Metta voor de ander

Zaterdag leidde ik de meditatie van de Sangha. Ik had er voor gekozen om over 'de ander' te mediteren. Meditatie gaat vaak over jezelf. En dat is goed. Hoe meer je zelf in balans bent, hoe liefdevoller je kunt zijn. Hoe milder je bent voor jezelf, hoe makkelijker het wordt om mild te zijn voor een ander. Dit keer wilde ik stil staan bij een ander.

In de Metta zijn er drie soorten anderen: de dierbare, degene die je onverschillig laat en degene die negatieve emoties oproept. Het leren om voor iedereen even mild en compassievol te zijn, is een ontwikkeling die tijd en aandacht vraagt. Mildheid en liefdevolle vriendelijkheid moeten groeien. De meditatie voor de dierbare is het begin van de route

Een vriendin, die dol is op feestjes en er ook heel goed in is, heeft besloten dat ze haar verjaardag niet viert. Dat is geen goed tegen. Ze heeft het zwaar. Ze werkt heel hard.., veel te hard als je het mij vraagt. Twee van haar kinderen doen eindexamen, dat vraagt veel aandacht. Verder geloof ik dat ze door een wintertijd gaat. Over de aanleiding hiervoor is ze zwijgzaam, maar de conclusie is duidelijk: het gaat haar niet goed. Mijn meditatie ging over haar en was voor haar. Ook de andere leden van de Sangha kozen ieder een persoon aan wie ze veel goeds te wensen hadden.

Ik moest terugdenken aan mijn meditatie toen ik dit las op de site van het Boeddhistisch Dagblad:

[...]Ik was op een feestje toen het nieuws kwam “de jongens zijn gevonden”. De smartphones werden geraadpleegd en we werden meteen ook op de hoogte gesteld welke voetbalploeg gedegradeerd was (ik ben de naam vergeten). Natuurlijk wist iedereen meteen om welke jongens het ging, we hebben immers allemaal meegeleefd, meegedacht en sommige zelfs meegezocht. Wat we al vreesden is bevestigd en het leven gaat verder.

Niet zomaar want er is ook behoefte om nog iets te doen. Men stelde een stille tocht voor en anderen wilden ballonnen oplaten. De familie bedankte en suggereerde kaarsjes voor het raam.

Bij mij roept het ambivalente gevoelens op. Het is een vreselijke gebeurtenis maar dat het in het nieuws komt maakt het niet erger dan al die andere kinderen die sterven door ziekte, ongevallen of geweld. Je kunt iedere dag wel een stille tocht houden een ballon oplaten of een kaarsje aansteken. [...]

Het verhaal gaat nog verder over hoe we zouden kunnen omgaan met de wetenschap dat zoveel mensen lijden. Ik zeg niet dat een meditatie voldoende is, maar het maakt je wel bewust van het lijden van anderen, ook als het niet direct zichtbaar is, en van de liefde die je in je draagt.

Tijdens een meditatie voor één ander, melden zich als snel meer vrienden, familieleden die allemaal mooie wensen kunnen gebruiken, is mijn ervaring en die van mijn medesanghaleden. Je hart gaat open, om het maar zo te zeggen. En dat zal zich op een natuurlijke manier vertalen naar actie. Dat kan niet anders.