maandag 29 februari 2016

Praten over geld

Misschien is dit herkenbaar: je ziet tijdens een gesprek een waas over de ogen van je gesprekspartner komen. Hij of zij begint wat om zich heen te kijken of gaat eens verzitten.
Je praat over geld met iemand die daar niet van houdt. Ik had het onlangs toen ik vertelde over het aflossen van mijn hypotheek. Mijn gesprekspartner bleef beleefd, maar had moeite om niet in gedachten weg te drijven. Ze zal misschien wel gedacht hebben dat ik gierig ben of oppervlakkig of vindt ze het onfatsoenlijk om over geld te praten. Er zijn zo veel negatieve gedachten en gevoelens over geld en vooral rijkdom.
  • Het is een noodzakelijk kwaad
  • Mensen met geld zijn egoïstisch.
  • "Geld maakt niet gelukkig".

Ik ben van onderwerp veranderd in dit gesprek, maar het beeld is me bijgebleven. Na jaren consuminderen vind ik het logisch om aandachtig om te gaan met geld en er duidelijke beslissingen over te nemen. Niet alleen met geld, ook fossiele brandstoffen, water, voedsel, kleding, schoonmaakmiddelen, noem maar op. Niet alles wat beschikbaar is, is ook per se nodig voor mij. Mijn ecologische voetafdruk is al groot genoeg.

Toen ik begon als consuminderaar, haalde ik mijn informatie van Internet (het forum deguldengulden was geweldig) en leerde daar over 'Je geld of je leven'. Heel inzicht gevend vond ik het: alle uitgaven omrekenen naar je uurloon. Dat is dus wat je verdient met één uur levensenergie en daarmee naar de hoeveelheid levensenergie die je wilt uitgeven. En dan wordt al heel snel duidelijk of iets je energie waard is..... Vaak niet.

 
Natuurlijk is het ook een sport voor mij geworden. Ik hóéf niet van de helft van mijn inkomen te leven maar ik probeer het. En het lukt ook niet altijd. En dat is prima. Ik heb totaal niet het gevoel dat ik beknibbel op mezelf of gierig ben. Ik heb juist het gevoel dat ik uitstekend voor mezelf zorg. Het aflossen van mijn hypotheek is een sport, ja.... en zelfzorg. Ieder jaar dat mijn maandlasten omlaag gaan, kan ik met minder inkomen rondkomen. En stap voor stap koop ik mijn vrijheid. De vrijheid om minder te gaan werken, om tijd te hebben voor alles wat ik nog wil ondernemen en leren, om te genieten van dat wat ik nu bij elkaar spaar.

Voor mij is geld de energie die ik investeer in mijn vrijheid. Ik moet nog even wachten, maar het gloort zeker aan de horizon. Een paar dagen per week werken, de andere dagen leven in de tuin, voor vrijwilligerswerk en gevuld met hobby's en vrienden. Ik moet voortaan niet meer zeggen: 'Ik heb mijn hypotheek afgelost', maar: 'Ik heb weer wat vrijheid gekocht'.

woensdag 24 februari 2016

Vasten

De tijd tussen carnaval en Pasen is in onze geschiedenis het moment van vasten, de veertig dagen tijd. Historisch gezien was dat een goed moment. De voorraden die waren aangelegd voor de winter begonnen op te raken. De natuur stond stil dus er was niets te oogsten. Er was weinig meer te eten, zeker voor de gewone bevolking. Naast de historische logica is er een spirituele en helende kant aan vasten.

foto the*times*co*uk
Ik zag een documentaire van de BBCjournalist Michael Mosley. Hij ontdekt aan het begin van de documentaire dat er van alles met hem aan de hand is. Dat hij voor zijn leeftijd een hoog risico heeft voor allerlei ziektes. Voor hem is dit de aanleiding voor een onderzoek naar gezond ouder worden. Hij bezoekt een man die al jaren minder calorieën eet dan hij volgens de standaarden nodig heeft. Samen met hem doet hij een uitgebreide medische test, waaruit blijkt dat deze man vele malen gezonder en fitter is en dat zijn kansen op de ziekten die voor Mosley in het verschiet liggen, vele malen kleiner zijn. Dat is schrikken.

