donderdag 11 mei 2017

Landelijke pracht

Zondag was het begin van het seizoen bij de Piloersemaborg met een walking lunch. Mijn gastronomische vriendin en ik gingen er samen heen. Het was een prachtige onverwacht prachtige dag, tussen alle koude dagen van de afgelopen tijd. We zaten heerlijk in de zon met z'n tweeen en hadden ruim de tijd om bij te praten.

Het was een heerlijk menu.

Een vroege tuinsalade met bloemetjes en een mooie lepel hangop.
Aspergesoep met daslook
Een viskoekje met lamsoor en piccalilymayonaise
Een erwtenstoofschotel met een kruidenaardappelpuree. Hier was een klein stukje worst bij.
Een flensje gevuld met geitenkaas en gebakken als een wafel
Pannacotta met rabarbergelei en rabarberijs.

Iedere gang werd op een andere plaats op het prachtige landgoed geserveerd. Met 300 deelnemers (mijn vriendin en ik hadden nummer 299 en 300 en dat waren de laatste kaarten) moest je natuurlijk wel even in de rij staan. Maar wie geeft daar om in deze omgeving:?


zondag 7 mei 2017

Kweekbakje

Eens in de zoveel tijd ontbijt ik bij IK*EA. Ik vind dat heerlijk. Voor 1 euro krijg ik meer dan wat ik thuis eet. Meestal houd ik jam of een ei over. Voor een later moment. Het gegons van mensen op me heen doet me goed. Het helpt me denken. Waarschijnlijk heb ik hier al eens over geschreven. Meestal zorg ik dat ik voor tien uur klaar ben. De nooduitgang staat dan nog open en ik kan rechtstreeks naar de auto, zonder dat ik door de winkel hoef te lopen. 

Dat lukt niet altijd. Ik ontbijt ook wel eens met een vriendin. We lopen daarna samen door de winkel en zij verzamelt van alles. Sinds kort doet ze dat vooral voor haar nieuw liefde. Dit zou leuk staan in zijn huis, dat heeft hij nodig en ... ja er was ook iets kapot gegaan dat vervangen moest worden. Deze vriendin is het type huisvrouw dat zelfs nieuwe pakken koopt voor haar man. Gelukkig zijn er genoeg mannen die dat zich laten aanleunen.  

De laatste keer liep ik tegen een kweekbak aan. Het leek me een handig ding. De bakjes hangen in het water, dus je hoeft maar op één punt water te geven. Zo had ik me dat voorgesteld. Een nadeel bij IK*EA is, dat er vaak op de buitenkant weinig uitleg staat. Ik kon niet zien dat het voor een speciaal soort plant was: vetplantachtige planten die veel water moesten hebben.

Ik was wat teleurgesteld en liet de tweede bak eerst maar in de verpakking. Ik probeerde het wel uit overigens. Al snel stonden de eerste tomatenplantjes, de bonen en pompoenbladeren boven de aarde. Leuk, want de pompoenzaden had ik zelf verzameld en de bonen overgehouden van vorig jaar. De zelfvoorziening (zij het natuurlijk nog steeds op kleine schaal) komt langzaam dichterbij.



Het werkt eigenlijk wel goed. Ik moet alleen zo nu en dan de bakjes uit het water halen om te voorkomen dat de zaden verdrinken. Ik denk dat ik het langzaamaan wel onder de knie krijg met dat water geven. Ik heb zelfs drie van die moestuinbakjes van de AH gebruikt. Palmkool, dille en wortel. De palmkool doet het uitstekend. De andere twee zijn maar heel matig met opkomen. Vanmorgen heb ik de tweede kweekbak maar uitgepakt en de rest van de bewaarde bonen in de grond gestopt. 

En nu is het wachten. 


donderdag 4 mei 2017

Gekregen, gevonden, gekocht en gegeven 6

De zesde aflevering al weer. Het blijkt een goed idee, zo regelmatig eens kijken hoe het staat met mijn rijkdom. Stil staan bij wat ik deel, wat op me af komt, de schoonheid van het vervullen van mijn wensen en die van anderen en het nagenieten van de verrassing van mensen die aan me denken.

Gekregen
Een vriend gaf me voor kerst een kookboekje met recepten van de vrouw van Maarten Luther, geplaatst in de tijd van haar leven. Het zijn redelijk veel vleesgerechten, ik zal er dus niet veel uit koken. Het is historisch wel erg interessant. Ik houd er van meer te weten komen van de manieren van eten van vroeger. Hoe men met veel minder middelen toch mooie maaltijden maakten en de kruiden die ze gebruikten. Deze vriend weet dat. Hij gaf me ook al eens een boekje over de geschiedenis van groenten. Wat is er nu leuker dan een cadeau te krijgen waaruit blijkt dat iemand je echt goed kent?

