zaterdag 28 december 2013

Eenvoudig wonen

Op een vrije dag is het heerlijk om rond te neuzen op Youtube. Dit keer vond ik dit boeiende filmpje. Bijzonder dat mensen dit doen. Het heeft een enorme aantrekkingskracht op me. Klein, overzichtelijk, kalm en eenvoudig. En die pan met groente! Heerlijk. Dat ga ik zeker een keer maken.

vrijdag 20 december 2013

Kerstpakket

Voor mij, als vegetariër, zitten er vaak veel dingen in een kerstpakket die ik niet eet. Dit jaar was dat ook weer zo. Ik heb een paar dingen voor nasi uit het pakket gehaald en de rest had ik over. Oh ja, de wijn heb ik ook meegenomen....

Tot vorig jaar gaf ik de rest van mijn pakket aan de schoonmaakster op mijn werk. Het snoep kon zij mooi gebruiken voor de kleinkinderen en de andere dingen at ze zelf op. Dit jaar is zij op 12 december met pensioen gegaan. Dus moest ik iets anders. Een collega zei dat hij de inhoud van zijn kerstpakket naar de voedselbank zou brengen. Dat leek me een goed idee.

Het is alleen wel een beetje mager om naar de voedselbank te gaan met alleen een kerstpakket, vond ik. Dus kocht ik er nog spullen bij in de supermarkt. Op de site van de voedselbank stond een lijstje met producten die ze erg nodig hebben. Eigenlijk allemaal houdbaar spul. Dus kocht ik spaghetti, pastasaus, champignons in potjes, snelkookrijst, sultanakoekjes en Japanse zoutjes. Van alles 10 stuks.

Met die spullen in de auto ging ik naar de voedselbank. Daar was het een drukte van belang met het inpakken van pakketten. Twee medewerkers hielpen me met het leeghalen van mijn auto. Ik kon een rondleiding krijgen als ik dat wilde, maar ik moest helaas aan het werk. Het lijkt me een mooi voornemen voor volgend jaar om maandelijks een doos boodschappen naar de voedselbank te brengen. Het eerste voornemen is er dus al weer.....

dinsdag 8 oktober 2013

D'ruitdaging 5 en 6: rommellaatje en mails

Ik moest op 5 oktober op zoek naar een rommellaatje. Dat heb ik niet echt. Ik heb wel laatjes waar wat rommeltjes in liggen, maar niet echt een rommella. Ik heb dus maar wat in die laatjes gerommeld en hier en daar wat weggehaald. En verder heb ik vooral gekeken in de rolkast waar ik mijn papieren in bewaar. Papieren zijn mijn grootste probleem. Ik hoop dus dat we daar nog veel aandacht aan gaan besteden.

Ik heb in de rolkast een aantal postbakjes met papier, zonder duidelijke ordening. Een doorn in mijn oog. Verder heb ik daar drie vierkante dienbladen die ik als laatjes gebruik voor stekkers, snoeren en ander oplaadspul. In een zo'n 'laatje' lagen kaarsen, lint, slingers, ballonnen, stoelviltjes en lampen. Dat heb ik binnen deze opdracht maar eens aangepakt. Ik heb de kaarsen in de doos met andere kaarsen gedaan en het lint en de slingers bij de cadeauspullen. Misschien gaan de slingers volgend jaar wel weg. Ik heb ze al jaren niet gebruikt. Maar ja, soms heb je dat gevoel van: beter mee verlegen dan om verlegen. Ik zal daar eens een vraagje over stellen aan Hilde Verdijk die dit organiseert op haar website www.yourganize.nl. De lampen en stoelviltjes liggen samen in een la in het kastje dat ik in de gang heb staan. Het lege laatje heb ik gebruikt om twee andere laatjes overzichtelijker te maken. Drie laatjes met snoeren dus.

Terwijl ik bezig was, besloot ik twee potten inkt weg te doen. Ze zijn mooi en oud, maar ik doe er nooit iets mee. Nu ik bij Terre des Hommes werk, vind ik het makkelijker om dingen weg te doen. Ik weet dat het geld dat ermee verdiend wordt, goed wordt gebruikt. Voor de twee potten reken ik dan maar 2 punten. In de kast lagen ook drie DVD's die ik niet meer kijk. Twee daarvan gaan naar de kringloop en een naar een kennis, die had gezegd dat hij de DVD een keer wilde zien. Voor de DVD's 3 punten.

De kast ziet er nu al weer een stukje beter uit, maar dat betekent niet dat het ook echt geordend is. Het ziet er ordelijk uit, maar een echte indeling van papieren is ver te zoeken. Het is een klus die geweldig veel tijd gaat kosten. En die tijd heb ik (er) niet (voor over).

6 Oktober was een zondag, een dag om rustig aan te doen. We hadden een miniopdrachtje. Tien minuten lang de email opschonen. Per 10 mails een punt en iedere nieuwsbrief waar je je voor afmeldde ook een punt. In totaal heb ik er 13 punten bij: 90 mails weggegooid en 4 nieuwsbrieven.

Stand tot nu toe: 26 punten. 

maandag 7 oktober 2013

D'ruitdaging 4: Pennen

Opdracht 4 gaat over het selecteren van pennen. Dat had ik vorig jaar ook gedaan. Toen zag het pennenbakje er na opruiming zo uit:

En dit trof ik aan na een jaar. 



Er is nogal wat bij gekomen. Rommel komt vanzelf weer terug zo lijkt het:
- drie labels voor een sleutel
- een speld
- oogcreme
- lippenbalsem
- 2 aanstekers
- een stuiterbal (geen idee hoe ik daar aan kom)
- een extra puntenslijper (nooit geweten dat ik er twee had, maar ze lijken nogal op elkaar)
- een doosje pepermunt
- boekenleggermagneten die ik voor mijn verjaardag heb gekregen
- een steen voor etherische olie
- een stukje leer dat aan het hengsel van een van mijn tassen hoort. 
- een rode pen.

Wat mij betreft hoeft niet alles weg. Lippenbalsem en een aansteker binnen handbereik is eigenlijk wel handig. De boekenleggers kunnen van het karton en dan nemen ze niet zoveel plaats in. Het is wel praktisch om snel een boekenlegger te kunnen vinden. De rest moet wel weg of op een andere plek: de tweede aansteker naar de keukenla, de stuiterbal in de prullenbak, net als de labels. De puntenslijper ligt in het kastje bij de voordeur om mee te gaan naar de kringloop. De snoepjes gaan naar de voorraadkast. 
En dan moet ik op zoek naar het potlood. Dat is kennelijk ergens anders opgeborgen.

Ik heb dus niet heel erg veel weg gedaan: 5 kleine dingetjes. Daar kan ik maximaal 1 punt voor rekenen: 8 punten in totaal nu. 

zondag 6 oktober 2013

D'ruitdaging 2 & 3: vazen en pillen

De opdracht van dag 2 is het selecteren van vazen en potten. Mijn vazen staan onder de trap naar de tweede verdieping. Daar is een kleine ruimte, die ik niet onbenut wil laten. Net na de verhuizing stonden daar mijn gereedschapskist, de boor en de decoupeerzaag. De vazen stonden in het tuinhuisje. Na een half jaar heb ik dit omgedraaid. Ik heb de vazen vaker nodig dan de boor en de zaag en het staat een stuk decoratiever.
Ik heb op dit moment veertien vazen. Twee waren op het moment dat ik de foto maakte in gebruik en drie zijn niet te zien. Dat zijn kleine vaasjes die onder de onderste tree staan. Van die kleine vaasjes zal ik er één weg doen, op termijn: een klein vierkant glazen bakje waarin één bloem past. Ik heb er twee van, maar ze zijn niet helemaal gelijk. Ik kan er dus beter één een keer weggeven met een bloem er in. Bijvoorbeeld als ik ergens ga eten.

Ik gebruik alle vazen wel een keer per jaar. Geen reden dus om iets weg te doen, met uitzondering van de ene kleine vaasje. Ik heb het in de doos met cadeautjes gedaan. Score: 1 punt. 

Dag 3 was een speurtocht naar pillen. Dat was een eenvoudige opdracht. Ik heb
- paracetamol
- ibuprofen
- trachitol voor de keel
- loratadine voor als ik bij iemand op bezoek ga die een kat heeft
- vitamine B12 pillen
- vitamine D pillen
- Enzymen
De enzymen slik ik niet meer. B12 is uit voorzorg omdat ik als vegetarier daar tekort aan zou kunnen krijgen en vitamine D is iets waar vrijwel iedereen in Nederland behoefte aan heeft omdat we weinig buiten komen en weinig zon hebben. De overige pillen heb ik soms nodig en ze zijn nog van een goede datum. 
Hier dus ook een score van 1 punt. Het schiet niet erg hard op op deze manier. Maar goed, het is pas de derde dag.

Aanvulling op dag 1: de sjaal heb ik gisteren bij de kringloop gebracht, met twee schoteltjes en twee boeken. Voor de laatste vier heb ik nog geen opdracht in de d'ruitdaging gehad, maar goed, weg is weg. Score 4 punten extra. Totaal nu dus 7 punten. 

zaterdag 5 oktober 2013

Zuidlaardermarkt

Comfort was lange tijd niet gewoon en ook geen doel in Nederland. Ook de mensen die het zich konden veroorloven waren lang niet altijd. Zuinigheid met vlijt, dat was het. En dat betekende dat de mensen een stuk spartaanser leefden dan wij nu.  Jarenlang was het de gewoonte dat de kachel pas in de kamer te zetten als de Zuidlaardermarkt was geweest, dus na de derde dinsdag in oktober.

Dit jaar wil ik eens ervaren hoe dat voelt. Tot nu toe is de verwarming dus nog niet aan geweest. Een paar dagen was het in de woonkamer tussen de 14,5 en de 15,5 graden. Vanavond, toen ik thuis kwam, mat de thermometer 16,5. Nu er wat kaarsen branden en ik de schuifdeuren dicht heb, is het een graad warmer. Ik dacht al met al dat het afzien zou worden, maar echt, het valt reuze mee! Ik draag warme sokken, pantoffels en een wollen omslagdoek. Daarmee is het prima te doen tot nu toe.

Vorig weekend ging ik op bezoek bij vriendinnen in de straat. Zij hadden net hun verwarming opnieuw laten aanleggen en een nieuwe (bamboe)vloer in de woonkamer. De overgang is dan wel goed voelbaar van mijn wat frisse huis naar de behaaglijke warmte van hun nieuwe CV.

Gelukkig is het nog niet echt heel beroerd koud geweest. Dan zou ik waarschijnlijk wel anders piepen en het misschien niet volhouden. Nog 2,5 week tot de markt. Ik ben benieuwd of ik het vol houd.

donderdag 3 oktober 2013

Mijn eerste kaart!

Een afbeelding van de New Yorker staat er op de voorkant. Hij komt uit Hannover. Op de achterkant staat dat de schrijver net in Weimar is geweest, waar de dichter Goethe heeft geleefd en is gestorven. Omdat ik op mijn profiel vraag om een gedicht, stuurt hij mij de eerste drie strofen van het volgende gedicht dat Goethe voor zijn vrouw geschreven heeft. Ik vind het een mooi begin.

Gefunden

Ich ging im Walde
So für mich hin,
Und nichts zu suchen,
Das war mein Sinn.


Im Schatten sah ich
Ein Blümchen stehn,
Wie Sterne leuchtend,
Wie Äuglein schön.


Ich wollt es brechen,
Da sagt es fein:
Soll ich zum Welken
Gebrochen sein?


Ich grub's mit allen
Den Würzlein aus.
Zum Garten trug ich's
Am hübschen Haus .


Und pflanzt es wieder

am stillen Ort;
Nun zweigt es immer
Und blüht so fort.


woensdag 2 oktober 2013

D'ruitdaging I

Gisteren is de d'ruitdaging begonnen. De eerste opdracht was een bezoekje aan de kapstok. Hoeveel jassen, sjaals, handschoenen enzo hangen en staan er daar? En wat wil je ermee? Heb je alles nodig?

Dat is meteen een eerste punt: mijn kapstok hangt nog steeds niet. Er staat een kapstok tegen de muur. Mijn halletje is nog niet af. Het zou leuk zijn als dat dit jaar nog kon, maar mijn timmervrouw en ik zijn allebei erg druk. We hadden een afspraak gemaakt in oktober voor allerhande klusjes, maar die moest ik afzeggen. Dan gaat zij eerst op vakantie. Ze heeft kinderen, dus ik neem aan dat het de herfstvakantie is. Wie weet vinden we een moment in november....

Maar goed, zonder kapstok heb je ook jassen. Ik heb een zomerjas en twee winterjassen. De zomerjas kan naar de stomerij en dan opgeborgen worden. De ene winterjas is een cape die ooit van mijn moeder was. Het ding is onverslijtbaar en heerlijk zacht en warm. De andere jas is wat je volgens mij vroeger een duffelse jas noemde. Zware grijze wollen stof, een lange getailleerde jas, maar dan zonder houtje-touwtje-knopen.

Ik heb twee paar handschoenen, een pet, een warm hoedje en drie sjaals, die ik wil houden. De rest kan weg en dat zijn twee sjaals. Ik moet nog wel iets aan de lange jas doen. Die is al een jaar of 8 oud en dat is wel een beetje te zien hier en daar. Op dit moment heb ik nog geen idee wat ik er aan kan doen. Mijn zus maar eens vragen wat zij er van denkt.

Het hoedje en de handschoenen moeten nog even gewassen.  Lastig, want ze mogen niet in de wasmachine en ook niet gestoomd. Ik leg de handschoenen en het hoedje gewoon in heet water met een beetje wasmiddel. De handschoenen zijn groen en het hoedje zwart, dus ze moeten even apart. En dan ben ik qua kapstok winterklaar.

Verder staat nog in de gang:

  • De fietspomp
  • Een kastje voor de handschoenen, bandenplakspullen en dingen die het huis uit moeten (die komen vast nog langs. Ik heb ze opgespaard voor de d'ruitdaging).
  • Onder het kasje de oude kranten, die ik uiteindelijk ín het kastje wil hebben als de andere dingen er uit zijn.
  • Een houtje om de deur tegen te houden
  • Een paraplu
  • Een stapel boeken voor mijn zus. Die neem ik over twee weken mee als ik bij haar langs ga. Dan tel ik ze nog wel bij het lijstje.
  • Een tas met flessen die naar de glasbak moeten

Per ding van de kapstok dat je weg doet, mag je een punt rekenen. Ik heb nu dus, na een dag 2 punten. Zaterdagmiddag werk ik weer bij het TdH-winkeltje. Dan neem ik de eerste spullen meteen mee. Wie weet kan een ander er nog iets mee.

dinsdag 1 oktober 2013

Nationale kringloopdag

Aanstaande zaterdag is het Nationale kringloopdag. Bedrijven die zijn aangesloten bij de branchevereniging kringloopbedrijven zetten dit jaar hun medewerkers in het zonnetje. Ik vind het wel een leuke actie. Sinds 2009 bestaat dit initiatief, maar ik had er nog nooit van gehoord. Op de site kun je zoeken naar bedrijven die deelnemen.

Helaas doet er in Groningen geen bedrijf mee. Het zou handiger zijn als er een lijst van bedrijven te zien was. Nu moet ik alle mogelijke plaatsen invoeren om er achter te komen welk bedrijf mee doet. Er staan nu 3 mensen op de site in het zonnetje. Dat is nog wel wat mager. Hoewel het een goed idee is om aandacht te vragen voor de kringloopbedrijven, heb ik het idee dat het nog niet al te erg van de grond komt.

Dat is jammer, vandaar dat ik er hier aandacht voor vraag. Misschien is het in andere steden wel een groot feest deze dag. Je weet maar nooit.

dinsdag 24 september 2013

Eten als Francaise - een update

Ik eet nu al een tijdje en met vlagen als een Francaise. Met vlagen dus ook niet. Dan kies ik meer voor de snelle happen tijdens een drukke week. En als het echt druk wordt, rommel ik maar wat aan. Echt heel veel meer dan 3 kilo ben ik nog niet kwijt. Maar ja, dan zal ik het echt tot een gewoonte moeten maken: kleine porties met aandacht eten. Een aantal geslaagde menuutjes van de afgelopen tijd heb ik even opgetekend. Ik hoop dat het inspirerend is:

Salade van twee kleine rode bieten, een paar blokjes feta en stengelui uit de tuin
Champignonomelet met gekookte broccoli 
Twee abrikozen met twee eetlepels vanilleyoghurt als saus


Pompoensoep uit de vriezer, op smaak gebracht met Ras el Hanoet
Boerenkool op Ethiopische wijze en quinoa
Heerlijke handgemaakte bonbon bij de thee. 

Artisjok
Risotto met vis en courgette
Druiven met stukje parmesaan

Gebakken champignons met toast
Kamper steur (gekookt ei in mosterdsaus), aardappel en boontjes
Appel in kaneelsiroop

En dan ben ik intussen ook begonnen met uitgebreid lunchen. Ik heb een kleine thermosfles soep bij me. Op dit moment een halve liter, maar ik wil terug naar een derde liter. Dat is ook genoeg. Verder doe eigenlijk wat is 's avonds ook doe; drie kleine gangen eten. Vaak doe ik het met restjes van avondeten van een paar dagen eerder. In een groot warenhuis in Japan vond ik een lunchtasje met drie bakjes dat hier heel geschikt voor is. Je zou kunnen zeggen dat het een moderne bento box is, of eigenlijk een bento tasje. Je hebt de boxen in de meest prachtige gelakte varianten, maar ik vind ze niet zo praktisch. Het leuke van mijn tasje is, dat er een thermosbakje bij zit. Ik kan dus iets warms of iets gekoelds meenemen.   

Hier een paar voorbeelden van lunch die wel in de smaak is gevallen.
Bouillon met prei
Tomatenstukjes met knoflookpeper
Twee speltboterhammen met kaas met fenegriek
Griesmeel met bramenjam

Pastinaaksoep
Salade van knolselderij en rozijnen
Een snee notenbrood met boter
Appel-bramenmoes

Courgettesoep
Salade van witlof en bieslook
Boterham met tapenade en gekookt ei
Yoghurt met bramenjam

dinsdag 10 september 2013

Something folded

Voor de bruiloft van mijn broer wilden we als familie een gezamenlijk cadeau geven. Het begon met bijzonder bier. Mijn broer en zijn vriendin houden wel van het proeven van nieuwe dingen. In België is er in Westvleteren een abdij die ongekend goed bier maakt. Het is moeilijk te krijgen. Om het te reserveren, moet je bellen. En in de abdij is één telefoon, die alleen beantwoord wordt gedurende de werkuren van de monniken. De lijn is dus meestal bezet door anderen die het bier ook willen kopen.

Mijn nichtje is erg vasthoudend en had het op zich genomen om de reservering te plaatsen. Dat is haar gelukt en er konden twee kratten worden opgehaald. Ik heb 4 flesjes toebedeeld gekregen en daar ben ik heel tevreden mee. Broer en schoonzus krijgen 6 flesjes en de bijbehorende glazen.

Naar aanleiding van het bierverhaal kwam mijn zus met een etiket dat zij had gevonden op Internet. Er stond het traditionele bruiloftslijstje op, maar dan een beetje aangepast something old, something new, something borrowed, something brewed. Het leek ons leuk om daar iets mee te doen, maar dan alles te veranderen.
Het werd something gold, something glued, something folded, something brewed.

Het something folded was voor mij. Ik maakte een boekje van 52 enveloppen. Ieder broer of zus met familie kreeg 10 enveloppen toegewezen om mooie dingen in te stoppen voor broer en schoonzus. De zus met de grootste familie kreeg de laatste 2. Dit is het boekje geworden:




Rood resultaat


Nu de braam en de vlier uitbundig hun vruchten leveren, begint mijn kast aardig rood te kleuren. Ik maak alles in etappes, afhankelijk van de oogst.

Vorige week maakte ik eerst een pot bramenjam. Ik had iets over en dat ging in een plastic bakje. Prima voor op de boterham en door de griesmeel. Griesmeel heeft voor mij een bijzondere betekenis. Vroeger thuis was ik de enige die het lekker vond. De anderen vonden het niet alleen niet lekker, ze vonden het echt vreselijk. En dan, eens in de zoveel tijd maakte mijn moeder alleen voor mij een portie, zomaar, onverwacht. Ik herinner me nog goed dat ik de keuken binnenkwam en haar zag roeren in een klein steelpannetje. Als ik nu griesmeel maak, denk ik daar vaak aan terug, aan het gevoel bijzonder te zijn dat ik daarvan kreeg. Aan de verrassing dat er ineens iets was voor mij alleen.
Ik geniet elke keer van mijn griesmeel met jam.

De twee volgende potten jam waren bramen-appeljam of -moes, dat weet ik niet precies. Ik heb wat gerimpelde appeltjes bij de bramen gedaan en daar geleisuiker bij. Het is lekker geworden, maar vloeibaarder dan de gewone bramenjam. Ik probeer zo min mogelijk suiker bij de vruchten te doen en dan blijft de jam soms iets te dun.

Tussen de bedrijven door maakte ik ook nog twee potten rode kool. Ik had een grote kool gekocht voor €1,00 op de boerenmarkt. Hij was zo groot dat ik er twee keer van kon eten. Daarna maakte ik een pan soep, waarvan ik nu nog een deel in de vriezer heb, een grote bak salade met appel en rozijn en toen had ik nog een restjes. Dat heb ik gekookt en ingemaakt voor een drukke dag als ik even snel wat wil eten.

En dan nog de bramenazijn. Ik schreef al eens eerder dat ik van plan ben om bietjes in te maken in azijn. Ik heb het idee dat bramenazijn net zo lekker kan zijn als balsamico. Ik gebruikte een wijnazijn die ik uit Frankrijk had meegenomen. De bramen hebben ruim twee weken in de azijn gestaan. Nu ruikt die heerlijk zoet en heb ik alles terug gegoten in de fles. De bramen bewaar ik nog in gewone azijn. Later dit jaar verwacht ik weer een grote hoeveelheid druiven. Van een deel daarvan wil ik chutney maken, maar ik houd niet van teveel zuur in de chutney. De 'geazijnde' bramen zijn een mooie oplossing.

Nu ben ik druk met het maken van sap. Mijn methode is onvoorstelbaar simpel, maar wel wat tijdrovend. Ik kookte bramen en vlierbessen tot sap. Voor de zekerheid ging ik er nog even met de staafmixer door. Daarna zeefde ik alles door een lapje kaasdoek, zodat er geen velletjes en pitjes in het sap kwamen. Ik warmde 600 ml sap op en deed dat in een brandschone fles met klikdeksel, waar ik al een paar theelepels suiker in had gedaan. Daarna goot ik er 400 ml kokend water bij en draaide de deksel er op. Voila! Twee liter sap. In de winkel al gauw  € 6,00 en nu de prijs van wat gas, wat stroom voor de waterkoker en een beetje suiker. Eigen sap voor , laten we zeggen € 1,00, bijna puur en zeer betaalbaar. En ik had weer een heerlijke cottage-avond.

maandag 9 september 2013

Doe het zelf - deodorant

In mijn streven naar zogenaamde autarkie was er weer een nieuwe uitdaging: mijn deodorant was bijna op. Een kleine speurtocht op internet levert heel veel resultaten op. Ik koos voor een van de eenvoudigste recepten: water, zuiveringszout en wat etherische olie. Je mengt drie delen water met een deel zuiveringszout en een paar druppels olie (als je dat wilt) Ik koos rozenolie. Het flesje was zo ver leeg, dat ik er geen druppels meer uit kon krijgen. Ik vulde het met wat kokend water en schudde wat. Daarna goot ik het bij het water met zout mengsel.

Ik had gedacht dat het zout wel op zou lossen in het water, maar dat deed het niet. Ook niet toen ik het flesje in een bak met kokend water zette om te zorgen dat het water langer warm bleef. In het recept stond ook dat je het mengsel in een spuitflesje moest doen. Dat heb ik gedaan, maar binnen de kortste keren zat het slangetje vol zoutkorreltjes en liep het spuitmechanisme vast. Ik weet niet hoe anderen dit oplossen, maar bij mij werkt het niet.

Ik testte de nieuwe deo in het weekend. Als het niet zou te werken, was ik de enige die daar last van had ;-). Ik goot wat van het mengsel op mijn hand en smeerde dat op mijn huid. En ik moet zeggen, het werkt geweldig. Wel moet ik iedere keer schudden omdat het zout naar de bodem van het flesje zakt en dan heb je alleen rozenwater. Als ik het op mijn huid smeer voelt het wel wat raar met die korreltjes maar de werking als deo is prima. Ik hoef dus de deur niet meer uit voor deo, maar voor zuiveringszout. En als je kijkt wat je daar allemaal mee kunt, ben ik van plan om dat in grote hoeveelheden te kopen.

Over die autarkie hoorde ik laatst overigens iemand zeggen dat je van sociale wezens als mensen niet moet verlangen dat ze autarkisch zijn.  Het is genoeg, zei deze man, als je je redelijk kunt redden als dat nodig is. Dat vond ik wel een mooie insteek voor mijn streven naar een goed, eenvoudig, vindingrijk en liefdevol leven.

zaterdag 31 augustus 2013

Nachtje aan het water

Heerlijk was het, een weekendje met vriendinnen. Een van ons heeft een huisje aan het Paterswoldse meer. We wilden er al heel lang eens met z'n allen heen en nu was het gelukt. Ik besloot mijn verjaardag meteen maar te vieren met een dinertje en daarmee meteen wens 4 uit te voeren van dit jubeljaar.

Ik besloot het simpel te houden. We hadden een Insalata Caprese vooraf en dan pasta met een saus van venkel, saffraan en sinaasappel. Het toetje bestond uit roomyoghurt met bramensaus of pruimenjam. Eigenlijk moet er dan nog meringue door de yoghurt, maar die kon ik niet krijgen. Het blijkt een seizoensproduct te zijn, gele met passen en witte met kerst. Meringue is echt heel simpel te maken, maar ik had er geen rekening mee gehouden dat ik het niet kon kopen. Toen ik daar achter kwam, was het al te laat om nog zelf iets te bakken. Het was er niet minder gezellig om en wat ik had gemaakt was goed geslaagd. Een van de vriendinnen had voor de wijnen gezorgd en gekozen voor een Chardonnay Voignier en dat was een goed idee.

Het is heerlijk om zo tot laat op de avond buiten te zitten praten. Een warme band met vriendinnen is toch wel een van de voorwaarden voor een gelukkig bestaan, vind ik.

Voor de nacht verdeelden we ons over het huis. Ik kwam op een luchtbed terecht in een van de twee kamers op de bovenverdieping en sliep uitstekend. De volgende morgen kwamen we één voor één weer tot leven met koffie of thee. Toen iedereen wakker was, begonnen we met de brunch en daarna ging ieder zo'n beetje haar eigen gang. De een ging zitten lezen, de ander maakte een wandelingetje of ging onder de douche. Twee dames gingen zwemmen in het meer. Later kwamen zij helemaal verkwikt weer terug. Halverwege de ochtend liep ik naar de waterkant en zag dat op het water een wedstrijd bezig was.

In de verre verte de witte stipjes van de boten.
In de loop van de middag ging de eerste vriendin naar huis. Ze heeft een eigen bedrijf en moest nog het een en ander regelen voordat de week weer begon. Vriendin C en ik waren de volgenden die vertrokken. C had haar enkel verzwikt en kon zelf dus niet rijden. We pakten alles in de auto, inclusief het moestuinboek dat ik gekregen had voor mijn verjaardag en vertrokken. Gezellig pratend reden we naar huis en ik zette haar bij de deur af. 

Thuis pakte ik snel mijn tas uit, deed een was in de machine, hing de hangmat op en luierde nog even verder, tot de bramen begonnen te roepen.... cottagetijd.

donderdag 29 augustus 2013

Bloemen uit de tuin

De tuin brengt ook nog andere goede dingen: bloemen. Ik heb een paar boeketjes , waar ik erg van genoten heb, op de foto gezet.
Roos (gekocht) met een tak Salie die ik gesnoeid heb.
Het is leuk om bloemen en kruiden te combineren.
Later, toen de bladeren wat gedroogd waren, heb ik er thee van gezet.
Dat had ik van de rozenblaadjes misschien ook wel kunnen doen, maar
bij een gekochte roos weet je niet wat er op gespoten is....


Rozen en Hostablad in drie vazen, wit, beige en bruin.
Ik was erg tevreden over deze combinatie en het rook heerlijk.
Later heb ik hetzelfde nog een keer gedaan met rode rozen.
Daar heb ik geen foto van gemaakt, maar het was ook heel mooi
Wie goed kijkt, zal de rozen op de achtergrond in de tuin kunnen zien.

Oostindische kers
Ik vind het net een impressionistisch schilderij
De bloemen verlepten wel heel snel, dat is jammer.
Maar zolang ze staan, zijn ze prachtig.


maandag 26 augustus 2013

Uit eten als Francaise

Soms is het feestelijk, soms is het gewoon even praktisch, eten in een restaurant. Nu is eet als een Francaise en dat erg prettig vind, wil ik dat ook graag doen als ik in een restaurant ben. Dat is niet eenvoudig. De porties zijn vaak heel groot en het 'eet je bord leeg' van vroeger zit toch behoorlijk diep. 

Ik heb besloten dat ik ga trainen op matigheid als ik eet in restaurants. Ik ben, sinds ik met deze manier van eten ben begonnen, zo'n vier kilo lichter. Het heeft dus zeker effect en dat wil ik graag zo houden.

Een paar dagen geleden was ik uit praktische overweging bij Perron 3 in Tynaarlo. Ik oefen met twee musici in die plaats een aria voor de bruiloft van mijn broer. Het had geen zin om van mijn werk naar huis te rijden en dan weer terug naar 'muziekles'. Dus koos ik voor een restaurant. 

Het is een leuke plek. Volgens mij een oude herberg aan de weg die het dorp uit gaat. Het spoor loopt voor het restaurant langs. Daar komt de naam vandaan. Er was ooit sprake van een station in Tynaarlo. Dat zou twee perrons hebben opgeleverd: een richting Groningen en een richting Zwolle, dus lag het voor de hand dat het restaurant dan perron 3 zou worden. Er hangen allerlei borden aan de muur die ooit op stations gehangen hebben. Blauwe borden met Harlingen - Groningen, maar ook de bekende gele borden met alle vertrektijden. Nu herkennen we ze nog, maar binnenkort zie je alleen nog maar computerschermen op stations en kijken de meeste mensen op hun telefoon naar de vertrektijden van de trein. Over niet al te lange tijd zijn die borden museumstukken.

Dit was mijn eerste keer in een restaurant als 'francaise'. Ik koos voor een soepje met prei en een warm voorgerecht als hoofdgerecht. Daar vroeg ik een salade bij. Verder dronk ik een glas bubbelwater met citroen en een glas Franse sauvignon blanc. Op de kaart stond nog een klein toetje. Ik wist niet wat het was, maar het had met nieuwsgierig gemaakt. Het bleek een glas met bolletjes meloen en één bolletje meloenijs te zijn dat uitstekend smaakte. Het toetje was niet echt nodig, vind ik achteraf. Ik heb ervan genoten maar volgende keer doe ik dat niet. Ik zal nog wel vaker bij dit restaurant eten als ik naar het muziekgroepje ga. Een soepje en een voorgerecht is meer dan genoeg.

In Veenhuizen heb ik bij Bitter en Zoet ook geprobeerd om minder te eten, door een deel van de risotto te laten staan. Dat lukte niet helemaal: ik denk dat er zo'n 20 korreltjes rijst op mijn bord achter gebleven zijn. Het was ook zo reuze lekker! Ik zit nu te denken aan de optie om een kleinere portie te vragen. Ik vraag me af of er mensen zijn die dat doen. Je ziet wel eens menukaarten met kleine en grote porties. Dat is dan bedoeld om een gerecht zowel als voorgerecht als als hoofdgerecht te eten. Meer restaurants zouden die mogelijkheid moeten aanbieden. Maar eens zien wat er gebeurt als ik er om vraag...


vrijdag 23 augustus 2013

Drie soorten boerenkool

Ik heb drie soorten kool in mijn tuin: boerenkool, eeuwige moes en cavalo nero. De zaden van de cavalo nero kocht ik in Vilandry tijdens mijn tuinenreis. De eeuwige moes komt van Leven van het Land in Haren. Je kunt de drie soorten eten als boerenkool en daar heb ik een heerlijk gerecht voor. Ooit heb ik dit recept uit de krant geknipt. Het is gebaseerd op een Ethiopisch gerecht. 

Het is heel eenvoudig en erg lekker. Je bakt een genipperd uitje met knoflook en rode of groene peper naar smaak (of naar wat je kunt verdragen) Daarna doe je de fijngesneden koolbladeren erbij en roerbak je alles tot het gaar is. Als het dreigt aan te branden, kun je er rustig wat water bij doen. Dat zorgt dat de kool wat sneller gaar wordt. 


Ik maakte er quinoa bij. Dat is zachter en notiger van smaak dan de couscous die er eigenlijk bij hoort. Ik kookte de quinoa in een beetje van de pompoensoep die ik vooraf at. Dat maakt de smaak alleen maar sterker. Ik ben dol op quinoa en kan het iedereen aanraden om dat eens te proberen. 


Ik at geen toetje. Daar had ik geen tijd voor omdat ik bij vrienden op bezoek zou gaan. Voor hen nam ik wat koolbladeren mee en een bakje bramen, die ik in een deksel van een eierdoosje deed. Ik vind het wel lijken op de bakjes waar je de bramen in koopt bij de groentewinkel. Ze vonden de bladeren bijzonder en de bramen heerlijk. En ik was erg tevreden omdat ik iets van het huis aan hen kon geven. En over het toetje hoefde ik niet te treuren, ze hadden heerlijke handgemaakte bonbons bij de thee....


woensdag 21 augustus 2013

Fotoboek (wens 51)

Deze week ben ik begonnen met het bijwerken van mijn fotoboek. Jaren geleden maakte ik twee dezelfde boeken tijdens een boekbindcursus. In 2007, na mijn scheiding, begon ik er aan. Na ongeveer een half jaar kwam de klad erin en toen ik heb boek open deed, vond ik foto's en andere herinneringen tot halverwege 2009. De oudejaarsavonden hadden nog wel dienst gedaan in het bijwerken, maar uiteindelijk was het werk stil komen te liggen.

Nu blijkt dus duidelijk hoe handig het was om een wensenlijst te maken. Dit fotoboek bijwerken wilde ik al heel lang, maar het kwam er steeds niet van. En voila! Ik heb alle memorabilia per jaar geordend en toen gekeken welke foto's ik wilde laten afdrukken om het beeld compleet te maken. Op de foto's na ben ik nu klaar met 2009. 

Het is erg leuk om te zien wat ik in de afgelopen jaren allemaal aan leuke dingen heb gedaan. De reis naar Japan, een reisje naar Parijs, naar Bremen, naar Lubeck... etentjes, concerten, feestjes met familie en vrienden, fietstochten, enzovoort, enzovoort. Ik beleef veel plezier aan het volplakken van mijn boek. Hopelijk lukt het me om het voortaan wel bij te houden. En als dat niet zo is, weet ik in ieder geval dat me over een paar jaar weer een aantal heerlijke nostalgische avonden te wachten staan.

dinsdag 20 augustus 2013

Badkamer

De tweede week van mijn vakantie heeft in het teken gestaan van de badkamer. Toen ik vorig jaar dit huis kocht, heb ik meteen de badkamer laten veranderen. Het bad er uit, een kast voor de wasmachine er in, nieuwe hippe wasbak en een goede doucheruimte

De wasbak is één van mijn succesnummers in dit huis. Een vriendin is binnenhuisarchitecte. Ze kwam bij me eten om mee te denken over de nieuwe badkamer. Ze maakte een paar tekeningen, en daarvan koos ik er een. Dat de badkamer uiteindelijk heel anders werd, kon ze gelukkig heel goed hebben. We snuffelden op Internet en ik vond daar een prachtige wasbak. Prachtig maar duur, vond ik voor € 560,00.

Een paar dagen later bracht een andere vriendin me een knipsel uit de krant. Het was een aankondiging van een internetveiling van badkamerspullen bij de plaatselijke woningboulevard. Ik ging kijken, samen met de aanneemster en koos een paar dingen die ik zou kunnen kopen. Tot mijn grote plezier was 'mijn' wasbak ook te koop. Hij was met een moderne kraan gemonteerd op een oranje glasplaat. Op de glasplaat zat een kras, maar dat maakte mij niet zoveel uit. Ik wilde alleen de wasbak en de kraan.

Een paar avonden later in die week zat ik bij mijn buurvrouw op de bank met mijn laptop in de aanslag voor de veiling. Ik bood € 100,00 op de wasbak, want dat was de basisprijs. En tot mijn grote verrassing waren er geen andere bieders! Waarschijnlijk was de kras toch te afschrikwekkend. Dus, inclusief de veilingkosten, betaalde ik € 138,00 voor de wasbak en de kraan. Toen moest ik nog wel zorgen voor vervoer. En dat kostte ook geld: € 110,00. Maar al met al was ik een stuk goedkoper uit.

En nu is de wasbak voor mij iedere dag een plezier. Als je er tegen tikt, klinkt hij als een klankschaal. Ik gebruik die momenten als een bel die uitnodigt tot een moment stilte. Ik haal drie keer aandachtig adem en wacht toch het geluid weggestrorven is. Dat is heel rustgevend.

Maar goed, de muren van de badkamer moesten nog steeds gewit worden. Daar heb ik me op gestort. Ik had ze al eerder geschuurd, dus ik kon met de voorstrijk beginnen. Samen met mijn zus, die een week bij me logeerde, plakte ik alles af. Daarna kon ik beginnen en ging mijn zus naar de woonkamer om daar de roman blinds te maken die ik voor de ramen wil hebben. Ze schilderde ook de lijst voor de spiegel. Zij schildert heel netjes, dus ik was blij dat ze het wilde doen.

Nu zijn de muren geverfd, de gordijnen zijn klaar en de spiegel komt binnenkort aan de muur. Volgend jaar zomer ga ik de deuren verven. Daar kom ik nu niet meer aan toe. Alles op z'n tijd. Nu geniet ik van een frisse witte badkamer, die steeds meer wordt zoals ik het hebben wil.

maandag 19 augustus 2013

Dagje Veenhuizen

We hadden het al lang geleden afgesproken, mijn vriendin en ik: we zouden samen op stap in haar kampeerbus. Het plan begon heel ambitieus: een lang weekend Denemarken. Maar goed, zij heeft net zo'n vol leven als ik dus onze agenda's gaan niet geweldig samen. Daarom besloten we het wat eenvoudiger te maken met een nachtje in de bossen van Drenthe. In juni had ik via afspreken.nl een aantal voorstellen gedaan en afgelopen weekend kwam ons allebei uit. Zij het dat ik eerst in de winkel moest werken..... dacht ik.

Toen ik zaterdag om kwart over een binnen kwam zag ik het meteen aan de reactie van mijn collega's: er klopt hier iets niet. Ik had me een week vergist. We hebben in de afgelopen tijd zo vaak het rooster veranderd dat ik de kluts kwijt was en de planster ook. Ik belde mijn vriendin om even te overleggen. Ik wist dat zij in Groningen was en vroeg haar of ze misschien eerder wilde vertrekken omdat ik nu ineens de middag vrij had.

Het kon een uurtje eerder. Ze had haar bus uitgeleend aan een vriendin om grof vuil te rijden. Daar moest ze eerst op wachten. Om vijf uur zou ze bij mij voor de deur staan. Na een kop thee, een praatje en een stukje appelkruimeltaart, ging ik weg uit de winkel en naar de supermarkt om een luxe ontbijt te kopen: en lekker ambachtelijk witbrood, leerdammer kaas, roomboter en vruchtensap. Thuis had ik al bramenjam gemaakt van de vruchten die ik de afgelopen week had geplukt. Niets is lekkerder dan zelf gemaakte jam op een wit broodje terwijl je op een klapstoeltje in de bossen zit....

De onverwachte vrije uren gebruikte ik om de heg van mijn voortuin te knippen en een vergiet zevenblad te oogsten voor een poging om pesto te maken. Heg knippen is heerlijk en hoofd-leegmakend werk. De wind was zacht en het was warm, ideaal dus. Ik werk met een heggeschaar omdat ik lawaai van electisch tuingereedschap zo vervelend vind. Mijn heg is niet zo recht als die van sommige buren, maar netjes genoeg om niet al te erg uit de toon te vallen. Met de nette heg in de voortuin, ging ik naar binnen om de tweede bramenoogst tot jam te koken en ondertussen mijn tas in te pakken. Dat ging niet goed. De jam kookte over en brandde aan. Helaas. Jam is iets waar je bij moet blijven. Gelukkig is de struik nog lang niet leeg. Ik kan het zeker nog een paar keer goed maken.

Mijn vriendin kwam net na vijven maar wilde meteen weg omdat ze de bus niet goed kon parkeren in mijn jaren dertig buurt met smalle straten. Ze stond op een plek die haar zeker een bon zou opleveren als er controle kwam. Ik sloot alles af en we vertrokken richting Veenhuizen om daar te gaan eten bij Bitter en Zoet, een restaurant in een van de vele monumenten in het oude gevangenisdorp. We kregen vooraf een mandje met wit en bruin brood met boter, paprikatapenade en olijventapenade. Ik nam een risotto met paddestoelen en verrukkelijke schimmelkaas uit de streek en toe een tarte tatin van nectarine met yoghurtijs en vlierbloesem. Mijn vriendin at boerderijeend met pruimen en sinaasappel en toe nam zij een soepje van rood fruit met een bolletje kokosijs. We vonden het allebei heel erg lekker en goed verzorgd.

Na het toetje namen we geen koffie meer, omdat het al begon te schemeren. Mijn vriendin wilde graag voor het donker op de camping in Dwingeloo zijn. Ik begreep niet precies waarom, maar het is niet mijn gewoonte om zoiets te bevragen. Als je samen op stap gaat, moet je het allebei fijn hebben en als dit voor haar belangrijk is, dan regelen we dat. Toen we aankwamen op de camping was het al redelijk donker en meteen begreep ik het punt. De camping was van Staatsbosbeheer en is zo natuurlijk mogelijk gehouden. Er is dus geen verlichting. De camping is schitterend. Er zijn allemaal intieme plekjes voor busjes gemaakt. Wij zetten de bus tussen de bomen, niet al te ver van het toiletgebouw. Toen de luifel stond met de stoelen en de tafel eronder, ging de champagne open die ik had meegenomen uit mijn vakantievoorraad.

Na een regenachtige nacht zetten we onder de druppende luifel het ontbijt klaar. Mijn vriendin wilde thee en koffie zetten maar kreeg het gas niet aan. Na een hoop gezoek tussen de leidingen en knoppen, gaf ze het op. We besloten te ontbijten met sap en dan in Dwingeloo een kop koffie te gaan drinken. Dat was een prima idee. Terwijl we zaten te genieten van een cappucino, brak de zon door. Tijd om terug te gaan naar Veenhuizen.

Ons eerste doel was het gevangenismuseum, een groot gebouw dat vroeger een van de bedelaarsgestichten was. Terwijl we ons kaartje kochten, werd omgeroepen dat we met een boevenbus mee konden voor een route door het dorp. We gingen snel naar buiten en konden nog mee. Op het eerste gezicht was het niet zo indrukwekkend, die bus, tot de gids ons vertelde waar de gewapende bewakers zaten en welke deuren vergrendeld werden. Dat is toch behoorlijk beklemmend. Tijdens de rit kregen we antwoord op vragen die we elkaar gesteld hadden toen we door het dorp reden.

We bekeken het museum uitgebreid en waren hier en daar toch wat ontevreden. De lijn van het verhaal was wat moeilijk te vinden en wij hadden meer informatie verwacht over de eerste tijd van Veenhuizen, toen de gestichten nog geen gevangenissen waren. Het doel van het museum is duidelijk anders. Het vertelt het verhaal van de gevangenissen in Nederland. Er waren heel leuke elementen, zoals een rechtzaal waar je kon kiezen welke straf iemand kreeg. Het is een leuk museum voor kinderen en die waren er ook veel. Ze vulden een boekje met vragen in en konden op allerlei plaatsen luisteren naar verhalen. Toen was het tijd voor lunch. Het was intussen drie uur, maar we moesten toch wat eten. Ik nam spinaziequiche en mijn vriendin bruine boterhammen met kaas uit de streek en appelstroop. Het smaakte prima.

In de museumwinkel kocht ik een architectuurwandeling die we daarna deden. Een van de highlights was het historische energiegebouw. We stonden ons net af te vragen hoe het kon dat op de bovenverdieping deuren zaten waar je niet bij kon komen, maar die je van buiten kon openen, toen ik een vrijwilliger zag lopen in het gebouw. Ik vroeg hem of hij het kon uitleggen. Er bleek nog een trap en balkon te zijn geweest om de turf naar boven te brengen die via het kanaal werd aangevoerd en gebruikt werd om gas mee maken. De centrale draait nog op bijzondere dagen, maar dit gas kan vast niet meer gemaakt worden. Dus vroeg ik hem hoe hij de machine toch kon laten draaien. Daarop bood hij ons aan om ons het gebouw te laten zien. Een leuke verrassing om dat zonder afspraak te kunnen doen. Het is een prachtig gebouw. Die machines waren vroeger echt de trost van het dorp en bijzonder genoeg om een indrukwekkend gebouw omheen te zetten.

Na de bezichting liepen we via een mooi bomenpaadje naar het kanaal om Maallust te bezoeken. Vroeger was het een graanmolen en -maalderij. Nu is het een curiosawinkeltje en een bierbrouwerij. Mijn vriendin wilde een kop thee en ik nam een Vienna Maallust biertje. Op de kaart stond dat er bierkaas was. Die moest ik een pand verderop in de oude zuivelfabriek, waar nu weer kaas wordt gemaakt, gaan kopen. Ik kocht een klein stukje voor de smaak. Mijn vriendin zat inmiddels aan de thee. Naast ons besprak een groep mensen de medische geschiedenis van een van hen. We vonden het een beetje genant maar ook wel weer grappig. Tot de zwangerschappen en bevallingen aan de beurt kwamen, toen werd het tijd om op te stappen.

De wandeling ging verder langs alle huistypen van de ambtenaren. Hoe hoger in de hierarchie van de bewakers, hoe groter het huis. Op ieder huis stond een spreuk die vaak ook paste bij de functie, zoals Nauwgezet bij de apotheker en Leerplicht bij de school. We zagen Kennis is Macht, Flink en Vlug en Wijs beleid. Het moet bijzonder zijn geweest om in Veenhuizen te wonen, waar alles zo strak geregeld was. Tot in de jaren 80 was het dorp afgesloten en kon je er alleen in met een pasje. We kunnen ons nauwelijks voorstellen hoe dat geweest moet zijn. We liepen de route verder langs het leprozenhuis voor oud-indiegangers en de ijskelder en reden toen met de bus naar de begraafplaats. Op een groot deel van de begraafplaats liggen geen grafstenen. Twee grasvelden met een mooie wilg bedekken de graven van vele duizenden verpleegden die anoniem begraven zijn. Om stil van de worden. 

Mijn vriendin zette mij af op station Assen en reed zelf weer naar huis. We hadden een heel fijn, zij het kort,  weekend en het is zeker voor herhaling vatbaar. Veenhuizen is een heel bijzonder stukje Nederland als gevolg van de denker-zonder-grenzen Johannes van den Bosch. Het dorp stond op de nominatie voor werelderfgoed. Dat is het (naar mijn smaak ten onrechte) niet geworden. Nationaal erfgoed is het zeker. Ik ga beslist nog een keer terug, al was het maar voor al het lekker eten en het mooie bier. Misschien wordt het wel een brussenweekend, wie weet.

donderdag 15 augustus 2013

We rommelen ons door de tijd

Washington, Hamilton en Jefferson 
In mijn studie van de Amerikaanse geschiedenis kwam ik op een bijzonder verhaal. Midden in de revolutie, toen nog niet duidelijk was hoe het zou aflopen, stonden twee ondertekenaars van de Declaration of Independence, Benjamin Harrison en Elbridge Gerry met elkaar te praten. Harrison zei: 'Ik heb een groot voordeel op u, meneer Gerry, wanneer wij allen nog eens worden opgehangen voor wat wij thans aan het doen zijn. (cursief ohl) Doordat ik zo groot en zwaar ben, sterf ik binnen een paar minuten, maar doordat u zo klein en licht bent, bungelt u urenlang aan het touw voor u sterft'.

Dit verhaal maakt indruk op me. De mannen die de onafhankelijkheid uitriepen hadden geen idee of het ging lukken, ze moesten een vorm vinden voor de regering van hun land en konden, als Engeland de oorlog won, geëxecuteerd worden. Het is bijzonder hoe we eigenlijk tastend door de geschiedenis gaan. Achteraf lijkt alles logisch en misschien wel voorbestemd, maar op het moment zelf hebben de spelers in de geschiedenis vaak geen idee wat er gaat gebeuren. De onafhankelijkheidsstrijd van de koloniën is achteraf gezien een ontwikkeling die logisch samen hangt met andere ontwikkelingen in de geschiedenis, op het gebied van emancipatie en zo.

Toch is dat op het moment zelf totaal niet duidelijk. De Fransen, die een paar jaar na de Amerikaanse revolutie de eed aflegden in de kaatsbaan, hadden vaak ook geen idee hoe het verder moest. En we weten nu hoe hun eerste pogingen om hun land te regeren gierend uit de bocht vlogen en hoeveel levens dat heeft gekost.

Een oud-collega van mij maakte altijd indruk (althans in het begin) op conferenties en borrels door te zeggen dat hij werkte volgens het IDMW-principe. Zijn gesprekspartner knikte, tot groot plezier van de collega, meestal zeer intelligent en geïnteresseerd. Een enkeling vroeg door, om er achter te komen dat het gaat om Ik Doe Maar Wat. En vaak is het ook zo.

Vanuit dat idee wil ik ook graag kijken naar de huidige tijd. Ik denk dat politici nu niet anders zijn dan de heren die in Amerika en Frankrijk probeerden om een republiek op te bouwen. Wie weet eigenlijk hoe je een Europese Unie moet opzetten? Wie weet hoe je alle handen op elkaar krijgt om de milieuproblemen echt aan te pakken? Hoe je om moet gaan met extremisme? Ook al zou je een beproefd methode gebruiken; resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Het gezegde is niet voor niets dat iedere generaal zijn laatste oorlog opnieuw vecht.

Het is heel makkelijk om van de zijlijn kritiek te hebben op het werk van anderen. Maar ik denk dit: we proberen waarschijnlijk allemaal ons werk zo goed mogelijk te doen, en met z'n allen rommelen we ons door de tijd. Het zou mooi zijn als we erkennen dat we lang niet alles onder controle hebben en zeker de toekomst niet kunnen voorspellen. Daar worden we misschien wat milder van.

woensdag 14 augustus 2013

Opnieuw: de kringloop

Mijn zus en ik hebben een restje van de prehistorische mens in ons: we zijn geweldige verzamelaars. In de afgelopen week zijn we weer eens flink in de weer geweest. Op een regenachtige dag maakten we een tour langs de kringloopwinkels in mijn stad. Om heel eerlijk te zijn, ging ik met het idee dat ik niet zoveel meer zou vinden omdat ik niet zoveel nodig heb. Mijn wit-met-zilver-servies is compleet op mokken na. Ik heb genoeg kleding voor de komende jaren, eigenlijk geen ruimte meer voor boeken en verder van alles genoeg.

Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik vond toch nog een paar leuke boeken. Eén over Amerika, geschreven in de jaren dertig (mooi bij mijn founding fathersstudie). Verder een boek over reizen dat ik voor mijn werk kan gebruiken, een boek over inmaken (daar heb ik waarschijnlijk nooit genoeg van) en een oud pocketboekje over bier brouwen. Dat laatste kan ik gebruiken als ik in het najaar met mijn neef aan het brouwen sla. Daarvoor kocht ik ook een aarden kruik. Leuk om cadeau te doen als het bier gelukt blijkt te zijn.

De mooiste vondst dit keer was een petroleumstel. Ik zoek daar al een tijdje naar. Het is een driepitsstel en de lonten zijn nog erg lang. Daar kan ik nog wel een poos mee vooruit. Toen ik thuis kwam, maakte ik het stel schoon en vulde het met lampenolie. We besloten dat we het nieuwe stel zouden inwijden met een tahine. Ui, knoflook, pompoen, zoete aardappel, paprika, courgette, aardappel en tomaat gingen in stukjes in de schaal, eerst op het gas. Toen het behoorlijk heet was, en ik er de kruiden (Ras el Hanout en knoflookpeper) door geroerd had, ging de schaal met deksel op het petroleumstel. Het gerecht lukte prima en we hadden een heerlijke maaltijd

Mijn zus kocht een paar kopjes met bloemen voor haar verzameling, een bloesje en twee vestjes en een enorm grote, oude koffer. Ze naait veel en heeft dus veel lapjes. Die kunnen daar mooi in. We hebben ons weer bewezen als echte verzamelaars.

maandag 12 augustus 2013

Uit de natuur: Zevenblad

Het staat overal, dat zevenblad. En je leest op verschillende plekken een lofzang op de smaak van het jonge onkruid. Ik heb het onder mijn heg staan en ik ben in de straat zeker niet de enige. Ik las onder andere dat je pesto kon maken van de bladeren. Nou kan dat bijna met alle soorten eetbare blaadjes, boerenkool, peterselie, rucola, spinazie, noem maar op. Als je er passende kaas en noten bij weet te vinden en je mengt het met olijfolie en knoflook, heb je een soort pesto. En onlangs ontdekte ik dat je noten ook kunt vervangen door broodkruimels. Het schijnt lekker te zijn. Toch maar eens proberen.


Brandnetel en zevenblad in mijn natuurgroentetuintje

Die pesto komt nog wel een keer. Eerst heb ik alle blaadjes weggehaald en ze heel goed gewassen (er lopen nogal wat katten bij ons in de buurt). Daarna heb ik er op mijn gebruikelijke manier soep van gekookt. Het is een smaak waar ik even aan moet wennen, maar het kan heel goed. Ik kan het altijd mengen met andere kruiden en groenten.

Inmiddels heb ik ook zevenblad ontdekt achter mijn huis, met hier en daar een brandnetel er tussen. Een gratis groentetuin voor de buurt. Nooit gedacht dat ik zo blij zou worden als ik 'onkruid' ontdek ;-). Hier en daar staan kleine brandneteltjes in mijn tuin. Vroeger had ik ze direct weggehaald. Nu laat ik het staan. Met zevenblad zou ik dat niet doen...die nare wortels! Maar goed, die hoef ik niet te eten.

donderdag 8 augustus 2013

Champagne!

Het is vakantie! De tuindeuren staan open, de zon schijnt na twee dagen onweer en regen. Heerlijk rustige dagen samen met mijn zus. Mijn week in de Champagne is al weer achter de rug. Stralend warme dagen in een mooi vakantiehuis. Toen mijn zus het huurde, dachten we dat we bij een oude champagneboerderij zouden komen. Het bleek een beetje anders te zijn: de boerderij was nog volop in bedrijf. 
Toen we op een dag terug kwamen van een mooie boswandeling, zagen we de boer werken in zijn wijngaard. Hij sprak verrassend goed Engels en legde ons uit waar hij mee bezig was. De wijngaard was nog aangeplant door zijn grootvader en ligt midden in het dorp. Dat is bijzonder: tegenwoordig mogen wijngaarden niet meer worden aangelegd binnen de bebouwde kom.
We kregen een rondleiding door de kelders (die onder het huisje bleken te liggen) en een proeverij. Helemaal onverwacht en erg leuk. De champagne was prima. Er zijn wel wat flessen meegekomen naar Nederland, die nu in mijn kelder en bij mijn zus in de kast liggen te wachten op mooie momenten.

Maar mijn vakantie begon al eerder. Op zaterdag reed ik naar Almere om mijn neef op te halen. Samen brachten we een bezoek aan de Brouwmarkt. Ik had hem voor zijn verjaardag samen bier brouwen beloofd. We kochten een starterspakket voor het maken van Grand Cru. In het najaar gaan we het bier brouwen en met oud en nieuw gaan we het proeven. Ik vind het reuze spannend om het samen met hem te proberen. 

De volgende stap was een bezoek aan mijn broer in het ziekenhuis. Hij heeft een wond aan zijn knie, die is gaan ontsteken. Het kostte de artsen moeite om de wond schoon te krijgen en ze wilden onderzoeken of er een vreemde bacterie in zijn knie zat. Uit voorzorg lag hij al op een aparte kamer. Mocht het heel besmettelijk zijn, dan konden ze hem meteen isoleren. Daar lag hij dan: in een warm ziekenhuis (de airco deed het niet) met zijn been op een kussen. Mijn broer had pijn, veel pijn en dat maakte hem boos.Toen we kwamen mopperde hij behoorlijk. Gelukkig trok hij bij toen we eenmaal buiten in de zon zaten en samen wat dronken. Het blijkt maar weer hoe belangrijk het is om bezoek te krijgen als je in het ziekenhuis ligt. Na het bezoek kookten neef en ik voor mijn schoonzus en brachten we een heerlijke avond door in haar tuin.

De volgende morgen op 9:00 uur zaten neef en ik in de auto. We reden ongeveer twee uur naar onze pauzestop in Waterloo. Daar bekeken we het museum Wellington over de slag in 1815. Met een Nederlandstalige geluidstour werden we door het verloop van de slag geleid en langs de hoofdpersonen. Het museum was in de voormalige herberg van Waterloo, waar Wellington zijn hoofdkwartier had. Jammer dat ik mijn fotocamera in de auto had laten liggen, want er waren mooie details in het pand. In de tuin stond een prachtig witte roos, de Waterloo roos. Daar hoort nog een verhaal bij, maar dat vertel ik morgen. Ik ga nu de badkamer schilderen.

vrijdag 19 juli 2013

Merels - een update

Er is één jonge merel in het nest in mijn Clematis. Ik dacht dat het nest verlaten was, maar gisteren was er wel heel veel activiteit van het merelpaar. Ze vlogen af en aan met eten in hun snavel. En iedere keer als ze tussen de bladeren van de Clematis verdwenen, hoorde ik een zacht gepiep. Ik ben voorzichtig gaan kijken en zag de typische geelgerande brede snavel van een jong mereltje. Er waren meer eieren in het nest toen ik een tijd geleden keek. Die jongen hebben het kennelijk niet gehaald. Maar goed, er is er in ieder geval één.

Het jonge vogeltje groeit als een razende. Woensdag was het enige wat ik zag een brede snavel. Vanmorgen leek hij al een stuk meer op een gewone merel. Het is echt verrassend en spannend om dit van zo dichtbij mee te maken. 

maandag 8 juli 2013

Merels in de Clematis

De Clematis heeft steun gezocht bij mijn takkenbezem. Het ziet er heel grappig uit. Ik denk dat het andersom begonnen is, dat de bezem omgevallen is tijdens een van de stormen van dit voorjaar en steun gevonden heeft bij de Clematis. Mooie symboliek.

Toen ik vorige week om mijn terras zat te lezen en te genieten van het zonnetje, viel het me al op dat er een merel verdween tussen de bladeren. Ik heb er verder niet zoveel aandacht aan gegeven, maar zaterdag zag ik het weer. Toen ik wat dichterbij ging kijken, ontdekte ik dat er een nest zat. Tussen de bladeren zag ik een klein gelig vogelbekje. Ik vraag me af of het niet wat laat is om nog jongen groot te brengen. Laten we hopen van niet.

Ik was van plan om te timmeren aan de compostbak die ik aan het maken ben. Dat heb ik nu maar even in de voortuin gedaan. Het zal niet de eerste keer zijn dat vogels hun nest verlaten omdat er teveel lawaai is in de omgeving. Ik hoop dat het vogelpaar de jongen weet groot te brengen. Hoe nieuwsgierig ik ook ben, ik moet toch maar wegblijven. Ik heb 1 fotootje gemaakt van het nest toen de moeder even weg was. Daar blijft het bij.

donderdag 4 juli 2013

Bramen cadeau.... en rupsen

Misschien zijn ze ooit gepoot, misschien aan komen waaien, ik weet het niet, maar ik heb bramen in de tuin. Het zijn niet van die bramen die je in de tuincentra kunt kopen. Er zitten gewoon doornen aan de takken. De plant groeit weelderig tussen de schutting door vanuit de tuin van de buren. Die hebben er niks aan omdat ze een huisje en een lounchehoek hebben gebouwd en er dus onmogelijk bij kunnen. Ik had vorig jaar al wat loten veilig gesteld, maar nooit gedacht dat het zo groot en veel zou zijn.

In de natte periode zat er behoorlijk veel luis op de jonge bladeren en de knoppen. Gelukkig is de struik sterk genoeg om geweest om dat te doorstaan. Het is nu een mooi gezicht, die bloesem die langzaam uit komt. Het zoemt er om heen van bijen en wat al niet meer. Wat het vooral zo leuk maakt, is de belofte die het in zich bergt: in augustus kan ik oogsten.

Op de koolplanten heb ik ook een cadeautje: rupsen. Geel met zwart zijn ze en ze laten het zich goed smaken. Iedere ochtend en avond vind ik er wel een paar. Je moet ze voorzichtig vast pakken. Als het iets te hardhandig gaat, geven ze een zwarte vloeistof af. Ik weet niet of ik ze dan beschadigd heb, of dat het een verdediging is, maar het lijkt me geen goed teken. Ik heb handschoenen aan als ik ze pak. Dan heb ik geen last van prikkende haartjes enzo, maar ik kan iets minder precies werken. 


