maandag 15 december 2014

Voorraad 2015

Ik schreef een tijdje geleden dat ik bezig ben met het opeten van mijn inmaak van de afgelopen jaren. En tegelijk ben ik mijn voorraad aan het aanvullen. Ik doe dat meestal aan het einde van het jaar. Het heeft iets symbolisch, alsof ik mee voorbereid op het nieuwe jaar.

Uiteraard koop ik de houdbare dingen. En daarbij let ik op de houdbaarheidsdatum. Dit jaar kocht ik voor het eerst gedroogde judasoren bij de Aziatische supermarkt. Ik heb er al eerder over geschreven. Ik kon ze eerst zelf oogsten van de vlier achter mijn huis, maar een van de buren heeft de struik zo goed gesnoeid dat de rotte plekken weg zijn. De struik is sterker dan ooit. Prachtig natuurlijk maar ik heb geen oogstplek meer voor mijn paddestoelen. Ik kocht een kilo! Dat is echt een enorm grote zak, voor € 12,95. Houdbaar tot halverwege 2016. Het is wel grappig om met zo'n grote zak paddestoelen over straat te gaan. Je kunt de paddestoelen weken en als je teveel hebt, laat je ze gewoon weer drogen. Ideaal.

Verder kocht ik intussen:
Een grote pot sambal; twee zakken kikkererwten; twee flessen olijfolie; een zak quinoa; 20 blikken tomatenstukjes; een zak linzen (ik heb nog redelijk wat in huis, dus een zak is genoeg); een paar flessen lampolie voor in het petroleumstel en mijn theelicht; een zak zilvervliesrijst; drie zakken pasta; een pak Chinese mie; tien kilo speltmeel voor mijn brood (in twee etappes gekocht om zeker te weten dat ik geen bedorven meel heb over een paar maanden); een kilo rozijnen; een kilo pompoenpitten; een kilo havervlokken; een kilo boekweitvlokken; een kilo roggevlokken; een kilo gerstvlokken allemaal voor mijn muesli; een zak gedroogde bonen; een liter ketjap; een liter sojasaus; sojamelk; gebroken lijnzaad voor door het brood en de muesli. En twee zakken soda voor het steriliseren van de inmaakpotten.

Het voelt heel rijk, zo'n gevulde voorraadkast.


woensdag 10 december 2014

De betekenis van geld

Ik was bij het weekend over financiele vrijheid. Aan de orde was, hoe sterk we beinvloed zijn door wat ons is geleerd over geld. Ik vond het heel interessant. Als je er bij stil staat wat je geleerd is over geld, kun je beter begrijpen hoe je zelf met je financien om gaat.

 Een bevriende ondernemer vertelde dat zijn vader een huis had gekocht voor zijn grootouders, die zelf  heel arm waren. Dit huis stond naast hun eigen huis. Opa en oma waren dus de buren. Ze waren warm, hartelijk en altijd positief, maar er was heel weinig geld. Hij bewaart heerlijke herinneringen aan deze grootouders. De opa werkte zijn leven lang bij de matrassenfabriek. Zijn andere opa had een zwaar leven gehad. Hij was opgegroeid als wees en had veiligheid gevonden in geld. Hij was enorm rijk, had vastgoed en bedrijven en ....... was altijd aan het werk en onbereikbaar. Hij zag het verschil in opvoeding goed terug in zijn ouders, ooms en tantes. Zelf is hij succesvol en werkt hij hard, maar als mensen hem verwijten dat hij het om het geld doet, is hij echt gekwetst. Hij weet hoe dat voelt, heeft het gezien bij zijn opa en weet dat hij zelf niet zo is en ook beslist niet zo wil zijn.

Mijn vader kwam uit een familie van middenstanders, kleine winkeliers, waar geld altijd een punt van zorg was. Hij vertelde een keer dat zijn vader naar hem toe kwam om het geld te vragen dat hij voor zijn collegegeld bij elkaar verdiend had. Er moesten rekeningen betaald worden en opa hade het geld niet. Altijd was er de angst voor het moeten sluiten van de winkel. Mijn vader heeft dat meegenomen in de rest van zijn leven. Als mijn zussen en ik schoolspullen, boeken of kleren gingen kopen, zei hij steevast: 'Niet teveel geld uitgeven!' Omdat ik geen idee had wat teveel was, werd ik heel angstig en voorzichtig, en ik heb zijn boodschap vertaalt naar; 'er is niet genoeg geld, pas op!'

Er worden veel verhalen verteld en lessen geleerd over geld door volwassenen aan kinderen. Meestal impliciet, zoals dat door de opa's en oma's van de ondernemer werd gedaan, want praten over geld vinden we eigenlijk niet netjes. Bijvoorbeeld een moeder die steevast tegen haar kind zegt dat hij zijn handen moet wassen als hij met geld naar de winkel is geweest. Toen hij opgroeide, wilde hij nooit geld in bezit hebben. Het was immers vies? Wat hij ook verdiende, hij bleef platzak.

Andere voorbeelden zijn:
Alle rijke mensen zijn gierig en/of corrupt, kijk maar naar de bankiers, de woningcorporaties, noem maar op.
Geld is niet belangrijk. Als je gelukkig bent, hoef je geen geld te hebben.
Als je geld hebt, ben je gebonden.
Als ik rijk word, betekent dat automatisch dat iemand anders arm wordt.
Geld biedt zekerheid, maar dan moet je er wel zuinig op zijn.
Geld is er wel, maar natuurlijk niet voor mij, ik verdien het niet.
Als ik mijn geld verlies, ben ik verloren.

Er zijn vast nog veel andere gedachten over geld. Ik ben benieuwd wat jullie beeld is en wat jullie drijft in je omgang met geld.

dinsdag 9 december 2014

Stilte

Ik heb een prachtig boek uit de bibliotheek geleend: Sara Maitlands  Stilte als antwoord. De schrijfster vertelt over haar ervaringen met 40 dagen stilte en plaatst die in het licht van de kennis die er is over het effect van stilte op mensen. Het verraste me dat echte stilte zoveel effect heeft. …

Sara beschrijft kluizenaars en kloosterlingen, die vrijwillig kiezen voor de stilte, maar ook gevangenen en bannelingen, die tot stilte gedwongen werden. De effecten zijn vergelijkbaar. Alleen de waardering verschilt.
Ze laat ook zien hoe de stilte in allerlei mythen en verhalen terecht is gekomen. Mooi, gedegen en boeiend onderzoekswerk.

Ik houd van stilte, of beter gezegd van stil zijn. Geen extra geluid of andere impulsen toevoegen aan wat er al is; geen radio of film op mijn laptop. Het maakt me altijd rustig en helder in mijn hoofd. De hele dag heb ik dit boek zitten lezen, met was klusjes als de (af)was tussendoor. Geen muziek, telefoon uit en alleen het tikken van mijn klokje en de verwarming, de voetstappen van mijn bovenbuurmeisje, een enkele auto en het gefluit van vogels. Het kan bijna niet mooier.

Maitlands keuze om haar onderzoek op deze manier te doen boeit me enorm. Ze heeft zich er echt op gestort, doorleefde de stilte met alle gevolgen, bestudeerde alle mogelijke literatuur en maakte reizen naar de stilste plekken die ze kon bedenken. Ze is er jaren mee bezig geweest. En de passie die er achter zit, vind ik prachtig. Wat zou het heerlijk zijn als je zo vrij was om jarenlang met een onderwerp bezig te zijn. Die vrijheid zit ‘m in het geld, helaas. Ze was kennelijk financieel vrij toen ze dit onderzoek deed. En ze was vijftig…..

