vrijdag 19 juli 2013

Merels - een update

Er is één jonge merel in het nest in mijn Clematis. Ik dacht dat het nest verlaten was, maar gisteren was er wel heel veel activiteit van het merelpaar. Ze vlogen af en aan met eten in hun snavel. En iedere keer als ze tussen de bladeren van de Clematis verdwenen, hoorde ik een zacht gepiep. Ik ben voorzichtig gaan kijken en zag de typische geelgerande brede snavel van een jong mereltje. Er waren meer eieren in het nest toen ik een tijd geleden keek. Die jongen hebben het kennelijk niet gehaald. Maar goed, er is er in ieder geval één.

Het jonge vogeltje groeit als een razende. Woensdag was het enige wat ik zag een brede snavel. Vanmorgen leek hij al een stuk meer op een gewone merel. Het is echt verrassend en spannend om dit van zo dichtbij mee te maken. 

maandag 8 juli 2013

Merels in de Clematis

De Clematis heeft steun gezocht bij mijn takkenbezem. Het ziet er heel grappig uit. Ik denk dat het andersom begonnen is, dat de bezem omgevallen is tijdens een van de stormen van dit voorjaar en steun gevonden heeft bij de Clematis. Mooie symboliek.

Toen ik vorige week om mijn terras zat te lezen en te genieten van het zonnetje, viel het me al op dat er een merel verdween tussen de bladeren. Ik heb er verder niet zoveel aandacht aan gegeven, maar zaterdag zag ik het weer. Toen ik wat dichterbij ging kijken, ontdekte ik dat er een nest zat. Tussen de bladeren zag ik een klein gelig vogelbekje. Ik vraag me af of het niet wat laat is om nog jongen groot te brengen. Laten we hopen van niet.

Ik was van plan om te timmeren aan de compostbak die ik aan het maken ben. Dat heb ik nu maar even in de voortuin gedaan. Het zal niet de eerste keer zijn dat vogels hun nest verlaten omdat er teveel lawaai is in de omgeving. Ik hoop dat het vogelpaar de jongen weet groot te brengen. Hoe nieuwsgierig ik ook ben, ik moet toch maar wegblijven. Ik heb 1 fotootje gemaakt van het nest toen de moeder even weg was. Daar blijft het bij.

donderdag 4 juli 2013

Bramen cadeau.... en rupsen

Misschien zijn ze ooit gepoot, misschien aan komen waaien, ik weet het niet, maar ik heb bramen in de tuin. Het zijn niet van die bramen die je in de tuincentra kunt kopen. Er zitten gewoon doornen aan de takken. De plant groeit weelderig tussen de schutting door vanuit de tuin van de buren. Die hebben er niks aan omdat ze een huisje en een lounchehoek hebben gebouwd en er dus onmogelijk bij kunnen. Ik had vorig jaar al wat loten veilig gesteld, maar nooit gedacht dat het zo groot en veel zou zijn.

In de natte periode zat er behoorlijk veel luis op de jonge bladeren en de knoppen. Gelukkig is de struik sterk genoeg om geweest om dat te doorstaan. Het is nu een mooi gezicht, die bloesem die langzaam uit komt. Het zoemt er om heen van bijen en wat al niet meer. Wat het vooral zo leuk maakt, is de belofte die het in zich bergt: in augustus kan ik oogsten.

Op de koolplanten heb ik ook een cadeautje: rupsen. Geel met zwart zijn ze en ze laten het zich goed smaken. Iedere ochtend en avond vind ik er wel een paar. Je moet ze voorzichtig vast pakken. Als het iets te hardhandig gaat, geven ze een zwarte vloeistof af. Ik weet niet of ik ze dan beschadigd heb, of dat het een verdediging is, maar het lijkt me geen goed teken. Ik heb handschoenen aan als ik ze pak. Dan heb ik geen last van prikkende haartjes enzo, maar ik kan iets minder precies werken. 