Alleen... iedere dag minder eten dan nodig hebt, Mosley heeft er weinig 'trek' in. Zijn onderzoek gaat verder en hij komt op het gezondheidseffect van vasten. Vier dagen houdt hij het vol en daarna laat hij zijn waarden opnieuw testen. Hij is enorm vooruit gegaan, zo blijkt. Maar... ook dit soort vastenperiodes spreken hem niet zo aan.

Dan komt hij op de methode van regelmatig een dag vasten. De 5:2 methode. Twee dagen per week mag hij niet meer eten dan een vierde van zijn normale calorieën, 600 in zijn geval. En de andere vijf dagen eet hij wat hij verbruikt. Hij besluit het een maand te proberen. Voor hem was het geweldig effectief. Uiteindelijk schreef hij er een boek over en als ik het goed heb is er ook een kookboek uitgekomen.

Ik vind het een bijzonder verhaal. Gezond oud worden, lang zelfstandig en vrij blijven, is wat ik wil. Ik ben er al een tijd op zoek naar een goede manier om dit te bereiken. Vorig jaar schreef ik over Okinawa, over de manier waarop daar geleefd wordt en hoe mensen daar ouder worden. Ik vind dat mooi, en dit 5:2 lijkt me een mooie aanvulling. Het gaat me niet om het afvallen, dus. Een paar kilo minder mag altijd, maar dat kan ook op andere manieren. Het gaat om de positieve effecten op mijn gezondheid en om de duurzaamheid van het resultaat.
 
Twee keer per week vasten vind ik lastig omdat ik het niet kan combineren met een werkdag. Mosley doet het wel in de documentaire. Maar nu het goed met hem gaat is hij overgestapt op een onderhoudsdosis van een dag per week. Dat lijkt me voor mij beter. Ik heb de zondag uitgekozen als vastendag. Grappig, het is de opgelegde rustdag uit mijn jeugd. Maar nu kies ik er zelf voor. Ik wil het combineren met spirituele elementen van het vasten. Ontspanning, uitrusten en zelfzorg.

Net als Mosley ga ik het een maand proberen. Op de vastendagen eet ik 500 cal. en op de andere dagen wat ik nodig heb. In mijn geval is dat niet de standaard 2000 cal. Ik heb een zittend beroep en sport hooguit twee keer per week. Dat betekent dat ik met 1800 cal. per dag toe kan. Vier zondagen vasten staan intussen in mijn agenda. Wordt vervolgd dus.

Wat doen jullie voor je gezondheid?? Zouden jullie dit dieet proberen??

PS Net zo min als ik reclame wil maken voor de Okinawa leefwijze, doe ik dat voor dit vasten-dieet. Het is alleen mijn zoektocht naar manieren om zo gezond te leven dat ik grote kans maak op een gezonde oude dag.







zondag 21 februari 2016

Minimalisme op maat

Het blijft me trekken, het minimalisme. Iedere maandag lees ik de aanvulling op het blog van Miss Minimalist en geniet ik mee van de stappen die mensen zetten naar een leven met weinig spullen. Ik droom er van om over een paar jaar weer een slag kleiner te gaan wonen en met minder spullen te doen. Steeds iets eenvoudiger, steeds meer zelfvoorzienend (of wat daar voor door kan gaan). Het huis heb ik al op het oog en regelmatig bekijk ik foto's op de huizensite als er weer eens zo'n huis te koop staat.