Dat ben ik nog niet, maar ik heb nog even. De laatste tijd denk ik er vaker over na, hoe heerlijk het zou zijn om over een paar jaar met een dag of twee werken rond te kunnen komen. Om nog kleiner te gaan wonen en heerlijk dag na dag in mijn tuin te zijn: mijn eigen cottage. En dan, als de tuin rustig is, op reis gaan: de historische treinreizen, oude steden, kloosters en de zee. 

Nu ik ben begonnen met aflossen, is het niet meer alleen maar een droom. Ik kan rond mijn vijftigste echt minder gaan werken. Misschien al eerder, maar dat moeten we nog zien. In januari gaat de tweede aflossing de deur uit. Al met al heb ik dan in 3 jaar ruim 25% van mijn hypotheek afgelost.


Mijn droom komt dichterbij.

maandag 8 december 2014

Plezier

Ik merk dat ik de korte beschrijving van plezier niet prettig vind. Ik zal korte stukjes schrijven over mijn dagelijks plezier en die dan samenvatten in het overzicht. Waarschijnlijk doe ik dit niet iedere dag, maar toch. De lijst zal wel groeien. Als ik de lijst een half jaar heb bijgehouden, maak ik de balans op.

3 december
Een avondje thuis. Ik zit op de bank met een warm dekentje over. Mijn laptop op schoot. Ik maak plannen. Hoe ga ik de hypotheek aflossen, de keuken opknappen, de zonnepanelen regelen? Ik wil lid worden van een Lets kring. Hoe ga ik dat doen? Wat kan ik daar delen met de mensen? Wat heb ik hen te bieden? Dat soort vragen. Dan gaat de telefoon. Mijn jongste broer is aan de lijn. Het is een ongebruikelijk moment voor hem om te bellen. Hij vraagt hoe het gaat en ik vertel hem wat ik heb meegemaakt. Eigenlijk wil ik weten wat hij te zeggen heeft, is het wat ik hoop dat het is? JA JA JA, hij vertelt me dat hij met zijn vrouw een kindje verwachten. Wat een heerlijk bericht!

4 december
Vanmorgen reed ik naar mijn werk. Het was koud en grijs buiten. En toch zo prachtig. Ik kwam onder een viaduct vandaan en aan beide kanten van de weg was het groen. Links stonden bomen zonder bladeren tegen de achtergrond van de grijze lucht. Die dunne, sierlijke takjes! Er kwam een glimlach op mijn gezicht. De dag kan beginnen.

5 december
Ik kwam toevallig de penningmeester van de stichting waar ik voor werk tegen op straat. Hij nodigde zichzelf uit voor een kop koffie. We hadden een heel prettig gesprek over de toekomst.

6 december
Het was heerlijk druk in de kringloopwinkel. Het was mijn vaste vrijwilligersmiddag. We verkochten voor meer dan 220 euro en de weekopbrengst was bijna 1.000,00. Ondanks de crisis en een nieuwe kringloopwinkel, die in de buurt is geopend, hebben we nog steeds meer omzet dan vorig jaar. Over een week of 8 hebben we ons doel bereikt en kan er 15.000,00 naar het SEEP project in Bangladesh.

7 december
Koffie gedronken bij mijn vriendin. Heerlijk bijgepraat en na een paar uur weer blij naar huis.

8 december
Onderweg naar mijn werk zie ik de zon opkomen. Roze wolken, wolken met gouden randjes en dan ineens die grote gouden bol. Het is een prachtig gezicht.

zaterdag 6 december 2014

Uit de kringloop

Een voorbeeld uit mijn
verzameling
Mijn vrijwilligersbaan in de kringloopwinkel is elke keer weer zo gezellig! Vanmiddag was het enorm druk. We hebben een paar klanten die eens in de paar weken komen en dan de winkel van onder tot boven afstruinen naar mooie spullen. Ze kunnen heel goed zoeken. Hoewel we heel kritisch zijn op wat we in de winkel zetten, slagen zij er in om van dat moois de beste spullen te verzamelen.

Ik kocht zelf ook weer het een en ander. Voor mijzelf vond ik een aanvulling aan mijn verzameling(etje) modern geslepen glazen en verder kocht ik vooral cadeautjes. Ik kan niet alles hier opschrijven omdat degenen die de cadeautjes krijgen, hier meelezen. Eén cadeautje kan ik wel beschrijven, omdat dat is voor iemand die niet eens weet dat ik een blog bijhoud. Zij houdt niet van werken met de computer, wil er eigenlijk ook niks van weten. Dus heeft het niet veel zin om te vertellen over een soort dagboek op internet.

Mijn lieve vriendin van 79 zou zich een ongeluk schrikken bij het idee dat je iets persoonlijks op internet zou zetten! Voor haar heb ik een mondgeblazen glazen vogeltje gekocht. Ze is een echte vogelliefhebber, die ieder jaar voor een fortuin aan vogelvoer strooit en ophangt. Ik denk dat ze dit vogeltje prachtig zal vinden. €3,50 kostte het, dit mooie kleine stukje glas. Morgen ga ik het brengen.

Het vogeltje met op de achtergrond het nieuwe glas. Door de flits
van de camara lijkt het gekleurde glas ondoorzichtiger dan het is. 

maandag 1 december 2014

Tuin- en ander groen

Er is nog een klein beetje uit de tuin te eten. Een paar brandnetels, wat veldkers en een paar takjes pepermunt. Er is ook nog eeuwige moes, waar ik pesto van maak voor op brood. Eeuwige moes is ook heerlijk bij couscous met veel peper en knoflook. Ik las in de laatste Allerhande een recept voor pasta carbonara met boerenkool (eeuwige moes is net zo iets, een vergeten voorloper). Dat recept ga ik zeker binnenkort eens proberen.

Ik maakte een risotto met brandnetel en wortelloof, overjarige kaas, die ik gekregen heb, en een klein scheutje speltroom. Een paar tomaatjes erbij, kopje verse tuinpepermuntthee na en ik heb heerlijk gegeten. De veldkers gaat in de koelkast voor mijn lunch: een heerlijk pittige sla met bietjes en geitenkaas en mijn honing-mosterd-tijmdressing. Ik denk er ook over om een keer een omelet te maken met veldkers. Vanmorgen deed ik wat veldkers door mijn appelsmoothie met zijden tofu en druivensap. Het gaf een lekker pittige bite: een goed, nieuw en natuurlijk recept.

donderdag 27 november 2014

Schrijfplek

Twee en een half jaar geleden trok ik in dit huis. Het was een bewuste keuze van mij om kleiner te gaan wonen en om en huis te kopen. Ik moest dus veel spullen weg doen om in dit huis te passen. Dozen en dozen vol zijn naar kringloopwinkels gegaan en uiteindelijk een grote stapel spullen naar de stort. Ik had een laminaatvloer overgenomen van de vorige bewoners. Die moest er uit. Pure verspilling, maar ja, de verhuurder had het zo bepaald. Ik kon gelukkig de planken die nog goed waren, weggeven.

Een ander ding dat weg moest, was mijn bureau. Dat was even slikken want het bureau was me dierbaar. Het was heel bijzonder van vorm en ik had er met veel plezier aan gewerkt. Maar ja, ik had er echt geen ruimte voor.

De verhuizer wilde het wel kopen en trok de verkoopprijs van de verhuiskosten af. Ik dacht dat ik prima aan de eettafel zou kunnen werken. En dat is ook zo. Maar toch, een tijdje geleden vond ik in een kringloopwinkel voor €35,00 een soort secretaire die je aan de muur moet schroeven. Ik had nog nooit zo'n meubel gezien. Het leek een soort tijdschriftenbak met een minischrijfplank er boven.



