woensdag 30 maart 2016

Lof der zorgvuldigheid II - schoenen

Ik kom nog even terug op zorgvuldigheid. Ik houd me de laatste tijd nogal bezig met dit mooie begrip.

Ik las een kort verhaaltje van een man die trots was omdat hij een compliment van zijn schoenmaker had gekregen. Zijn schoenen, die hij al jaren bij dezelfde schoenmaker bracht voor nieuwe hakken en zolen, zagen er voor hun ouderdom bijna te goed uit. Daarna kwam er een hele verhandeling over het soort schoenpoets en het soort doekjes dat hij gebruikte en natuurlijk de regelmaat waarmee hij zich over zijn schoenen ontfermde met poets en lappen. En dan de spanners om de schoenen in vorm te houden. Alles bij elkaar leek het bijna religieus.

Ik poetste mijn schoenen wel, maar niet vanuit de gedachte dat ze dan langer mee gaan. Ik vind ongepoetste schoenen onverzorgd staan. Maar toen ik met wat meer aandacht naar mijn schoenen keek, viel me op dat ze behoorlijk oud zijn. De twee paar laarzen die ik heb, kocht ik in 2006 en 2007. Ik draag ze intensief in de winter en daarna gaan ze in het vet of ingespoten in hun dozen terug onder mijn bed. Ja, met spanners er in. Dat heeft dus toch wel effect gehad. Het waren dure laarzen, van hoge kwaliteit. Ik kocht ze in mijn 'rijke tijd'.

 
Tegenwoordig koop ik mijn schoenen bij kringloopwinkels. Ik check de zolen en de hakken om te zien of ze intensief zijn gebruikt of niet. En ik koop alleen die Ik zal niet snel weer over de €100,00 betalen voor een paar laarzen. Maar ja, ook als je schoenen voor €6,00 koopt, kun je er lang mee doen.
Bij de zorgvuldigheid hoort voor mij ook dat de schoenen, net als bij de man in het korte verhaaltje, naar de schoenmaker gaan. Alle schoenen hebben wel nieuwe hakken en zolen gekregen door de tijd heen. Zo lang je het leer goed verzorgt, kun je dat we een tijdje volhouden. Schoensmeer, spanners en de schoenlapper... het werkt.

Mijn tassen poets ik overigens ook. En die heb ik ook al lang: tussen de 6 en 8 jaar. Binnenkort neem ik er een mee naar de hakkenbar: het stikwerk in de schouderband is versleten. Even wat aan laten doen en we kunnen weer jaren verder. Zo liggen zorgvuldigheid en duurzaamheid in elkaars verlengde.


donderdag 24 maart 2016

Gekregen, gevonden en gekocht II

Ik heb weer behoorlijk veel dingen verzameld de afgelopen weken. Een deel daarvan is al weer naar de winkel van Terre des Hommes gegaan en een deel heb ik opgegeten. Dit is mijn tweede overzicht van wat er allemaal aan moois bij gekomen is:

 
Ik kreeg een Hortensia van een vriend van mij. Hij had hem weer gekregen van een vriendin. Hij houdt absoluut niet van hortensia's en al helemaal niet van zachte kleuren. Deze Hortensia is zacht roze. Ik zag de plant in zijn kamer staan en keek toen naar hem met gefronste wenkbrauwen. Hij begreep mijn vraag meteen. 'Ja, ik weet ook niet wat ik er mee moet', zei hij. Geef maar mee. Ik geniet er eerst in huis van en daarna gaat-ie de tuin in.
 
Omdat ik vrijwillig heb meegeholpen met een kinderactiviteit, kreeg ik bloemen. Ik vond de bos wat druk, het leek wel de Nederlands vlag. Ik heb de blauwe en paarse bloemen en uit gehaald en in een klein bosje aan een vriendin gegeven. De roze-rode en witte bloemen heb ik gehouden. Zo genieten twee mensen van één bos bloemen.