Ik breng de rupsen naar de kruiwagen, waar ik bladeren in heb liggen van de koolrabi's die ik al heb opgegeten. Ik hoop dat ze dan genoeg te eten hebben om vlinders te kunnen worden, zonder dat mijn koolplanten er al te erg onder lijden. Dan hebben we allemaal genoeg.

Ik verbaas me er overigens wel over dat er dit jaar zo weinig slakken zijn. Vorig jaar heb ik toch dagelijks dikke naaktslakken uit mijn achtertuin naar de voortuin gebracht, zodat ze daar verder konden eten. Tot nu toe heb ik vier heel kleine slakjes gevonden. Zouden ze last hebben gehad van de kou? Ik vind het overigens geen punt. Een tuin zonder slakken is een stuk prettiger.

woensdag 3 juli 2013

Ontdekkingen: knoflookpeper en bladmosterd

Soms doe je van die ontdekkingen, die een verrijking zijn. Zoals dit keer in mijn keuken:

Knoflookpeper.
Vlak bij mijn kantoor was een winkel, die ik voor het gemak maar even een 'uitdragerij' noem. Ze verkochten allerlei partijen die blijkbaar in andere winkels overgebleven waren. Ik vind snuffelen in zulke winkels net zo leuk als kringloopsnuffelen. Dus ging ik er zo nu en dan in mijn lunchpauze of na het werk naar toe. Ik kocht er bijvoorbeeld kaarsen, maar ook een lap stof die ik omzoomde en nu als tafelkleed gebruik.

Soms stond er een kruidenrek in de winkel. Zakjes kaneel, kerrie, paprika en allerlei gedroogde tuinkruiden. Ik heb er kaneelstokjes en muskaatnoten gekocht, en knoflookpeper. En dat was een geweldige keuze. Ik weet niet wat er precies door het mengsel zit, maar het is pittig en scherp en het geeft een heerlijke smaak aan allerlei gerechten:
  • tomaat met cottagecheese en knoflookpeper,
  • omelet met knoflookpeper,
  • courgettesoep of tomatensoep met knoflookpeper,
  • houmous met knoflookpeper,
  • quinoa met groenten en knoflookpeper en paprika.
Het is allemaal even lekker.

De crisis heeft helaas ook deze winkel geraakt. Een paar maanden geleden is hij gesloten. Gelukkig heb ik in mijn hebberigheid een paar zakjes op voorraad gekocht. Volgens mij blijft het heel lang goed dus ik kan even vooruit. In de tussentijd moet ik maar eens op zoek naar een andere winkel die dit verkoopt.

Bladmosterd
De bladmosterd in de polycultuur
In een moestuintijdschrift las ik dit jaar een artikel over polycultuur. In plaats van het vierslagstelsel in de tuin (verdeel je tuin in vier stukken en beplant elk deel met een groep planten. Het volgende jaar schuift alles door en zo voorkom je ziekten), gaan alle zaden in de polycultuur door elkaar. Er stond een lijstje bij van de planten die zoals in zo'n cultuur kunnen worden gezaaid.

Het sprak me wel aan, zo'n weelderige alles-door-elkaar-tuin. Ik had nog wel wat zaden van eerdere jaren, die over de 'zaaibaarheidsdatum' waren. Die heb ik op het polycultuurveldje gezaaid. Alles door elkaar, behalve de stengelui. Ik was bang dat ik de jonge uitjes voor gras zou aanzien en ze zou wieden. Dus, in mijn twee vierkante meter heerlijk rommelige polycultuur staan tussen de venkels, bietjes, kamille en postelein twee keurige rijtjes stengelui.

In de plantenlijst in het artikel kwam ook bladmosterd voor. Ik kende dat niet en dat maakte me nieuwsgierig. Dus heb ik het besteld en gezaaid. Het werd een van mijn leukste ontdekkingen sinds ik moestuinier. Het blad is heerlijk pittig van smaak, het groeit hard en als je het afknipt groeit het zo snel weer aan dat je er dagelijks van kunt eten. Na verloop van tijd wordt het blad wel wat taaier. Ik denk dat het dan tijd is om opnieuw te zaaien en dan rustig weer een heel aantal weken te genieten van de opbrengst. Echt een aanrader!

dinsdag 2 juli 2013

Mindfulness - de afwas

Ik heb een beetje een hekel aan de afwas. Grotendeels komt dit doordat mijn keuken wat raar is ingericht: de wasbak zit op een hoek. Je kunt dus niet afwassen zoals je dat normaal doet: links de vuile spullen en rechts het rek. Ik moet van rechts naar rechts afwassen. Dat is een hoop gedraai en gedoe.
Het gevolg was dat ik het er regelmatig maar bij liet. Dat zorgde weer voor obstakels als ik wilde koken. Daar ergerde ik me dan weer aan. Goed, mijn gevoelens over de afwas werden er niet beter op. Al met al valt het reuze mee. Zoveel afwas heb ik niet.
Via Internet kom ik op een soort begeleiding voor mindful afwassen. Een aantal handreikingen was (ik heb ze een beetje aangepast):
  • Als je wilt oefenen in mindful afwassen, zorg dan dat je geen haast hebt en het werk niet hoeft te onderbreken.
  • Neem van tevoren de tijd om te visualiseren wat je nodig hebt. Is het afwasrek leeg, heb je theedoeken, sop?
  • Begin rustig met de voorbereidingen. Dat kan het voorspoelen zijn of het vullen van de teil. Kijk met aandacht naar het water of het ontstaan van het sop. Adem rustig terwijl je er naar kijkt.
  • Was alles een voor een met aandacht af, de minst vieze dingen het eerst omdat dan het water langer schoon blijft. Je hebt dan minder nodig, en vraagt zo minder van de natuur.
  • Als je gedachten afdwalen, kom dan rustig terug naar het sop en het servies. Voel het warme water op je handen, ruik de geur van het sop en kijk hoe het water van het servies druipt.
  • Als je klaar bent, geniet nog even van het resultaat.
Ik kan zeggen dat het werkt. Ik werk meestal met een idee in mijn achterhoofd dat ik het werk zo efficient mogelijk moet doen. Als ik dan iets vergeet, word ik daar chagarijnig van. Hoe ik er aan kom, weet ik niet. Ik geloof dat mijn beide ouders niet zo hielden van praktische zaken en die zo snel mogelijk achter de rug wilden hebben, ze dus zo efficient mogelijk wilden doen. Het scheelt me een behoorlijke hoeveelheid ergernis, als ik dat idee los kan laten. Stap voor stap, rustig aan de afwas doen en de keuken netjes maken, is net zo rustgevend als het franse eten dat ik doe. Die manier van eten is eigenlijk ook mindful: rustig aan, kleine porties en genieten van de smaak.

De laatste tip die ik op het lijstje tegenkom, is: probeer niet meteen iedere dag de afwas mindful te doen. Het lukt meestal niet als je heel hoge ambities hebt. Begin bijvoorbeeld met een keer per week. Dan is het makkelijker vol te houden. En: wees vriendelijk voor jezelf als het niet gelukt is of niet lukt. Volgende keer is er weer een kans om aandachtig te genieten van wat je doet. Mildheid en mindfulness gaan goed samen.

Terwijl ik me zo de mindfulness eigen probeerde te maken, werd ik op de proef gesteld. Althans, zo voelde ik het. De afvoer raakte verstopt. Ik dacht dat het aan de constructie van de buizen lag. De keuken is volgens mij door de voor-vorige bewoonster zelf aangelegd, en de afvoer is niet het meest geslaagde deel van de klus geweest. Een groot deel loopt horizontaal en op een bepaald punt gaat de leiding zelfs omhoog. Ik houd het bij door regelmatig na te spoelen met kokend water en soda, maar helaas, dat was niet meer genoeg.

Dus: afwasteil onder de chiffon en losdraaien! Het werd toch een waterballet! Ik schrok terug en stootte mijn hoofd tegen de rand van het aanrecht. Extra soda en de ontstopper hielpen niet meer. Toen bedacht ik dat het wel eens te maken kon hebben met de wateroverlast van het balkon van de bovenburen. Na de zondvloed van de afgelopen weken, liep het water niet meer gewoon weg, maar sijpelde langs de regenpijp en de muur naar beneden.
Dus belde ik de eigenaar van de bovenwoning. We kwamen er achter dat de hele regenpijp vol stond met water. Daarom boorde ik er een gaatje in. Opnieuw spoot het water me om de oren. Ik kon bijna de hele regenton vullen met het water dat van het balkon kwam. Zondag kwam de bovenbuurman langs met een veer en na wat gepruts en ontstop-actie deed de afvoer het weer.

Ik kan verder met mijn mindful-afwas-oefening.

maandag 1 juli 2013

Broer

Afgelopen week kwam mijn broer onverwacht op bezoek. Hij werkt voor een adviesorganisatie en heeft een project bij mij in de buurt. Hij woont op 1,5 uur rijden en heeft ongeveer net zo'n leven als ik. We zien elkaar dus niet zo vaak. We proberen dapper brieven uit te wisselen, maar regelmatig blijven die een paar maanden liggen. Ik was dus blij verrast dat hij langs kon komen.

Mijn broer gaat dit jaar trouwen en wil graag dat ik zing op zijn bruiloft. Daar moesten we het nog even over hebben. Ik had een voorstel gedaan uit een adventskantate van Bach. Dat vond hij een goed idee. Nu moeten we muzikanten vinden en de muziek laten transponeren, want de aria is geschreven voor tenor. Dat past niet helemaal bij mijn stem. We zullen zien.

We aten:
Groene soep
Dit is mijn gebruikelijke soep. Water, bouillonblokje en veel groenten. Dit keer was het courgette, prei, een beetje spitskool en heel veel kervel. Voor de 'bite' deed ik er nog een beetje gierstkorreltjes doorheen. De smaak was heerlijk zacht.

Gebakken geitenkaas met druivensaus.
Ik had kleine schijfjes geitenkaas. Ze gingen eerst door bloem, dan door geklutst ei en tenslotte door broodkruimels. En deze kroketachtigen gingen in de koekenpan. Ik maakte drie schijfjes per persoon. Het was een gok, omdat ik dit nog nooit had gemaakt. Het was een goede gok: het was erg lekker.

De druivensaus heb ik gemaakt toen ik, zoals ieder jaar, een grote hoeveelheid druiven had gekregen. Bij de geitenkaas aten we gekookte aardappels, snijbonen en een salade van blaadjes uit de tuin met veel bieslook en een zachtzoete dressing met vijgenbalsamico. Daarbij dronken we een glaasje Bordeaux. Ik had nog een toetje van kersen in Chianti met vanille, basilicum en ricotta, maar dat was niet nodig. We hadden genoeg gegeten. Ik had nog genoeg aardappels en bonen over om de volgende dag op te bakken met een uitje, champignons en kaas.

We hebben altijd veel te bespreken, zijn projecten, mijn projecten, plannen en manier waarop we met alles om gaan. We hebben allebei nog wel eens de neiging om ons erg verantwoordelijk te voelen en daar leren we allebei mee om te gaan. Het is altijd fijn om je eigen gedrag terug te zien bij een familielid en je gevoelens daarover te delen. We delen de belangstelling voor mindfulness, meditatie en het leerproces wat daarbij hoort. De tijd vloog dus om en helaas moest mijn broer weer redelijk snel weg.  Hij moest nog een eind reizen en ik had nog een andere afspraak. Het was kort en goed, een cadeautje tussendoor. Iets om te koesteren.

Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...