Een paar weken geleden schreef een minimaliste dat zij vindt dat je op allerlei manieren minimalist kunt zijn. Het gaat er om dat je die dingen hebt die je echt gebruikt en waarvan je kunt genieten. Je kunt dus, schreef ze, een verzameling smurfen hebben en tegelijk minimalist zijn. Ik ben het helemaal met haar eens. Natuurlijk zijn er genoeg mensen die het een sport vinden om zo min mogelijk spullen te hebben. Ik zie regelmatig het getal 100 voorbij komen. Ook goed, en waarschijnlijk een heel spannende uitdaging, maar niet voor mij.
Ik houd van mooie dingen en ik hecht aan de spullen in mijn huis die een verhaal hebben. Mijn servies bijvoorbeeld, wit aardewerk met een zilveren randje. Het maakt niet uit of het van eenzelfde merk of serie is, wit met zilver is genoeg. Ik liet mijn hele verzameling een tijdje geleden aan een andere vriendin zien. 'En.... met hoeveel mensen woon je hier?', vroeg ze me licht spottend. Tja, ik kan een heel buffet inrichten als ik wil. 'Een weeshuis voeden', zou mijn moeder gezegd hebben. Ik ben nu ook wel gestopt met verzamelen van het servies. Maar zal ik het weg doen omdat ik meer heb dan ik nodig heb? Nee, ik vind het mooi en het is jammer van een paar jaar snuffelwerk. En daar staat het ook symbool voor. Die sprongetjes die mijn hart maakte als er ergens uit een grote stapel dat ene witte bord met een zilveren randje kwam. Of de verrassing van het vinden van een paar schaaltjes.

Er is nu, daar moet ik eerlijk in zijn, weinig meer dat ik nodig heb voor in huis. En toch vind ik soms nog iets dat een echte aanvulling is. Een paar dagen geleden kocht ik nog twee dingen voor mijn schrijfhoekje. Ik denk dat ze uit de jaren vijftig stammen en vooral het houten bakje vind ik prachtig. Er horen sigaretten in, maar lucifers mogen vast ook wel. En de brievenstaander past er prima bij. Ook daar heb ik nu niks meer nodig. Dat voelt ook echt goed.

Een ander voorbeeld waarin ik geen '100-dingen-minimalist' ben is mijn kleding. Ik heb genoeg, maar ik koop als ik in de kringloop ben vaak blouses, shirts of truitjes in kleuren die me goed staan. Ik sla ze op in een doos en als ik dan besluit dat een blouse of een truitje echt niet meer kan, dan winkel ik in mijn eigen kast voor een vervanging. En... er is een ander voordeel. Omdat ik redelijk veel shirts en blouses heb in dezelfde tinten, krijg ik mijn wasmachine vol. Dat zou anders echt lastig zijn en halfvolle machines draai ik niet. Soms zijn er dus goede redenen om meer te hebben dan je echt nodig hebt.

Op andere punten ben ik heel goed op weg om me te ontdoen van dingen die ik niet nodig heb. Een tijdje geleden kwam een vriendin eten. Ik had haar vriend ook uitgenodigd. Hij is wetenschappelijk onderzoeker. Ik zag hem langs mijn boekenplanken gaan om een beeld te krijgen van mijn 'bibliotheek'. In de afgelopen jaren zijn er vele dozen boeken naar de kringloop gegaan, zonder dat ik ze ooit heb gemist. Ik neem aan dat hij teleurgesteld was met wat er nog stond. Maar ik niet, ik moest glimlachen omdat mijn boekenplanken precies bij mij passen.

Blij dat mijn boekencollectie geen indruk maakte.....

dinsdag 16 februari 2016

Eigen huis

 
Dit is inspirerend verhaal. Deze man heef met een eenvoudige baan, het bijgehorend lage inkomen, geduld en precies kiezen wat hij wil nu een eigen huis. Het is totaal anders dan in Amerika gebruikelijk was: groot, groter, grootst. Hij vertelt over de verbazing van mensen om hem heen over de keuzes die hij maakte. En het plezier dat hij in zijn leven heeft is zo duidelijk. Niet meedoen aan de ratrace, maar zijn eigen hart volgen. Ik kijk het filmpje zo nu en dan om me te herinneren aan mijn eigen zoektocht naar het leven dat zo mooi is, dat ik er elke dag het glas op kan heffen.
Veel kijkplezier.
 