Inmiddels hangt het bureautje aan de muur in mijn slaapkamer. Ik heb er een bistro-stoeltje bij gekocht, dat ik makkelijk op kan klappen en weg kan zetten. En nu heb ik een heerlijk nieuw bijzonder schrijfhoekje.... voor in de zomer dan, want in de winter is het er een beetje te koud. 

woensdag 26 november 2014

Financiele vrijheid

Dit weekend ga ik naar een cursus over financiele onafhankelijkheid. Voor wie al wat langer meeleest op mijn blog, is het wel duidelijk dat dit is waar ik naar streef. Ik moet foto's meenemen die verbeelden wat financiele vrijheid voor mij betekent. En foto's van mijzelf. We gaan een geldspel doen en ik moet twee briefjes van 10 meenemen. Het is allemaal reuze spannend.

Dit zijn twee plaatjes die ik meeneem:

Ik zou reizen willen maken zoals het vroeger ging. Met oude treinen, lekker langzaam. Andere plaatjes zijn van mijn tuin, een cottagekeuken, inmaken en een warm hoekje om te lezen. Het langzame leven, daar komt het toch op neer in mijn vrijheidsbeleving. Genoeg tijd om kalm aan te doen. En genoeg tijd om te delen.

Thich Nhat Hanh, de boeddhistische leraar die ik probeer te volgen, heeft in zijn klooster een lazy day per week. Een dag om niks te doen. Volgens mij is dat heel goed voor je gezondheid. Een beetje rommelen in de tuin, wandeling maken, terrasje pikken.

Ik besteed nu een dagdeel in de twee weken aan vrijwilligerswerk. Dat zou ik meer willen doen. Het lijkt me bijvoorbeeld heel mooi om ouderen die zelf niet zo goed meer kunnen lezen, voor te lezen uit boeken die ze nog een keer zouden willen horen.

Eerst dit weekend maar eens in. Ik ben ook wel benieuwd naar jullie inzichten. Wat betekent financiele vrijheid voor jullie?


vrijdag 21 november 2014

Druivensap

Ik heb er al eens over geschreven: ieder jaar krijg ik druiven van een kennis. En ieder jaar maak ik daar van alles van. Afgelopen oktober en vorig jaar was dat vooral sap. Van vorig jaar had ik nog één fles over. Toen ik die vanmorgen open maakte om door mijn smoothie te schenken, zag ik dat de deksel bol stond. Het sap is gaan gisten. Ik maakte de fles open in de gootsteen en er bubbelde een klein beetje uit.

Gelukkig zijn de andere flessen nog goed, dus had ik een heerlijk ontbijt met een smoothie van banaan, appel, druivensap, sojayoghurt en zijden tofu. Maar wat nu met die andere fles druivensap? Als ik er aan ruik, ruikt het naar bier. Ik weet niet goed wat ik er van moet denken. Is dit echt bedorven, of kan ik dit als een soort bier drinken? Heeft iemand hier ervaring mee?

donderdag 20 november 2014

Zelfvoorziening

Dit filmpje vind ik erg boeiend, zelfvoorziening vind ik boeiend. Deze mensen besteden veel tijd aan hun levensonderhoud, maar dan op een andere manier. Niet door veel uren te werken voor geld, maar voor het verbouwen van voedsel. Ze leven in een streek met hetzelfde klimaat als zuid Spanje, denk ik, vanwege het cactusfruit. Ze kunnen misschien meer verbouwen, maar ik herken het verlangen om vrij te zijn, vrij je eigen tijd in te kunnen delen.

Ik denk ook al een tijdje na over kippen. Twee kleine kippen, die niet al te grote eieren leggen. Dan heb ik voldoende eieren voor mijzelf en kan ik ze zo nu en dan weggeven. Ik moet nog wel een goede plek voor ze vinden in mijn tuin. Het zou wel wat verbouding betekenen. En ik wil het pas doen als ik wat minder werk.

Ik wil mijn tuinhuisje afbreken, want dat staat precies op de plek waar de zon het meest schijnt. Daar zouden fruit en groenten moeten groeien. Van het hout van het huisje wil ik twee kasten bouwen waar alle tuinspullen in kunnen. Ik zal nog wel een d'ruitdagingactie door de schuur moeten houden om te zorgen dat ik alles kwijt kan in de twee kasten, maar dat hoeft geen probleem te zijn, heb ik al gezien.

druiven van de vorige inmaak
Als ik dan een extra groenten-, kruiden-, fruittuin heb aangelegd kan daar in een hoek ook een kippenhok komen, deels in de schaduw, deels in de zon. Lijkt me gezellig. Ik wil in dit deel van de tuin ruimte maken voor 1 stoel. Verder alleen kweek. Het idee om daar in de lente te zitten in de eerste zon. Dekentje over, warm kopje thee... of in de zomer met een boek tussen te zitten! Of in de herfst bij een vuurkorf.

Het echtpaar in het filmpje heeft heel veel inmaak. Ik heb dat lange tijd gedaan, maar ik ben er wat mee gestopt. Het mislukken van de tacosaus was min of meer de aanleiding. Jammer van zoveel werk. Sommige dingen lukken me gewoon niet en ik weet niet waarom. Pompoenpuree inmaken is ook al een keer mislukt. Het gaat toch schiften. Is er iemand die weet wat daar de oorzaak van kan zijn?

Ik ben nu eerst alles maar eens aan het opeten wat nog in potjes in mijn voorraadkast staat. Ik doe nu bijvoorbeeld lekker druivenjam door mijn ontbijt. Ik had de jam gemaakt voor op brood, maar ik eet bijna geen brood meer. En als ik het eet, gaat er iets hartigs op als boerenkoolpesto. Door de muesli is het prima. Ik heb nog een paar potten, dus ik kan nog even vooruit.

woensdag 19 november 2014

Verder met de d'ruitdaging

Een kwartier kaarten uitzoeken, leverde toch weer 8 punten op. Ik selecteerde 50 kaarten en enveloppen die ik beslist niet meer ga sturen, zeker nu ik ben gestopt met postcrossing. Mijn kaarten bewaar ik in een houten doos. Bovenop die doos lagen twee mapjes met postpapier, die er niet meer bij in konden. Nu past het weer....dat soort dingen geeft me toch altijd weer een goed gevoel.

En toen ik de was opvouwde, besloot ik 3 t-shirts niet meer te gaan dragen. Die gaan in de container van het Leger des Heils. 3 punten erbij. Het werd meteen tijd om alle kleren eens kritisch te bekijken. Als ik 33 stuks overhoud, kan er best wat naar de kringloop. De eerste selectie bracht 19 kledingstukken op, die nu in een vuilniszak bij de deur staan en binnenkort in de container van het Leger des Heils zullen verdwijnen.

En bij het leeghalen van de tijdschriftenmand, vond ik nog 6 tijdschriften uit 2012. Hoog tijd voor het oud papier voor deze bladen. Geen idee hoeveel punten het oplevert, maar uiteindelijk doet dat er ook niet toe... mijn huis wordt steeds een beetje leger en daar gaat het om.




maandag 17 november 2014

Samen genieten

Hoewel het al weer ruim een week geleden is, geniet ik nog na van de mooie dagen van het vorige weekend

. Het begon met een concert in een middeleeuwse kerk. De Canto Ostinato van Simeon ten Holt. Behalve zitplaatsen waren er ook ligplaatsen en daar had ik er één van. Heel dicht bij de piano's op het podium. Aan het begin van het concert gingen mijn gedachten nog wat heen en weer, maar na een tijdje was het alleen nog maar muziek. Ik zat lekker tegen de muur geleund, verwarmingsbuis in mijn rug en dromerig te genieten van het concert.

Na het concert was er nog een mooie tentoonstelling in de toren van de kerk. De kunstenaar was aanwezig en hij legde zijn werkwijze aan ons uit. Dat was een mooi gesprek. Hij liet ons met zijn werk ook zien hoe een heel klein detail (bijvoorbeeld van een beekje) prachtig kan zijn, zonder dat je weet waar je nu precies naar kijkt. Genieten zonder te begrijpen of te weten.

De volgende dag vertrok ik naar mijn studievrienden in Leiden. Eens in de zoveel maanden eten we nog steeds (27 jaar na de eerste keer) samen. Als we in Leiden zijn is er meestal een programma. De studievriend die daar nog woont heeft een to do lijst van dingen die hij in de stad wil zien en hij grijpt onze komst meestal aan om iets van zijn lijstje te gaan doen. Dit keer was het het huis van de Pilgrim Fathers. Eind 16e eeuw vluchtten de Pilgrims naar Nederland omdat ze dachten van de relatieve tolerantie gebruik te kunnen maken. Na een aantal jaren vertrokken ze toch naar Amerika. De Mayflower zal voor veel mensen nog wel een lichtje doen aan gaan.

De twee panden vertellen een heel mooi verhaal. Bouwgeschiedenis is sowieso erg interessant en dan zulke oude huizen. Ze waren nog van voor de reformatie. Het is echt bijzonder dat ze op deze manier bewaard zijn gebleven. Het mooie was ook, dat er kaarsverlichting was. Je kreeg echt een indruk van hoe dat verlicht moet zijn geweest. Heel sfeervol.

Mijn studiegenoot had een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt. En tijdens het eten deelden we hoe het met ons is gegaan de afgelopen tijd. Dat was wel aangrijpend. Het leven neemt soms onverwachte wendingen. Een studiegenote heeft kanker gehad en alle waarden zijn nu goed, maar de vorm van kanker die zij heeft kan ook zo weer terug komen. Met zoiets in het vooruitzicht is het een hele opgave om je leven weer vorm te geven, maar zij doet het erg goed vind ik.

Een ander heeft een kindje met een aangeboren hersenafwijking. Aan de ene kant is dat een heel gezoek en aan de andere kant verbaas ik me er over hoeveel mogelijkheden er zijn om een kind met een handicap te helpen om zelfredzaam te worden. Heel ontroerend zijn die verhalen. Een derde gaat scheiden. Zijn vrouw wil niet meer verder met het huwelijk. Hij moet zijn balans weer vinden met zijn dochter van 13. Ondanks de zware verhalen, hadden we een heerlijke avond met elkaar. Er is door de jaren heen een heel bijzondere band ontstaan.

Na dit etentje stapte ik weer in mijn auto om naar Den Haag te gaan, naar mijn zus en zwager. Ik was er ongeveer om half 11 en voor ik het in de gaten had, hadden we de tijd weggepraat tot half 2. De volgende morgen luisterden we naar een muziekstuk dat ik onlangs gehoord had en dat me diep had geraakt. Mijn zwager vond op Internet een college over deze fantasie. Heerlijk om op zondagmorgen met een kopje koffie naar zo'n programma te kijken.

Mijn volgende doel was de studiegroep waar ik al over schreef. We namen afscheid van de mensen die weggingen en hadden ondanks dat een mooie middag. Aansluitend ging ik naar Amsterdam naar een vriend van mij, die een heerlijke thaise roerbakschotel voor me had gemaakt. Hij kan goed koken, dus ik heb het er opnieuw van genomen. Hij was voor zijn werk naar Spanje geweest en ik had hem gevraagd om een fles van mijn favoriete brandy mee te nemen. Daar hebben we samen van geproefd. Hij had voor zichzelf ook een fles meegenomen en was daar, na het proeven van een paar slokjes, erg blij mee. 

De volgende ochtend stapte ik weer in mijn auto naar huis. Door de Nederlandse velden in de zon. Maar een heel klein beetje file en het Weihnachtsoratorium in de CDspeler. 


woensdag 12 november 2014

Drieendertig & voor het geval dat....

Ik kijk graag naar het youtubekanaal van Kirstin Derksen. Zij maakt al langere tijd video's over kleine huizen, ecologisch leven en allerlei aanverwante onderwerpen. Ik heb het filmpje over leven als Thoreau al eens op dit blog geplaatst. Een van haar filmpjes gaat over een streven dat mensen hebben om niet meer dan 33 kledingstukken te hebben. Hierop zijn vele varianten in het minimalisme: niet meer dan 100 eigendommen is daarvan een van de belangrijkste.


Dat laatste gaat mij beslist niet lukken en dat wil ik ook niet. Toch houdt de eenvoud een enorme aantrekkingskracht op me.en blijf ik steeds meer dingen weg doen dan ik in huis haar. En dit kledingdoel spreekt me wel aan. Ik heb eens gekeken wat ik overhoud als ik 33 kledingstukken heb. Het is werkelijk meer dan genoeg! En het geeft meteen inzicht in je garderobe. Nou heb ik geen extreem grote garderobe, want dat past onmogelijk in mijn huis. Toch blijk ik meer kleding te hebben dan ik gedacht had.

In twee dozen bovenin mijn hangkast zit toch nog wel het een en ander. En vooral voor het geval dat..... lijkt het. Nog een coltruitje, want wie weet is het een erg koude winter. Meer kluskleding dan ik in een keer aan kan. Blouses die ik beter weg kan gooien maar nog steeds heb bewaard. Ik draag ze niet meer omdat ik ze niet mooi meer vind, maar ja wie weet..... Ik ben vast niet de enige. Ik heb iemand gekend die drie garderobes had: een in haar eigen maat, een een maat kleiner (hoopvol) en een een maat groter (voor als ze aan zou komen).

Nu ik alles op een rijtje heb gezet, (of beter: gelegd en gehangen) heb ik ook meer overzicht. Dat is wel een rustig gevoel. Ik heb twee jasjes die wat vermaakt moeten worden en mijn bruine schoenen zijn aan vervanging toe. Verder is alles in orde. Binnenkort schrijf ik over de hoeveelheid kleding die nu naar het Leger des Heils is gegaan

zaterdag 8 november 2014

Afscheid nemen

Sinds een jaar maak ik deel uit van een groep. Ik zal het een studiegroep noemen omdat het te veel uitleg vraagt. Ieder half jaar komen we een weekend bij elkaar en in de tussentijd mailen we veel en zien elkaar soms. Het is een groep van mensen die elkaar steunen in hun persoonlijke groei. Heel betrokken, heel warm.

De twee weekenden zijn de momenten waarop je kunt besluiten dat je afscheid wilt nemen van de groep. Als je geleerd hebt wat je wilde leren, als je toe bent aan iets anders. Dan nemen we afscheid en dat doen we met aandacht. Heel zorgvuldig.
Jaren geleden vertelde een vriend mij dat hij had geleerd om grondig afscheid te nemen. We zeggen vaak tegen elkaar, 'Veel geluk enzo en we zien elkaar nog wel weer eens'. Dat is eigenlijk een slordige manier van afscheid nemen. Je sluit het niet echt af en houdt de suggestie open dat er nog wel weer contact zal zijn, hoe klein die kans ook is. Je maakt je er een beetje van af en ziet de realiteit niet echt onder ogen. Ik vind het verhaal van deze vriend heel overtuigend en sinds ik het van hem heb gehoord, neem ik aandachtig afscheid.

Nu ook.

In het laatste weekend zeiden drie groepsleden dat ze weg zouden gaan. En in de weken erna kwamen daar nog twee bij. Dat is behoorlijk lastig. Afscheid nemen van zoveel mensen maakt me treurig. Maar goed, ik wilde het grondig doen. Ik kocht cadeautjes voor ieder die weg ging.

Voor Gert kocht ik een klein linnen knuffelhart. Hij wil zijn eigen koers meer volgen: zijn hart meer laten spreken dus. Toen ik hem het hart gaf, heb ik er bij gezegd dat het de bedoeling is dat hij het hart doorgeeft. Als het voor hem zijn werk heeft gedaan, is er ongetwijfeld iemand anders die het kan gebruiken. Hij verbindt zijn goede wens voor deze persoon met de mijne voor hem. En dan kan het gaan werken als een soort ketting van goede wensen als iemand het hart in bewaring krijgt. Ik heb al eerder zo'n hart gegeven: een doorgeefhart noem ik het.


Voor Pieter kocht ik een paar kleine schoentjes. Hij vindt het vaak lastig om zijn koers vast te houden. De schoentjes verbeelden dat hij stappen blijft zetten. Ik gaf hem één van de schoentjes en zette de ander bij mijn Boeddhabeeld als herinnering aan zijn weg. Binnenkort stuur ik hem een foto van het schoentje om hem te herinneren aan wat ik hem gezegd heb.

Els wil beter voor zichzelf zorgen. Voor haar kocht ik een klein glaasje op een hoge poot en maakte een paarse kaars in het glas. Kaarslicht is vaak bedoeld om ergens aandacht aan te geven, zoals we kaarsjes branden in de kerk. En de hoge voet verbeeldt het hoog houden van haar doel. Paars is een vermenging van rood - de kleur van kracht en doorzetten - en blauw - de kleur van kalmte en veiligheid. De kaars is dus een herinnering voor haar, dat ze voor zichzelf blijft zorgen.

Bart gaat weg omdat hij nog zoveel andere dingen wil. In zijn relatie, in zijn huis, in zijn baan. Hij weet nog niet wat het precies moet worden, maar hij zoekt duidelijk naar een nieuwe koers. Daarom kocht ik voor hem de zakatlas van de belevingswereld.

Nienke wil moeder worden en vertrouwen op haar eigen kracht. Ze heeft soms wat last van angsten. Ik bedacht dat zij wat zou kunnen hebben aan een maansteen. Het symbool van vruchtbaarheid en vrouwelijke kracht. Donderdag ga ik op stap om een steen voor haar te vinden. Hopelijk vind ik een ruwe steen, dan kan er nog van alles ontwikkelen.

Ik koop graag cadeautjes, zeker voor een betekenisvol moment. Het liefst maak ik ze zelf of een deel ervan. De kaars voor Els is tot nu toe ook mijn favoriet. Afscheid nemen blijft lastig, maar zo krijgt het ook iets heel moois.




woensdag 5 november 2014

Zonnepanelen, tja....

Deze week ben ik er eens even voor gaan zitten. Ik wilde een formulier invullen van de plaatselijke energiecooperatie om te zien hoeveel panelen ik nodig zou hebben. Natuurlijk moest ik vragen beantwoorden over ligging en helling en oppervlakte van het dak. Maar ook de energiekosten die ik had. En tja, dat had ik nog nooit echt secuur gedaan. 

Ik pakte mijn rekeningen van de afgelopen twee jaar erbij en moest eigenlijk lachen. Voor stroom betaal ik € 8,00 per maand. Een globale berekening van de plaatsing van de zonnepanelen was € 4.000,00. Als ik dat bedrag deel door 96 – wat ik jaarlijks betaal voor stroom – dan kom ik op een aflossingstermijn van 41 jaar!

Daar is natuurlijk van alles over op te merken. Blijft stroom wel zo goedkoop? En misschien kan ik stroom leveren en daarvoor betaald worden? Dat is wel mogelijk, misschien, maar dan nog is het een van de minst rendabele dingen die ik kan doen voor het milieu. Voor gas betaal ik € 78,00. Volgens mijn leverancier is mijn gasverbruik boven gemiddeld. Logisch, in een huis uit de jaren dertig, maar er is nog wel het een en ander aan te doen. Ik denk dat ik met isolatie en gordijnen een heel eind kom om mijn verbruik naar beneden te krijgen.

De zonnepanelen zijn in ieder geval op de lange baan geschoven.

maandag 27 oktober 2014

Herfstbrood

Gisteravond kwam een vriendin eten. Ik ben heel druk met de laatste loodjes van een boek dat ik voor mijn werk uitgeef, dus ik had niet veel tijd. Maar ja, het hele weekend met mijn neus in de computer, dat zag ik ook niet erg zitten.
Ik maakte het mezelf makkelijk: pompoensoep. Gewoon bouillon met stukjes wortel, ui, een kleine aardappel en veel pompoen. Aan de kook brengen en in mijn 'hooikist'. Als alles gaar is, de staafmixer erdoor en wat speltroom. Ik plukte nog wat bieslook en legde de muskaatnoot met rasp op tafel. Bij de soep wilde ik brood serveren. Ik bak mijn brood zelf. Leuk om eens iets anders te proberen voor dit etentje met mijn vriendin.

Mijn 'hooikist'

Ik vond een recept van herfstbrood. Nu kun je eindeloos experimenteren met broodrecepten als je de basisingrediënten maar goed vervangt. Dat is bij dit recept ook zo.

Bloem werd speltvolkorenmeel
Zout bleef zout, alleen minder dan in het recept
Olie -die notenolie moest zijn- werd pompoenolie
Suiker werd appelstroop - moest perenstroop, maar dat had ik niet in huis-
Water werd perensap, waarvoor ik toch nog even snel naar de winkel moest
Gist bleef gist.
Walnoten en kaneel waren extra toegevoegd.

Ik paste de hoeveelheden aan, zodat ik een klein broodje kreeg in mijn broodbakmachine. Het leek lang niks te worden: het deeg bleef kleverig, maar het resultaat was prima! Mijn vriendin vond het bijna cake en het smaakte prima bij de soep. Ik zou graag een plaatje laten zien, maar er is nu nog maar een onaantrekkelijk hompje brood over. Ik ben van plan om dit brood vaker te maken en ermee te experimenteren. Appelsap, hazelnoten en rozijnen bijvoorbeeld. Misschien plaats ik dan nog wel een foto.

Ik had bij de rest van de perensap een siroop gedaan van rozemarijn. Dat recept stond op de zelfde pagina. Er moest suiker bij de siroop, maar dat was geen succes: veel en veel te zoet. Nou ja, een mislukking hoort er ook bij.

De salade was gemaakt door mijn vriendin en ik had een wijn die uitstekend bij pompoen kan: Grüner Veltliner. We aten lekker bij de kachel, omdat de eettafel vol lag met spullen voor het boek. Na twee uurtjes bijpraten, ging mijn vriendin weer weg en dook ik weer in de teksten. Een heerlijke pauze!

De picknick bij de kachel van vorig jaar.

maandag 20 oktober 2014

D'ruitdaging vervolg

Na drukke dagen en een weekend weg, ben ik een beetje de tel kwijt van mijn opruimactie. Vandaag heb ik de teugels weer wat aangehaald. Niet alle opdrachten leverden me wat op. Kinderspeelgoed heb ik bijvoorbeeld niet in huis. Maar goed, er zijn genoeg andere dingen.

Tassen bijvoorbeeld. Ik stoorde me al een tijdje aan een canvas tas met een vlek erop die er maar niet uit ging en in de was was die tas ook nog eens gekrompen. Beroerd bij het boodschappen doen. Intussen heb ik een nieuwe tas, maar ja, zoals dat gaat: de oude tas hing nog steeds aan het haakje in de kast. En de oude tas die ik meenam naar mijn werk lag al een tijd in een hoekje. Hij moest gewoon weg. Dus nu gaat-ie weg.

2 punten erbij.

En oud studiemateriaal. Ik had nog een paar archiefdozen in mijn kast staan waarvan ik eerlijk niet wist wat er in zat. Op een avond ben ik er eens door gegaan. Leuk hoor, een wandelingetje langs memory lane: mijn boekje waarin mijn klasgenoten van het VWO hun opmerkingen schreven op de laatste schooldag bijvoorbeeld. Of de aantekeningen die ik maakte toen ik mijn stamboom onderzocht en het werkstuk dat ik tijdens mijn studie met onvoorstelbaar veel plezier maakte. Ik kon het enthousiasme nog voelen! Maar goed, er konden ook dingen weg. In totaal 13 syllabi van mijn studie konden weg.

