De groententuin is bijna leeg. Er staat nog wat rucola en wat barbarakruid, verder ligt de grond klaar onder een bladerdek voor volgend jaar. Ik ga nog proberen een beetje winterspinazie en veldsla te kweken onder glas. Ik las hierover in het boek Tevreden Leven van Helen Nearing. Zolang het niet al te koud wordt, is het misschien mogelijk. Het lijkt me een leuk experiment.
De laatste oogst bestaat uit een paar bosuitjes, wat wortelen (ze hebben het zwaar gehad deze zomer daarom zijn ze zo ribbelig), een paar snijbonen, bieslook en rucola. Er stond nog een brandnetel in een hoekje en in vond wat look zonder look. Dat was het afscheid van mijn tuin.
Ik maakte een tapenade van de groene bladeren met een paar zongedroogde tomaten en de groente ging in een soep. Heel eenvoudig: de ui, wortel en bonen in stukjes in water met een bouillonblokje en een lepel tapenade. Daarbij smeerde ik wat tapenade op reepjes bladerdeeg en bakte dat in de oven.
De soep deed me denken aan de soep die mijn oma vroeger maakte, behalve de maggismaak die zij er altijd in had. Mijn moeder had een grote maggiplant in de tuin. Als we oma bezochten, haar moeder, nam zij altijd maggiplant voor haar mee in een boterhamzakje. Dat zorgt meteen voor mijn tweede plan voor 2019: er komt een maggiplant in mijn tuin. De smaak heeft zo iets nostagisch en Helen Nearing zegt dat je de stengels kunt eten als bleeksederij....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten