met vrijwilligers is niet altijd makkelijk en ik loop er vaak tegenaan dat mijn werk een soort mini-sociale werkplaats is, omdat een aantal vrijwilligers wel veel begeleiding nodig heeft. Ik kan het werk niet echt aan hen overlaten zonder dat ik regelmatig teleurgesteld word. Ik heb altijd met deze mensen gewerkt en geef om hen en tegelijk kan ik het begrip voor hun situatie minder goed opbrengen dan voorheen. Dat is toch lastig om in te zien. 't Is niet allemaal zonneschijn.

Schoonheid

Naast de vrouwententoonstelling genoot ik in Veendam erg van de schilderijen uit collectie van de industriëlen. Vooral was er één mooi detail; twee gaslampen aan het plafond in de armenschool waar de jonge W.A. Scholten zijn lessen volgde. Helaas weigert mijn telefoon op dit moment foto's af te staan. Geen idee waar het aan ligt. Anders hadden jullie het kunnen zien. De hele tentoonstelling was prachtig, maar je kunt soms getroffen worden door dat ene detail....

Op de terugweg uit Amsterdam reed ik lang het water (dat doe je al snel in Nederland) Het was spiegelglad en spiegelblauw met grijzig zacht licht er boven. En dan zag je een serie witte zeilen. Wat een mooi beeld was dat. Ik heb er erg van genoten.

Ik begon te luisteren naar het Weihnachtsoratorium in de auto terug en doe dat nog steeds. Wat een heerlijke muziek! Bach blijft toch echt een van de grootsten, zo niet de grootste. Hier het mooiste wiegeliedje uit de muziekgeschiedenis:

* de foto is van england*007 via P*interest