13 punten

Schoenen waren ook een opdracht. Ik had al wat schoenen die naar de schoenmaker moesten omdat de hak vervangen moest worden. Daar heb ik nog een keer kritisch naar gekeken. Zijn ze het nog waard. Twee paar gingen in de prullenbak en een paar slofjes waarvan de zool kapot was. Ik zit nu wel met een serie schoenen die allemaal maximaal nog één seizoen mee kunnen. Dan weet ik dat alvast: ik moet op schoenenjacht! Niet het prettigste vooruitzicht voor iemand die niet van winkelen houdt. Tja....

3 punten.

Nu moet het nog naar de kringloop.  Binnenkort vertel ik verder.

woensdag 8 oktober 2014

D'ruitdaging 7 & 8

Een gouwe ouwe voor dag 7: het selecteren van make-up. Vreemd genoeg is er toch altijd wel weer wat weg te gooien.
  • Neusdruppels die over datum zijn
  • Een ingedroogd potje creme van een paar jaar geleden
  • Twee oude mascara's
  • Twee oude lippenstiften
  • Vier ongebruikte monsters
  • Een fles en een tube oude zonnecreme
Dus alles bij elkaar heb ik hiermee 12 punten. En.... het is chemisch afval, dus ik zal naar de gemeentewerf moeten om het weg te brengen. Dat was nu precies wat ik steeds uitstel. De opdracht van Hilde komt dus als geroepen. Maandag heb ik dagje vrij. Dat wordt een ritje naar de stort.

Dag 8 hoef ik niks te doen: schonen in abonnementen en digitale nieuwsbrieven. Ik heb geen abonnementen op tijdschriften of kranten meer en de paar nieuwsbrieven die ik heb, lees ik regelmatig. Ik zou een plankje in een van de kasten kunnen aanpakken, maar ik heb het druk met inpakken voor het weekend. Ik laat het erbij voor vandaag.

maandag 6 oktober 2014

D'ruitdaging 5 & 6

Zondag dachten we na over de redenen waarom we niet weggooien. Ik heb daar allerlei redenen voor (gehad).

  • Het is nog best goed, en wie weet gebruik ik het nog wel eens. 
  • Ookal gebruik ik het niet, het is te waardevol om weg te doen.
  • Ik heb het van iemand cadeau gekregen en een cadeau doe je niet weg.
  • Ik weet niet hoe ik het weg moet gooien, prullenbak/kringloop?
  • Ik heb geen zin om het weg te gooien of weg te brengen. Laten staan is minder moeite.
  • Stel je voor dat ik het heb weggegooid en volgende week heb ik het ineens nodig, dan baal ik!
Nou ja, zo dus een beetje. Bij mijn verhuizing naar het huis waar ik nu in woon, was ik gedwongen om veel weg te gooien. Dit huis was gewoon veel kleiner. Wegdoen went, heb ik gemerkt. Maar nog steeds heb ik veel spullen staan die weg kunnen. 

Ik heb nog veel emmers verf die ik niet meer gebruik en die ongetwijfeld ook niet meer bruikbaar zijn, maar ik kan de moed niet opbrengen om naar de stort te gaan. Dan maar die ruimtevreters in mijn tuinhuisje. Hopelijk doet Hilde er nog iets mee..... dan moet ik wel. 

Vandaag gaat het over ondergoed en sokken. Dat vind ik iets te persoonlijk voor dit blog. Ik doe de opdracht wel, maar mijn kast blijft dicht voor het internet.


zondag 5 oktober 2014

Eindelijk! De tuin.

Mijn tuin lag er niet al te goed bij de afgelopen tijd. Ik had veel afspraken in de weekenden en de dagen waarop ik tijd had, regende het. Behoorlijk wat achterstallig onderhoud dus. Gisteren moest ik werken en het zag er naar uit dat het vandaag weer niet zou lukken om dat het koud zou worden.

Het weer was niet geweldig, maar het was toch goed genoeg om naar buiten te gaan. Ik voelde me echt naar buiten gelokt. Toen ik even buiten was, bedacht ik dat het goed zou zijn om een broodje te bakken. Het bakken duurt drie uur. Precies een mooie periode om in de tuin aan de slag te zijn.

Ik heb alle takken en stukken hout, die ik tijdens mijn wandelingen heb verzameld, in stukken gezaagd. Ze liggen nu in mijn rek. Ik weet niet hoeveel ik er nog van zal gebruiken dit jaar, maar het ligt klaar. Ik zal het misschien nog gebruiken in mijn nieuwe Coox. Dat moet ik nog uitproberen, daar schrijf ik nog over.

Er gingen twee kruiwagens naar de container een heel wat emmers met groen in de compostbak. De kamperfoelie is gesnoeid en de bieslook is geknipt om te drogen. Ik pootte nog wat plantjes en oogste nieuwe veldkers voor in mijn salade voor de komende week. Toen het brood klaar was, maakte ik roerei met een restje peultjes, wat veldkers en geraspte kaas en at dat met twee nog warme boterhammen.

Er is nog veel te doen: snoeiwerk en het weghalen van die vreselijke hoeveelheid zaailingen van de Vrouwenmantel. De groententuin moet nog winterklaar. Ik hoop binnenkort paardenmest te krijgen om door de grond te werken. Uren werk dus nog. Maar het maakt niet uit, dit was een heerlijk productieve dag.


zaterdag 4 oktober 2014

D'ruitdaging 3&4


Nummer 3: Snoertjes en gadgets.

Daar ben ik niet erg van, maar je hebt natuurlijk altijd wel het een en ander in huis. Bijvoorbeeld:
- Het oplaadsnoer van mijn oude telefoon
- Mijn oude telefoon
- Een tweede snoer voor mijn laptop
- Een tweede batterijoplader die ik niet gebruik

Ik houd niet van technische dingen in mijn huis. Ik vind ze lelijk: één van de redenen waarom ik geen televisie heb. Zo lelijk, zo'n beeldscherm en het neemt belachelijk veel ruimte in. Films kijk ik op mijn laptop.
Overigens, daar heb ik er twee van. Ze zijn allebei oud en traag. Binnenkort komt er een nieuwe.
Met het wegdoen van de laptop heb ik wel moeite, overigens. Er gaan rare verhalen rond over mensen die dan toch weer oude bestanden weten te vinden enzo. Een kennis van mij heeft een hamer gepakt zijn oude laptop stuk geslagen. Dat vind ik ook weer zo wat. Hoewel, wie wil er tegenwoordig nog zo'n trage laptop?

Goed, het zal duidelijk zijn dat ik het voor wat betreft de laptop nog niet weet. Ik ga Hilde van Yourganize maar eens vragen wat zij mij adviseert.

Voor dag 3 heb ik dus 4 punten: totaal 12 tot nu toe.


En dan dag 4: bankafschriften. Ik heb sinds 2010 geen bankafschriften meer, maar had de gewoonte om ze per jaar in een envelop te bewaren met het jaar erop waarin ik ze kon vernietigen. De enveloppen zitten in een doos met bijvoorbeeld de bewijsstukken van mijn belastingaangifte en gegevens over mijn arbeidsverleden ('vernietigbaar' in 2039 ;-). Ik was in 2013 en 2014 het vernietigen vergeten. Dat betekent dat ik 4 enveloppen vol administratie weg kan doen. 

