donderdag 26 januari 2017

Driemaal daags even stilstaan

Driemaal daags een tablet of druppels innemen met een glas water voor of tijdens de maaltijd. Voor als je ziek bent.

Ik wil graag gezond blijven. Daarom neem ik driemaal daags een moment rust. Om 11:30, 14:30 en 19:30 begint er een gezellig deuntje op mijn telefoon. Ik denk dat het harpmuziek is, maar digitaal is dat niet altijd uit te maken. En als dat melodietje gaat, sta ik een moment stil en neem ik de tijd om me heen te kijken. Waar ben ik? Hoe voel ik me? Ben ik gespannen, gehaast, geconcentreerd, gelukkig, geduldig met iets bezig. Ben ik fit of juist moe? Ben ik alleen of met anderen? Wil ik na dit moment op dezelfde manier door?

Benedictime noem ik de momenten op mijn telefoon. Benedictus schreef een duidelijke dagindeling voor in zijn kloosterregel. Hij maakte daarin ruimte voor werk, gebed en ontspanning. Zijn dagindeling volgen is niet te doen met een baan van 40 uur maar ik kan wel proberen iets te organiseren dat binnen zijn gedachtegang past. De tijd nemen om te onderbreken wat je doet.

Soms staat mijn hoofd er niet naar en kost het me moeite om echt stil te staan. Het hoeft ook niet per se. Vaak heb ik genoeg aan een korte glimlach die door het muziekje wordt opgeroepen. Als ik achter het stuur zit en het is mistig, bijvoorbeeld. En soms heb ik tijd en ruimte voor echt even een moment van stilte. Ruimte om de ergernis of zorg over waar ik mee bezig ben wat ruimte te geven. Om daarna met een lichter gevoel door te gaan. Want vaak heb ik niet in de gaten hoe die ergernis me in de weg zit.Ruimte om te zien hoe goed ik het heb, hoe mooi het is om me heen of hoe aardig ik de mensen vind met wie ik op dat moment samen ben.

Probeer het eens!
 
 

zaterdag 14 januari 2017

Herinnering - bootjes

Mijn oom is bezig met het scannen van oude foto's uit de familie albums. Mijn zus stuurde me een aantal toe. Leuke herinneringen roept het op aan eindeloos ronddobberen, naar de verkeerde kant roeien en aan bootjes in het algemeen. Hoe we vele vakanties op een camping stonden aan de Donau en naar de overkant gingen in klein opblaasbootje, hopend dat er vrachtschepen voorbij kwamen (die wij oceaanstomers noemden) zodat we flink zouden schommelen op de golven. Het bootje dat ik had in mijn studententijd, waarin is studerend lag te dobberen. Ach.. bootjes, wat zijn ze heerlijk.


donderdag 12 januari 2017

Muziek!

Dit jaar heb ik mezelf een koffergrammofoon cadeau gegeven.  Ik zag een foto van zo'n grammofoon in FLOW magazine afgelopen zomer en besloot dat het iets was om te hebben, iets dat me gelukkig zou maken. Nostalgie van de muziek die een beetje kraakt en soms wat tikt. Tegelijk is het een heel modern ding, inclusief USB toegang. Best hip eigenlijk. Ik houd er totaal niet van techniek zichtbaar is in mijn huis, dus zo'n klein koffertje is een mooi alternatief.

In de winkel van Terre kocht ik een aantal LP's (een euro per stuk) en gisteren klonk een pianoconcert van Mozart door mijn kamer. Vanavond is het Bach, een oude uitvoering van zijn wereldlijke cantates. De uitvoering is trager dan nu in de mode is en het staat me wel aan. De ontwikkeling van de muziek is veel beter te volgen.

De charme van het luisteren naar platen is groot en zo heel anders dan een CD. Alleen het opzetten al is een heel zintuigelijke ervaring: de plaat uit de hoes en dan uit het papier laten glijden en voorzichtig in je hand houden, controleren of er niet teveel stof op zit en dan op de draaitafel leggen. Met een hendel de arm met de naald ophoog halen en de naald voorzichtig boven het donkere beginstuk hangen, in de hoop dat dat goed komt en de naald er niet naast of midden in de begintonen terecht komt. Een aandachtig werkje, niet te vergelijken net de CD die je in het laatje van de speler schuift.

Ik weet niet of de grammofoon expres een nostalgisch geluid afgeeft of dat dit de platen zelf zijn. Het maakt me ook niet veel uit. Het luisteren naar de muziek van de plaat, hier en daar krakerig, tikkerig en na hooguit een half uur al weer afgelopen, is een genot.

