woensdag 29 juni 2016

Heerlijk avondje

Wat heb ik genoten afgelopen Maandag: de opera Werther vanuit the Royal Operahouse in Londen via lifestream in de bioscoop hier in Nederland. Weer een heel andere ervaring dan naar de film of naar de opera. Het zat er ergens tussenin. Als je bij de opera zit, zie je alles vanaf dezelfde afstand. Nu waren er close-ups en in de pauzes allerlei achtergrondinformatie. Het kreeg daardoor zoveel meer kleur. De opera is gebaseerd op het boek van Goethe: Die Leiden des jungen Werthers. Het verhaal van een verliefde dichter, die uiteindelijk zelfmoord pleegt. Het boek werd meteen een hit en Goethe vestigde op 24 jarige leeftijd zijn naam als schrijver. Het effect van het boek, dat het Werther-effect wordt genoemd, was wat schokkender. Er ging een golf van zelfmoorden van jonge mannen over Europa. Goethe heeft later afstand genomen van het boek. Het maakt niet uit voor de schoonheid van de opera die Massenet geschreven heeft op basis van het verhaal.
 
Ik vind het beleven van een opera die life voor je ogen wordt opgevoerd onvergelijkelijk mooi. Dat zal ook wel zo blijven. Maar zo'n voorstelling kost een hoop geld in vergelijking met de filmversie. Ik kan vijf keer naar de biosopera voor een keer echt. Dat is nogal een verschil. De opera's die volgende jaar gepland staan zijn wel de krakers: Madam Butterfly, La Traviata en Norma. Dat wordt mooi! 

woensdag 22 juni 2016

Vakantieziekte

Ik heb een week vrij genomen. Het is tijd om bij te komen van de afgelopen tijd. De vrouw van een collega is overleden, waardoor hij zijn werk niet kon doen. Met twee andere collega's heb ik het overgenomen. Het viel precies in een ongelukkige periode omdat er allerlei belangrijke stukken moesten worden afgerond. En hij had er net een taak bij gekregen, die wij ook over hebben genomen. We hebben het uiteraard met liefde gedaan, maar het was wel veel. Nu is het weer wat rustiger, we hebben het redelijk onder controle en ik ben moe. Niet alleen hierom, overigens. Al met al werd ik vergeetachtig en zijn mijn spieren, vooral die in mijn nek heel gespannen. 

Vorige week zat ik in een café met een vriendin. Ik vertelde haar over de afgelopen tijd. 'Wanneer is je zomervakantie?', vroeg ze. En ik realiseerde me dat die pas in augustus is. Dat is echt te lang. Alleen al van het idee dat ik vakantie zou hebben, werd ik een stuk rustiger. Dat is toch grappig. En in de avonduren keek ik al uit naar de dingen die ik zou doen. Natuurlijk de tuin, maar ook langs bij een zieke vriend en lekker midden op de dag naar de bioscoop. Ik wilde vriendinnen te eten vragen en recepten uitproberen. Een boek lezen, spullen naar de stort en de kringloop. En voordat ik het wist had ik mijn vrije week volgedroomd. Heerlijk en onhandig tegelijk.

En toen begon in donderdag te hoesten, kreeg ik vrijdag keelpijn, moest ik zaterdag eerder weg uit de winkel omdat ik me zo beroerd voelde en eindigde ik zondag, maandag en dinsdag sniffend, snuitend en proestend in bed. Nu gaat het weer wat beter. Het is geen goed teken, ziek worden aan het begin van een vakantie. Ik houd het er maar op dat ik nét te laat was met het plannen van deze vrije week. En.... dat ik dat de volgende keer beter doe.

Een boek lezen heb ik in de afgelopen dagen wel kunnen doen en filmpjes kijken op You tube ook. Veel van John Olivers commentaren op de Amerikaanse samenleving en een verzameling romantische flauwekul. Nu voelt het dat het tijd is om langzaamaan en met niet al te hoge verwachtingen aan mijn vakantie te beginnen.