Ik vond het een goede aanleiding om eens schoon schip te maken in de mand met papier die ik nog steeds heb staan. De selectie vult een papieren tas. Dit laatste geldt niet echt voor deze opdracht, eerlijk is eerlijk, ik krijg er 8 punten bij volgens Hildes berekening.

Score na 4 dagen: 20 punten.

vrijdag 3 oktober 2014

Opnieuw: druiven

Het is er weer de tijd voor: druiven. Ieder jaar krijg ik een grote hoeveelheid druiven uit de tuin van mijn kennis A. De oogst is dit jaar niet zo goed. Eén doosje was de helft van alles wat hij had weten te plukken. Maar... ze waren wel heerlijk. In drie etappes maakte ik drie liter sap van de druiven.

Eerst alles wassen in een emmer water, dan alle goede druiven er af plukken en in een pan doen. Weer wassen en dan op het gas met een klein laagje water erbij. Verder niks. Ik stamp het sap uit de druiven met een stamper voor de aardappelpuree. Dan komt de maatkan erbij en een koffiefilter met daarin een stukje kaasdoek. Het sap uit de pan en alle prut van de schillen en pitten schep ik in etappes in de filter.

Na een tijdje pak ik de doek op bij de punten en draai een bal van de druivenprut. Daarna probeer ik er zoveel mogelijk sap uit te knijpen. Daar heb ik wel mijn keukenhandschoenen bij aan, want het is echt heel heet! Doordat ik dit doe, is het sap dat ik maak troebel. Maar ja, om voor helder sap zoveel weg te gooien vind ik te jammer.

Ik vul iedere fles met ongeveer 850 ml. en de rest vul ik aan met water. Je kunt dat ook in andere verhoudingen doen. Ik heb hiervoor gekozen, omdat ik het sap niet drink maar gebruik om mijn muesli in te weken. Dan is de geconcentreerde smaak erg prettig.

Ik maakte dit jaar al op dezelfde manier vlierbessensap. Dat vind ik wel erg veel werk voor een beetje sap. Als het niet zo supergezond was, zou ik het misschien niet doen. Hoewel... het gepruts is ook wel weer erg leuk.

donderdag 2 oktober 2014

D'ruitdaging 1 en 2 oktober

Verpakkingen en sieraden, dat zijn de twee opdrachten waar de d'ruitdaging van dit jaar mee begint. Ieder jaar organiseert Hilde Verdijk haar d'ruitdaging in oktober: iedere dag ontvang je een opdracht om iets op te ruimen. En na een maand ben je weer verbaasd over de hoeveelheid spullen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt.

Voor ieder ding dat je weggooit of wegbrengt, krijg je een punt. Je schat aan het begin van de maand in hoeveel punten je denkt te halen en aan het eind vergelijk je dat. Ik ben zeker niet de eerste geweest die halverwege de maand al meer punten had dan ik vooraf had gedacht.

Ik doe dit nu voor het derde jaar. Vorig jaar heb ik eigenlijk alleen aan het begin mee gedaan en daarna is het wat verzand. Ik hoop dat het dit jaar beter lukt. Het is heerlijk om weinig spullen te hebben en alles steeds orderlijker te zien worden. Beginnen dus maar: Ik weet dat ik nog een verpakking heb van mijn smartphone en voor de rest zal ik echt in de schuur moeten kijken of daar nog iets staat. Ik denk het niet, eerlijk gezegd.

Sieraden had ik een tijdje geleden al eens bekeken. Veel ligt in een zakje klaar om naar de kringloop gebracht te worden. Dat moet ik morgen dan maar eens even doen, onderweg naar mijn werk.

Opdracht 1 - 1 punt
Opdracht 2 - 15 punten

woensdag 1 oktober 2014

Herfstbok

Ieder jaar in oktober drink ik een bokbier van G.ulpener. Het heeft een geschiedenis die teruggaat naar 1996. Ik volgde een opleiding waarvoor ik een staatsexamen af moest leggen. Weken had ik gestudeerd om het te halen. En het ging goed, ik slaagde met de aantekening 'met genoegen'. Ik was erg moe en opgelucht. 


Van vrienden kreeg ik een CD van Maria Callas en mijn toenmalige man wachtte me op bij het station. We gingen een hapje eten en daar gaf hij mij een mooie pennenset. Het restaurant was vol, we moesten wachten op een tafeltje. Aan de bar keek ik wat er van de tap te krijgen was. En dat was dit bockbier. Nog nooit had dit bier me zo lekker gesmaakt.  Ieder jaar geniet ik opnieuw van een heerlijk glas en denk terug aan dat moment. 

Dit keer had ik er een lekker stukje kaas bij dat ik van mijn goede vriend had gekregen. Hij had gasten gehad uit Duitsland en had hen de omgeving laten zien. Daarbij kwamen ze op een boerenmarktje waar kaas werd verkocht. Ze kochten twee stukken en lieten ze vervolgens mij hem in de koelkast liggen. Hij vindt de kaas niet lekker, dus gaf hij mij de twee stukken mee. Dat is heel veel voor mij alleen. Daarom hakte ik het in stukjes en deed de stukjes in olijfolie met wat ui, peper, tijm en knoflook. Heerlijk voor mijn lunchsalade met wat tomaat en komkommer. En misschien ook lekker door de pasta. 



woensdag 24 september 2014

Waarschuwing Tacosaus

Ik zie in de statistieken dat het bericht over tacosaus vaak wordt bekeken. Ik wil hierbij de waarschuwing plaatsen dat een deel van de saus bedorven is in de potten. Ik weet niet hoe het kan, maar het is gebeurd. Denk er dus even over na voor je de saus ook echt gaat inmaken. Het is een risico.

maandag 22 september 2014

Achter het groen

In deze prachtige nazomer, zat ik  een middag op het balkon bij mijn kantoor. Het was de zoete inval geweest. Ik vind dat heel gezellig. De mensen die langs kwamen hadden allemaal iets leuks. Er was ook een lastig telefoongesprek met een man die een beetje boos was over iets dat over zijn familie gepubliceerd was onder verantwoordelijkheid van mijn werk. Aan het einde van het gesprek was hij weer tevreden. Al met al wilde ik even de tijd nemen om bij te komen.

Ik zat achter het groen van de platanen en de berk. De beiaardier liep voorbij na zijn wekelijkse carillonconcert. Ik maakte een praatje met hem over de railing van het balkon. En de zon scheen op het plein. De stadsgeluiden waren er natuurlijk en ik hoorde gesprekken van voorbijgangers. Maar wat een mooie plek om even uit te rusten!

Ik ruimde op, pakte mijn tas en ging naar huis. Het is een goede dag geweest.

De volgende dag zat ik er weer om de dag af te sluiten. Het is zo'n heerlijke plek. De congierge van het gebouw kwam even bij me zitten met een kopje thee. Zij vader is ernstig ziek geweest en nu weer aan de beterende hand, wonder boven wonder. Hij was enorm blij. We spraken over hem en over wat hij als vader betekend heeft. Het geluid van de wind in de bladeren van de boom, van de mensen op straat en op de een of andere manier was het toch stil en rustig.

donderdag 11 september 2014

Spin

Een goede vriend kwam eten afgelopen vrijdag. Ik had een gourmetmaaltijd in gedachten. Een tijdje geleden kocht ik in een kringloopwinkel een ouderwets gourmetstelletje met twee pannetjes en spiritusbranders. Het was nooit gebruikt. De inwijding was tijdens een feestje met collega's bij mij thuis. Ik had een buffet en iedereen kon de pannetjes gebruiken om aardappeltjes te bakken. Dit keer ging ik naar de aziatische supermarkt. Deze vriend en ik delen onze liefde voor Japan. 