Ik kwam in de supermarkt veel afgeprijsde artikelen tegen, meestal omdat ze uit het assortiment gingen:
  • zeven blikken kikkererwten voor € 0,50 en houdbaar tot 2018 (€ 0,99)
  • drie pakjes rijstroom voor € 0,50 per pakje (€ 1,25)
  • twee potten biologische pindakaas voor € 0,50 per pot (€ 2,05)
  • vier potten appel-kersenstroop voor € 0,50 per pot (€ 1,89)
  • zes potten tahinesaus voor € 0,60 per pot (€ 1,69)
  • vier tubes tandpasta voor € 1,00 per tube (€ 2,49)
  • een pot bonne maman frambozenjam voor € 0,50 (€ 2,30)
  • een potje gesnipperde uitjes op zoetzuur voor € 0,60 (€ 1,19)
  • een pot augurken voor € 0,60 (€ 1,19)
Ik betaalde € 17,30 en kreeg € 29,62 korting. Alles is nog minimaal tot het einde van het jaar houdbaar. En het zijn allemaal dingen die ik sowieso eet. Mooie vondst, al zeg ik het zelf.

Ik zag op straat een stevig elastiek liggen, dat mensen met dik haar gebruiken om een staart bijeen te houden. Dit soort elastieken ligt wel vaker op straat. Hoe mensen ze verliezen is mij een raadsel, maar ik raap ze altijd op. Ze zijn heel handig. Ik houd er bijvoorbeeld mijn kousen mee bij elkaar als ze de wasmachine in gaan.
 
Een kaars in de vorm van een kuikentje stond bij de koffieautomaat op mijn werk. Collega's leggen daar dingen neer die ze niet willen hebben. Het kaarsje was te vies om te verkopen in de winkel, maar ik kon het omsmelten. Dat deed ik ook met kaarsvet dat ik kreeg van de vriend-van-de-hortensia.
 
Ook bij de koffieautomaat:
    Een melkopschuimer van het merk B*odum. Nog in de verpakking. Wel wat ouder al, maar toch. Die heb ik meegenomen naar de winkel om verkocht te worden.
  • Een cadeaukaart twv € 25,00 van H*ello F*resh voor mei van dit jaar om een pakket te proberen. Dat ga ik zeker doen.
De kantine deed plastic bakken weg. Ik denk dat er saus in gezeten heeft. Ik nam er vijf mee. De andere vijf liet ik staan voor anderen. Ik wil ze gaan gebruiken om verpakkingsvrij te gaan winkelen. In één van de bakken zit nu een kilo zuiveringszout. Kan ik even mee vooruit....
 
En dan is er nog de update over het cadeau dat in mijn vorige blog over gekregen, gevonden en gekocht nog niet kon worden verteld. Het ging om een cadeaupakket met een boekje over allerlei kruidige tapenades met een vijzel en een mooi houten bakje erbij om de tapenades te kunnen maken. Mijn zus heeft na een behandeling bij de tandarts problemen met proeven. Er is een zenuw beschadigd in haar tong. Langzaam wordt het beter, en het boekje leek me een mooi middel om te testen of er al weer smaken terug kwamen. En sowieso... even een cadeautje opgestuurd krijgen om de moed er in te houden is natuurlijk altijd leuk. Ze vond het een erg leuke verrassing en daar gaat het om.

woensdag 23 maart 2016

Stapelvoordeel / voordeelstapel

Een van mijn voornemens voor dit jaar is dat ik nu eindelijk eens alle bonnen ga opmaken die ik in huis heb. Het zal iedereen wel overkomen dat je bij de kaartautomaat of de balie van de bioscoop staat en je realiseert dat je weer die bioscoopbon bent vergeten. Ja, dat heb ik ook. In de boekhandel doe boekenbon, in het theater de cultuurbon.

