donderdag 23 juli 2015

Okinawa

Hoe word je gezond oud? Een vriendin toonde me een boek dat zij aan 't lezen was: Hoe word ik 100? Zij wil, net als ik, graag gezond oud worden en koos voor de leefwijze die in de Voedselzandloper wordt aangeraden.

Ik heb de Voedsel zandloper van haar geleend en gekeken of ik ook zo wilde leven. Tegelijk kwam ik in de kringloop een boek tegen over leven als op Okinawa. Okinawa is een eilandengroep in de Chinese zee, waar de inwoners verrassend oud worden en nog heel lang gezond blijven. Twee Amerikanen en een Japanner bestudeerden deze mensen jarenlang om uit te vinden wat nou zo bijzonder was. Okinawa hoort bij de blauwe zone: een verzameling van landen op de wereld waar de mensen heel oud worden.

Het bleek een samenspel van factoren te zijn: goed (maar matig) eten, bewegen en veel samen zijn, rust in je leven inbouwen en veel genieten. Zo vat ik het voor mijzelf samen. Het spreekt me erg aan. Zeker nu ik gemerkt heb
 dat het met mijn conditie niet in orde is. Na een wandeling van een paar uur waren mijn scheenbeenvliezen ontstoken. Het was na een paar dagen weer over, dus ik herstel wel goed, maar toch: ik zou toch voldoende conditie moeten hebben om te kunnen wandelen.

Er zijn ook speciale voedingsmiddelen die op Okinawa veel gegeten worden. Een van de mooie dingen er aan is dat er veel sojaproducten in het dieet zitten en heel veel groenten en fruit. Het past dus heel goed bij mijn leefstijl zoals ik die al had. Ik geniet van smoothies op basis van soja en van soep met veel verschillende groenten, miso en Japanse kruiden. Ik ben intussen ook gaan sporten en weer zo veel mogelijk de stress uit mijn dagen.

Het is natuurlijk nooit te zeggen of ik honderd wordt, maar ik vind het een mooi streven. Gezond oud worden moet toch heerlijk zijn. En deze manier van leven, zoals de Okinawanen het doen, kost mij heel weinig moeite omdat het bij mijn smaak past. Ik heb ook wel eens andere dingen geprobeerd, maar dan had ik het gevoel dat ik leefde om te eten en niet at om te leven. Een van de leefstijlen die me heel goed beviel, was Een Leven Lang Fit. Misschien was dat omdat het vergelijkbaar was, met heel veel groente en fruit.

dinsdag 21 juli 2015

Petroleumstel

 
Mijn moeder hield van de dingen van vroeger en ze wist er ook veel van. Op onze struintochten op rommelmarkten herkende zij bijvoorbeeld de spinaziesnijder: een soort pizzasnijder in het kwadraat. Ze kocht het ding, en het lag jarenlang bij ons in de keukenla. Ik kan me niet herinneren dat ze de snijder ooit gebruikte. Maar dat maakt ook niet zoveel uit, de nostalgie, daar gaat het om.
 
Meestal tenminste. Soms komen nostalgie en de moderne huishouding toch weer bij elkaar. Bij mij is dat met mijn petroleumstel. Ik heb ontdekt dat het toch wel heel handig is als je dingen wilt laten pruttelen.
 
De laatste tijd pruttelt er regelmatig een tomatensaus op de olievlam. Heel handig als er gasten komen. De saus wordt gaar terwijl ik lekker zit te praten. Het werkt ook goed als ik een middag in de tuin bezig ben. Als ik klaar ben, is het eten dat ook.
 
Hoewel het zondag hard regende, kon ik toch na een uur of vijf de tuin in. Ik moest nog een paar plantjes een plaats geven voordat ik op vakantie ga. Heel lastig als dat zo tussen de regenbuien door moet, maar goed. De zon brak door en ik kon aan de slag. Voor ik naar buiten ging goot ik een blik pruimtomaten in mijn gietijzeren pannetje. Er gingen stukjes ui, knoflook, olijf en geroosterde paprika bij. Daarna liet ik het pannetje op een laag pitje koken.
 
Toen een  mooie witte roos, twee geitebaarden en twee vingerhoedkruidplanten in de grond stonden en een deel van de tuin was ontdaan van alle zaailingen van de vrouwenmantel, had ik wel behoorlijke trek. Ik had nog heet water in de thermosfles. Die ging in een pannetje. Toen het kookte ging er een handje volkorenpasta bij en zette ik het gas uit. De pasta wordt ook gaar als je het water verder niet meer verwarmt.
 
Ik ruimde het tuingereedschap op, waste mijn handen, zette de tuinstoel klaar en pakte servies en bestek. Tegen die tijd was de pasta gaar. Saus erover, geraspte kaas erbij en een lekker glaasje wijn. Net voordat het weer begon te regenen, had ik mijn eten op. Toch nog even genoten van de 'zomer'.

maandag 20 juli 2015

Heg

In mijn wijk hebben veel huizen een kleine voortuin en om die voortuin staat een heg. Als je op oude foto's kijkt, zie je die heggen ook staan. Ze horen echt bij het straatbeeld van de jaren dertig, toen de wijk werd gebouwd.

Bij de meeste huizen is de heg er nog. Een enkeling heeft een andere heg geplaatst (een rode beukenhaag is er ook) of plantenbakken. Maar dat tast het beeld van de straat niet echt aan. Onlangs hebben nieuwe bewoners verderop in de straat juist zo'n heg geplant om hun huis weer te passen in de sfeer van de straat.