De foto komt van infotalia.nl

woensdag 15 juni 2016

Kopjes met betekenis

Op mijn laatste gekregen, gevonden, gekocht en gegeven blog reageerde Marie. Zij had net zo'n kannetje als ik. Het was van haar grootmoeder geweest. Er was ooit een koffiefilter bij. Voor mij worden dingen waardevoller als ik er meer van weet. Sowieso ben ik dol op weetjes. Ik woon graag in een oude stad, juist omdat er zoveel over te weten is, omdat er verhalen te vertellen zijn.

Het mooie van Marie's reactie was ook dat het kannetje zo'n belangrijke herinnering voor haar is. Het staat op haar herinneringenkastje, schrijft ze. Spullen met betekenis. We hebben ze allemaal. Ik las in de krant een tijdje geleden dat er lijst was gemaakt van spullen die mensen zouden meenemen als ze uit hun huis moesten vluchten bij brand. Verzekeringspapieren en de laptop scoorden goed, maar daarna kwamen toch te foto's, de sieraden en de dingen die emotionele waarde hadden.

Ik zou niet genoeg handen hebben als ik alles dat me herinnert aan mijn overleden familieleden mee naar buiten zou moeten nemen. Ik vraag me ook af of ik het zou doen. Ik vind het fijn dat ik de spullen heb, maar geef er niet diep om. Als ik ze zie, moet ik glimlachen. Als ik ze niet zie, is het ook goed. Het zijn fijne, maar niet noodzakelijke dingen. Ze zouden wel horen bij de laatste spullen die ik weg zou doen als ik zou ontspullen. Dat dan weer wel.

Een van die mooie herinneringen horen bij mijn mokkakopjes. In tegenstelling tot de rest van mijn servies zijn ze niet wit met zilver, maar wit met goud. Royal Fürstenberg, heel fijn, elegant porselein gouden sterretjes. Ik heb er 5. Ooit waren het er 6. Mijn moeder kreeg ze van haar vriendinnen op haar verloving in het begin van de jaren '60. Een kopje heeft ons drukke gezinsleven niet overleefd. Het zijn de kopjes waaruit we koffie leerden drinken, als we dat wilden. Op zondagmorgen na de kerkdienst, op je knieën aan de salontafel, een beetje koffie en veel melk. En dan doen alsof je het heerlijk vond.

Toen mijn moeder ziek werd, vroeg ze aan alle kinderen wat ze in ieder geval wilden hebben uit de erfenis. Ik vroeg toen om één van de kopjes. Ik dacht namelijk dat een van de anderen ook nog wel een kopje zou willen als aandenken. Dat bleek niet zo te zijn. Dus, na mijn moeders overlijden, boden bij broers en zussen me alle kopjes aan. Lief! En ik heb het natuurlijk geaccepteerd. Ik gebruik ze zelden, maar ze staan symbool voor de mooie momenten uit mijn jeugd. Ook zonder kopjes zou ik me die nog herinneren, natuurlijk. Maar met is leuker.

zaterdag 11 juni 2016

Dierentuin

Afgelopen week kreeg ik van mijn werkgever een bezoek aan de nieuwe dierentuin in Emmen met al mijn teamcollega's cadeau. Er is nu een hippere naam, Wildlife of zoiets.
Ik vond het heel mooi. Er zijn drie 'afdelingen' gekomen: een savanne / woestijnafdeling, een oerwoudafdeling en een poolafdeling. De dieren waren zoveel mogelijk in hun 'natuurlijke' omgeving. En het was echt mooi gedaan. De oude zandhuizen die ik uit Egypte ken, de hutjes gebouwd met hulp uit Afrika, een oude tempel nagebouwd voor vlinders. Wat ik ook heel mooi vond dat er veel ruimte was voor de dieren en hoe creatief dat gedaan was. De prairiehondjes konden gewoon de weg oversteken, stokstaartjes konden onder de weg door, olifanten hadden heel veel ruimte om te zwemmen. Ik denk echt dat de ontwerpers geweldig veel plezier moeten hebben gehad aan de opdracht om dit dierenpark opnieuw in te richten.
 