Dus.. ik ben van plan om ze te verzilveren. Via een collega kreeg ik ook nog een hele stapel bonnen uit de agenda van de postcodeloterij. Ik maakte er een selectie uit en gaf vervolgens de rest van de bonnen door aan een vriendin. Zij heeft vier kinderen en haar man is éénverdiener, dus zij kan wel wat korting gebruiken. Ze woont in Schiedam en voor haar zullen de cultuurbonnen in Rotterdam zeker de moeite waard zijn.

Eén van de bonnen heb ik al gebruikt voor een verjaardagscadeau voor een vriend in Amsterdam. Het was korting op een pakket van 5 bieren met een glas bij brouwerij de Prael. Hij is dol op bier en vond het geweldig leuk om door de winkel te lopen en 5 verschillende soorten uit te kiezen. Ik betaalde €10,00 in plaats van €13,50. Geen geweldige besparing natuurlijk, maar zonder de bon had ik niet van het bestaan van de brouwerij geweten, waren we niet gezellig door het oudste deel van Amsterdam gewandeld, hadden we niet genoten van het gesprek met de bierbrouwers en ook niet van een heerlijke proeverij. Daar zijn die bonnen voor bedoeld, dat begrijp ik ook. Het is een klantenlokkertje. En in dit geval hebben we ons graag laten lokken.

Ik wilde dus mijn bonnen inleveren. Ik ga met pasen naar Duitsland naar vrienden. Zij houden van bijzondere likeurtjes en ik had nog een bon(netje) voor een slijterij. € 5,00 om precies te zijn. Ik kocht een fles likeur van Zui*dam met vanille en gember en betaalde
€ 13,00 in plaats van € 18,00. Opnieuw niet veel schokkends, maar het is toch weer wat.

Dan had ik nog een boekenbon van €25,00. Ik besloot om in de Boekenweek boeken te kopen. Het werd Het plakbandpensioen en Nooit meer slapen. Bij elkaar net iets meer dan 25,00 én ik kreeg het Boekenweekgeschenk. Dat gebruikte ik vervolgens als treinkaartje om een dagje naar Leeuwarden te gaan. Er was een mooie tentoonstelling over aardewerk. Een treinkaartje naar Leeuwarden kost € 10,00 en € 6,00 met een kortingkaart. Die laatste heb ik, dus ik zou 12,00 kwijt zijn geweest aan een retour Leeuwarden. Nu betaalde ik dat indirect met mijn boekenbon.




En dan was er nog de mail die ik kreeg voor een gratis concert. Ik ga in de zomer vaak naar een kamermuziekfestival en om dat ik daar in de adressenlijst sta, kon ik dit concert gratis meemaken. Ik bestelde twee kaarten (dat is het maximum per persoon) en stuurde een bericht rond in mijn vriendenkring dat ik een kaartje over had. Je weet maar nooit wie je er een plezier mee kunt doen. Het was twee dagen voor het concert, dus niet veel mensen hadden tijd. Toen bleek dat een vriendin al zou gaan met een andere vriendin van haar. Eigenlijk wilde een vriend ook, maar hij kon geen kaartje meer krijgen. Nu dus wel. Het concert was heel erg mooi en het glaasje wijn in pauze bleek gratis te zijn....

Ik heb het boek Nooit meer slapen gekocht als cadeau. Ik vind het leuk om de bonnen te gebruiken om cadeaus en uitjes goedkoper te maken. Zo stapel ik voordeel op plezier voor mijzelf en anderen en dat is voor mij het goede leven.

zaterdag 19 maart 2016

Een nieuwe lente

Mooie dagen in een rij waren het afgelopen week. Ik zat helaas, zoals zo velen, met een bronchitis thuis. Het mooie weer ging gedeeltelijk langs me heen. Zij het dat het ineens in al dat zonlicht heel duidelijk zichtbaar werd dat mijn ramen nodig gelapt moesten worden.... Daar moet ik nog iets fitter voor zijn dan ik nu ben.