Ik kocht allerlei dingen die ik niet kende en een paar dingen die ik erg lekker vind. Onbekende paddestoelen, allerlei spinazieachtigen, endameboontjes en wakemasalade. Ik klutste een eitje, had wat tofu met amandel en sesam, tauge en stukjes paprika. Daarbij zette ik allerlei kruiden en curry's op tafel om allerlei verschillende roerbakschoteltjes te maken. Nog wat mie, en we konden beginnen. Het was ouderwets leuk. Hoewel we niet extreem veel op tafel hadden staan, zaten we na een tijdje echt helemaal vol.

De vriend had voor het toetje gezorgd. Allemaal vers fruit uit de tuin van vrienden van hem met een biologische yoghurt. Hij had ook een bos asters uit zijn tuin bij zich. Helemaal goed. Tijdens ons gesprek vertelde hij dat hij zo van spinnen houdt. Hij vindt ze prachtig en verbaast zich altijd over de kracht van hun web. Dat vind ik ook. Soms heeft een spin een web gemaakt aan de buitenspiegel van mijn auto. En ook al rijd ik met 100 km per uur over de snelweg, als ik stop, zit het web er gewoon nog.
De volgende morgen was er een web van een grote spin naast mijn voordeur. Ze zit er nu al een behoorlijke tijd. Het web rafelt hier en daar, maar kennelijk levert het nog genoeg op om te blijven. Ik vond het wel grappig dat de spin precies na ons gesprek kwam. Als geroepen?

maandag 1 september 2014

Slimme minnaar

Deze bijzonder brief kwam ik tegen op Internet. Het is een liefdesbrief, ookal zou je denken dat dat niet zo is. De schrijver van de brief moest langs de vader van het meisje komen en besloot in code te schrijven. Als je de eerste, derde, vijfde regel enz. leest, is het een prachtige liefdesbrief. Ik vind het echt een mooi tijdsbeeld. Toch even delen.
Dit las 

donderdag 26 juni 2014

Mooie dingen

In veel feel-good-boeken word je aangeraden om te letten op dingen waar je dankbaar voor bent. Dat leidt vaak tot mooie dingen. Bij Sarah Ban Breathnach is dankbaarheid één van de peilers van Eenvoud in Overvloed. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Plezier
Ik zag een fragment van een interview van Oprah Winfrey met Elisabeth Gilbert. Zij zoek het gelukkigste moment van de dag. Zon op je rug als je door de tuin loopt, bijvoorbeeld. Eén gelukkig moment is een cadeau. En dan weer aan de slag!

Ik heb de oefening wel gedaan en het heeft me opmerkzaam gemaakt voor de schoonheid om me heen. En toch.... plezier spreekt me meer aan dan dankbaarheid omdat het bij plezier gaat om je eigen opmerkzaamheid en bij dankbaarheid het lijkt dat er een andere kracht is die jou iets geeft. Waarschijnlijk is dit voor veel mensen een onbeduidend onderscheid. Maar ja, ik volg mijn hart hierin, want het gaat om wat ik het goede leven vind. Anders werkt het toch niet.

Wat was er dan zoal?
  • De prachtige details in de natuur
  • Uitzicht over het Nederlandse landschap als ik onderweg ben
  • Contacten met vrienden
  • Mooie muziek
  • De smaak van fruit
  • Het geven van een compliment
  • Lunchen in een café
  • Een mooie zin in een goed boek
  • Voorgelezen worden
  • Eerlijkheid en oprechtheid
  • Vogels die mijn tuin volkwetteren
  • De muziek van Bach
  • Samen met een vriendin een film kijken
  • De geur van de eerste roos uit mijn tuin
  • Wakker worden en zien dat de zon schijnt

En zo kan ik nog wel even doorgaan.... Plezier, ik kan het iedereen aanraden. Ik heb een nieuwe pagina gemaakt waarop ik mijn plezier een tijd ga bijhouden.  Let er eens voor jezelf op, zou ik zeggen. En luister naar wat Elisabeth er over te zeggen heeft.

woensdag 25 juni 2014

Wat kost het eigenlijk? Avondeten

In mijn zoektocht naar het goede leven wil ik ook inzicht hebben in wat ik uitgeef, zeker nu mijn droom van financiële onafhankelijkheid zo in de spotlights is gekomen. En die onafhankelijkheid bereik ik toch sneller als ik weet wat ik uitgeef en wat de kosten zijn van wat ik doe.

Ik heb eens gekeken naar mijn avondeten. Daarbij hield ik zelf de grens aan van mijn verantwoordelijkheid voor de natuur. Ik koop regelmatig ecospullen. Daarom lijken sommige bedragen misschien wat hoog. Het kan ongetwijfeld goedkoper, maar dat wil ik liever niet. Ik heb niet altijd tijd en gelegenheid om naar de ecowinkel te gaan, dus niet alles is verantwoord. Het is een streven, geen wet...


Thaise groenten-kokossoep

1 liter water
€ 0,05
1/3 blikje kokosmelk (fair trade)
€ 0,65
Taugé
€ 1,20
Courgette
€ 0,35
Champignons (eco)
€ 0,80
Currypasta
€ 0,05
Gember (vers)
€ 0,05
Citroengras uit een potje
€ 0,05
Bouillonblokje
€ 0,15
Totaal
€ 3,35

Als ik gasten krijg die van scherp eten houden, kan dit prima. Ik zou er naanbrood bij doen met een salsa van tomaat, ui en koriander. Nu was heel veel scherpe soep meer dan genoeg op een warme, luie zomeravond.


Auberginecurry

Het bewaren van kokosmelk is altijd lastig. Daarom eet ik vaak de eerste keer een curry en de tweede keer een soep. Als je andere ingredienten en iets andere kruiden gebruikt, kan het best na elkaar.


1 Aubergine
€ 0,60
2/3 blikje kokosmelk (fair trade)
€ 1,30
Eeuwige moes uit de tuin
€ 0,00
1 ui
€ 0,15
Rijst
€ 0,15
Currypasta
€ 0,05
Citroengras uit een potje
€ 0,05
Teen knoflook
€ 0,05
Totaal
€ 2,35


Pasta met doperwten

Ik eet altijd weinig pasta in verhouding tot de groente. Dol ben ik op doperwten, ik kan er niet genoeg van eten. De combinatie met gedroogde tomaten en kaas is heerlijk zomers. De olie die ik gebruik om de ui in te bakken, haal ik uit het potje van de tomaten, zodat de smaak echt heel goed doordringt.

Volkoren pasta
€ 0,15
Doperwten
€ 0,75
Gedroogde tomaten
€ 0,40
Rucola uit de tuin
€ 0,00
Scheutje sojaroom
€ 0,20
Ui
€ 0,15
Oregano en tijm uit de tuin
€ 0,00
Zonnebloempitten
€ 0,20
Geraspte kaas
€ 0,50
Totaal
€ 2,35


Van de rest van de doperwten maak ik soep. Gewoon water met een bouillonblokje, doperwten, een ui en wat mierikswortel uit een potje. Als de groente gaar is, gaat de staafmixer er in. Eventueel een klein scheutje sojaroom als het niet dik genoeg is. Prima lunch!


Salade met zwarte bonen en tomatensalsa
Dit is een heerlijke maaltijdsalade. Ik ben dol op zwarte bonen omdat ze lekker stevig zijn en de smaak van koriander is één van mijn favorieten. Ik koop de koriander bij de supermarkt, maar heb nu ook zaadjes gekocht om zelf te gaan kweken. Het is me nog niet eerder gelukt, dus we moeten even afwachten wat het dit jaar zal worden met de koriander.

Zwarte bonen
€ 0,50
Tomaten
€ 0,20
Sla
€ 0,50
Koriander
€ 0,50
Cottage cheese
€ 0,30
Bieslook uit de tuin
€ 0,00
Scheutje tabasco, zout, peper
€ 0,05
Totaal
€ 2,05




Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...