Kringloopchique

Vandaag komen mijn vriendinnen eten. Een vriend heeft voor mij uit Oostenrijk een aantal flessen Grüner Veltliner meegenomen. We gaan alleen gerechten eten die bij die wijn passen. Vorig jaar had ik een dinertje met top ecowijnen en per wijn een passend gerecht. Het zijn vaak heerlijke avonden. Vriendinnen zijn voor mij een van de voorwaarden voor een goed leven. Het praten onderling is sinds de vroege culturen een belangrijk onderdeel van vrouwenlevens.

Ik besteed veel aandacht aan het dekken van de tafel. Schoonheid is ook een onderdeel van het goede leven. Ooit had ik een servies van Wedgwood  maar dat heb ik weggedaan via Marktplaats. Het was mooi, maar heel erg duur als er iets kapot viel. Het werd een beetje teveel van het goede. Mijn zus begon op een bepaald moment met het verzamelen van wat zij noemde haar Marie Antoinette servies: crèmekleurig aardewerk met bloemetjes en gouden randjes. Ze heeft er al eens een heel feestelijke high tea mee gegeven, heerlijk tuttig.

Een voorbeeld van betaalbaar servies

Geïnspireerd op haar speurtocht naar dat MAservies, ben ik begonnen met wit servies met zilver. Ik heb inmiddels kopjes, theepotten, soepborden, een heel nest dekschalen en schaaltjes, ontbijtbordjes en een paar dinerborden. Die laatste zijn het lastigst te krijgen. Kennelijk vielen die toch vaker kapot dan andere borden. Dekschalen kun je over het algemeen in grote hoeveelheden krijgen. Omdat ze niet vaak werden gebruikt, gingen ze natuurlijk ook minder snel kapot. Het is mooi en chique, maar ik hoef me geen zorgen meer te maken dat ik zelf iets kapot laat vallen. Voor een euro of misschien iets meer, is een bord of een schaal te vervangen.

De enige uitzondering op het wit met zilver zijn de expressokopjes, of eigenlijk mokkakopjes. Dat zijn heel fijne porseleinen kopjes met gouden sterretjes en een gouden randje. Het zijn de kopjes die mijn ouders voor hun verloving hebben gekregen in het begin van de jaren zestig. Als kind mochten we uit die kopjes op zondag leren koffiedrinken: drie druppels koffie, veel suiker en veel melk. De kopjes zijn een symbool van mijn jeugd. Ik zie me nog zitten, op mijn knieën aan de salontafel om maar niet te knoeien en mijn uiterste best doen om mijn gezicht in de plooi te houden. Ik was immers groot genoeg om koffie te kunnen drinken? De kopjes brengen altijd een glimlach om mijn mond.

Mijn tafel is vanavond dus wit met zilver. Van mijn andere zus kreeg ik voor mijn nieuwe huis een grote witte kaars. Die vormt nu het centrum van de tafel. De servetten die ik gebruik zijn witte zakdoeken met de letter van mijn voornaam erop geborduurd. Ik heb ze ooit gekregen voor mijn verjaardag. Het tafelkleed is crème met blauw. Dat is gemaakt van een lap die ik voor € 2,00 per meter op de markt heb gekocht. Zo is er toch nog een beetje kleur op tafel. Dat, aangevuld met de gedroogde hortensia's uit mijn tuin, maakt de tafel compleet. Een mooie, stijlvolle tafel is voor iedereen bereikbaar, vind ik, zonder dat het echt heel veel geld hoeft te kosten.