Binnenkort neem ik mijn koffertje mee naar een vriendin. Zij was heel enthousiast over mijn nieuwe draaitafeltje en verzuchtte dat zij eigenlijk nooit meer naar haar prachtige platencollectie luisterde. Dus heb ik haar beloofd dat ik hem meeneem zodat zij eens lekker van haar platen kan genieten.

zaterdag 7 januari 2017

Eerste sneeuw

Vanmorgen hoorde ik al vroeg opgewonden kinderstemmen in de straat. En het licht was anders. Toen ik wakker genoeg was om het me te realiseren, zag ik de sneeuw op de daken. Tja, mooi maar een beetje lastig. Ik wilde juist vandaag met een fiets vol spullen naar de winkel van Terre des Hommes gaan. En dat wordt nu een stuk omrijden... in de kou. Mijn route naar de winkel gaat expres door jaren dertig woonwijkjes en langs een technische school. Ik kijk graag naar oude gebouwen en houd van de sfeer, een beetje verstild en er is bijna niemand op de weg. Nu zal ik de wegen nemen die gestrooid zijn. Waar de auto's zijn en het lawaai. Het is geen ramp natuurlijk, alleen lastig.

De opwinding van de kinderen herinner ik me nog wel. De eerste gedachten bij de eerste sneeuw waren toch: Waar is de slee? Waar zijn de buurjongens voor een sneeuwballen gevecht? Gaan we het bos in? En ook: Niet teveel sneeuw op het ijs, hoop ik, want we moeten nog wel schaatsen!!! Wat een verschil! 

De kinderen hebben het van me overgenomen. Ik maak warme thee en rooster rozijnenboterhammen en zit lekker op de bank binnen. Dat is genoeg. Want sneeuw blijft mooi om naar te kijken. 

dinsdag 3 januari 2017

Kerstcadeau's

Mijn eerste werkdag zit er al weer op. Ik moest behoorlijk inkomen na twee weken vakantie waarin mijn aandacht echt bij andere dingen was. Bij het doornemen van mijn mail en het aandachtspuntenlijstje van half december had ik het ene 'oh ja!'-moment na het andere. Nu heb ik het weer in beeld en morgen is het weer allerdaags en normaal.

Ik wil nog even terugkijken op mijn vakantie. Een week luieren en film kijken, wat inspringen in de winkel, een paar recepten uitproberen, cadeautjes inpakken, dat was ongeveer mijn eerste week. Traag, lui en langzaam.

Kerst bracht ik door bij mijn zus en zwager. Hun dochter was er ook, overkomen uit Engeland. Mijn broer en schoonzus kwamen langs op eerste kerstdag. Iedereen had voor de anderen één cadeautje gekocht. We wilden wel iets geven met kerst maar het niet al te overdreven doen. En gedurende de middag besloot om de beurt een van ons om zijn of haar cadeautjes uit te delen.
 
Dit is wat ik zelf gaf:
Mijn zus kreeg een doos met postpapier. Twintig enveloppen en twintig vellen briefpapier. In elke envelop had ik een opdracht gedaan die zij moet uitvoeren in het komend jaar. Van elke opdracht moet ze me een verslag sturen. Alle opdrachten hebben iets te maken met aandachtig en gelukkig leven. Zij houdt van schrijven en ik houd van brieven ontvangen. Voor ons allebei was dat dus een heel mooi cadeau.
Mijn zwager gaf ik een boek dat ik in de winkel van Terre des Hommes had gevonden: Kamtsjatka heet het. Het is een verhaal van de Argentijnse revolutie door de ogen van een kind, dat niet precies wat er allemaal gebeurt en het al spelend en dromend over zich heen laat komen. Voor mijn verjaardag had ik The Rosie project gekregen van hem en mijn zus. Dat vertelt een verhaal door de ogen van de autistische man. Dit leek me een mooi vervolgcadeau.
Mijn broer kreeg een oud boekje van mij. Een uitgave van een van de werken van Plutarchus. Hij is heel erg bezig met geluk en gelukkig leven en hoe dat te bereiken. In de Oudheid was dit een belangrijk thema. In heb boek stond een opdracht voor de eerst eigenaar uit 1954. Ik heb daar mijn opdracht voor hem onder geschreven (hoewel ik liever niet in boeken schrijf).
Aan mijn schoonzus gaf ik een notitieboekje. Voorin plakte ik een spreuk van Toon Hermans: Kuieren is het verticale luieren. Mijn broer en schoonzus gaan de 88 tempelroute lopen in Japan. Dit boekje is bedoeld voor de reisaantekeningen.
Voor mijn nichtje had ik mijn geluksmunt. Die had ik zelf op mijn verjaardag gekregen van mijn broer. Hij maakt die zelf uit oud tin. Het is de bedoeling dat je je munt doorgeeft aan iemand anders. Je kiest zelf het moment. Ik heb een prachtig moment gehad op het water van het IJsselmeer afgelopen zomer. Een moment om mee te geven met de munt en haar een spetterend geluk te wensen.

Ik kreeg
* Zaadjes voor Lotusbloemen met een beschrijving hoe je ze moet laten ontkiemen. Spannend!!
* Een boek met een toelichting bij allerlei bijzondere Groningse woorden.
* Een tijdschrift over het goede leven, waarin mijn broer gepubliceerd had.
* Een traditioneel Engelse hamper met allerlei lekkernijen zoals marmelade, thee en chocola
* Wenspapiertjes die je, als een bijzondere wens hebt gedaan, verbrandt waardoor de wens mee de lucht in gaat.Zo kun je je wens symbolisch aan de hele wereld laten weten. Wie weet, bereikt je wens zo iemand die je kan helpen.....

Mooi, heel persoonlijk, klein en precies goed.

Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...