Overigens: de filmmaakster Kirstin Dirksen heeft een grote verzameling boeiende films gemaakt van mensen die in kleine huizen wonen, zelfvoorzienend zijn en vooral: creatief hun eigen gang gaan. Haar videokanaal is echt een aanrader.

zaterdag 13 februari 2016

Gekregen, gevonden en gekocht

In de afgelopen maanden ben ik weer heel wat rijker geworden. Ik vond prachtige dingen in kringloopwinkels en kreeg veel cadeau's.

Ik kreeg drie soepborden, twee bekers en een dinerbord van Ar*zbe*rg cadeau voor mijn serviesverzameling van iemand met wie ik samenwerk in de winkel. Prachtig wit aardewerk met een zilveren randje. Ik kreeg uit de winkel ook een klein koekenpannetje mee, dat naar de oud ijzer handel zou gaan. Ik heb het meegenomen om te kijken of ik er in kan koken op het petroleumstel. Ik heb er inmiddels een ei in gebakken, en dat ging prima.

 
Via vrienden kreeg ik twee pallets en in de winkel was een verzameling plankjes over dat ik als brandhout. De pallets zullen in mijn vuurkorf verdwijnen op de zomeravonden. Ik wil een driepoot met een pan eraan kopen om boven het houtvuur in de vuurkorf mee te koken. De plankjes kan ik absoluut voor mijn Coox. En daar heb ik in de afgelopen tijd natuurlijk veel hout voor verzameld. Ik loop meestal wel met een tak of een stuk schors in mijn handen over straat. Tja... het zou er overtuigender uitzien als ik een hond had.

Mijn serviesverzameling is nu wel zo ongeveer compleet nu ik twee soepborden en twee schalen kocht voor € 2,50 en twee schalen, twee 'soepkoppen' en een soepterrine voor € 6,00. Er komen nog wat borden en schalen, die ik heb gekregen van een vriendin uit de erfenis van haar moeder.

Omdat ik in mijn koekenpan zo had laten aanbranden, dat ik 'm moest weggooien, kocht ik een kleine koekenpan met anti-aanbaklaag voor € 2,25. En voor mijn voornemen om mijn eigen cosmetica te maken, kocht ik een kleine glazen pot met een stevige deksel voor € 0,60.

Mijn klerenkast is ook weer wat aangevuld, met een paar blauwe schoenen (€ 6,00) een geweven sjaal (€ 2,50), een zeegroen truitje (€ 4,00) dat past bij een jasje dat ik al enige tijd geleden heb gekocht en een 'jaren twintig' sjaaltje (€ 2,25) met prachtig borduurwerk. Ik kocht ook nog een bruin jasje (€ 6,00.)

 
Een meer luxe aankoop waaraan ik veel plezier beleef, is een likeursetje. De glazen staan voor 4,50 per stuk op internet en ik betaalde 5,00 voor 4. Voor de karaf betaalde ik 10,00 en op internet is er 25,00 geboden voor een vergelijkbare karaf. Dat is ook een leuke gedachte. Ik heb port in de karaf gedaan en geniet regelmatig als ik thuis kom van een klein slokje in zo'n likeurglas. Stijlvol en precies goed... voor mij dan, portliefhebbers vinden het waarschijnlijk ongepast.

Ik kocht ook nog een cadeautje. Dat laat ik hier maar even weg. Wie weet leest degene voor wie het is mee, en dan is de verrassing er af..... Als ik het gegeven heb, kom ik er nog wel eens op terug.


donderdag 11 februari 2016

Kookwijn

In het weekend mag ik graag een glas wijn drinken. Een fles is dan wel veel voor mij en als wijn lang open staat, wordt ie er niet beter op. Ik ben al een tijdje bezig om minder weg te gooien en nu heb ik hier ook een oplossing voor.