 
 
Het mooie was ook dat bij heel veel soorten er ook jonge dieren waren. We kregen een rondleiding waarin ons werd verteld hoe er gezorgd wordt voor het voortbestaan van de dieren. Een leeuw met vier vrouwtjes waarvan drie aan de pil en een klaar om zwanger te raken. De leeuw is alleen geïnteresseerd in het vrouwtje dat niet aan de pil is. Dat is toch boeiend. Ze zullen dat op de een of andere manier merken. Na een aantal jaren wordt het mannetje door de vrouwtjes verstoten. Dierentuinen wisselen mannetjes met elkaar uit om het fokprogramma op peil te kunnen houden. En.. de leefomstandigheden zo veel mogelijk aan te passen aan wat dieren in het wild gewend zijn.



De leefruimtes waren niet alleen groot, maar ook leuk aangelegd. De stokstaartjes hieronder op de foto hadden een ruimte die onder de weg door ging. Niet alleen kunnen zij zich genoeg bewegen, maar het is ook heel speels voor kinderen, die van de ene kant van de weg naar de andere rennen 'achter de stokpaardjes aan'.


 
De vlinders zaten in een kas waarin een oude tempel was nagebouwd. Ik vond het wel leuk, hoewel het een beetje een Walt Disney effect heeft. Dat mag ook wel hoor. Het moet voor een grote groep mensen interessant zijn. Tijdens de boottocht had ik het idee dat ik in een Indiana Jones-decor zat. Dus ach.... het is voor een deel natuurlijk gewoon vermaak, zo'n dierentuin.



De otters hebben hun leefruimte aan twee kanten van een brug. De verzorgster die hen kwam voeren hoefde maar te roepen en ze kwamen aangekrioeld. Ze sprak zo liefdevol over hen! In de ruimte voor de otters was een waterval. De verzorgster vertelde dat de otters, toen ze net aangekomen waren, er helemaal weg van waren en zich door het water naar beneden lieten voeren alsof de waterval een glijbaan was.


Een paar jaar geleden was ik in Artis. Daar was het wel wat ouderwetser dan hier in Emmen. Die dierentuin kan ook moeilijker uitbreiden omdat er inmiddels een hele woonwijk omheen ligt. Begonnen als een verlengstuk van rariteitenkabinetten, zijn dierentuinen nu veel meer wetenschappelijke instituten waar diersoorten in stand gehouden worden met daarnaast een publieksfunctie. Een tijdje geleden schreef ik over Jane Goodall. Zij zou dit volgens mij een mooie tuin vinden.



woensdag 8 juni 2016

Kersentijd

Wat is het heerlijk als de kersen weer in de winkel komen. Ik vind dat zo'n traktatie! Het is een soort fruit dat kennelijk niet van grote afstanden kan worden aangevoerd. Kersen bederven snel. Vroeger aten we thuis kersen uit een potje, nooit vers. Dat was te duur, denk ik. Maar warme kersen over roomijs was echt een luxe. Ik kan me nu zoveel kersen permitteren als ik maar wil en toch blijft het voelen als iets bijzonders. Gelukkig wel, zo blijf ik er van genieten.

In potjes
Zelf maak ik ook kersen in, maar dan in een luxere variant. Ik maak ze om ze te serveren bij etentjes. Ooit heb ik het recept uit een glossy tijdschrift gehaald. Ik zou werkelijk niet meer weten welk tijdschrift. Het recept is dus van iemand anders, ik heb het niet zelf bedacht.
Maak een saus door een halve liter Valpolicella (mag ook een Sangovese zijn, die is wat fruitiger van smaak) met 150 gram suiker, 1 vanillestokje, een paar blaadjes basilicum en wat citroenrasp aan de kook te brengen. Voeg de kersen toe (gewoon met pit) en laat koken tot alles goed heet is. Giet dan de kersen met de wijnsaus in brandschone potjes en wacht op de klik van de deksel.
Voor het serveren eerst de wijn inkoken tot een siroop. De kersen daarin verwarmen en serveren met een stukje ricotta.