Ik breng de rupsen naar de kruiwagen, waar ik bladeren in heb liggen van de koolrabi's die ik al heb opgegeten. Ik hoop dat ze dan genoeg te eten hebben om vlinders te kunnen worden, zonder dat mijn koolplanten er al te erg onder lijden. Dan hebben we allemaal genoeg.

Ik verbaas me er overigens wel over dat er dit jaar zo weinig slakken zijn. Vorig jaar heb ik toch dagelijks dikke naaktslakken uit mijn achtertuin naar de voortuin gebracht, zodat ze daar verder konden eten. Tot nu toe heb ik vier heel kleine slakjes gevonden. Zouden ze last hebben gehad van de kou? Ik vind het overigens geen punt. Een tuin zonder slakken is een stuk prettiger.

woensdag 3 juli 2013

Ontdekkingen: knoflookpeper en bladmosterd

Soms doe je van die ontdekkingen, die een verrijking zijn. Zoals dit keer in mijn keuken:

Knoflookpeper.
Vlak bij mijn kantoor was een winkel, die ik voor het gemak maar even een 'uitdragerij' noem. Ze verkochten allerlei partijen die blijkbaar in andere winkels overgebleven waren. Ik vind snuffelen in zulke winkels net zo leuk als kringloopsnuffelen. Dus ging ik er zo nu en dan in mijn lunchpauze of na het werk naar toe. Ik kocht er bijvoorbeeld kaarsen, maar ook een lap stof die ik omzoomde en nu als tafelkleed gebruik.

Soms stond er een kruidenrek in de winkel. Zakjes kaneel, kerrie, paprika en allerlei gedroogde tuinkruiden. Ik heb er kaneelstokjes en muskaatnoten gekocht, en knoflookpeper. En dat was een geweldige keuze. Ik weet niet wat er precies door het mengsel zit, maar het is pittig en scherp en het geeft een heerlijke smaak aan allerlei gerechten:
  • tomaat met cottagecheese en knoflookpeper,
  • omelet met knoflookpeper,
  • courgettesoep of tomatensoep met knoflookpeper,
  • houmous met knoflookpeper,
  • quinoa met groenten en knoflookpeper en paprika.
Het is allemaal even lekker.

De crisis heeft helaas ook deze winkel geraakt. Een paar maanden geleden is hij gesloten. Gelukkig heb ik in mijn hebberigheid een paar zakjes op voorraad gekocht. Volgens mij blijft het heel lang goed dus ik kan even vooruit. In de tussentijd moet ik maar eens op zoek naar een andere winkel die dit verkoopt.

Bladmosterd
De bladmosterd in de polycultuur
In een moestuintijdschrift las ik dit jaar een artikel over polycultuur. In plaats van het vierslagstelsel in de tuin (verdeel je tuin in vier stukken en beplant elk deel met een groep planten. Het volgende jaar schuift alles door en zo voorkom je ziekten), gaan alle zaden in de polycultuur door elkaar. Er stond een lijstje bij van de planten die zoals in zo'n cultuur kunnen worden gezaaid.

Het sprak me wel aan, zo'n weelderige alles-door-elkaar-tuin. Ik had nog wel wat zaden van eerdere jaren, die over de 'zaaibaarheidsdatum' waren. Die heb ik op het polycultuurveldje gezaaid. Alles door elkaar, behalve de stengelui. Ik was bang dat ik de jonge uitjes voor gras zou aanzien en ze zou wieden. Dus, in mijn twee vierkante meter heerlijk rommelige polycultuur staan tussen de venkels, bietjes, kamille en postelein twee keurige rijtjes stengelui.

In de plantenlijst in het artikel kwam ook bladmosterd voor. Ik kende dat niet en dat maakte me nieuwsgierig. Dus heb ik het besteld en gezaaid. Het werd een van mijn leukste ontdekkingen sinds ik moestuinier. Het blad is heerlijk pittig van smaak, het groeit hard en als je het afknipt groeit het zo snel weer aan dat je er dagelijks van kunt eten. Na verloop van tijd wordt het blad wel wat taaier. Ik denk dat het dan tijd is om opnieuw te zaaien en dan rustig weer een heel aantal weken te genieten van de opbrengst. Echt een aanrader!

dinsdag 2 juli 2013

Mindfulness - de afwas

Ik heb een beetje een hekel aan de afwas. Grotendeels komt dit doordat mijn keuken wat raar is ingericht: de wasbak zit op een hoek. Je kunt dus niet afwassen zoals je dat normaal doet: links de vuile spullen en rechts het rek. Ik moet van rechts naar rechts afwassen. Dat is een hoop gedraai en gedoe.
Het gevolg was dat ik het er regelmatig maar bij liet. Dat zorgde weer voor obstakels als ik wilde koken. Daar ergerde ik me dan weer aan. Goed, mijn gevoelens over de afwas werden er niet beter op. Al met al valt het reuze mee. Zoveel afwas heb ik niet.
Via Internet kom ik op een soort begeleiding voor mindful afwassen. Een aantal handreikingen was (ik heb ze een beetje aangepast):
  • Als je wilt oefenen in mindful afwassen, zorg dan dat je geen haast hebt en het werk niet hoeft te onderbreken.
  • Neem van tevoren de tijd om te visualiseren wat je nodig hebt. Is het afwasrek leeg, heb je theedoeken, sop?
  • Begin rustig met de voorbereidingen. Dat kan het voorspoelen zijn of het vullen van de teil. Kijk met aandacht naar het water of het ontstaan van het sop. Adem rustig terwijl je er naar kijkt.
  • Was alles een voor een met aandacht af, de minst vieze dingen het eerst omdat dan het water langer schoon blijft. Je hebt dan minder nodig, en vraagt zo minder van de natuur.
  • Als je gedachten afdwalen, kom dan rustig terug naar het sop en het servies. Voel het warme water op je handen, ruik de geur van het sop en kijk hoe het water van het servies druipt.
  • Als je klaar bent, geniet nog even van het resultaat.
Ik kan zeggen dat het werkt. Ik werk meestal met een idee in mijn achterhoofd dat ik het werk zo efficient mogelijk moet doen. Als ik dan iets vergeet, word ik daar chagarijnig van. Hoe ik er aan kom, weet ik niet. Ik geloof dat mijn beide ouders niet zo hielden van praktische zaken en die zo snel mogelijk achter de rug wilden hebben, ze dus zo efficient mogelijk wilden doen. Het scheelt me een behoorlijke hoeveelheid ergernis, als ik dat idee los kan laten. Stap voor stap, rustig aan de afwas doen en de keuken netjes maken, is net zo rustgevend als het franse eten dat ik doe. Die manier van eten is eigenlijk ook mindful: rustig aan, kleine porties en genieten van de smaak.

De laatste tip die ik op het lijstje tegenkom, is: probeer niet meteen iedere dag de afwas mindful te doen. Het lukt meestal niet als je heel hoge ambities hebt. Begin bijvoorbeeld met een keer per week. Dan is het makkelijker vol te houden. En: wees vriendelijk voor jezelf als het niet gelukt is of niet lukt. Volgende keer is er weer een kans om aandachtig te genieten van wat je doet. Mildheid en mindfulness gaan goed samen.

Terwijl ik me zo de mindfulness eigen probeerde te maken, werd ik op de proef gesteld. Althans, zo voelde ik het. De afvoer raakte verstopt. Ik dacht dat het aan de constructie van de buizen lag. De keuken is volgens mij door de voor-vorige bewoonster zelf aangelegd, en de afvoer is niet het meest geslaagde deel van de klus geweest. Een groot deel loopt horizontaal en op een bepaald punt gaat de leiding zelfs omhoog. Ik houd het bij door regelmatig na te spoelen met kokend water en soda, maar helaas, dat was niet meer genoeg.

Dus: afwasteil onder de chiffon en losdraaien! Het werd toch een waterballet! Ik schrok terug en stootte mijn hoofd tegen de rand van het aanrecht. Extra soda en de ontstopper hielpen niet meer. Toen bedacht ik dat het wel eens te maken kon hebben met de wateroverlast van het balkon van de bovenburen. Na de zondvloed van de afgelopen weken, liep het water niet meer gewoon weg, maar sijpelde langs de regenpijp en de muur naar beneden.
Dus belde ik de eigenaar van de bovenwoning. We kwamen er achter dat de hele regenpijp vol stond met water. Daarom boorde ik er een gaatje in. Opnieuw spoot het water me om de oren. Ik kon bijna de hele regenton vullen met het water dat van het balkon kwam. Zondag kwam de bovenbuurman langs met een veer en na wat gepruts en ontstop-actie deed de afvoer het weer.

Ik kan verder met mijn mindful-afwas-oefening.

Plannen voor 2024

Het hoeft natuurlijk niet ... plannen voor een nieuw jaar, maar  Ik zou ook op mijn verjaardag plannen kunnen maken of op een willekeurig an...