Het lenteweer lokte me, toen ik wat begon op te knappen, de tuin in. En daar zag ik wat met iedere lente weer zo blij maakt: de natuur gaat gewoon door. De bieslook begint weer te groeien. De rozemarijn heeft de winter overleefd. Ik twijfel of dat ook geldt voor de salie. Salie en sneeuw gaan niet zo goed samen en in het begin van dit jaar was er veel sneeuw en veel ijs hier. Tot mijn verrassing was er nog Siberische bladkool, had eeuwige moes prachtige bladeren en was er nog 1 prei.

Wat geweldig! Mijn eerste oogst uit de tuin.

Ik kookte pasta en bakte wat knoflook in de koekenpan. Daar ging de prei gewassen en klein gesneden, een aantal bladeren van de siberische bladkool en eeuwige moes bij. Zout, peper, tabasco, zonnebloempitten en pijnboompitten en een flinke scheut rijstroom erbij. Toen alles gaar was, mengde ik het. En dat was mijn heerlijke eerste maaltijd uit de tuin.


Ik zie de eerste brandnetels al weer staan, dat wordt soep binnenkort en ik kijk uit naar de look zonder look, die binnenkort ook wel weer boven de grond zal komen. Wat een gevoel van rijkdom om daar de voorpret van te kunnen hebben.

woensdag 16 maart 2016

Lof der zorgvuldigheid - gereedschap

Aandacht besteden aan alle mogelijke details, nauwkeurigheid, stiptheid. Dat zijn wat betekenissen die ik vind als ik zorgvuldigheid intyp in een zoekmachine. Ik ben het niet helemaal eens met de beschrijvingen omdat ik vind dat er één belangrijk element mist. Volhouden en afronden, horen voor mij helemaal bij zorgvuldigheid. Ik houd me er al een tijdje mee bezig, om dat ik het een mooie eigenschap / aanpak vind. In de komende weken zal ik voorbeelden delen die me geïnspireerd hebben. 

Helen Nearing geeft een mooi voorbeeld van deze zorgvuldigheid. Helen schreef een paar boeken over haar tevreden leven, eerst in Vermont en daarna in Maine. Ze wilde, samen met haar man Scott, zo min mogelijk met geld te maken hebben. Ruilen, verzamelen, zelf maken en zonder doen, dat waren haar alternatieven. Ik heb genoten van haar boek. Op een bepaald moment beschrijft ze hoe zij met hun gereedschappen omgaan en hoe zij hun werk aanpakken. Heel zorgvuldig... Dat waar je aan begint, rond je af en als je eerder moet stoppen, dan ruim je op, maak je schoon en verzorg je alle spullen die je gebruikt hebt. Hun buren vonden dat het handiger was om de werktuigen 'klaar voor gebruik op het veld' te hebben dan om ze iedere keer op te ruimen. Helen schreef dat als ze het gereedschap buiten had laten liggen, het snel onbruikbaar zou zijn geweest. Dit is hoe Scott en zij met het gereedschap omgingen:

In onze gereedschapsschuur hingen aan de rechterkant van het schoffelrek twee lappen jute. Zodra een schoffel werd teruggebracht na een klus, werd hij schoongemaakt en droog geveegd met de jute. 's Winters werd iedere schoffel met de olie ingesmeerd. Dat was een werkje van een paar seconden met een afgedankte schilderskwast. De schoffels waren nooit roestig, waardoor er nooit klei of leem aan bleef kleven en waardoor we ze ook nooit hoefde af te kloppen of af te schrapen tijdens een karwij.

Sinds ik dit gelezen heb, zorg ik voor mijn gereedschap. Klein beetje kruipolie op snoeischaar en zaag, de schep en de hark schoon en droog in de schuur, de coox afgedekt terug in de kast en de as op de composthoop. Dat soort dingen. Het is niet alleen prettig om alles klaar voor gebruik te hebben, maar ook rustgevend om alles zorgvuldig op te ruimen.


Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...