Oud recept
Op de website isgeschiedenis.nl vond ik een ander recept met wijn, Krieckenmoes, een recept voor jam uit het midden van de zeventiende eeuw. Met een aanvulling, die met het gevoel geeft van een chutney. Het leuke is dat de jam gemaakt wordt met zoete wijn en dat voor het geleren het fruit zelf gebruikt wordt. Ik heb dit recept nog niet geprobeerd, maar het spreekt me wel aan.


'Om krieckemoes te maken'
Neem zwarte kersen, ongeveer 500 gram. Verwijder de steeltjes was de kersen in een vergiet. Verwijder vervolgens de pitten. Doe de kersen in een pannetje en voeg ongeveer 300 ml. zoete witte wijn toe. De kersen hoeven niet ondergedompeld te zijn.
Zorg ervoor dat er niet teveel wijn wordt toegevoegd, anders kan het niet indikken. Breng de wijn langzaam aan de kook en laat ongeveer een half uur zachtjes koken. Schep de kersen uit de pan en druk ze door een zeef of passe-vite. Verwijder de velletjes die overblijven.
Schep de moes terug in de pan met warme wijn en breng het mengsel opnieuw zachtjes aan de kook. Voeg schepje voor schepje suiker tot de moes van kersen een zoetheid bereikt die u bevalt. Blijf ondertussen goed roeren.
Laat langzaam inkoken tot er een dun, stroperig mengsel ontstaat. Giet het mengsel in een potje of kommetje en laat afkoelen. Roer ondertussen af en toe nog eens goed door het mengsel. Hiermee wordt klonteren voorkomen en koelt het mengsel beter en gelijkmatiger af.

De 'chutney'
Onze smaak is behoorlijk veranderd door de eeuwen heen. In de 17e was het heel gewoon om eten te serveren dat bol stond van verschillende smaken. Dit is de krieckemoes 'het Herte meer verserckt'
Volg het jamrecept op tot de suiker toe moet worden gevoegd. Voeg dan aan 500 gram moes 7 gram kaneelpoeder en 7 gram nootmuskaatpoeder toe. Daarnaast nog 3,5 gram gember en 3,5 gram galigaan. Van kruidnagel, foelie en paradijskruid moet er 1,75 gram in de moes. Goed roeren en daarna suiker naar smaak toevoegen.

Het paradijskruid is te koop in Surinaamse toko's als paradijskorrels. Ze lijken op peperkorrels maar smaken heel anders, zegt de site. Galigaan is waarschijnlijk de oude schrijfwijze van Gailgaan, Galanga, is een wortel afkomstig uit Laos. Het is een wortel die waarschijnlijk te koop is in Aziatische toko’s.
De jam ga ik zeker proberen. En misschien wel een klein potje chutney om mijn hart te versterken. Ik denk niet dat ik daarvoor op zoek ga naar paradijskruid en galigaan, overigens. Dat wordt een heel gedoe voor iets waarvan ik niet eens weet of het gaan smaken.

De foto van het stilleven komt van een andere site. Links onderin is de naam van de site te zien. Ik vond geen opmerking op de site dat ik de foto niet kon gebruiken.

zaterdag 4 juni 2016

Gekregen, gevonden, gekocht en gegeven IV

Een tijdje geleden schreef ik al dat ik over ben gestapt op de 4G's. Ik schrijf op deze blog over genieten van het leven en geven hoort daar voor mij onlosmakelijk bij. Net als alle dingen die ik bij elkaar snuffel door de tijd heen.

Gekregen.
Dingen die in de kringloopwinkel niet verkocht worden, komen op de tafel voor een andere kringloop. Zoals ik eerder al schreef, mogen wij daar tussen zoeken naar dingen van onze gading. Ik vond een glazen pot met een kurken deksel. Prima voor gedroogde blaadjes die ik gebruik om thee van te maken: Lievevrouwenbedstro en citroenmelisse.