Met de bomen erbij, is onze straat prachtig groen. Iedere keer als ik de straat in loop of rijd, geniet ik daar weer van. Ook als ik vanuit mijn slaapkamerraam naar beneden kijk. Al dat groen, al die heggen, het geeft de straat een knus uiterlijk.

Vorige week zondag keek ik uit mijn raam en zag tot mijn schrik dat er een heel aantal takken van mijn heg was verbogen. Het was duidelijk te zien dat iemand in de heg gevallen was. Een struikelende dronken voorbijganger? Vechtende studenten? Ik weet het niet. Ik ben naar beneden gegaan en heb zo goed en zo kwaad als het ging de takken terug gebogen. Helaas waren er drie afgebroken.

Gisteren heb ik dat deel van de heg geknipt. Ik doe dat meestal in drie etappes, anders wordt het me te zwaar. Ik knip de heg met een gewone heggenschaar, niet met een elektrische. Voor mij is tuinieren iets van stilte en rust. Daar hoort geen lawaai van machines bij. Het geeft me rust om zo met een afgebakend stuk werk bezig te zijn. Op een avond heb ik niet veel tijd en dan is het goed om een kleine(re) klus aan te pakken. Na het knippen volgt het straatje vegen en daarna de voldoening van de geklaarde klus. Prettig is dat.

Nu ik klaar ben met knippen van het tweede deel, is het gat nog beter zichtbaar. Jammer vind ik het, maar ik hoop dat er snel nieuwe uitlopers komen op de oude takken. Dat zal ongetwijfeld gebeuren. De heggen zijn al oud en blijkbaar onverwoestbaar. Die gaan niet opzij voor dronken struikelaars of studenten.

maandag 13 juli 2015

Slakken (met update)


Vanmorgen zag ik een slak in een van mijn koolrabi's kruipen. Hij had er al een behoorlijk diep gat in gegeten. Zo diep dat het geen zin meer heeft om dit knolletje te oogsten. Twee anderen zijn ook aangevreten. Met dit weer is het bijna niet meer bij te houden met de slakkenvangst. Soms vind ik wel 20 slakken op één avond. Ze gaan gezamenlijk op een schaaltje en ik breng ze een eind verderop  naar een veldje met zevenblad. Ver buiten mijn tuin voor een slak. Maar toch komt er geen eind aan de slakkenvraat.

Ik vind het jammer. En soms erger ik me er aan. Maar ja, ik aarzel echt bij  slakkenkorrels. Ze sterven een hongerdood heb ik begrepen. Dat kan toch ook niet. Ik laat het maar zo. Misschien moet ik vooral dingen gaan kweken die ik wel lekker vind, maar waar een slak geen omweg voor maakt. En ach, ik houd nog genoeg plezier over aan het tuinieren.


Ik heb te weinig tijd om alles in mijn tuin in de gaten te houden en het komt regelmatig voor dat het regent dat het giet als ik een keer tijd heb om de tuin in  te gaan. Dus... ja... mijn tuin is een beetje wild en niet te vergelijken met prachtig onderhouden tuinen van anderen. Soms ben ik jaloers, maar meestal tevreden. Je kunt het rommelig noemen. Het zij zo.

Ik houd het hier maar op: rommelig is het nieuwe weelderig.

Update: gisteravond vond ik 26 slakken en vanmorgen 33. Het is echt een slakkenparadijs in mijn tuin. Stel je voor! 6 Slakken gezamenlijk aan de maaltijd op mijn laatste kropje sla. Alle 59 slakken hebben een andere plek gekregen: tussen het zevenblad achter mijn huis. Ik weet niet of ze zevenblad echt lekker vinden, maar goed. Ik moest vroeger ook gewoon mijn andijvie eten. Het zit niet altijd mee.

maandag 6 juli 2015

Delen

Er is voor mij weer een nieuwe loot gekomen aan de fantastische boom van het delen. Na book- en postcrossing en kleine boekruilkastjes, kledingruilbeurzen is er nu foodsharing bij gekomen. Het bestaat al wel een tijdje, maar sommig nieuws gaat langzaam. In ieder geval in mijn richting. De vernieuwing van het ruilen is natuurlijk geweldig tegen het weggooien. En het is zo positief.

Blij word ik er van. Zeker als je kijkt naar de kast op de foto op de site van Genoeg-magazine. Een heerlijke rijkdom. Ook op de site van foodsharing is er van alles te vinden. En ik ontdekte dat er bij mij in de buurt een foodsharingpunt is. Bij een ander nieuw initiatief: Mijn tafel. Dat gaat niet om delen van spullen, maar om eht delen van winkelruimte.

Waarschijnlijk kenden vele mensen het al voordat ik het wist: je kunt een tafel huren en daar je overtollige spullen verkopen. Erg de moeite waard voor mensen die te veel hebben. Ik heb dat\ar wat minder last omdat ik jaren mee doe aan de d'ruitdaging in oktober, maar toch vind ik het prachtig, die nieuwe initiatieven. Wat ik over heb, gaat naar de kringloopwinkel. Daar kunnen ze er altijd weer wat aan verdienen en vaak is dat voor goede doelen. Met eten ligt dat natuurlijk anders. Bij mijn weten is dat niet te krijgen in de kringloop.

Hoe dan ook: ik hoop dat dit doorzet. Dat we dingen die we zelf niet eten in zo'n ruilkast gaan zetten. Wie weet wie er mee geholpen is.

Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...