Van mijn zwager kreeg ik een hele stapel LP's uit de collectie van mijn overleden ouders te leen. Mijn zus en zwager hadden ze bewaard, ook al hebben ze geen grammofoon. Het was de nostalgische waarde. De platen brengen met terug naar de zondagmorgens met koffie, limonade en taart (die te laat uit de vriezer was gehaald en dus nog wat bevroren was binnenin, iedere zondag opnieuw) en dan deze muziek.

De eerste brieven van mijn zus naar aanleiding van haar kerstcadeau met opdrachten. Ze stuurde mee een zelfgemaakte poster met verhalen, een lange beschouwing over Melania Trump, een verslag van een avond luisteren naar een muziekstuk en een verhaal over het proeven van een nieuw soort thee. Van de laatste opdracht tot nu toe heeft ze een PowerPoint naar me toegestuurd. Die moet ik nog bekijken.

Gevonden
Plantenbak bij de vuilcontainer. Handig voor volgend jaar in de tuin Aan de zijkant is-ie een beetje kapot, maar ik zie geen probleem dat een mooi stuk ducttape niet kan oplossen. Ik  ga hem gebruiken voor het kweken van sla vlak bij de keukendeur. Even een paar blaadjes voor in mijn lunchbox zijn dan zo geplukt.

Gekocht
De luxe uitgaven waren groot, de afgelopen maanden. Ik had voor mijn verjaardag in de zomer een beeld besteld voor mezelf. Open hart heet het, en ik vind het schitterend. Eind vorig jaar kon ik het ophalen en het staat schitterend op mijn schoorsteen. Ik schrijf er nog wel eens over.

Ik vond er een plaatje van in een FLOW: een koffergrammofoon in moderne stijl. Dat werd mijn kerstcadeau voor mezelf. De meeste platen die ik nu draai, heb ik dus te leen gekregen. Mijn collectie hoeft niet groot te zijn. Ik luister een heel aantal van mijn CD's ook bijna nooit. Het gaat om de klank van de grammofoon. Het heeft iets heel prettigs.

In mijn keuken heb ik niet echt veel handige opslag. Klein huis, kleine keuken. Ik vind het geen punt, maar toen ik in de kringloop een roltafeltje zag, heb ik het gekocht. Ik had er al één staan en deze past er prima naast. Net even iets meer bergruimte voor dezelfde hoeveelheid spullen, zorgt voor een rustiger aanblik van de keuken en daar wat het me wel om te doen. Ik ben heel tevreden.  



Gegeven
Een tijd geleden had ik een filmavond met een vriendin: Hemmingway en Gelhorn. Over de relatie tussen deze twee schrijvers. Gelhorn was journalist, oorlogsverslaggeefster. Heel bijzonder voor een vrouw in haar tijd. Ze ging de wereld over naar allerlei gevaarlijke oorden (Spaanse Burgeroorlog / Revolutionair China) om verslagen te maken voor Collier, het tijdschrift waar ze voor werkte. Ik trof in een kringloopwinkel een reisboek van haar aan. Haar reis met Hemmingway naar China, die ook in de film voorkwam, is een groot deel van het boek. Een leuk verjaarscadeau voor de vriendin. 
Potjes met peperrelish aan vrienden, daar schreef ik al eerder over. De daslook laat zich al weer zien: op naar de weggeefpesto.....

maandag 1 mei 2017

Stille wateren

Hij woont in een oude kerk en het evangelisatiezaaltje ernaast is ook van hem. Als je hem tegenkomt, lijkt hij een wat teruggetrokken man. Flegmatiek is misschien de beste omschrijving. Als ik hem zou leren kennen buiten zijn dorp, zou ik hem in een rijtjeshuis verwachten. Hoe kunnen mensen je verrassen!


Ik ging bij hem langs om iets af te geven voor een project dat we samen doen. Hij liet me binnen en bood me een glas wijn aan. Zoals altijd bij gebouwen die zijn omgebouwd tot woonhuizen, was de inrichting ruimtelijk. Een open keuken en een ruime zithoek rond de haard. We hadden een mooi uitzicht op zijn tuin.

Ons gesprek ging over het project, over de obstakels en lastige mensen met wie je nu eenmaal te maken krijgt als je wilt samenwerken. En over een dorpsvergadering die hij later op de avond zou hebben. Hij aarzelde wat hij zou stemmen. Het had, zoals zo vaak in Groningen, iets met de NAM te maken. En ja, een oude kerk kan flink barsten.

Toen we naar buiten liepen, zag ik een prachtige kimono in de gang hangen. Voor wie mijn blog vaker leest, is mijn voorkeur voor Japan wel bekend. Ik vroeg hem er dus naar. Tijdens de winterspelen een heel aantal jaren geleden was hij in Nagano geweest. Daar had hij de kimono gekocht als souvenir. Hij was betrokken bij de Nederlandse schaatsbond. Dat had ik toch echt niet achter hem gezocht.

Leuk is dat, als je nieuwe verhalen hoort over mensen die je al een tijd kent. Verrassend als ze ineens een heel onverwachte kant hebben. Deze bescheiden man in de schaatsbond!

Stille wateren......




Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...