Behalve de spullen voor de andere kringloop zijn er ook de dozen voor de fanfare. Daar gaan de boeken in die niet verkocht worden of die niet mooi genoeg zijn voor in de winkel. Ik vond twee boeken naar mijn zin: Adriaan van Dis - Een Barbaar in China en John Steinbeck - Op reis met Charley. De boeken zijn allebei oud, maar de inhoud is nog prima. Als ik ze gelezen heb, laat ik het achter voor iemand anders of geef ik ze weg. Ik stuurde mijn ex-man al een fotootje van het boek van Steinbeck. Als ik het uit heb, wil hij het graag lezen. Hij is een groot fan van reisverhalen.
Zo wordt het ook weer een cadeautje.


 
Ik nam ook nog een klein bruin theepotje (melkkannetje?) mee van de kringlooptafel. Het doet het prachtig als ontbijt theepotje bij een kopje dat ik een aantal jaren geleden mee nam uit Japan. Dat kopje was altijd een eenling in mijn wit-met-zilver-verzameling. Het stond nergens anders bij, maar nu is het een mooi nieuw geheel.
Ik moet deze keer ook 'teruggegeven' aan de lijst toevoegen. Ik dacht dat ik een juicer meenam van de kringlooptafel, maar het bleek een icecrusher. Snapt iemand dat je een icecrusher nodig hebt? Ik vond het wat ingewikkeld.

Gevonden
Daslook bloeide de laatste weken overal. Ik weet dat het beschermde planten zijn, maar krijg de indruk dat de wet wat achter loopt bij de natuur. Ik zag grote velden daslook in diverse parken. Daar heb ik wel iets van geplukt. Verder heb ik het gelukkig in mijn tuin staan. Niet iedereen zou daar blij mee zijn, maar ik wel. De plant vermeerdert behoorlijk. Voor mij is dat prima omdat ik er van eet. Voor anderen zal het minder zijn, omdat het andere planten weg kan drukken. Ik heb een paar kleine potten ingemaakt en olie gemaakt van de bloemen. Een vriendin van mij kreeg de olie van me cadeau in een beugelflesje. Ik liet er één bloem in zakken. Het zag er leuk uit.

Toen ik 's avonds van mijn auto naar mijn huis liep, zag ik een rieten rek tegen de heg van de buren een paar huizen verder staan. Er was een briefje opgeplakt: gratis. Toen heb ik het maar meegenomen. Ik weet nog niet wat ik er mee ga doen, maar het voelt dat ik het kan gebruiken. Misschien leg ik het als een soort ondergrond onder de nieuwe kompostvaten? Of over de grond in de winter? Of gebruik ik de losse stootjes gewoon om mijn Coox mee te starten.

Over de coox gesproken, natuurlijk verzamelde ik weer een hoop takken. Dat is een doorgaand proces om te zorgen dat ik lekker buiten kan blijven koken.

 

Gekocht
€1,80 : Een linnen broek en een blauw geruit bloesje. Ik had nog iets over van de kerstcadeaubon van Terre. Vandaar dat het bijna niks was.
Heel veel planten voor de tuin en deze keer eens niet zuinig geweest, maar genoten van de hoeveelheid. Ze gaan nu stuk voor stuk de grond in. En ik grijp de gelegenheid aan om tuinaarde door mijn kleigrond te scheppen. Dat hoor dan weer bij mijn doelen als ik vijftig ben.
Verder kocht ik twee flessen glühwein voor 0,75 per stuk. Ik heb iets met glühwein en dit jaar kan ik het in mijn dutch oven boven houtvuur verwarmen. Als ik tegen die tijd het vuur onder controle heb tenminste. En iedere consuminderaar weet: je kunt het beste buiten het seizoen kopen.