Een deel van de wijn warm ik op totdat het begint te koken. Dan giet ik het snel in een schoon klikpotje. Stickertje op het glas met 'kookwijn' en de datum en klaar is het. Ik kook het wel zo kort mogelijk. Ik weet niet of dat nodig is, maar heb het idee dat langer koken niet goed is voor de smaak. Als ik rode kool maak of stoofperen, heb ik altijd wijn in huis om er een heerlijke smaak aan te geven.

Met witte wijn kan het ook. Dat is dan weer heerlijk door de risotto. Ik weet  niet hoe lang het nog bruikbaar is nadat ik het heb ingemaakt. Dat moet ik nog ontdekken. En ik kan dit natuurlijk niet oneindig doen. Dan staat straks mijn hele kelderkast vol wijn.

Nou ja, ik hoef niet ieder weekend wijn, zo nu en dan een mooi biertje vind ik prima, een glaasje port ook wel. En anders geniet ik geweldig van een goed gezet kopje thee. Het belangrijkste is dat ik geen wijn meer hoef weg te gooien.


dinsdag 9 februari 2016

Watermeter: geld terug

Begin januari heb ik de stand van mijn watermeter doorgegeven. Eigenlijk was ik te laat. Ik had twee herinneringen laten lopen en het Waterbedrijf had me al laten weten dat ze nu zelf een schatting zouden gaan maken. Dat zou volgens hen negatief voor mij kunnen uitpakken. Dat weet ik wel zeker, want mijn verbruik ligt ongetwijfeld lager dan het gemiddelde.

Ik had het laten bekijken van de meter uitgesteld omdat ik het zo'n gedoe vind. De meter zit onder de vloer bij de voordeur. Dat betekent dat de vloerbedekking er uit moet om het luik te kunnen openen. Uiteindelijk gaat het nergens over. Binnen een paar minuten is alles weer netjes. Het is meer het idee dan dat het echt tijd kost.

Maar goed. Ik heb de stand doorgegeven en deze week kreeg ik de 'uitslag'. Een jaar zuinig zijn met water heeft zin. Dit jaar heb ik 24 m3 gebruikt volgens de meting. Mijn kwartaalbedrag gaat met €5,00 naar beneden en ik hoef het eerste kwartaal niets te betalen.

Ben ik dan echt zó zuinig geweest? Ik weet het niet zeker. De kans is groot dat ik vorig jaar echt te laat was met het doorgeven van de meterstand, dat ik toen ingeschat ben op gemiddeld verbruik en dus een jaar veel te veel heb betaald. Wat ik wel zeker weet, is dat ik het afgelopen jaar voorzichtig ben geweest met water. Niet meer gebruikt dan ik echt nodig heb. Of zelfs nog wel iets meer dan dat.

Misschien volgend jaar nog minder? Ik hoop het.


donderdag 4 februari 2016

Kweek

Voor wie meeleest met de mijmeringen van Annemiek van Deursen (en wie doet dat nu niet???) is het al duidelijk dat het zaaiseizoen langzaamaan weer is begonnen. Eerlijk gezegd aarzel ik dit jaar. Het vorig jaar heb ik te weinig tijd gehad om in de tuin te werken. Het kwam heel slecht uit allemaal. Steeds als ik tijd had, regende het.


De tomaten zijn niet rood geworden, de broccoli wilde niet groeien. Al met al was het teleurstellend. Ik ben er dus gewoon niet erg enthousiast over op dit moment. Binnenshuis kweken is een ander verhaal. Ik heb pluksla en broccolikers gezaaid. De pluksla gaat heel hard. De broccoli wat langzamer. En dat is mooi: als ik het een op heb, kan ik het ander oogsten.
Het zijn kleine beetjes overigens. Ik moet immers wel zorgen dat ik alles kan opeten....

 
Ik laat het besluit over de tuin nog maar even sudderen. Wie weet, krijg ik er ineens geweldig zin in. Of vind ik groenten die zich zelf wel redden zonder dat ik er veel tijd aan hoef te besteden.

Iemand een idee???


Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...