Gegeven
Eerlijk gezegd vind ik dit het leukste cadeautje dat ik in tijden gegeven heb. Een collega die wij allemaal erg waarderen ging met pensioen. Hij was projectleider voor diverse projecten en deed dat altijd heel goed. We kochten een mooi schrift met harde kaft voor hem en schreven zijn laatste project. Op de eerste 50 pagina's kreeg hij in totaal 25 vragen en opdrachten en ruimte om daarvan verslag te doen. Tussen pagina 51 en 52 lag een envelop met postzegel er op. De laatste opdracht was om ons een brief te sturen over zijn ervaringen.
Een paar voorbeelden van wat er in stond.
  • Noem 5 elementen van een geweldig pensioen
  • Tip:Stel een kleinkinderendag in en beschrijf hier de eerste dag
  • Beschrijf hier je mooiste jeugdherinnering
  • Waar wil je altijd nog naar toe? Waarom? Wanneer ga je?
  • Uitdaging: schrijf op deze pagina een gedicht.
  • Tip: kies een goede fles wijn, ga ervoor zitten op deze te proeven en beschrijf de smaak. Advies nodig? bel 06... (het telefoonnummer van de betreffende collega)
Ik las de opdrachten voor aan een andere collega en zij zei: "het lijkt wel een oefenboek mindfulness." Dat vond ik wel een leuk compliment. De collega die afscheid nam is onze uitdaging aangegaan. Ik ben benieuwd wanneer we de brief ontvangen.

Een ander cadeau was een klein beeldje van een gans. Ik kocht het bij Terre des Hommes. Een restauranthouder bij mij in de buurt verzamelt gansjes. Dus, toen ik daar onlangs ging eten, nam ik het als een cadeautje voor hem mee. Hij was erg verrast en toen hij mij mijn lievelingswijn kwam brengen, was het eerste glas van de zaak. Omdat hij het zo leuk vond.








woensdag 1 juni 2016

Dutch oven

Ik schreef een paar weken geleden over mijn plannen. De aanschaf van de driepoot en de dutch oven was daar een onderdeel van. Vorige week vrijdag kwam de bestelling binnen. Ik was echt net thuis van een vergadering. Wat een heerlijk begin van het weekend. Een dutch oven is een zware gietijzeren pan op kleine pootjes met een zware deksel. Je kunt de pan boven vuur hangen, maar ook gewoon in vuur zetten. Als je dan kooltjes op de deksel legt, heb je een oven. Je schijnt er zelfs brood in te kunnen bakken. Maar zo ver ben ik nog niet. Zaterdag was ik de hele dag weg, maar zondag had ik tijd om mijn nieuwe speelgoed uit te proberen. Zondag is mijn vastendag geworden, althans als dat lukt. Ik maakte dus een groentesoep: tomaten, het laatste stukje bloemkool, een ui, blaadjes uit de tuin, provençaalse kruiden en een restje champignons. Groetensoep is sowieso ideaal als er nog restjes zijn. Het koken ging prima. Het water was heel snel heet in de gietijzeren pan en de soep smaakte prima.
Ik denk dat ik er wel mee moet leren spelen: je kunt de hitte namelijk niet echt beïnvloeden.


Ik had wel wat problemen met het vuur. Het duurde lang voordat het heet genoeg was. De laatste tijd heb ik zoveel op de Coox gekookt, dat het oudste hout wel zo'n beetje op is. Wat ik nu heb, is niet echt kurkdroog en dat merk ik bij het stoken. Tja, wat te doen? Hout kopen? Het is nou juist de sport om losse takken op te rapen en te gebruiken. Vorig jaar dacht ik echt dat ik een prima voorraad had. Maar ja, de ervaring leert anders. Ik had zoveel rook in mijn gezicht gehad, dat ik 's avonds het gevoel had dat ik een dikke sigaar gerookt had.

Er is dus nog het een en ander uit te vinden en dat houdt het leuk in mijn 'cottage'. En in de tussentijd geniet ik geweldig. Als je goed kijkt naar de onderste foto, ze je de confetti van kastanjebloesem op het pad liggen. Alsof er een bruiloft in mijn tuin geweest is.  
 
 

Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...